ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΔΡΑΚΑΙΝΑΣ

http://www.drakainacave.gr/

Οι ανασκαφές που διεξήχθησαν από το 1992 έως το 2005 από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδος του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού έφεραν στο φως αρχαιολογικές επιχώσεις που μαρτυρούν τη χρήση του Σπηλαίου από την Νεότερη Νεολιθική (μέσα 6ης χιλιετίας) έως την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (μέσα 3ης χιλιετίας). Ύστερα από μια μακρά περίοδο εγκατάλειψης το Σπήλαιο επαναχρησιμοποιήθηκε από το τέλος του 7ου αιώνα έως τις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ. ως Ιερό των Νυμφών και του Θεού Πάνα. Στη σύγχρονη εποχή το Σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε ως μαντρί.

Το Σπήλαιο βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 70 μ. και αποτελεί ένα μικρό και ανοιχτό καρστικό έγκοιλο έκτασης περίπου 90 τ.μ. Περίπου τα 2/3 του χώρου καλύπτονται από ογκόλιθους, αποτέλεσμα της έντονης τεκτονικής δραστηριότητας σε διάφορα στάδια της γεωλογικής ιστορίας του.

Το  Σπήλαιο Δράκαινα είναι μια αθέατη βραχοσκεπή στη σημερινή του κατάσταση, στο τοπογραφικά διακριτό Φαράγγι του Πόρου, που από αιώνες ‘γεφυρώνει’ τα παράλια της περιοχής με την παρακείμενη ενδοχώρα του νησιού. Σώζεται σε υπολειμματική μορφή λόγω κατάρρευσης τμήματος της οροφής του (Εικ. 4). Η ισχυρή τεκτονική δραστηριότητα, που αναπτύσσεται στο Ιόνιο, και άλλες φυσικές διεργασίες προκάλεσαν -ακόμη και στη διάρκεια της αρχαίας χρήσης του- αποσπάσεις τεμαχών από την ασβεστολιθική βραχομάζα, στην οποία είναι διανοιγμένο το έγκοιλο, και επέφεραν αλλαγές τόσο στη μορφή του ίδιου, όσο και στη μορφή του περιβάλλοντα χώρου του. Η έκταση του στεγασμένου (σήμερα) τμήματος του Σπηλαίου, το οποίο και ερευνάται, δεν υπερβαίνει τα 80 τ.μ., ενώ η μέγιστη έκτασή του κατά τους προϊστορικούς χρόνους υπολογίζεται σύμφωνα με πρόσφατα στρωματογραφικά δεδομένα σε περίπου 100 τ.μ.