Δυο λόγια μνήμης στο σαρανταήμερο της αλησμόνητης Νιονιό μας,

στην Διονυσία Κατεβάτη
Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Αλησμόνητη Νιονιό μας
Νιονιό μας, σε αποκαλούσαμε οι φίλοι σου και οι γνωστοί σου και νιώθαμε τέτοια
οικειότητα και χαρά, γιατί εσύ μας έκανες να λάμπουμε μέσα από τις ατελείωτες
διηγήσεις σου, μέσα από το πλατύ φωτεινό σου χαμόγελο και την αστείρευτη καλή
καρδιά σου.
Όλοι όσοι σε γνωρίσαμε ξέραμε για την προσφορά σου, για την αφοσίωσή
σου στο ορφανοτροφείου «Σωτήρ» της Κεφαλληνίας, ξέραμε τον αγώνα σου για
τη διατήρηση της Κεφαλληνιακής Αδελφότητας Αθηνών δίπλα στον αείμνηστο
Σπύρο Μπεκατώρο. Έδωσες τη ζωή σου…, όσο διάστημα δούλεψες ως
καθηγήτρια Οικιακής Οικονομίας στα εκπαιδευτήρια Ζηρίδη. Λόγω που ήσουν
πνεύμα ανήσυχο από το 1990 ασχολήθηκες με τη δημοσιογραφία και έγινες μέλος
του διοικητικού συμβουλίου της «Ένωσις Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος» και της
«Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων».

Ξέραμε πως, γιόμιζες τις ώρες σου δημιουργικά με τη γραφίδα σου σε
διάφορες εφημερίδες, ιδίως στον «Ημερήσιο» και σε άλλα περιοδικά. Αξιοποίησες
το παλιό φωτογραφικό υλικό της Κεφαλονιάς που είχες στην κατοχή σου και το
μοιράστηκες με μια καλοδουλεμένη λευκωματική έκδοση με μύριες αναμνήσεις και
εικόνες του νησιού μας
Ήσουν ιστορικό μέλος της Ένωσης Απανταχού Πυλαρέων και για πολλά
χρόνια την είχε υπηρετήσει από τη θέση της Αντιπροέδρου. Μεγάλη σου αγάπη η
Αγία Ευφημία, το χωριό σου, το οποίο μεγάλωσες και πέρασες τα πιο όμορφα, όπως
η ίδια είχε εξομολογηθεί, χρόνια.
Τι να πρωτοθυμηθώ, τι να πρωτοαναμοχλεύσω στη μνήμη μου, τις διηγήσεις
σου, τις παλιές ιστορίες, τις φορές που βρεθήκαμε μαζί σε εκδηλώσεις, τη
συνεργασία μας για να παρουσιάσουμε κάτι από το νησί μας σε πολλές καλοκαιρινές
περιόδους, την πλούσια ηθογραφική σου δημιουργία και ακόμη εκείνη την ατελείωτη
αναζήτηση στοιχείων για να τεκμηριώσεις τις μνήμες σου και τα γραπτά σου…!
Βρεθήκαμε σε τραπέζια ζευκιού χαράς και γλεντιού και η ώρα ακούραστη
περνούσε κοντά σου, γιατί γινόταν μια μάθηση και μια αγαλλίαση, λέγοντάς μας με
το μοναδικό τρόπο σου όλα εκείνα τα καλά που είχες ζήσει και είχες πράξει με τόση
ομορφιά και ζωντάνια.
Σημείωνες τις στιγμές, σημείωνες στο χαρτί τις εικόνες που ζούσες και έπειτα,
όλα αυτά, γινόταν ζυμώματα μυαλού και σκέψης με περίσσια καρδιά και μας τα
πρόσφερες μέσα από τα κείμενά σου.
Ευτύχησα να σε ζήσω μαζί σου στιγμές τόσο όμορφες, στο φιλόξενο τραπέζι
σου, με το πυλαρινό τυρί και το θηνιάτικο κρασί, μαζί μας και ο εκλεκτός εκλιπών
σήμερα, φίλος Γεράσιμος Κουγιανός. Ήταν μέρες και στιγμές λαογραφίας,
τραγουδιού και ποίησης, μα και κεφαλονίτικης διάθεσης, που μένουν μέσα μου
χαραγμένες ανεξίτηλα.
Συγχώρεσε με αν με πήρε ο οίστρος της μνήμης μου, μα ήθελα δυο λόγια να
ψιθυρίσω στον άνεμο, να στα φέρει στην ψυχή σου, ωσάν σταγόνες αλησμοσύνης.
Πάντως οι φίλοι σου θα σε θυμόμαστε, για να ζεις πάντα στην ενθύμησή μας.