αφορμες απο σκεψεις και σχολιασμοι σε χθεσινη αναρτηση
" Χρειάζεται μεγάλο στομάχι,αλλά κυρίως,μεγάλο απόθεμα ψυχής,για να αναγνωρίσεις ,τα λάθη σου".
Η 21η Αυγούστου 2018,θα μείνει στο μυαλό των Ελλήνων,σαν μια σημαδιακή ημέρα.Την ημέρα αυτή,τυπικά η χώρα μας ,βγήκε από την μέγγενη των Μνημονίων. Επί της ουσίας,όμως,οι δυσκολίες των πολιτών θα συνεχιστούν για αρκετά χρόνια ακόμη,αφού ,είναι πολλές οι υποχρεώσεις,που συνοδεύουν, τους προαπαιτούμενους όρους, με τις υπογραφές των Κυβερνήσεων από το 2009 έως το 2018,προκειμένου να μην επιβληθεί στην χώρα,το περιβόητο Grexit.Παρ όλα αυτά είναι ένα αδιαμφισβήτητο,σημαντικό γεγονός. Κανείς δεν θα ξεχάσει,τα όσα κυκλοφορούσαν τις δύσκολες ημέρες,σε σχέση με την μείωση των μισθών στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους,πως ήταν δήθεν υψηλοί (κατά τον Σόϊμπλε) και πως θα έπρεπε αυτοί να ευθυγραμμισθούν με εκείνους της Αλβανίας και της Βουλγαρίας. Κανείς. Όπως και τα όσα υποσχέθηκε,ο τωρινός Κυβερνήτης πως "με ένα νόμο θα καταργήσουμε,τους επαχθείς όρους των Μνημονίων". Όσοι ασχολούνται, γνωρίζουν πως στην πολιτική, μετρούν,όχι τα θέλω των πολλών,αλλά η δυνατότητα να εκμεταλλεύεσαι , όσες δυνατότητες απορρέουν από την γνώση, της τέχνης του εφικτού ,σε κάθε στιγμή. Και αυτό συνέβη.Εκ τότε,δύο παράγοντες ξεχωρίζουν.Ο πρώτος, αφορά εκείνο το στοιχείο που είναι ακριβές και ορατό ,από όλους, που είναι η προσπάθεια,όσων επέβαλαν τα Μνημόνια,να διατηρηθούν για τους πολίτες τα δυσάρεστα μέτρα που περιλαμβάνονται σ αυτά,για να δικαιολογήσουν και τους όρους της αρχικής επιβολής αλλά και της συνέχισης της προσκόλλησης,πίσω από αυτά,που αφορούν την αντιπολίτευση,συνολικά. Και ο δεύτερος,που σχετίζεται με την τωρινή Κυβέρνηση,που προσπαθεί με χίλιους δυο τρόπους,να εξανθρωπίσει,τις αρνητικές επιπτώσεις τους. Πολλοί επομένως,μπορεί να τα έχουν με την σημερινή Κυβέρνηση,που "ΔΕΝ κατάργησε με ένα νόμο τα Μνημόνια", όμως δυσκολεύονται να απαντήσουν,ΤΙ θα είχε συμβεί, με τους μισθούς των εργαζομένων και των συνταξιούχων,εάν παρέμεναν στην εξουσία,αυτοί που επέβαλαν τα Μνημόνια; Το εάν συζητιέται σήμερα η αύξηση του κατώτερου μισθού, καθώς μειώθηκε αυτός τα προηγούμενα χρόνια ,επί συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου,μαζί με την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων,Πάσχα και Καλοκαιρινών αδειών είναι συνέπεια της πολιτικής αλλαγής που επήλθε το 2015,είτε μας αρέσει αυτό,είτε όχι.Το ίδιο θα ισχύσει,εάν ΔΕΝ ,μειωθούν οι συντάξεις,1-1-2019,όπως μας προϊδέασε προ ημερών,ο κος Μοσκοβισί,θα οφείλεται στο γεγονός της αλλαγής της Κυβέρνησης, το 2015. Το σημαντικότερο όμως έναντι όλων,που θα κρίνει το αποτέλεσμα των ερχόμενων εκλογών,είναι το ερώτημα, εάν καλώς ή κακώς,επιβλήθηκαν στους πολίτες τα Μνημόνια.Είναι ένα ερώτημα που δυστυχώς,ΔΕΝ έχει ακόμη απαντηθεί. Τρεις,είναι οι βασικοί λόγοι,άν και διαφορετικοί μεταξύ τους,που κυκλοφορούν σε σχέση ,με την αναγκαιότητα ,επιβολής των Μνημονίων, από την Γερμανία. α) Η διαφορά μεταξύ των υψηλών μισθών που υπήρχε,μεταξύ Δημόσιου τομέα ,σε σχέση με τους χαμηλούς μισθούς,του ιδιωτικού τομέα. β)Για να σωθούν οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες της Γαλλίας,μα κυρίως της Γερμανίας και γ) Οι καταθέσεις στην Ελβετία πολλών Ελληνικών εταιρειών off shore, να ανέρχονται σε πολλές εκατοντάδες δις ευρώ. Όπου και να βρίσκεται η αλήθεια,ακόμη και εάν συνδυαστικά οφείλεται και στους τρεις παραπάνω λόγους, οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι Πολίτες,για την επιβολή των Μνημονίων,αφού αυτό αφορά τις αποτυχημένες Κυβερνήσεις,που καθιέρωσαν μια τέτοια ανισότητα στους μισθούς,μια άνευ σχεδιασμού άντληση πόρων από τις ξένες Τράπεζες και μια περίεργη συμπάθεια στις off shore,εταιρείες. Συνδυαστικά λοιπόν αφορά την απελθούσα συγκυβέρνηση,που ποιεί την........ νήσσαν, όταν ανοίξει η συζήτηση ,σε σχέση με τις ευθύνες,εκείνων, που επέβαλαν τα Μνημόνια. Παρακολουθώντας ,λοιπόν τα πολιτικά δρώμενα,όπως περνούν μπροστά από τα μάτια του κάθε πολίτη,βλέπουμε να συμβαίνει το εξής παράδοξο.Το μόνο κόμμα ,που πλήρωσε τις συνέπειες επιβολής των Μνημονίων,ήταν μόνο το ΠΑΣΟΚ. Αυτό μόνο χάθηκε από τον πολιτικό μας ορίζοντα.Το άλλο,δηλαδή η Ν.Δ,έμεινε σχεδόν αλώβητο.Το κόμμα αυτό δείχνει ή θέλει να δείξει,πως δεν υπάρχουν Μνημόνια και προσπαθεί να στρέψει ,το ενδιαφέρον των πολιτών,στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία ,ανεξάρτητα αν αυτή δυσκόλεψε,με τους όρους των Μνημονίων ,που αυτοί οι ίδιοι, επέβαλαν.. Δεν ανέλαβε κανένα λάθος από τις επιλογές,που βύθισαν τους Έλληνες στην ένδεια και την κακομοιριά,με τα Μνημόνια. Αντί αυτών,ο νέος αρχηγός,επέλεξε από την πρώτη στιγμή, την επιθετική πολιτική της έντασης,ζητώντας εδώ και τώρα,εκλογές. Επέβαλε, στον προσωπικό του τόνο ,στην δημόσια συζήτηση να μην αναφέρεται καθόλου στον όρο Μνημόνιο,για να μη δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς στους πολίτες ,που καταλήγουν σε δυσάρεστα ερωτήματα, όπως συμβαίνει στο σπίτι του κάθε κρεμασμένου ,που δεν μιλάνε για σκοινί.Παρά το ότι, είναι προφανής ο λόγος που δεν αναφέρεται στα Μνημόνια,παραγνωρίζει από την άλλη πλευρά,πως το γεγονός αυτό ,αποτελεί το κορυφαίο προαπαιτούμενο,στην όποια συζήτηση με τους Έλληνες, σήμερα,πράγμα που τον κατατάσσει στην κατηγορία ,με τον ευρισκόμενο εκτός τόπου και χρόνου, με την Ελληνική πραγματικότητα.Στην πολιτική όμως υπάρχει ένας απαράβατος νόμος,που σε περιμένει σαν αδυσώπητος ,χωρίς έλεος κριτής,πως "εάν δεν πληρώσεις για να λάθη σου,μέλλει αυτά να τα ξανακάνεις" και αυτό είναι κάτι,που οι πολίτες το γνωρίζουν καλά. Άρα ,όση κι αν είναι η προσπάθεια που καταβάλλει ο νέος αρχηγός, μπροστά στο Ταμείο θα βρεθεί για να πληρώσει,όσα αναλογούν στον κάθε πολιτικό αρχηγό,σε σχέση με τις συμπεριφορές του,απέναντι στα Μνημόνια. Και οι εκλογές είναι ο πλέον αψευδής μάρτυς ,της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας και γι αυτούς που θέλησαν να πλασάρουν τα Μνημόνια σαν αναγκαιότητα και για εκείνους ,που θέλησαν να παλέψουν για να τα εμφανίσουν με πιο ανθρώπινο πρόσωπο,αφού ήδη είχαν επιβληθεί. Οι εκλογές που έρχονται,όποτε και αν γίνουν,θα είναι καταλυτικές, αυτήν την φορά για όλους. Κοντός ψαλμός............
Για να μη κοροϊδευόμαστε λοιπόνε οι λογικές που επικρατούν είναι να πριμοδοτούνται τα μεγάλα κόμματα ακόμα και πριν βγούν σαν κυβέρνηση από κάποιους ώστε αυτοί να κερδίζουν από «διευκολύνσεις». Κάποτες λοιπόνε μια μεγάλη επιχείρηση πιεζόμενη έδωσε μισθολογικές αυξήσεις οι οποίες ήταν ακριβώς οι αυξήσεις των Εθνικών συλλογικών συμβάσεων που ανακοινώθηκαν μετά ελάχιστους μήνες. Οπότε μόλις το συνδικάτο ζήτησε αναπροσαρμογή στη νέα κατάσταση πήρε την απάντηση ότι πήρατε ήδη δυό μήνες νωρίτερα την ίδια αύξηση!! Χα χα χα χα χα. Πώς γνώριζε η επιχείρηση ακριβώς το ποσοστό αύξησης που θα υπέγραφε λίγο αργότερα η ΓΣΣΕ? Για την ακρίβεια ήταν 10.5% χα χα χα. Και φυσικά το τάτσι – μήτσι – κώτσι σωματείο σήκωσε τα χέρια ψηλά!!!
Ά ρε Έλληνα φουκαρά, ευτυχώς που έχεις γερή καμπούρα που αντέχει και δε έχεις τινάξει τα πέταλα.
Το να λέει όμως κανένας την αλήθεια είναι μια πολύ κακή συνήθεια που αν την έχεις την πληρώνεις κάπως ακριβά... Αλλά από δω παιδιά αρχίζει άλλη ιστορία, άλλο κεφαλαίο και στην ουσία κάτι τέτοια δε λέγονται τραγουδιστά. Και ιδού εγώ μονάχος, αγκαλιά με την κιθάρα μου να τραγουδάω για την εφημερίδα, τέντα στην αυλόπορτα που σκιάζει το μικρό παιδί που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά για να τρομάξει αυτό τον κύριο που καπνίζει το τσιμπούκι του και γκούχου γκουχ και που ρωτάει το μηχάνημα που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές: ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες, οι πρώην και οι επόμενες, ανώνυμες και επώνυμες γενικώς...
Κάποτες λοιπόνε μια μεγάλη επιχείρηση πιεζόμενη έδωσε μισθολογικές αυξήσεις οι οποίες ήταν ακριβώς οι αυξήσεις των Εθνικών συλλογικών συμβάσεων που ανακοινώθηκαν μετά ελάχιστους μήνες.
Οπότε μόλις το συνδικάτο ζήτησε αναπροσαρμογή στη νέα κατάσταση πήρε την απάντηση ότι πήρατε ήδη δυό μήνες νωρίτερα την ίδια αύξηση!! Χα χα χα χα χα.
Πώς γνώριζε η επιχείρηση ακριβώς το ποσοστό αύξησης που θα υπέγραφε λίγο αργότερα η ΓΣΣΕ?
Για την ακρίβεια ήταν 10.5% χα χα χα.
Και φυσικά το τάτσι – μήτσι – κώτσι σωματείο σήκωσε τα χέρια ψηλά!!!
Ά ρε Έλληνα φουκαρά, ευτυχώς που έχεις γερή καμπούρα που αντέχει και δε έχεις τινάξει τα πέταλα.
Και μην αρχίσουμε στα κοντινότερα …
Κακακά κακακά κακακά…
είναι μια πολύ κακή συνήθεια
που αν την έχεις την πληρώνεις κάπως ακριβά...
Αλλά από δω παιδιά αρχίζει άλλη ιστορία,
άλλο κεφαλαίο και στην ουσία
κάτι τέτοια δε λέγονται τραγουδιστά.
Και ιδού εγώ μονάχος,
αγκαλιά με την κιθάρα μου
να τραγουδάω για την εφημερίδα,
τέντα στην αυλόπορτα
που σκιάζει το μικρό παιδί
που τρυπάει το μπαλόνι του με δυο καρφιά
για να τρομάξει αυτό τον κύριο
που καπνίζει το τσιμπούκι του και γκούχου γκουχ
και που ρωτάει το μηχάνημα
που μας λέει την αλήθεια εκατό φορές:
ότι για όλα φταίνε οι γκόμενες,
οι πρώην και οι επόμενες,
ανώνυμες και επώνυμες γενικώς...