Γεώργιος Βελλιανίτης - ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΘΕΟ

Θεέ  και  Κύριε.

΄Επειτα  ‘πό  τη  Σύγχρονη  Προσευχή,

αναγκάζομαι  να  Σου στείλω  αυτό  το  γράμμα

γιατί  πλέον  στις  μέρες  μας  παράγινε  το  πράμμα.

Ακούγονται  Πολλά. 

Όλα  του  κόσμου  τα  καλά.

Ακούγεται πώς  κλέβουνε  παγκάρια.

Ρημάξανε τις  εκκλησιές.

΄Εχουμε  πήξει  στις  κλεψιές.

Κόπτονται  οι  καλοί  να  βοηθήσουν τους  φτωχούς.

΄Ετσι  φαίνονται  όλοι  τους  τίμια  παλληκάρια.

Οι εκλεκτοί μας  Κύριε,  βουλιάξανε  το  κράτος.

Κόπτονται  για  τον  πολίτη.

Τον  κατάντησαν  αλήτη,

και  του  κλείσανε  το  σπίτι.

Τώρα  ο  λαός  Σου  Κύριε καθημερνά  πεινάει.

Τον  κυνηγούν  με  βούρδουλα. Δεν  ξέρει  που  να  πάει.

Δεν  φταίω  εγώ  Κύριε.  Τα  λέν’  τηλεοράσεις.

Δεν  ξέρεις  πώς  να  πορευθείς. ΄Αν  τα  δείς  θα  τα  χάσεις.

Μας  πήρανε τον  σίτον  τον  οίνον  και  το  έλαιον

Τώρα  θέλουν  να  πάρουν τα  ορυκτά καί  το  πετρέλαιον.

Κύριε  δεν  ξέρω  αν  θέλεις  να  βοηθήσεις.

Μπορεί  να  θέλεις  να  μας  αφανίσεις.

Αλλά  αφήνεις  τα  λαμόγια  ν’  αλωνίζουνε

και  τους αλητήριους  τα  φρύδια  να  μας  πρήζουνε.

Κανείς  δεν  ξέρει  τίποτε  για  το  φόνο

Ούτε  είδε  το  δολοφόνο.

Την  ντουφεκιά  άκουσε  μόνο.

Από  τότε  που  ενδιαφέρονται  για  τη  Χώρα,

μας  βρίσκει  κάθε  μέρα  νέα  μπόρα.

Συνέχεια  φωνάζουνε  «Προχώρα»,

Τρέξτε  για  να  τη  σώσουμε  τούτην  εδώ  τη  Χώρα.

Την  τέλειωσαν.  Δεν  άφησαν  ούτ’  ένα  πετραδάκι.

Όλα  τα ξεπουλήσανε  μόνοι  τους το  βραδάκι.

Να  μην  παίρνει  άλλος  κανείς  χαμπάρι

και  έπειτα να  έρχεται  ο διάολος  να  μας  πάρει.

Γεώργιος  Βελλιανίτης