ΣΧΩΡΑΤΕ ΜΕ ΓΕΙΤΟΝΙΣΕΣ, ΝΑ ΠΑ’ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΩ. ΚΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΩ, ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ Θ’ ΑΡΧΙΣΩ.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΠΟΙΗΣΗ  ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΛΛΙΑΝΙΤΗ

ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ

Ζούμε σε μια Χώρα, της απελπισίας.
Τόπο Παραλόγου και Υποκρισίας.
Φόνοι, Κλεψιές, Ψευτιές, Απάτες.
Πόλεμος με ληστές στις στράτες.

΄Ολοι μας τα’ αρπάζουνε. Δεν αφήνουν μία.
΄Υστερα σου λένε, φταίει η Κοινωνία.
Πήραν τις Ταφόπλακες από τα Μνημεία!
Μέχρι που ξαφνιάστηκε κι η Αστυνομία.

Τι να πούμε για καρδιές, τρέλλες, καταθλίψεις.
Κάθε βήμα ένας καημός! Πόνος όπου στρίψεις.
Τάξανε Ποιότητα! Πίστη στον Πολίτη !
Κόσκινο τον έκαναν. Τούκλεισαν το σπίτι!

Τούτα δώ συμβαίνουνε, σε άλλον Πλανήτη!
Τίποτα δε βλέπουνε, πέρ’ πό τη μύτη.
΄Ο,τι και να γίνεται, πάντα πέρα βρέχει.
Ούτε πιά ένα Θεό, κανένας δεν έχει.

Είναι η Αργία, Μήτηρ της Κακίας.
Τώρα τον πληρώνουμε, το Φόρο Βλακείας!
Πού θα πάει όμως αυτό. Πόσο θα κρατήσει.
Όταν κανείς δεν μπορεί, σπίτι του να ζήσει.

Είμαστε «υπό διωγμό», μέσα στην Πατρίδα!
Σήμερα δε φαίνεται, κάποια ηλιαχτίδα.
΄Ισως αύριο να φανεί. Κανένας δεν ξέρει.
Χάνεται η Χώρα μας….Μέρα μεσημέρι!

και 
Η ΔΙΑΟΛΟΓΡΙΑ

Από νωρίς στη γειτονιά
όταν θα βγεί ο ήλιος
ξυπνάει μια κωλόγρια
κι όλα γίνονται μύλος.

Τους παίρνει όλους στη σειρά
για να τους ξεματιάσει,
τους πλακώνει στις προσευχές
το κακό να προφτάσει.

Είναι πολύ θρησκόληπτη.
Σέβεται τους παπάδες.
Πάντα όταν τους συναντά
τους κάνει τεμενάδες.

Κάνει μετάνοιες και σταυρούς.
Τον καθένα διδάσκει.
Μα στην πραγματικότητα,
φάσκει και αντιφάσκει.

Φορτώνεται στους ανθρώπους
να είναι καλοί χριστιανοί.
Θέλει να τους μάθει τρόπους
παίζοντας τρελή μηχανή.

Σ’ ένα κήρυγμα είχ’ ακούσει
ότι θάχε αμαρτία
αν δεν έλεγε σε όλους
νάρχονται στην εκκλησία.

Διδάσκει όλο τον κόσμο.
Αυτή τόχει δέσει κόμπο.
Είναι πολύ ενοχλητική.
΄Εχει στο κεφάλι όγκο.

Ξέχασε τις αμαρτίες
που έκανε στη ζωή της
μαζί με τις αλητίες
που κουβάλαγε μαζί της.

Με σημαία τη θρησκεία,
με κεριά και με λιβάνια
κάνει πάντα το δικό της.
Ψάχνει να βρεί χαïβάνια.

Τα πληρώνουν οι δικοί της.
Φταίει όμως ο πατέρας.
Αυτός την υποστηρίζει
και την έχει κάνει τέρας.

Της αρέσει το κουμάντο.
Με τον τρόπο της τους ψήνει.
Μα όταν πάθει το στραπάτσο,
κρεμασμένους τους αφήνει.

Και όμως αυτή πιστεύει
ο Θεός πως τη φωτίζει.
Αλλά δε θέλει να ξέρει
πως ο διάολος τη σκοτίζει.

Με οδηγό της το πάθος
συνέχεια κάνει λάθη.
Δεν την σπάζουνε στο ξύλο
να προσέξει και να μάθει.

Τα παιδιά της έχουν φύγει.
΄Εμπαινε μέσ’ στη ζωή τους.
΄Αν καί τα έχει χωρίσει,
ήθελε νάναι μαζί τους.

΄Εχει κλείσει πολλά σπίτια.
Πολλοί τηνε κάνουν πέρα.
Προσπαθεί με τα τερτίπια
να τους πάρει τον αέρα.

Σαν θέλει να κοινωνήσει,
ξεχνά το κουτσομπολιό.
Ζητά να τη συγχωρήσουν.
Μετά, γίνεται μακελιό.

Σχωράτε με γειτόνισες.
Να πά’ να κοινωνήσω.
Κι άμα θα ξαναγυρίσω,
πάλι τα ίδια θ’ αρχίσω.

Τέτοιο κακό μη σου τύχει.
Αυτά δεν τα χωράει ο νούς.
Να μην έχεις τέτοια τύχη.
Μακρυά ‘ πό τέτοιους χριστιανούς !…

Πειραιάς, Μάϊος 2009
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής

ΛΟΙΠΕς ΑΝΑΡΤΗΣΕΙς ΜΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ  ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ ΜΟΥ 

Στον κατω συνδεσμο

 https://porosnews.blogspot.com/search...

POROSNEWS.BLOGSPOT.COM

POROSNEWS

POROSNEWS