Ποίημα << Ο ναυτικός >> του Στέφανου Γιαννάκη
Από παιδί πολύ μικρό
Στη θάλασσα ονειρευόμουν να βγω,
Ψάχνοντας για άγνωστο προορισμό.
Σαν έφτασε αυτή η ώρα
Τίποτα άλλο δεν έχω να σκεφτώ.
Αφήνοντας πίσω μια μάνα να κλαίει
και έναν πατέρα να λέει.
Στη θάλασσα
ο χρόνος όλα τα σβήνει,
και,
δυστυχίες και αγάπες
πίσω τις αφήνει.
Σαν πιάσει ξαστεριά
ο εξάντας πιάνει ξανά δουλειά,
τον προορισμό μας να χαράξει
που όλοι μας είχαμε χάσει.
Ο ναυτικός ζει με ένα όνειρο,
να έχει στο γυρισμό
τη γυναίκα και τα παιδιά,
να βάλει σε μεγάλη αγκαλιά.
Στέφανος Γιαννάκης
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη παιδιά που σκέφτονται και γράφουν ποιητικά. Ένα ποίημα αφιερωμένο στον Έλληνα ναυτικό. Σε αυτό τον ήρωα της δικής του καθημερινότητας.
Μαθητής της Γ΄ Λυκείου
Στέφανος Γιαννάκης
πηγη
| 1:30 π.μ. (πριν από 13 ώρες) |  |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου