Εδώ στα συμπεράσματα μπερδεύουμε κάτι σημαντικό: Συζητάμε για την φιλοσοφία και πρακτική μιας τέλειας ανθρώπινης πολεμικής μηχανής και γενικότερα του υψηλού φρονήματος ενός στρατού – λαού ώστε να ανταπεξέρχεται κάθε είδους δυσκολία και όχι μόνο στα πεδία των μαχών με το όπλο στο χέρι. Αυτό ήταν τρομερός παράγων επιτυχίας όταν πρώτος μπροστά – μπροστά ήταν ο αρχηγός του κράτους βλέπε Λεωνίδας. Τότε δεν στέλνανε μόνο το λαό στην οποιαδήποτε είδους μάχη αλλά τον οδηγούσαν. Εάν είναι οικονομικές αποφάσεις παράδειγμα, που εδώ και δεκαετίες είναι ο μοντέρνος αόρατος πόλεμος, τις επιπτώσεις δεν τις έχει μόνο ο «στρατός – λαός» αλλά και ο αποφασίζων αρχηγός, που κάτι τέτοιο δεν υπάρχει πλέον. Αν λοιπόν εφαρμοσθεί η άποψη του Θουκυδίδη “η ΣτοιχειώδηςΛογική απαιτεί Απερισκεψία Ευέλπιδος” ένας λαός σαν και μας που εύκολα και πάντα είχε εθνική έπαρση έξω από τις κοινές λογικές, θα μοιάζει με Πόρσε χωρίς ικανό οδηγό ό,τι το πιο καταστροφικό. Και το σπουδαιότερο ο οδηγός συνήθως ανοίγει το αλεξίπτωτο και μην τον είδατε.
Ας προσαρμοζόμαστε λοιπόν στις καταστάσεις γιατί και κάποιος άλλος είπε «τα πάντα ρει». Το «όπλο» στο χέρι, υψηλό φρόνιμα, αλλά και ορθολογισμό θα έλεγα. Και μη ξεχνάμε ότι οι καιροί μοιάζουν με την ώρα του Δούρειου ίππου. Οι αρχηγοί πρέπει να μπούν στη κοιλιά και να ανοίξουν τις «πύλες», ώστε να βρεί τους σωστούς διαδρόμους το υψηλό φρόνιμα του στρατού – λαού. Οι κινήσεις μέσα σε αυτή την παρεξηγημένη μορφή παγκοσμιοποίησης είναι πλέον κινήσεις σκοινοβάτη, με αποκάτω το χάος…
Συζητάμε για την φιλοσοφία και πρακτική μιας τέλειας ανθρώπινης πολεμικής μηχανής και γενικότερα του υψηλού φρονήματος ενός στρατού – λαού ώστε να ανταπεξέρχεται κάθε είδους δυσκολία και όχι μόνο στα πεδία των μαχών με το όπλο στο χέρι.
Αυτό ήταν τρομερός παράγων επιτυχίας όταν πρώτος μπροστά – μπροστά ήταν ο αρχηγός του κράτους βλέπε Λεωνίδας.
Τότε δεν στέλνανε μόνο το λαό στην οποιαδήποτε είδους μάχη αλλά τον οδηγούσαν.
Εάν είναι οικονομικές αποφάσεις παράδειγμα, που εδώ και δεκαετίες είναι ο μοντέρνος αόρατος πόλεμος, τις επιπτώσεις δεν τις έχει μόνο ο «στρατός – λαός» αλλά και ο αποφασίζων αρχηγός, που κάτι τέτοιο δεν υπάρχει πλέον. Αν λοιπόν εφαρμοσθεί η άποψη του Θουκυδίδη “η ΣτοιχειώδηςΛογική απαιτεί Απερισκεψία Ευέλπιδος” ένας λαός σαν και μας που εύκολα και πάντα είχε εθνική έπαρση έξω από τις κοινές λογικές, θα μοιάζει με Πόρσε χωρίς ικανό οδηγό ό,τι το πιο καταστροφικό.
Και το σπουδαιότερο ο οδηγός συνήθως ανοίγει το αλεξίπτωτο και μην τον είδατε.
Ας προσαρμοζόμαστε λοιπόν στις καταστάσεις γιατί και κάποιος άλλος είπε «τα πάντα ρει».
Το «όπλο» στο χέρι, υψηλό φρόνιμα, αλλά και ορθολογισμό θα έλεγα.
Και μη ξεχνάμε ότι οι καιροί μοιάζουν με την ώρα του Δούρειου ίππου.
Οι αρχηγοί πρέπει να μπούν στη κοιλιά και να ανοίξουν τις «πύλες», ώστε να βρεί τους σωστούς διαδρόμους το υψηλό φρόνιμα του στρατού – λαού.
Οι κινήσεις μέσα σε αυτή την παρεξηγημένη μορφή παγκοσμιοποίησης είναι πλέον κινήσεις σκοινοβάτη, με αποκάτω το χάος…
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα.