Αγ.Φανέντες

Pasxalia Pal

 

 Άγιοι Γρηγόριος, Θεόδωρος και Λέων, οι οποίοι είναι περισσότερο γνωστοί με την προσωνυμία «Άγιοι Φανέντες», που τους δόθηκε λόγω της θαυματουργικής φανέρωσης των ιερών λειψάνων τους και της ανάδειξής τους από την αφάνεια κατάγονταν από το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και υπηρετούσαν ως στρατιωτικοί στον αυτοκρατορικό στρατό. Διακρίνονταν για τις πολλές τους αρετές και τη βαθιά τους πίστη στον Θεό. Την εποχή όμως εκείνη βρισκόταν σε μεγάλη εξάπλωση η φοβερή αίρεση του Αρειανισμού και ο αιρετικός αυτοκράτορας Κωνστάντιος εξέδωσε διάταγμα, που όριζε, ότι όλοι οι υπήκοοι του κράτους έπρεπε να ασπασθούν αυτή την ανόσια αίρεση. 

Τότε οι τρεις Άγιοι φοβούμενοι μήπως και αναγκασθούν να ασπασθούν την αίρεση του Αρείου, εγκατέλειψαν μαζί με άλλους Έλληνες στρατιώτες τη Σικελία, όπου βρίσκονταν, και κατέφυγαν στην Κεφαλλονιά. Αργότερα προτίμησαν να αποχωριστούν από τους υπόλοιπους στρατιώτες και να αφιερωθούν στον Θεό. Γι' αυτό και αναζήτησαν κατάλληλο τόπο για άσκηση και προσευχή. .Τα σώματα των τριών Αγίων έμειναν για πάρα πολλά χρόνια άγνωστα μέχρι που κάποτε κάποιος επιφανής και πλούσιος κάτοικος του νησιού με το όνομα Μιχαήλ έπασχε από μια μορφή λέπρας, την ελεφαντίαση. Ο Μιχαήλ απευθύνθηκε στους γιατρούς, αλλά δεν βρήκε πουθενά θεραπεία. Τότε αποφάσισε να εναποθέσει τις ελπίδες του στον Θεό. Κάποιο βράδυ εμφανίστηκαν σε όραμα στον ύπνο του, τρεις άνδρες με μορφές αγγέλων και του είπαν, ότι θα θεραπευτεί μόνο, εάν βρει τα άταφα σώματά τους. Όταν ο Μιχαήλ ξύπνησε, δεν γνώριζε ούτε τα ονόματα των Αγίων, ούτε και τον τόπο, όπου αυτά βρίσκονταν. Συνάντησε όμως έναν βοσκό, ο οποίος του διηγήθηκε, ότι ακολουθώντας έναν χοίρο, που είχε απομακρυνθεί από το υπόλοιπο κοπάδι, μπήκε σ’ ένα πυκνό δάσος και αντίκρισε τρία άταφα και άφθορα σώματα, από τα οποία αναδίδονταν μια υπέροχη ευωδία. Τότε ο Μιχαήλ κατάλαβε, ότι πρόκειται για τους τρεις Αγίους, που είχε δει στον ύπνο του και με οδηγό τον βοσκό κατευθύνθηκε με το άλογό του προς το δάσος, όπου βρίσκονταν τα τρία ιερά λείψανα μέσα σε άπλετο φως. Αφού προσευχήθηκε και παρεκάλεσε με δάκρυα τους τρεις Αγίους, η λέπρα εξαφανίστηκε αμέσως. Στον τόπο της θαυματουργικής ανεύρεσης των ιερών λειψάνων ανεγέρθηκε αργότερα με δική του δαπάνη ιερά μονή προς τιμήν των τριών Αγίων, η οποία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην κοινωνική και πνευματική ζωή του νησιού και αποτέλεσε για αιώνες το κέντρο της τιμητικής προσκύνησης των τριών Αγίων.

 

 

Αγ.Φανέντες (μέρος2ο)
Τα ιερά λείψανα των Αγίων Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος, οι οποίοι φέρουν την προσωνυμία «Άγιοι Φανέντες» και είναι οι παλαιότεροι άγιοι στην εκκλησιαστική ιστορία της Κεφαλληνίας, αρπάχθηκαν με την πάροδο του χρόνου από τους Ενετούς από την ιστορική ιερά μονή των Αγίων Φανέντων που βρίσκεται πάνω από την κωμόπολη της Σάμης και μεταφέρθηκαν στη Βενετία. Εκεί οι Ενετοί τα εναποθέτησαν στον μεγαλοπρεπή ναό του Προφήτου Ζαχαρία μέσα σε μαρμάρινη λάρνακα. Μετά τον εντοπισμό των ιερών λειψάνων, των οποίων τα ίχνη είχαν εξαφανισθεί για περισσότερα από 700 χρόνια, και την τεκμηριωμένη επιστημονική ταυτοποίησή τους, ο Καρδινάλιος της Βενετίας δώρισε στην Ιερά Μητρόπολη Κεφαλληνίας μικρό μέρος των ιερών λειψάνων και των τριών ομολογητών Αγίων. Η περιήγηση στον Διεθνή Τύπο του γεγονότος της επανεύρεσης των ιερών λειψάνων των Αγίων Γρηγορίου, Θεοδώρου και Λέοντος καθιστά πλέον γνωστούς στα πέρατα της οικουμένης τους τρεις ομολογητές Αγίους, οι οποίοι έζησαν και εκοιμήθηκαν οσιακώς στην περιοχή της Σάμης τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι από την αρχαιότητα έως και σήμερα το γεωγραφικό τμήμα της ανατολικής Κεφαλληνίας, αλλά και ολόκληρο το νησί του Ιονίου διατηρεί τη διαχρονική ονομασία Σάμος ή Σάμη, γεγονός που επιβεβαιώνεται και μέσα από το πλήθος των αρχειακών πηγών και δημοσιεύσεων. Σύμφωνα με τα δύο λατινικά συναξάρια οι τρεις Άγιοι κατάγονταν από την Ανατολή, υπηρετούσαν ως στρατιωτικοί στον Ρωμαϊκό στρατό και διακρίνονταν για τις πολλές τους αρετές και τη βαθιά τους πίστη στον Θεό. Την εποχή του αιρετικού αυτοκράτορος Κωνστάντιου εγκατέλειψαν τη Σικελία, όπου βρίσκονταν και αποβιβάστηκαν στην Κεφαλληνία για να αποφύγουν να ασπασθούν τη φοβερή αίρεση του Αρείου. Εκεί αναζήτησαν κατάλληλο τόπο για άσκηση και προσευχή και εγκαταστάθηκαν στην κοιλάδα της Σάμης απέναντι από την Ιθάκη, όπου ανακάλυψαν μέσα σε πυκνό δάσος από χαμηλά δένδρα και θάμνους τα ερείπια ενός μισοκαταστρεμμένου ναού. Στον τόπο αυτό έζησαν ασκητικά προσευχόμενοι αδιάλειπτα στον Θεό μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής τους. Η ιστορική αυτή ιερά μονή, η οποία είναι κτισμένη στην κορυφή της νότιας ακροπόλεως της αρχαίας Σάμης και σε υψόμετρο 226μ. διαδραμάτισε έναν σημαντικό ρόλο στην κοινωνική και πνευματική ζωή του μεγαλύτερου νησιού του Ιονίου και αποτέλεσε για αιώνες το κέντρο της τιμητικής προσκύνησης των Αγίων. Η παλαίφατη ιερά μονή, της οποίας η ίδρυση χρονολογείται πριν από το 1264, ανακαινίστηκε κατά το έτος 1633. Όμως το 1953 οι καταστροφικοί σεισμοί που έπληξαν την Κεφαλληνία ερείπωσαν την ιστορική μονή, η οποία στη δικαιοδοσία της είχε πέντε μετόχια. Δίπλα στα ερείπια του μισογκρεμισμένου καθολικού της μονής έχει ανεγερθεί νεόδμητο παρεκκλήσιο, το οποίο αποτελεί και το επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων προς τιμήν των Αγίων Φανέντων, των οποίων η μνήμη τιμάται κατ’ έτος πανηγυρικά την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Από το τέμπλο του καθολικού της μονής έχει διασωθεί η χρονολογούμενη το έτος 1654 εφέστια εικόνα των τριών Αγίων. Σ’ αυτή απεικονίζεται ο Άγιος Γρηγόριος ως σεβάσμιος γέροντας, ο Άγιος Θεόδωρος ως μεσήλικας και ο Άγιος Λέων ως νεαρός. Η αριστουργηματική αυτή εικόνα φυλάσσεται πλέον στον περικαλλή ιερό ενοριακό ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Σάμης. Στον ίδιο ναό εκτίθενται προς προσκύνηση και τα ιερά λείψανα των τριών ομολογητών Αγίων, των οποίων η επίσημη υποδοχή στο λιμάνι της Σάμης έλαβε χώρα το Σάββατο των Μυροφόρων 2 Μαΐου 2009