ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ: η νύμφη του Ιονίου Πελάγους

Αντιγραφή από το http://www.paraskevi13.com/?p=23631

Δημοσιεύθηκε 06 8 2011. και αναδημοσίευση δική μου από τα http://vlahatasamis.blogspot.com

Πώς μπορεί να περιγράψει κανείς σε λίγες μόνο γραμμές αυτό το νησί; Πεντακάθαρες παραλίες, χρυσές αμμουδιές, μοναδικά σπήλαια, επιβλητικές καταβόθρες, καταπράσινα βουνά, γραφικά χωριά είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του.
Την Κεφαλονιά μπορείτε να επισκεφτείτε ξανά και ξανά και πάντα θα γνωρίζετε κάτι καινούριο…
Για ατέλειωτες βόλτες…    (διαβάστε  την  συνέχειά  αξίζει)!!!
Η Κεφαλονιά είναι το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου. Υπέστη σοβαρότατες ζημιές από τον ισχυρό σεισμό του 1953, όταν ισοπεδώθηκε, αλλά αργότερα ανοικοδομήθηκε από τους κατοίκους με αποτέλεσμα σήμερα να γνωρίζει σπουδαία τουριστική ανάπτυξη.
Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Αργοστόλι. Είναι μια πανέμορφη πόλη που παρά τις καταστροφές που υπέστη (από το σεισμό) έχει καταφέρει να διατηρήσει το παραδοσιακό επτανησιακό στιλ. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στον κόλπο του Κούταβου. Τα χαρακτηριστικά της είναι οι κόκκινες στέγες, τα σπίτια με τα φαρδιά μπαλκόνια, οι μεγάλες πλατείες, τα επιβλητικά κτίρια κ.ά. Η καρδιά της πόλης χτυπά στο Λιθόστρωτο και στην παραλιακή λεωφόρο Αντώνη Τρίτση. Στο Αργοστόλι υπάρχουν το Αρχαιολογικό και το Λαογραφικό Μουσείο. Πριν φύγετε από την πρωτεύουσα του νησιού επισκεφτείτε τη γέφυρα του Δραπάνου, το φάρο των Αγίων Θεοδώρων και το σπήλαιο του Αγίου Γεράσιμου. Λίγο έξω από το Αργοστόλι είναι οι Καταβόθρες όπου το νερό εξαφανίζεται για να βγει από την άλλη πλευρά του νησιού. Η δεύτερη μεγάλη πόλη της Κεφαλονιάς είναι το Ληξούρι. Οι κάτοικοι το αποκαλούν «μικρό Παρίσι», λόγω του ρέματος που χωρίζει την πόλη σε δύο μέρη. Ιστορικά μνημεία, μουσεία και εκκλησίες δίνουν το στίγμα της πόλης που και αυτή έπεσε θύμα του σεισμού. Λίγο πιο βόρεια βρίσκεται το γραφικό χωριό Φισκάρδο. Χάρη στη μορφολογία του εδάφους δεν σημειώθηκαν πολλές ζημιές με αποτέλεσμα να διατηρεί την επτανησιακή αρχιτεκτονική. Καλντερίμια, βενετσιάνικα αρχοντικά είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του. Πολύ γραφικό χωριό είναι επίσης το χωριό Άσσος, τα Λουρδάτα, ένα παραθαλάσσιο θέρετρο, ο Πόρος, ένα τουριστικό χωριό, η Σάμη (εδώ βρίσκεται το δεύτερο λιμάνι του νησιού), ακόμα η Αγία Ευφημία, τα Βλαχάτα, η Σκάλα και Σβορωνάτα είναι ορισμένα από αυτά που πρέπει να επισκεφτείτε.
Οι παραλίες του νησιού είναι μοναδικές. Η πασίγνωστη παραλία του Μύρτου στην περιοχή Πυλαρού, ο Μακρύς Γιαλός, γνωστή για τη χρυσή άμμο και τα καταγάλανα νερά, ο Λούρδας, η κοσμική παραλία στο χωριό Λουρδάτα. Πολύ καλές παραλίες είναι επίσης οι: Πλατύς Γιαλός, Καμίνια, Άμμες, Άβυθος, Άγιος Θωμάς, Αγία Ειρήνη, Σπαρτιά. Στο πρόγραμμά σας να συμπεριλάβετε το σπήλαιο της Δρογκαράτης και το λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης.
Από την Κεφαλονιά έχετε τη δυνατότητα να επισκεφτείτε την Ιθάκη, τη Λευκάδα και τη Ζάκυνθο.

JEAN ALEXANDRE BUCHON
Χόρευαν οι Νεράιδες του νησιού…
Ο Jean Alexandre Buchon θα ταξιδέψει στα μέσα του 19ου αιώνα στα νησιά του Ιονίου. Στην Κεφαλονιά παρατηρεί το κλίμα, το έδαφος, τους δρόμους του νησιού, καθώς και τις ασχολίες των κατοίκων. Στο έργο του με τίτλο: «Voyage dans l’ Eubee, les iles Ioniennes et les Cyclades en 1841», που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1911 γράφει:
Κάστρα και αρχαιότητα
«Οι περισσότερες γυναίκες της Κεφαλονιάς αποτελούν ακόμη σήμερα ένα φαινόμενο που ξαφνιάζει τους ταξιδιώτες. Όλοι οι κάτοικοι είναι παντρεμένοι και ίσως είναι παραπάνω από τετρακόσια τα πλοιάρια με κατάστρωμα. Οι άνδρες ταξιδεύουν στη θάλασσα επί έξι ή οχτώ μήνες, εγκαταλείποντας έτσι την οικογένειά τους την καλή εποχή και δεν επιστρέφουν παρά για λίγους μήνες τη δύσκολη εποχή, να μείνουν με τις γυναίκες τους. Η παρουσία νυμφών στο νησί της Κεφαλονιάς είναι μέχρι σήμερα μια λαϊκή δοξασία. Ο κ. Λοβέρδος σε άρθρο του για την Κεφαλονιά αναφέρει σχετικά: «Κάποιοι, άνδρες και γυναίκες, αφηγήθηκαν με βεβαιότητα ότι είχαν δει και συνομιλήσει με Νεράιδες, τις είδαν να χορεύουν και να ανυψώνονται στον ουρανό, να τους μεταφέρουν σε μακρινά μέρη και ύστερα να τους εγκαταλείπουν εκεί».
Παραθέτω ορισμένα άλλα στοιχεία που αποσπώ από την εργασία του κ. Λοβέρδου. Το νησί της Κεφαλονιάς έχει περίπου 54.000 κατοίκους. Δύο πόλεις, το Αργοστόλι και το Ληξούρι, έχουν το ένα έκτο του συνολικού πληθυσμού, ενώ τα άλλα πέντε έκτα είναι μοιρασμένα στην ύπαιθρο. Υπάρχει μόνο μία καθολική εκκλησία με δύο ιερείς. Ο καθολικός πληθυσμός αποτελείται από πέντε έξι οικογένειες. Δεν υπάρχουν Εβραίοι. Το ένα τρίτο μόνο της επιφανείας της καλλιεργείται. Η παραγωγή της σταφίδας εκτιμάται σε οχτώ εκατομμύρια λίβρες. Το κρασί και το λάδι καταναλώνονται στο ίδιο το νησί. Ο δόκτωρ Νικόλαος Δελαπόρτας δημοσίευσε το βοτανολόγιο της Κεφαλονιάς. Στο παρελθόν αλίευαν κοράλλια μεταξύ Κεφαλονιάς, Λευκάδας, Ιθάκης και Εχιναδών νήσων. Κάθε χρόνο, τρεις ή τέσσερις χιλιάδες άνδρες περνούν με γυναίκες και παιδιά, κατά τους μήνες Ιούνιο – Σεπτέμβριο μετά τη συγκομιδή σίτου και κρασιού, στο Μοριά και στη Ρούμελη για να εργαστούν στο θερισμό και τον τρύγο. Οι Βενετοί, για να διευκολύνουν το πέρασμά τους, δημιουργούσαν προσωρινά λοιμοκαθαρτήρια στο ακρωτήριο Φισκάρδο, στην Αγία Ευφημία, στη Σάμη και μείωναν τις σαράντα μέρες της απομόνωσης (καραντίνα) σε εφτά μέρες. Οι Ζακυνθινοί πιστεύουν ότι μπορεί να δένονται με μάγια οι νυμφευμένοι ή τα ζώα και να εισέρχεται ο διάολος στο ανθρώπινο σώμα, κάτι πολύ παραγωγικό για τον κλήρο. Τα τείχη της Κρανιάς έχουν τρεις χιλιάδες πύργους. Τα ερείπια της Σάμης εκτείνονται σε περισσότερο από δύο χιλιάδες μέτρα κατά μήκος των δύο λόφων. Βλέπουμε ακόμη μια από τις μεγάλες πέτρες του οχυρού που απωθήθηκε κατά 30 εκατοστά περίπου από κτυπήματα πολιορκητικού κριού. Βρίσκουμε εκεί πολλούς τάφους που περιέχουν αμφορείς και νομίσματα. Ο Πρόννος είναι σε ένα λόφο πάνω από τους Κορωνούς, νοτιοανατολικά του νησιού, όχι μακριά από το όρος Αίνος, το σημερινό Μαυροβούνι.
Παρασκευή 27 Αυγούστου
Στις τέσσερις και μισή το πρωί έφυγα με τον Μ. Courbeau (Μ. Κουρμπό) με τα άλογα για να κάνουμε μία επίσκεψη στη Σάμη και από εκεί να διανυκτερεύσουμε στο μοναστήρι του Αγίου Γεράσιμου, μεγάλου προστάτη της Κεφαλονιάς, όπως είναι ο Άγιος Σπυρίδων της Κέρκυρας και ο Άγιος Διονύσιος της Ζακύνθου. Διασχίζουμε το γεφύρι που κτίστηκε στην άκρη του όρμου από τον Άγγλο συνταγματάρχη Basset (Μπάσετ), αυτόν που υποχρεώθηκε να παραδώσει την Πάργα στους Τούρκους. Είναι μια πάρα πολύ μακριά γέφυρα φτιαγμένη από ξύλο. Τώρα ανακατασκευάζεται με πέτρα και σύντομα θα ολοκληρωθεί, αν και είναι τόσο επιπόλαια φτιαγμένη που δεν θα μπορέσει να αντέξει για πολύ καιρό. Γέρνει στο κέντρο αντί να σχηματίζει ευθεία γραμμή, και ακολουθεί την κατεύθυνση των νερών στα αβαθή. Μόλις τελείωσε το πρώτο μισό πρέπει κιόλας να σκεφθούν πώς θα την επισκευάσουν, γιατί το θαλάσσιο νερό διεισδύει μέσα από τις μικρές πέτρες και τους όχι αρκετά παχείς τοίχους του.
Ο δρόμος που οδηγεί από το Αργοστόλι στη Σάμη είναι περίπου 26 χιλιόμετρα και ιδιαίτερα όμορφος, όπως άλλωστε όλοι οι δρόμοι του νησιού, που κατασκευάστηκαν με υποχρεωτική εργασία τον καιρό του συνταγματάρχη Napier (Νάπιερ). Υπάρχουν στο νησί πεντακόσια μίλια όμορφων ορεινών και περιφερειακών δρόμων. Όλοι είναι καλά στρωμένοι, με σωστή κλίση, προσπελάσιμοι για τις άμαξες και πολύ γερά κατασκευασμένοι. Πρόκειται για μια πραγματική υπηρεσία στη χώρα, υπηρεσία που δεν αποδίδει ακόμη καρπούς εξαιτίας της συνήθειας να επιχειρούνται όλες οι μεταφορές με τα μουλάρια ή τα άλογα, αντί να χρησιμοποιούνται κάρα. Ωστόσο, με τον καιρό θα έρθουν τα καλά αποτελέσματα. Το εσωτερικό της είναι ξηρό. Στους κάμπους καλλιεργούν μόνο τη σταφίδα. Όσο για τα βουνά της, όλες οι πλαγιές τους είναι γυμνές από βλάστηση».

Περιήγησης συνέχεια… στη Σάμη
Συνεχίζοντας την περιήγησή του ο Jean Alexandre Buchon στο νησί της Κεφαλονιάς επισκέπτεται τη Σάμη, η μορφολογία της οποίας θα τον εντυπωσιάσει. Ας δούμε πώς περιγράφει τη Σάμη…
H θέα γίνεται πολύ ωραία μόλις αρχίζουμε να διακρίνουμε την Ιθάκη ολόκληρη, με τα δύο μεγάλα βουνά της που συμπιέζουν δύο μικρότερα βουνά και τη θάλασσα που χωρίζει την Ιθάκη από την Κεφαλονιά. θα λέγαμε μια όμορφη ελβετική λίμνη, τόσο πολύ η θάλασσα περιβάλλεται από βουνά. Ανοίγουν λίγο με χάρη για να χωρέσει σε αυτό τον πίνακα η πρασινίζουσα πεδιάδα της σταφίδας, που κατεβαίνει χαμηλά ως την πόλη της Σάμης. Επισκεφθήκαμε έναν ντόπιο ιδιοκτήτη, ο γιος του οποίου μας ξενάγησε στα χαλάσματα της αρχαίας Σάμης.
Η Σάμη εκτείνεται από τη θάλασσα ως την κορυφή των δύο βουνών, στην υψηλότερη, δε, βρίσκεται η ακρόπολη. Στην παραλία βλέπουμε τον αρχαίο μόλο της Σάμης κτισμένο με πολλές σειρές από μεγάλες τετράπλευρες πέτρες, που σχηματίζουν ένα ευρύ και όμορφο τείχος κατά μήκος της θάλασσας.
Οι Άγγλοι υπό την ηγεσία του σερ Ηoward Douglas (Χάουαρνι Ντάγκλας) βάλθηκαν να καταστρέψουν το αρχαίο αυτό έργο για να αξιοποιήσουν τις πέτρες του, με σκοπό την ανέγερση ενός οβελίσκου προς τιμήν του πλέον μισητού από τους υψηλούς αξιωματούχους, του ίδιου του Ντάγκλας. Η Βενετία τότε είχε κάνει ένα νόμο με τον οποίο απαγόρευε την ανέγερση οποιουδήποτε αγάλματος σε αξιωματούχους της στις περιοχές που είχαν κυβερνήσει, γνωρίζοντας καλά ότι μια κάποια ευτελής κολακεία κυριαρχεί πάντα σε παρόμοιες αποφάσεις. Η Αγγλία το δέχεται και μάλιστα επιτρέπει για το σκοπό αυτό την κατεδάφιση των αρχαίων μνημείων που όφειλε να σεβαστεί. Η πόλη της Σάμης είχε λοιπόν αξιοσημείωτη έκταση. Έχουμε πολλά νομίσματα που κόπηκαν γι’ αυτή την πόλη που παλαιά ανήκε στον Οδυσσέα. Βρίσκουμε, εδώ και εκεί, τα ίχνη του τείχους που εκτεινόταν από τη θάλασσα ως ψηλά στα δύο βουνά χάρη σε δύο τείχη κτισμένα κατά μήκος των κορυφογραμμών και από το ένα βουνό στο άλλο. Επιπλέον υπήρχε ένα εσωτερικό οχυρό για να περιβάλλει την πόλη. Όλα αυτά τα τείχη είναι φτιαγμένα από φαρδιές πέτρες αρμονικές, τεράστιου όγκου, μήκους πέντε μέτρων επί δύο ύψους, μερικές φορές. Το ακολουθούμε μέχρι το μοναστήρι που βρίσκεται κοντά στην κορυφή του πρώτου βουνού και πλησίον μιας πλούσιας και δροσερής πηγής. Ολόκληρη η μία πλευρά του μοναστηριού είναι το αρχαίο τείχος διατηρημένο σε πολύ καλή κατάσταση. Μια άλλη πλευρά του είναι επίσης το αρχαίο τείχος που από εκεί κατευθύνεται προς το άλλο βουνό. Μια βαθιά χαράδρα χωρίζει τα δύο βουνά, αλλά μία ήπια καμπύλη στην αρχή της μας οδηγεί με μία απλή κλίση από το ένα βουνό στο άλλο. Αυτό το άλλο βουνό ήταν η ακρόπολη. Εκεί βρίσκεται το καλύτερα σωζόμενο τείχος που σε ορισμένα σημεία με απότομη κλίση υψώνεται 10-15 μέτρα, κτισμένο πάντα με μεγάλες τετράπλευρες πέτρες. Καταλαβαίνουμε ότι αυτές οι πέτρες κτυπήθηκαν τόσο από σεισμούς όσο και από πολιορκητικούς κριούς. Χωρίς σεισμικές δονήσεις, δεν θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε τα μικρά κενά που υπάρχουν μεταξύ των πετρών κάθε σειράς. Η επίθεση του κριού παρατηρείται σε μια μεγάλη πέτρα που κτυπημένη στην άκρη της περιστράφηκε χωρίς ούτε να σπάσει ούτε να ανατραπεί – τόσο γερή ήταν και τόσο ισχυρά συγκρατιόταν από την πάνω σειρά. Από την ακρόπολη έχουμε πολύ όμορφη θέα και η ματιά μας αγκαλιάζει όλο το νησί της Ιθάκης.

Οι εντυπώσεις του Σικελού Scrafoni
Στα τέλη του 18ου αιώνα φτάνει στην Ελλάδα ο Σικελός Scrafoni. Ο περιηγητής θα ταξιδέψει σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Στην Κεφαλονιά θα παρατηρήσει ένα περίεργο φαινόμενο σχετικά με τους σεισμούς. Ο Κυριάκος Σιμόπουλος γράφει στο βιβλίο του «Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα 1700-1800» τόμος Β’, σελ. 629, εκδόσεις Πιρόγα:
«“Το καράβι δυσκολεύτηκε να μπει στο Αργοστόλι εξαιτίας της κακοκαιρίας και πόδισε σ’ ένα ερημικό τόπο. Οι επιβάτες βγήκαν στη στεριά και χτύπησαν την πόρτα του γειτονικού μοναστηριού.
Όχι! Όχι! Δεν θα άλλαζα αυτό το μοναστήρι της Κεφαλονιάς μ’ όλα τα μοναστήρια Βενεδικτίνων και των Καπουκίνων της οικουμένης. Μόλις μπήκαμε η γουμένισσα μας ωδήγησε στο αρχονταρίκι και πρόσταξε οχτώ δέκα από τις νεαρές καλόγριες να μας φέρουν ψωμί σταρένιο, νερό και κρασί. Βγήκα από το μοναστήρι χαρούμενος, αφού έδειξα με τα μάτια στις αξιαγάπητες καλόγριες το βάθος της ευγνωμοσύνης μου”. Ο Scrofani σημειώνει ένα περίεργο φαινόμενο σχετικά με τους σεισμούς της Κεφαλονιάς. “Στις 11 Ιουλίου 1765, ώρα 8.30 το πρωί έγινε μια ελαφρή δόνηση. Το 1766, την ίδια μέρα, και την ίδια ώρα, άλλη δόνηση. Το 1767 με διαφορά μιας μόνο ώρας έγινε ο φοβερός σεισμός που ισοπέδωσε το Αργοστόλι, το Ληξούρι, το Φισκάρδο και τη Σάμη. Αυτά τα στοιχεία είναι καταγραμμένα στα κοινοτικά αρχεία”. Στην Κεφαλονιά παρακολούθησε την κηδεία της Αικατερίνης Χωραφά, 23 χρονών, που πέθανε τρεις μέρες μετά τον τοκετό. “Στην εκκλησία, ύστερα από την νεκρώσιμη ακολουθία και λίγο πριν αρχίση η ανάγνωση του ευαγγελίου, ζύγωσαν οι συγγενείς στο φέρετρο. Ο συμβολαιογράφος διάβασε τη διαθήκη της πεθαμένης και όλοι υπέγραψαν με τη σειρά κατά την ηλικία τους. Το φτερό της πένας τοποθετήθηκε στην Αγία Τράπεζα. Ύστερα άρχισε ο αποχαιρετισμός της νεκρής. Πρώτος ο σύζυγος την ασπάσθηκε στα χείλη, ο πατέρας στο μέτωπο, τα αδέρφια στο μάγουλο. Διάβασε ο παπάς το ευαγγέλιο και έγινε ο ενταφισμός”».

Οι εξαγωγές, οι κάτοικοι και… το χαβιάρι
Ο Γάλλος André Grasset Saint Sauveur φτάνει στα τέλη του 18ου αιώνα στα Επτάνησα και θα επισκεφτεί την Κεφαλονιά. Στο χρονικό του αναφέρεται στα προϊόντα που παράγει το νησί, στους σεισμούς, στην πλεονεκτική θέση που βρισκόταν ο αρχιεπίσκοπος καθώς και στο χαρακτήρα των Κεφαλονιτών. Ο Κυριάκος Σιμόπουλος, στο βιβλίο του «Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα, 1700-1800», τόμος Β’, σελ. 545 γράφει:
«Από την Κεφαλονιά γινόταν εξαγωγή σταφίδας και λαδιού. Το μπαμπάκι της είχε εξαιρετική ποιότητα και επαρκούσε για την επτανησιακή κατανάλωση. Περίφημα ήταν τα κεφαλονίτικα πεπόνια, τα “μπακκιέρι” όπως τα έλεγαν, με ολοκίτρινη φλούδα και άσπρη σάρκα. Τα διατηρούσαν πολλούς μήνες κρεμασμένα από τα ταβάνια. Το νησί υπέφερε από σεισμούς. Μεγάλες καταστροφές έγιναν κατά τις δονήσεις του 1736, 1743 και 1752.
Χωριό ήταν το Αργοστόλι, με κακοχτισμένα σπίτια, τα περισσότερα ερειπωμένα από τους σεισμούς. Σε άθλια κατάσταση βρισκόταν και το Ληξούρι. Οι σεισμοί είχαν προκαλέσει τέτοιες καταστροφές, που δεν βλέπεις παρά σπίτια ξεγοφιασμένα και ετοιμόρροπα. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με ερείπια που δύσκολα μπορούσε κανείς να βαδίση. Οι Ληξουριώτες κυκλοφορούσαν με σκούφο. Αλλά όταν πήγαιναν για δουλειά στο Αργοστόλι φορούσαν καπέλλο και ζώνονταν σπαθί. Χωρίς αυτά τα γελοία και άβολα συμπράγκαλα ήταν αδύνατο να παρουσιασθή κανείς στους αντιπροσώπους της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας. Κινδύνευε να χάση την υπόληψή του. Ο αρχιεπίσκοπος της Κεφαλονιάς ήταν εξαρτημένος από το πατριαρχείο. Δεν είχε συγκεκριμένα εισοδήματα, αλλά με τα τυχερά συγκέντρωνε ένα σημαντικό ποσό. Μια φορά το χρόνο πραγματοποιούσε περιοδεία στα χωριά του νησιού και κάθε δύο χρόνια στα χωριά της Ζακύνθου. Σ’ αυτές τις επισκέψεις ο ιεράρχης δεν περιωριζόταν στα ζητήματα της δικαιοδοσίας του, χειροτονίες, διαζύγια, έλεγχο των καταχρήσεων κ.τ.λ. αλλά και υποκαθιστούσε τον παπά του χωριού στα καθήκοντά του. Ο χωριάτης θεωρούσε μεγάλη τύχη να του βαφτίσει το παιδί ο αρχιεπίσκοπος, οι μελλόνυμφοι πίστευαν πως αν ευλογούσε το γάμο τους ο πρωθιεράρχης θα εξασφάλιζαν μια ζωή ευτυχίας, τα δάκρυα για ένα χαμένο πρόσωπο δεν θα ήταν τόσο πικρά εάν στην νεκρώσιμη ακολουθία χοροστατούσε ο αρχηγός της Εκκλησίας, ο αφορισμός του εχθρού σου είχε μεγαλύτερη δύναμη αν ακουγόταν από τα χείλη του αρχιεπισκόπου παρά από ένα φτωχό χωριατόπαπα. Όλα φυσικά πληρώνονταν. Οι εισφορές αυτές επαρκούσαν για μια καλύτερη ζωή. Αλλά για να γίνει αρχιεπίσκοπος έπρεπε να εξαγοράση την ψήφο του Γενικού Προβλεπτή. Οι υποτακτικοί του προβλεπτή που κινούσαν τα νήματα της εκλογής στα παρασκήνια ήθελαν το μερίδιό τους. Έπειτα έπρεπε να εξαγοράση και τους ψήφους των εκλεκτόρων. Την Κεφαλονιά κυβερνούσε ένας Προβλεπτής που εκλεγόταν από τη Σύγκλητο της Βενετίας. Η έδρα του βρισκόταν στο Αργοστόλι. Ένας Βενετός ευγενής διοικούσε το κάστρο της Άσσου. Ο στρατιωτικός διοικητής ήταν εγκατεστημένος στο Ληξούρι.
Οι Κεφαλονίτες είχαν επιδοθή με επιτυχία στη ναυτιλία. Το ναυτικό τους ήταν το μεγαλύτερο και το πιο δραστήριο σε όλα τα Επτάνησα. Μόλις οι Ρώσοι εξασφάλισαν την κατοχή της Κριμαίας, πάμπολλα κεφαλονίτικα καράβια εγκατέλειψαν τη βενετική σημαία και άρχισαν εμπόριο με τη Μαύρη Θάλασσα. Μετέφεραν στη Χερσώνα ιταλικά εμπορεύματα και φόρτωναν στα καράβια τους σίδηρο, κάνναβι και κυρίως χαβιάρι. Οι Έλληνες ήταν μεγάλοι χαβιαροφάγοι. Το έτρωγαν με λάδι και χυμό λεμονιού».

Ο χαρακτήρας του Κεφαλονίτη
Ο Γάλλος περιηγητής του Ιονίου επιχειρεί μια ανάλυση της ιδιοσυγκρασίας του Κεφαλονίτη και μια εξήγηση των επιτυχιών σε όλους τους τομείς.
«Ο Κεφαλονίτης είναι έξυπνος, επιδέξιος και επίμονος στα σχέδιά του. Από τη στιγμή που θα προκαθορίση ένα σκοπό, όλη η σκέψη του προσηλώνεται σε αυτόν. Τίποτα δεν μπορεί να τον μετακινήση από το σκοπό του. Σαν το μυθικό Πρωτέα μεταμορφώνεται αδιάκοπα, παίρνει όλες τις μορφές που θα μπορούσαν να του εξασφαλίσουν την επιτυχία. Είναι εκδικητικός και ραδιούργος, και αυτό το βλέπει κανείς κυρίως στον χαρακτήρα των προεστών.
Ο πληθυσμός του Αργοστολιού είναι χωρισμένος σ’ ένα σωρό μικρές φατρίες που επιδίδονταν στο άγριο αλληλοφάγωμα. Η πολιτική της Βενετίας υποδαύλιζε με μαεστρία τις διαιρέσεις. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθή τις επιδόσεις των Κεφαλονιτών σε όλους τους κλάδους της επιστήμης. Η Κεφαλονιά έδωσε στο εξωτερικό πολιτικούς και στρατιωτικούς που διακρίθηκαν για τις ικανότητές τους. Μερικοί ευδοκίμησαν στα γράμματα. Η φιλοξενία αποτελεί μία από τις αρετές του λαού της Κεφαλονιάς. Υποδέχεται τον ξένο, διδάσκεται πλάι του και μ’ όλο που είμαι ματαιόδοξος, όπως όλοι οι Έλληνες, δεν αρνιέται τον θαυμασμό που του αξίζει».

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ+13

ΑΡΘΡΟ: Επιμέλεια: AΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΑΜΠΡΟΥΛΗ