ΕΝΑΣ ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ ΡΥΣΣΙΑΝΟΣ!!!

Στα υπέροχα Γερμενάτα της βορείου Κεφαληνίας,
ζούσε κάποτε ο Γάϊδαρος, της θείας Βενετίας.
Ενα ζώο εργατηκο, ακούραστο, υπομονετικό, 
ηταν το σερβίτσιο σε όλο το χωριό.

Την εποχή εκείνη για τις αγροτικές μεριές,
ενα εργαλειο χρήσιμο σε ολες τις δουλειές.
Οι γονείς μου μάζευαν ελιές οταν ειχανε σοδειά,
απο το χωράφι στην τοποθεσια με το ονομα Βατιά.
Τον καρπον συγκέντρωναν σε τσουβάλια δύο,
με το Γαϊδαρο τα πηγαίναμε στου χωριού το ελαιοτριβείο. 
Η αφεντικιά του ζωντανού, αγαθή και γυναίκα Αγία,
δάνειζε τον Γάϊδαρο εύκολα για καθε αγγαρεία.
Ήμουν δέκα χρονών παιδι, θυμαμαι σαν να ειναι τωρα,
που μ'στειλε ο Πατέρας μου για το Γάϊδαρο αρκετα μπονόρα.
Φόρτωσε τον κυρ Μεντιό με δυο σακιά ελιές και ενα σακούλι,
να τα παω στο λιτρουβιό του Ανάσταση του Παππούλη.
Στην ανηφοριά μπατάρει το φορτίο και το Γαϊδούρι το καημένο,
μένει ακίνητο σαν ενα πλεουμενο αγκυροβολιμένο.
Άρχισε να γκαρίζει δυνατά και απεγνωσμένα,
εγω σαν πιτσιρικάς τα είχα εντελώς χαμένα.
Εμεινα εκει για πολυ, σε μια τρομερή αμηχανία,
ωσπου φάνηκαν οι γονείς μου και με γλύτωσαν απ'την αγωνία.
Έζησε χρονια πολλα ο Γάϊδαρος της θείας Βενετίας,
λόγω περιποίησης και καλοζωϊας.
Εμεινε ενα ζώο χρήσιμο και πολυ αγαπητό,
κατα την Γαϊδουρινή ζωή του, στο καταπληκτικο χωριο!!!!!!!!
By Dennis Germenis