ΤΑ ΣΧΟΛΙΑΚΙΑ ΣΑς,, ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ - ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΤΟ FACEBOOK
“Όταν χτίζεται η Εθνική οδός,χωρίς να γίνει μελέτη για τις παράπλευρες επιπτώσεις του έργου ,τι να κάνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.” κος Γρ. Σταμούλης,Δήμαρχος Μεγαρέων.
Συνηθίζεται στις μέρες μας,το ενδιαφέρον, από ορισμένους κομματικούς χώρους,όταν στρέφεται σε ζητήματα εθνικού ενδιαφέροντος,όπως αυτό που αντιμετωπίσαμε στη Μάνδρα Αττικής τις προηγούμενες μέρες,να είναι ανάλογο με το ύψος της άντλησης πολιτικών οφελημάτων ,που εφόσον αξιολογηθούν ως πενιχρά,κυρίως λόγο διάχυσης των ευθυνών,να μετατοπίζεται το ενδιαφέρον τους σε άλλα θέματα,θεωρούμενα περισσότερο επικερδή,επειδή έτσι εκτιμώνται,όπως αίφνης είναι ή θα μπορούσαν να είναι ,τα ζητήματα προμηθειών ,σε εξοπλιστικά ζητήματα,με την Σαουδική Αραβία,που παίζει έντονα τελευταία.Όμως το ζήτημα της τραγωδίας της λασποπλημμύρας στην Μάνδρα Αττικής,δεν είναι ένα ζήτημα που να αφορά τέτοια αντιμετώπιση, καθώς κρατάει δεκαετίες και πρέπει να δοθούν λύσεις άμεσα και αποτελεσματικά,αφού εάν δεν γίνει έτσι,θα μας πνίξει όλους η λάσπη. Οι εφημερίδες και γενικώς τα μέσα πληροφόρησης,τηλεόραση κ.λ.π. έπιασαν τα μολύβια τους για να ρίξουν τις ευθύνες στην μία ή στην άλλη πλευρά ,κάτι που για να μη ξεχνιόμαστε αποτελεί ευθύνη των πολιτών και όχι να ενημερώσουν ή να προτείνουν λύσεις για την επόμενη μέρα , λες και τα διάφορα φαινόμενα αντιμετωπίζονται όχι με σχεδιασμό και μελέτη,αλλά διορθώνονται μόνα τους. Έτσι αφού γεμίσαμε με πολίτες ερμηνευτές ,αρχικά της οικονομικής κρίσης,όπου ακούμε από τον καθένα το μακρύ του και το κοντό του και βάζουμε στην άκρη τους ειδικούς που μας λένε ,πως τελικά το οικονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα ,δημιουργήθηκε από τις Τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας,όταν είδαν πως κάποιοι άλλοι θα έπρεπε να πληρώσουν τα χρέη τους,τώρα παίρνουν σειρά τα ρέματα της Μάνδρας και το μπάζωμα τους.Πουθενά δεν είδαμε εποικοδομητικές προτάσεις για την διόρθωση μιας παθογένειας που χρειάστηκε δεκαετίες για να ανδρωθεί.Πουθενά.Σκέφτηκε άραγε κάποιος από τα μέσα πληροφόρησης,στο υπό διαμόρφωση Σύνταγμα της νέας Ελλάδος,να προτείνει ένα άρθρο,που να απαγορεύει το μπάζωμα των ρεμάτων,ώστε να σταματήσει επιτέλους,αυτό το δράμα που ζούμε ύστερα από κάθε λασποβροχή, δια νόμου; Κανείς τους.Τι θα λέγαμε,άραγε εάν πληροφορούμασταν,πως το Δημοτικό Συμβούλιο του Λονδίνου έθετε ζήτημα μπαζώματος του ποταμού Τάμεση,σήμερα; Δεν θα αναρωτιόμασταν “ μα καλά ,δεν βρέθηκαν κάποια μέλη του Δ.Σ να προβληματιστούν,για το που θα πάνε τόσα νερά,που μαζεύει και ρίχνει στην θάλασσα ο Τάμεσης;” Διαβάζουμε λοιπόν πως κάτω από τους δρόμους της Αθήνας,ρέουν ολόκληρα ποτάμια.Ο Ιλισσός ,ο Ηριδανός ,ο Κυκλόβορος,ο Αλασώνας ,ο Βουλοπόταμος και τέλος ο Βοϊδοπνίχτης και απορούμε που ύστερα από κάθε δυνατή βροχή που τα ποτάμια φουσκώνουν,πνίγεται η μισή Αθήνα και το δεχόμαστε έτσι.Επειδή ,ανά τον κόσμο ,ζούμε εν μέσο ακραίων καιρικών φαινομένων,από το Μπαγκλαντές έως την προηγμένη Γερμανία,όπου οι πλημμύρες αποτελούν πλέον συχνό φαινόμενο, θα πρέπει να ξανά σχεδιάσουμε,από δώ και πέρα ,την νέα Ελλάδα,εάν δεν θέλουμε να μας πνίξει μια άλλη λασποβροχή,την ώρα που απολαμβάνουμε τον ύπνο του δικαίου. Στην ιατρική,ο μεγάλος Ιπποκράτης,πριν ακόμη γίνει αποδεκτή η παρουσία του παγκόσμια,έλεγε κάτι πολύ σοφό,ανάμεσα στα πολλά άλλα ,πως είναι : “καλύτερο το προλαμβάνειν ,από το θεραπεύειν”.Δεν μπορεί να μπαζώνονται πρώτα τα ρέματα και τα ποτάμια,που αποτελούν την φυσική διέξοδο των όμβριων υδάτων προς την θάλασσα και ακολούθως να τρέχουμε να προλάβουμε,όταν βγούν στους δρόμους.Είναι παράλογο. Και εδώ τον πρώτο λόγο το έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έως σήμερα,με ευθύνη της πολιτείας,ο εύκολος τρόπος της δημιουργίας νέων χώρων για διανομή στους Δήμους ,ή για άντληση πόρων,ήταν η οικοπεδοποίηση των ρεμάτων. Αυτό σημαίνει,πως κάθε Δήμος,πρέπει να ενθαρρυνθεί στο εξής,στην εξεύρεση νέων πόρων από δημιουργικές επενδύσεις και όχι από τον εύκολο τρόπο της οικοπεδοποίησης των ρεμάτων.Πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να αξιολογείται στο εξής ,με θετικό πρόσημο ,ένας Δήμος,όταν σχεδιάζει την διεύρυνση ενός ρέματος προς την θάλασσα,παρά να επιδιώκεται το σφράγισμα του.Καλός,επομένως είναι ο σχεδιασμός,μιας άλλης, διαφορετικής αντίληψης από εδώ και πέρα.Τι θα γίνει όμως ,με τις εύκολες λύσεις εκείνες,των τελευταίων δεκαετιών που βασίστηκαν λαθεμένα στην λογική του μπαζώματος;Πρέπει να κατανοήσουμε,πως εκεί που οδηγήθηκαν τα πράγματα σήμερα,ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.Χρειάζεται συνεργασία ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ,του πολιτικού μας συστήματος,που αντί μέρος του να ζητά να κερδίσει ψήφους από κάθε θεομηνία,να υποχρεωθεί να λειτουργήσει προς την μόνη ορθή κατεύθυνση που είναι η ΔΙΑΝΟΙΞΗ των ρεμάτων προς την θάλασσα.Μπορεί η λύση αυτή να είναι δύσκολη,ίσως να χρειαστούν να περάσουν τόσα χρόνια όσα πέρασαν από το μπάζωμα τους,όμως είναι η μόνη δυνατή λύση,για να δούμε χρόνο με τον χρόνο,να λιγοστεύουν τα προβλήματα,αντί να αυξάνονται. Όταν διαπιστωμένα,στα τέλη του 19ου αιώνα,διέσχιζαν το Λεκανοπέδιο,700 χείμαρροι ,ποτάμια και ρυάκια και ο αριθμός του το 1999 ήταν μικρότερος από 7ο,πώς μπορούμε να σκεφτόμαστε,την διατήρηση , της υπάρχουσας κατάστασης; Έχουμε αξιόλογες κατασκευαστικές εταιρείες,που χτίζουν πολιτείες ολόκληρες στον υπόλοιπο κόσμο.Σκέφτηκε κάποιος να τις καλέσει,να προτείνουν έξυπνες λύσεις, σε ένα τόσο μεγάλο Ελληνικό πρόβλημα; Και επειδή ,αρκετές από αυτές ,αναλαμβάνουν έργα δημοσίου συμφέροντος, να αποτελέσουν ,επιβράβευση-μπόνους,οι προτάσεις τους,για την ανάληψή τους; Ιδού η Ρόδος.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου