ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β΄ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΟΜΗΡΟΣ
Από τις πινακίδες της Γραμμικής Β αντλούμε πολύτιμες πληροφορίες για τις ρίζες της ελληνικής γλώσσας. Με την αποκρυπτογράφηση, και με την προϋπόθεση ότι τα σύμβολα αποδίδονται ηχητικά με σχετική προσέγγιση, βλέπουμε μορφές λέξεων που παρέμειναν σε χρήση στην ελληνική τη γλώσσα, επιβεβαιώνοντας τη συνέχειά της από τη Μυκηναϊκή εποχή μέχρι σήμερα.
Έτσι π.χ. διαβάζουμε:
Έτσι π.χ. διαβάζουμε:
ku-ru-so = χρυσός, ti-ri-po-de = τρίποδο, Ko-no-so = Κνωσσός
Οι λέξεις της Γραμμικής Β΄ είναι κοινές και στα Ομηρικά έπη, το περιεχόμενο των πινακίδων επιβεβαιώνει όσα αναφέρει ο Όμηρος για τη ζωή και τα ήθη των Αχαιών, και καταρρίπτει τις θεωρίες που θέλουν τον Όμηρο ανιστόρητο ή ότι περιγράφει μια κοινωνία μεταγενέστερη της Μυκηναϊκής εποχής.
Για την ύπαρξη Μυκηναϊκής γραφής και για γραπτά κείμενα σε πινακίδες, μας πληροφορεί με σαφήνεια ο Όμηρος.
Ο άνακτας Προίτος, μετά από συκοφαντία της συζύγου του Άντειας, εξόρισε τον Βελλερεφόντη από το Άργος στη Λυκία, όπου ήταν βασιλιάς ο πεθερός του Αμισώδαρος.
Ὣς φάτο, τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν οἷον ἄκουσε·
κτεῖναι μέν ῥ᾽ ἀλέεινε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
Για την ύπαρξη Μυκηναϊκής γραφής και για γραπτά κείμενα σε πινακίδες, μας πληροφορεί με σαφήνεια ο Όμηρος.
Ο άνακτας Προίτος, μετά από συκοφαντία της συζύγου του Άντειας, εξόρισε τον Βελλερεφόντη από το Άργος στη Λυκία, όπου ήταν βασιλιάς ο πεθερός του Αμισώδαρος.
Ὣς φάτο, τὸν δὲ ἄνακτα χόλος λάβεν οἷον ἄκουσε·
κτεῖναι μέν ῥ᾽ ἀλέεινε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
πέμπε δέ μιν Λυκίην δέ, πόρεν δ᾽ ὅ γε σήματα λυγρὰ
γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά,
δεῖξαι δ᾽ ἠνώγειν ᾧ πενθερῷ ὄφρ᾽ ἀπόλοιτο.
Ιλ. Ζ΄166-170
«Αφού μίλησε έτσι (η Άντεια) κατέλαβε τον άνακτα θυμός από αυτά που άκουσε. Απέφυγε όμως να τον φονεύσει γιατί ντράπηκε μέσα του, τον απέπεμψε στην Λυκίαν και του έδωσε πολλά ψυχοφθόρα ολέθρια σημάδια που έγραψε σε διπλωμένη πινακίδα, και τον πρόσταξε να τα δείξει στον πεθερό του ώστε να τον αφανίσει.»
Ο Όμηρος επιβεβαιώνεται επίσης από τα αναγραφόμενα στις πινακίδες, και στα όσα αναφέρει για τη Μυκηναϊκή λατρεία και τις θεότητες της εποχής. Δεν πρέπει βεβαίως να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι τα έπη είναι μεταγενέστερα των πινακίδων και είναι φυσική η θρησκευτική εξέλιξη, ο εμπλουτισμός του πάνθεου και κάποιες αλλαγές στις λατρευτικές συνήθειες, από την εποχή που γράφτηκαν οι πινακίδες μέχρι τον Όμηρο. Παρόλ΄ αυτά οι ομοιότητες είναι πολλές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου