Οι Παρελάσεις του ΟΧΙ

 

Δεν είναι εκείνο που πληγώνει το ΟΧΙ, η Αντίσταση και η μάχη για την

ελευθερία από βαρβάρους, ή ναζισμό που έμεινε Σπίτι.
Δεν είναι εκείνο που πληγώνει το ΟΧΙ, οι παρελάσεις που δεν έγιναν.
Δεν είναι εκείνο που πληγώνει το ΟΧΙ, οι μαθητές που δεν ντυθήκανε μαθητές.
Ποιος πληγώνει το ΟΧΙ είναι το επιζήμιο.

Δεν ξέρω πως νιώθει όλη η Ελλάδα απέναντι στις παρελάσεις. Μπορεί σε
ένα δημοψήφισμα να έλεγε η μισή ΝΑΙ σε αυτές, και η άλλη μισή ΟΧΙ. Και
όσοι δεν θα ψηφίζανε θα ήταν επειδή δεν θα πηγαίνανε σε μια παρέλαση
απλά με κοστούμια θεατρικά.
Εφόσον Μένουμε Σπίτι όποτε μας υπαγορεύεται και μεις γραμματείς
υπάκουοι, και Πρώτοι μαθητές φρόνιμοι, κατά πόσο είμαστε περήφανοι να
επιδείξουμε έστω σε μια επετειακή γιορτή το Καμάρι μας; Αν μας έλεγαν
ότι μας το επιτρέπουν σήμερα να παρελάσουμε θα νιώθαμε Νικητές αρκετά
επί των βαρβάρων;

Δεν αγαπώ να πηγαίνω σε παρελάσεις γενικά. Δεν με ενοχλούν όταν
υπάρχουν όμως, για όσους εθιμοτυπικά αγαπούν παρελάσεις. Δεν με
ενοχλεί η ίδια η παρέλαση σήμερα. Με ενοχλεί η Επέτειος. Με ενοχλεί
που το ΟΧΙ της αντίστασης των Ελεύθερων ανθρώπων πρέπει να μπει σε μια
εθιμοτυπική αναπαράσταση αντί να είναι Κάθε Μέρα μες στους Ανθρώπους
μια Γιορτή ψυχής. Η ψυχή είναι η Ελευθερία του ανθρώπου. Και η ψυχή
είναι Ατομική ελευθερία. Μην σας ξεγελούν οι αλυσίδες πάνω σε ήρωες
αγωνιστές.

Είναι και εκείνες, οι Άλλες οι παρελάσεις, τόσων ανθρώπων μες στις
ζωές τους. Εκεί που ο άνθρωπος ο Ελεύθερος γεννημένος καταντά το
Τρόπαιο μάχης: εκείνο, που 'χει να επιδείξει στο περιβάλλον ο
βάρβαρος, σαν σημαιοφόρος αξιώσεών του ζωής. Κοιτάς μες στα σπίτια,
μπαίνεις απ΄την καμινάδα, εκεί, στο Μένουμε Σπίτι μιας κοινής
οικογένειας Ελληνικής. Αυτό που σε θλίβει είναι ότι τα Τρόπαια έξω
μιας επίδειξης ανθρώπου, κατάκτησής σου Καταξίωσής σου Κοινωνικής,
είναι απλά μια παραίσθηση για τους παρατηρητές μιας Παρέλασης
Επετειακής σου, τη μέρα που έγινες ο ίδιος ο Βάρβαρος του δίπλα σου.

Εκείνο που πληγώνει το ΟΧΙ είναι η καθημερινότητά μας. Με στεφάνια
πλεγμένη από τα Τρόπαια ανθρώπους που πήραμε. Σημαίες μας ζωής που
δείχνουμε ζωντανούς αλλά τους σκοτώσαμε για να τους αποκτήσουμε.
Εκείνο που πληγώνει το ΟΧΙ, είναι οι παρελάσεις που μπροστά μας
γίνονται.

Μαρία Μαγουλά

(εικόνα πηγή διαδίκτυο, Σαλβαδόρ Νταλί


Βασικά μ΄αρέσει επειδή φαίνεται ο άνθρωπος σαν Τρόπαιο.)