Όλοι μας όταν χάνουμε ένα δικό μας άνθρωπο αμέσως προσπαθούμε να φέρουμε στο μυαλό μας τις εικόνες που έχουμε μαζί του ,και εμείς δόξα τον θεό είχαμε πολλές ,είναι ο πατέρας την περίοδο που ήμασταν Καναδά, είναι ο πατέρας την περίοδο που γυρίσαμε από τον Καναδά και τα απίστευτα μας καλοκαίρια στο νησί , είναι ο πατέρας την περίοδο της εφηβείας μας , είναι ο πατέρας την περίοδο που γίναμε και εμείς πατεράδες , και είναι ο πατέρας ο «σκοτεινός» πατέρας των τελευταίων χρόνων, κάθε περίοδος και ένας άλλος άνθρωπος , μια άλλη αλήθεια.
Αυτός ήταν ο πατέρας μας , ένας κύβος που ανάλογα από που τον κοιτάς είχε και μια άλλη πλευρά άλλα καταβαθος ξέραμε καλά οτι ήταν ένας καλός άνθρωπος δέσμιος μιας αλήθειας που μόνο αυτός ήξερε, ένα ελεύθερο πνεύμα που δεν τον κράταγε τίποτα και κανένας, δεν είχε λιμάνι και δεν φοβόταν κανέναν , ακόμα και το τέλος ακομα και τον εαυτο του , άλλωστε είχε αναφέρει οτι θέλει να φύγει όπως ο πατέρας του. Το νέο για τον χαμό του με έκανε να γυρίσω ολόκληρες δεκαετίες πίσω όπως είχα γράψει και πέρσι «στις παιδικες μου μνημες βρισκονται παντα ο Γιωργος κ ο Μπαμπης , ο πατερας , τα παιδικα μου καλοκαιρια στον Πορο , το ξενοδοχειο στην ακρη της πολης, το καθημερινο τους τρεξιμο για τον τουρισμο αλλα και το γελιο τους , τα τραγουδια τους, οι χοροι ,οι αιωνοι εφηβοι , η κεφαλονιτικη τρελα σε ολο το μεγαλειο της , τοσο μεγαλειο που πολλες φορες ευχομαι να μην ειχα μεγαλωσει ,ευχομαι να τους ειχα γνωρισει περισσοτερο !
Ευχομαι καμια φορα να ειχα γυρισει πισω σε εκεινα τα παιδικα χρονια , στα σορτσακια , στα πανομοιοτυπα ντυσιματα της μανας ,σε εκεινο τον ερωτα που δωσαμε υποσχεση να βρεθουμε μετα απο χρονια στο ιδιο σημειο, στην παλια ντισκο του Πορου , σε εκεινα τα καλοκαιρια που πραγματικα τα ενιωθες καλοκαιρια με αρωμα καρπουζιου και ξυπόλητα ποδια «αλλα δυστυχως ο χρονος δεν γυρναει πισω ,παει μονο μπροστα.
Πέρσι έλεγα οτι «Ξερω οτι στην ζωη μας ο χρονος ειναι πολυτιμος , ο χρονος ο πραγματικος οπως λεει και ο αλλος Νιονιος ο Σαββοπουλος " ειναι ο γιος μας ο μεγαλος και ο μικρος " και δεν εχω κανενα μαγικο που να μπορει να τον φέρει πίσω « , η μονη αληεθα τωρα ειναι οτι ο γιος του μεγάλωσε, εχει οικογενεια ,εχει παιδια και για ολα αυτα του οφειλω ενα μεγαλο ευχαριστω γιατι καποτε αποφασισε να ερωτευθει , να αγαπησει και να φερει στον κοσμο εμας !
Σήμερα λοιπόν μαζί με τον πατέρα έφυγε και ενα κομμάτι απο τα παιδικά μου χρονιά , μαζί ξέρω ότι θα φύγουν όλες οι καλές και οι κακές στιγμές μας ,μαζί θα φύγουν πείσματα και αγκαλιές , θυμός και χαρά , άλλωστε πότε δεν μου ήταν εύκολο το ότι ήταν μακρυά από επιλογή του , και ήταν μακρυά όχι μόνο σε χιλιόμετρα σε λόγια η πράξεις αλλα πολλες φορες πιστευα οτι ηταν μακρυα και απο τον ιδιο τον εαυτο του κατι που ξερω οτι δεν θα το παραδεχοταν ποτε ,μεγαλωνοντας κατάλαβα ότι αυτός ήταν και ότι θα πρέπει να δέχεσαι την αλήθεια του άλλου, αυτό που είναι και όχι αυτό που θα ήθελες εσύ να είναι. Περσι δεν τον αποχαιρετισα την τελευταια φορα που τον ειδα , δεν ηξερα οτι θα ηταν η τελευταια φορα που τον βλεπω , πιστευα οτι εχει χρονια μπροστα του για να με καταλαβει και να τον καταλαβω παραπανω και να αλλαξουν τα πραγματα , εκανα λαθος .
Τωρα θυμαμαι τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες «Να λες πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ'έβλεπα να κοιμάσαι, θα ΄σ'αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ'έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σ'αγκάλιαζα και θα σου'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελεθταίες στιγμές που σ'έβλεπα, θα έλεγα ΄σ'άγαπω και δεν θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη. « Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε γέρος είτε νέος.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι'αυτό μην περιμένεις άλλο, κάντο σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.
Εκανα παντα ακριβως αυτο που εκανε και αυτος «Να λες πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι» Του εύχομαι εκεί που πάει να δώσει με όλη την δύναμη της τρέλας του σε όλους χαρά , τραγούδι κ αγάπη , όπως έκανε τόσα χρόνια πατώντας σε αυτά τα χώματα. Δεν πιστεύω οτι σήμερα κ ο ίδιος θα ήθελα οι άλλοι να κλάψουν , θα ήθελε χαρά. Κάλο ταξίδι πατέρα ! ΥΓ. κατέβηκα στο νησί για να αποτιμήσω φόρο τιμής και να ευχαριστήσω όλους όσους τον βοήθησαν , τον άκουσαν , έκανα παρέα μαζί του , σε όσους προσπαθούσαν να τον καταλάβουν. Η αλήθεια έχει δυο πλευρές ,η μια πλευρά της αλήθειας ειναι αυτη που ειδατε , η άλλη πλευρά αφορά μόνο εμάς που τον ξέραμε τοσα χρονια σε τοσες διαφορετικες περιοδους της ζωης του , η άλλη πλευρά της αλήθειας θα είναι μέσα μας , καμιά φορά θα μας τυραννάει , κάποιες άλλες φορές θα μας πεισμώνει και κάποιες άλλες φορές θα είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήραμε σε αυτή την ζωή.
Ξέρω καλά πόσο περήφανος ήταν για εμάς όσο ζούσε και οτι μίλαγε συνέχεια για τα παιδια
του και τα εγγονια του σε ολο τον κοσμο , να ξερει οτι και εμεις θα κανουν το ιδιο οσα χρονια και εαν περασουν
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΓΟΥΛΙΜΗΣ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου