Πρόωρες Εκλογές Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος(*)

Πρόωρες Εκλογές

Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος(*).

 Κατά τον ΣΕΒ απαιτούνται 45 δις ευρώ επενδύσεων ούτως ώστε να κινηθεί η Οικονομία. Δεν είναι ακατόρθωτο αν αναλογιστεί κανείς ότι τουλάχιστον τα διπλάσια έχει προεξοφλήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν θα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας η πολιτική συνιστώσα του ΣΕΒ. Και δεν είναι μόνο αυτό. Έχει εξαγγείλει την άμεση μείωση της φορολογίας φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων. Αν προσθέσουμε σε αυτά και το όραμα του για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος το οποίο εξαγγέλθηκε πρόσφατα με την ελευθερία του κάθε ασφαλισμένου να επιλέγει τον τρόπο ασφάλισης του, έχουμε μια πλήρη εικόνα για την επόμενη μέρα. Αν απομονώσουμε τις παραπάνω εξαγγελίες από πρόσωπα και καταστάσεις, θα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν στον Ν. Τραμπ για την επόμενη μέρα στις ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η πολιτική παράταξη η οποία θεώρησε επιβεβλημένους τους κινηματογραφικούς βομβαρδισμούς στη Συρία ήταν η αξιωματική αντιπολίτευση. Το μόνο εμπόδιο σε όλα αυτά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος είναι γαντζωμένος στην καρέκλα της εξουσίας.

Μετά την τριετή καταστροφολογία και την ανά τακτά χρονικά διαστήματα επίκληση των εκλογών, η ΝΔ και οι νεοφιλελεύθεροι προφήτες της παραθρησκευτικής σέχτας θα προσγειωθούν ξανά στην πραγματικότητα. Προληπτική πιστοληπτική γραμμή συνοδευόμενη προφανώς από νέα δημοσιονομικά μέτρα δεν θα υπάρξει και μετά τον ερχόμενο Αύγουστο η Ελλάδα θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τις δανειακές της ανάγκες αλλά και τις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών. Το κλειδί για τη διευθέτηση του χρέους θα είναι το αδιάθετο ποσό των 20 δις ευρώ του τρίτου μνημονίου (από τα 86 δις που συνομολογήθηκαν το καλοκαίρι του 2015) και η εξαγορά των δανείων του ΔΝΤ και των κεντρικών Ευρωπαϊκών τραπεζών από τον ESM με αισθητά μειωμένο επιτόκιο. Τα 86 δις τα οποία δεν καταναλώθηκαν, είναι ο μύθος των 100 δις του Κλάους Ρέγκλινγκ ή των 200 δις του Τόμας Βίζερ ο οποίος υπερθεμάτισε λόγω της αδυναμίας του στον Γιάνη Βαρουφάκη.  Από τα 86 δις τα 35,9δις καταναλώθηκαν για χρεολύσια των προηγούμενων κυβερνήσεων, τα 17,8 δις για πληρωμές τόκων, τα 5 δις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, και τα 7,3 δις για πληρωμή ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου. Τα 66 αυτά δις θα έπρεπε να βρεθούν ακόμη και αν στην κυβέρνηση ήταν το ΚΚΕ και προφανώς όχι από τις αγορές (με απαγορευτικό επιτόκιο) αλλά από τους θεσμούς με ταυτόχρονη λήψη των γνωστών δημοσιονομικών μέτρων. Δυστυχώς για τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον συνοδοιπόρο του Άδωνι Γεωργιάδη η χώρα δεν χρειάστηκε τέταρτο μνημόνιο. Απλά γιατί περίσσεψαν 20 δις από την διαχείριση του τρίτου, ο ρόλος των οποίων θα είναι κομβικός τις επόμενες εβδομάδες.

Αφού λοιπόν και ο πλέον δύσπιστος ένοικος της οδού Πειραιώς (αναφέρομαι στους δύο τελευταίους πολιτικούς) αντιλήφθηκε ότι δεν θα υπάρξει νέο μνημόνιο, νέα μέτρα, προληπτική πιστοληπτική γραμμή και η χώρα τελειώνει οριστικά από τα μνημόνια τον Αύγουστο, η όλη αντιπολιτευτική συζήτηση έχει επικεντρωθεί στην καθαρότητα της εξόδου και το είδος της επιτήρησης η οποία σαφώς και θα είναι ενισχυμένη σε σχέση με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες βγήκαν από τα μνημόνια. Όχι γιατί στη διακυβέρνηση της χώρας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά γιατί η Ελλάδα είναι η χώρα στην οποία η Τρόικα μετά την έλευση της το 2010 απαίτησε την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων, ένα μέτρο πιο εξευτελιστικό για οργανωμένο Κράτος ακόμη και από τις περικοπές μισθών και συντάξεων. Και μάλιστα με ευθύνη των ιδίων (με απειλή διακοπής μισθοδοσίας σε περίπτωση μη απογραφής) σαν να ήταν υπεύθυνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που το Κράτος αγνοούσε την ύπαρξη τους. Υπενθυμίζω ότι η επιτήρηση της Ελληνικής Οικονομίας εισήχθηκε σε ηπιότερη μορφή από την Ε.Ε. μετά την περιβόητη απογραφή του Γιώργου Αλογοσκούφη, όχι για να εξακριβωθεί τότε πόσοι άνθρωποι μισθοδοτούνται από το Δημόσιο αλλά σε ποιους και πόσα χρωστάει.

Η σκληρή πραγματικότητα για τους εργολάβους του φόβου είναι πως τα μέτρα για το αφορολόγητο δεν θα έρθουν πιο νωρίς από το 2020, αλλά και τα μέτρα για την περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις θα πάνε μετά το 2019. Σε χρόνο που και τα μεν και τα δε, θα ξανασυζητηθούν με νέα προοπτική ανάλογη με αυτή της Οικονομίας. Οι Εθνικές εκλογές θα γίνουν τον Μάιο του 2019 μαζί με τις Ευρωεκλογές και θα βεβαίως θα είναι πρόωρες για να πέσουν μέσα έστω και σε μία πρόβλεψη.

(*) Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ

ΠΗΓΗ KEFALONIAPRESS