Τουριστική απελευθέρωση και Πολιτισμική υποδούλωση - ΙΩΣΗΦ ΛΟΥΚΕΡΗΣ

Παρότι με την πολιτική άποψη και δράση του κ. Κεκάτου διαφωνώ «κάθετα» (που έλεγαν και στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., παλιά), τον θεωρώ  συνετό, ψύχραιμο και καλόπιστο συνομιλητή. Γι αυτό πιστεύω ότι το κείμενό μου αυτό θα τύχει, από τον ίδιο τουλάχιστον, θετικής ανταπόκρισης.

Η ευθύνη του αρμόδιου για τον  τουρισμό της Κεφαλονιάς, είναι πολύ «βαριά». Όχι τόσο επειδή ο τουρισμός είναι το μόνο μέσο που μας απέμεινε για οικονομική «ανάπτυξη» ή, το ορθότερο, «ανακούφιση», αλλά κυρίως γιατί καλείται,  αυτός που βρίσκεται στο «τιμόνι» του τουρισμού, να συνδυάσει τον Πολιτισμό, τον ακμάσαντα και παρακμάζοντα Κεφαλληνιακό Πολιτισμό, με την τουριστική προβολή, κατά τέτοιο τρόπο ώστε ο πρώτος να μην γίνει υποχείριο της δεύτερης. Να μην ευτελιστεί  ο Πολιτισμός σε κενή επίδειξη  προς άγραν τουριστικής πελατείας. 

  Να μην φτάσουμε στην στοχούμενη και ποθούμενη από το νεοφιλελευθερισμό «εκπόρνευση» κάθε κοινωνίας χάριν του εμπορικού συμφέροντος. Στο κάτω κάτω της γραφής, περιοχές αποψιλωμένες από τον ιδιαίτερο πολιτισμό τους, κανένα τουριστικό ενδιαφέρον δεν έχουν να παρουσιάσουν.

Υπό το νόημα αυτό, η απαντητική δήλωση του κ. Κεκάτου στην κριτική του κ. Πετράτου για τις εκδηλώσεις της «Ρωσικής Εβδομάδας» κρίνεται ως πολιτικό ολίσθημα μεγάλης ολκής, διότι: α) Αντελήφθη και χαρακτήρισε ο κ. Κεκάτος μια απόλυτα αρμόδια και εποικοδομητική κριτική ως «απαξίωση ενέργειας που γίνεται για το καλό της Κεφαλλονιάς» και β) «Σφαγίασε» στο βωμό της οικονομικής ανάπτυξης, την Ιστορία, το φρόνημα, τον ίδιο τον Πολιτισμό μας.

Πιστεύω ότι η αντίληψη, που εκφράστηκε από την δήλωση του κ. Κεκάτου, είναι η υπεύθυνη και για την κάκιστη ποιότητα των περισσοτέρων «Πολιτιστικών» εκδηλώσεων του Δήμου, για την οποία, αν ο γράφων θεωρείται αναξιόπιστος «μίζερος πολιτικός αντίπαλος», ας διαβάσουν οι διευθύνοντες τα πολιτισμικά πράγματα της Κεφαλονιάς, στο τελευταίο τεύχος της «Κεφαλονίτικης Προόδου», τα άρθρα της εκδότριας κ. Βουτσινά και του καθηγητή κ. Γ. Μοσχόπουλου.

Στην περίπτωση της «Ρωσικής Εβδομάδας», οι τουριστικοί και πολιτισμικοί παράγοντες, αν δεν σκέπτονταν μόνο πώς να ερεθίσουν τα καταναλωτικά ένστικτα των υποψηφίων Ρώσων επισκεπτών, θα έβλεπαν την προ των οφθαλμών τους δέουσα κύρια, ίσως και μόνη, εκδήλωση: Μια παρέλαση της Ρωσικής μπάντας και αγήματος στους δρόμους του Ληξουριού (πάρτε κάποιοι λίγο «τοπικισμό», για να ξεδώνετε), με την συμμετοχή της Φιλαρμονικής Σχολής Ληξουρίου, μέχρι το εκκλησάκι των Τριών Ιεραρχών, στη γειτονιά που γεννήθηκαν οι αδελφοί Λειχούδη, ο προφανής και ουσιαστικός, πνευματικός και πολιτισμικός σύνδεσμος της Κεφαλονιάς με την Ρωσία. Το παράδειγμα της τουριστικά προηγμένης Κέρκυρας θα τους βοηθούσε: Εκεί, η Ρωσική Μπάντα, τη συνοδεία Κερκυραϊκών Φιλαρμονικών, παρελαύνει μέχρι τον ανδριάντα του Καποδίστρια.

Τέλος, λυπάμαι, αλλά πρέπει να σχολιάσω το «χαριτολόγημα» του κ. Κεκκάτου, κατά το οποίο χαρακτήρισε τον Δήμαρχο κ. Παρίση, «απελευθερωτή» της Κεφαλονιάς και πάλι καλά που δεν πρότεινε να μετονομαστεί το Αργοστόλι σε «Αλεξανδρούπολη». 

Τέτοιες κουβέντες, έστω και χάριν αστεϊσμού, δεν αρμόζουν σε πολιτικό, που επάξια διεκδικεί τις δάφνες του λιγότερου φανατικού μιας ιδιαίτερα φανατικής παράταξης, αλλά στον πιο μίζερο, άκριτο και παλαιοκομματικό οπαδό, σε κάποιον «ζητιάνο» της προσωπικής εύνοιας του κ. Παρίση. Και τέτοιος, ο κ. Κεκάτος, σίγουρα δεν είναι. Δεν μπορεί να είναι.

Ιωσήφ Λουκέρης του Βασιλείου