ο 1758 όπου επρόκειτο να μεταφερθεί η Διοίκηση του νησιού από το φρούριο του Αγίου Γεωργίου στο Αργοστόλι, το οποίο μόλις άρχισε να οικίζεται, οι κάτοικοι του Ληξουρίου διαμαρτύρονται και απαιτούν να αναγνωρισθεί ως πρωτεύουσα της Κεφαλληνίας η πόλη τους, καθώς είχε ήδη εξελιχθεί σε μία ακμάζουσα πόλη με όλα τα προτερήματα που άρμοζαν σε μια σύγχρονη πόλη, και μειονεκτήματα την έλλειψη ασφαλούς λιμένα και την σχετικά μακρύτερη απόσταση από τα υπόλοιπα μέρη του νησιού. Παρά τα επιχειρήματα κάθε πλευράς, η απόφαση της Βενετικής Πολιτείας ήταν οριστική:Το Αργοστόλι ορίστηκε η νέα πρωτεύουσα, η οποία άρχισε να μεγαλώνει γρήγορα. Χτίστηκαν πολλά δημόσια κτίρια και σπίτια, ειδικά από την εποχή της Βρετανικής Προστασίας. Ο λαός του Ληξουρίου δεν θέλησε να αποδεχτεί αυτήν την κατάσταση, και συχνά ξεσπούσαν βίαιες αντιδράσεις. Το 1799 αποφασίζεται η ίδρυση στο Ληξούρι Πρωτοδικείου και Υγειονομείου, η απόφαση αυτή όμως βρήκε αντίθετο το Αργοστόλι το οποίο αντιδρούσε, έτσι ύστερα από αρκετά διπλωματικά επεισόδια με την αποστολή αντιπροσώπων από τις δύο πόλεις του νησιού στην Σύγκλητο της Κέρκυρας και την αποτυχία συνεννόησης, η αντιζηλία φτάνει στο αποκορύφωμα της και το 1808 Ληξουριώτικο πλοίο κανονιοβολεί το Αργοστόλι. Ο λαός του Ληξουρίου εξεγέρθηκε και ήταν έτοιμοι να στραφούν εναντίον της κεντρικής διοίκησης στο Αργοστόλι. Γάλλοι στρατιώτες καταστολής έφτασαν αμέσως στο Ληξούρι. Οι Ληξουριώτες ήταν όμως αποφασισμένοι να ενεργοποιήσουν τις αποφάσεις τους με αποτέλεσμα την παράταξη των Γάλλων πρός επίθεση από τον αρχηγός της φρουράς. Κατα την ταραχή που επακολούθησε οι εξεγερμένοι άρχισαν να υποχωρούν ενώ οι αρχηγοί της εξέγερσης συνελήφθησαν. Ενώ ανέμεναν να παραπεμφθούν φυλακισμένοι, ακυρώθηκε η δίκη επειδη εν τω μεταξύ το νησί περιήλθε στα χέρια νέων κατακτητών. Νέα αιματηρά επεισόδια και ταραχές εκλήθη να αντιμετωπίσει και ο τότε νεαρός ανερχόμενος πολιτικός Ι. Καποδίστριας στην πρώτη του δύσκολη αποστολή την οποία του εμπιστεύθηκε η ξένη Αρμοστεία. Κατέστειλε τις ταραχές με επίδειξη σιδηράς πυγμής και εκτελέσεις πρωτεργατών. Άλλη επανάσταση στρέφεται το 1848 κατά των Άγγλων, όπου επίσης επακολούθησαν διωγμοί και απαγχονίσεις.
Η Βενετική διοίκηση διήρκησε από το 1500 μέχρι το 1797, όπου καταλύθηκε η Ενετική Δημοκρατία από τον Μεγάλο Ναπολέοντα έτσι ώστε να έλθει υπό γαλλική κατοχή. Ύστερα όμως από 20 μήνες στα τέλη του 1778 κατόπιν νίκης των Ρωσοτούρκων έναντι των Γάλλων, το Ληξούρι (όπως και η υπόλοιπη νήσος) τέθηκε υπό την επικυριαρχία των Ρωσότουρκων οι οποίοι το 1800 αναγνώρισαν την υπό τον φόρο υποτελείας, βέβαια, ''ανεξάρτητη'' Πολιτεία των Ιονίων Νήσων. Οι πολεμικές επιχειρήσεις έφεραν τους Γάλλους πίσω στο νησί το 1807. Το 1809 κατέλαβαν το νησί οι Βρετανοί, αφού πρώτα οι Γάλλοι προέταξαν ασθενή αντίσταση χρησιμοποιώντας τα κανόνια στο λιμένα του Ληξουρίου. Τον 19ο αιώνα, η περιοχή αποτέλεσε σταθμό διαφόρων τουριστών στα Επτάνησα, όπως του Γιόχαν Στράους που την επισκέφθηκε τουλάχιστον δυο φορές. Το 1864 το Ιoνικό Κράτος ("Ηνωμένες Πολιτείες" της Επτανήσου υπό Αγγλική "προστασία") ενώνεται με το Βασίλειο της Ελλάδος, και πρωτεύουσα του Νομού Κεφαλληνίας γίνεται το Αργοστόλι. Το 1867 και το 1953 το Ληξούρι καταστρέφεται από σεισμούς. Τα ιστορικά κτήρια από τότε είναι πλέον ελάχιστα, και είναι δείγματα μιας ανθηρής μικρής πόλης του 18ου και 19ου αιώνα.
Πολλά και χοντρά έχουν γίνει παλαιότερα σε αυτό το κουρλονήσι και καλό είναι να είσαι πιο ρεαλιστής μπας και οι νεότεροι δεν πέσουν στα ίδια λάθη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια περισσότερα αναζήτηση με τίτλο:
Ο Iωάννης Καποδίστριας ως ΄Εκτακτος Επίτροπος της Επτανήσου Πολιτείας στην Κεφαλονιά ( 1801, 1802 )
Κουά κα κα κα κα