Του καπετά Γιώργου Σπηλιώτη, Ph.D.
Έχουν περάσει 78 χρόνια κιόλας από την ημέρα, που σύσσωμος ο τότε ελεύθερος και
σκλαβωμένος κόσμος έδωσε ό,τι καλύτερο είχε για την λευτεριά. Αυτή την «Κόρη
Ελευθερία», που είναι τόσο ακριβή όσο και πολύτιμη.
Ο χρόνος έριξε τη σκόνη της λήθης και ο άνθρωπος, αφού απέκτησε την ελευθερία του,
την παρέδωσε στη σκλαβιά της ύλης, για να τη χάσει παντελώς.
Ξέχασαν οι δάσκαλοι να τη διδάσκουν στα σχολειά, ξέχασαν οι πολιτικοί τον αγώνα και
τη σπουδαιότητα της απόβασης της Νορμανδίας, λες και είναι θέμα αποκλειστικά και μόνο
του Γαλλικού λαού να γιορτάζει αυτή την επέτειο.
Με την ευκαιρία λοιπόν της 6 ης Ιουνίου ας θυμηθούμε τι έγινε τότε στην Νορμανδία.
Βρισκόμαστε στον τέταρτο χρόνο της κατοχής του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και τα μόνα
ελεύθερα κράτη στην Ευρώπη είναι η Αγγλία και η σκληρά δοκιμαζόμενη από τον πόλεμο
Ρωσία. Η Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Σουηδία και
Ελβετία, ενώ «δηλώνουν ουδέτεροι», προμηθεύουν με πρώτες ύλες τη Γερμανία στο
όνομα της «καλής σχέσης μεταξύ ουδετέρων κρατών ….» και η Γερμανική πολεμική
βιομηχανία παράγει πολεμικό υλικό. Τα Γερμανικά υποβρύχια, πάνω από 1500,
οργώνουν τον Ατλαντικό, τον Ινδικό και τη Μεσόγειο βυθίζοντας τα ύποπτα εμπορικά
πλοία ανεξαρτήτου σημαίας.
Η μεταφορά πρώτων υλών από την Αμερική γίνεται με τα ένδοξα «Liberty» , που
κατασκευάζονται δύο την ημέρα στα ναυπηγεία των ΗΠΑ.
ΦΩΤΟ #1 (Liberty ΕΛΛΑΣ) Με πλοίαρχο τον Γεώργιο Τριλίβα από Ιθάκη.
Φεύγουν φορτωμένα από τη Ν., Β. Αμερική και Καναδά για την Αγγλία σε κομβόι των
20 και 30 πλοίων συνοδευόμενα από πλοία του ναυτικού των ΗΠΑ και Καναδά για επτά
ημέρες, διασχίζοντας τον βόρειο Ατλαντικό (παράλια Γροιλανδίας).
ΦΩΤΟ #2 ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ
Εν συνεχεία, αφού ταξιδέψουν κάποιες ημέρες άνευ συνοδείας ( επειδή τα πλοία του
πολεμικού ναυτικού έπρεπε να επιστρέψουν λόγω ανεφοδιασμού καυσίμων), συναντούν
τα πολεμικά πλοία του Αγγλικού Ναυτικού, για να τα συνοδέψουν ασφαλή μέχρι τα
λιμάνια του προορισμού των. Το ίδιο γίνεται και από τα λιμάνια της Αγγλίας, όταν
φεύγουν τα πλοία άδεια, με προορισμό τις ΗΠΑ, να φορτώσουν και να επιστρέψουν.
Τις ημέρες που το κομβόι ταξίδευε ασυνόδευτο, τα Γερμανικά υποβρύχια αναδύονταν
και κτυπούσαν τα απροστάτευτα «Liberty». Όσα από αυτά τα πλοία κατάφεραν να
σωθούν μετέφεραν από τη Δύση ό,τι ήταν αναγκαίο για την επιβίωση της σκλαβωμένης
Ευρώπης και για την προετοιμασία της μεγάλης απόβασης.
Σύμφωνα με πηγές που αναφέρονται στο βιβλίο του Νίκου Πηγαδά « Εθελοντές στα
Κομβόι του Θανάτου» κατά τη διάρκεια του Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το
Ελληνικό Εμπορικό Ναυτικό πρωτοστάτησε στις θαλάσσιες μεταφορές από την Ν. & Β.
Αμερική, για να κρατήσουν την Ευρώπη ζωντανή και να κερδίσουν τους δύο πολέμους.
Οι ιστορίες από διασωθέντες ναυαγούς που αναφέρονται στα βιβλία του Νίκου Πηγαδά
είναι πέρα για πέρα αυθεντικές και αληθινές καταθέσεις διασωθέντων ναυτικών.
Αυτοί οι εθελοντές ναυτικοί με αυταπάρνηση εκτελούσαν ταξίδια και επικίνδυνες
αποστολές, που χωρίς αυτές η έκβαση του πολέμου θα ήταν διαφορετική.
Στο βιβλίο « Εν καιρώ πολέμου» του αείμνηστου Αρχηγού του Λ.Σ. Χρ. Ντούνη
καταγράφονται ονόματα πλοίων και ναυτικών από όσα ναυάγια έγιναν είτε εξ αιτίας
τορπιλισμών είτε βομβαρδισμών από Γερμανικά υποβρύχια και αεροπλάνα.
Οι ναυαγοί άλλοι ζωντανοί κατασπαράχθηκαν από τα σκυλόψαρα, άλλοι πέθαναν από το
ψύχος στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού και μερικοί που έφτασαν σε κάποια στεριά
διηγήθηκαν τη φρίκη του πολέμου στη θάλασσα. Μερικοί ναυτικοί τορπιλίστηκαν όχι μία
αλλά δύο και τρεις φορές, αφού επέστρεφαν στη θάλασσα ξανά.
Αυτή και αν δεν είναι ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ κατά του εχθρού, που δυστυχώς δεν αναγνωρίσθηκε
ποτέ από καμία Ελληνική κυβέρνηση!
Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια του Α΄ και Β΄ παγκοσμίου πολέμου χάθηκαν πάνω
από 600 εμπορικά πλοία, θρηνήσαμε πάνω από 3.000 ναυτικούς, άλλους τόσους
τραυματίες, άλλοι (άγνωστο πόσοι) μετά τον τορπιλισμό του πλοίου οδηγήθηκαν στα
Γερμανικά και Ιαπωνικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, στα εργοστάσια και 180 που
τρελάθηκαν.
Πρωτοπόροι στα θύματα είναι Χιώτες, Κεφαλλονίτες και Ανδριώτες ναυτικοί.
Μερικά από τα Κεφαλλονίτικα πλοία που τορπιλίστηκαν:
Το Καλυψώ Βεργωτής, με πλοίαρχο το καπετά Σαράντη Καμπίτση και Ανθ/ρχο τον
καπετά Σπύρο Βαλλιάνο, Τσιμάρας Βαγγέλης
Το Ανδρέας Βεργωτής, με πλοίαρχο τον καπετά Παναγή Λευκόκυλο από τα
Κουρκουμελάτα
Το Ρόκκος Βεργωτής. με πλοίαρχο τον καπετάν Ανδρέα Μεταξά και Υπ/ρχο τον
καπετάν Γεράσιμο Στελλάτο
Επίσης το «Αμερική» με πλοίαρχο τον Σπύρο Θεοφιλάτο και το «Ελλάς» με πλοίαρχο
τον Γεώργιο Τριβίλα και οι δυό από την Ιθάκη.
Το Ιθάκη, με Λοστρόμο τον Χριστόφορο Μπενετάτο από τα Φάρσα (πατέρα του
καπετάν Άγγελου Μπενετάτου).
Παυλάτος: Ο Γιώργος Σπηλιώτης πρώην αξιωματικός γέφυρας του εμπορικού
ναυτικού διαβάζοντας τα βιβλία του Νίκου Πηγαδά: 1) Εθελοντές στο Κομβόϊ του
Θανάτου και 2) Τορπίλες και Συρματοπλέγματα ξεφύτρωσαν κάποια ποιήματα. Το
ποίημα «Η Φτερωτή Νίκη» είναι αφιερωμένα στον Άγνωστο Ναυτικό που κοιμάται
στην αγκαλιά της θάλασσας…
Η ΦΤΕΡΩΤΗ ΝΙΚΗ
Στον Άγνωστο Ναυτικό
Πανέμορφη Κόρη, τα φτερά σου σαΐτες
χτυπούν τους αιθέρες φτερουγίζεις ’παν στα πελάγη.
Τα μαλλιά σου βρεγμένα, στολισμένα
με φύκια, κοχύλια και άνθη.
Αστραπή η ματιά σου,
πάνω σε όλα τα μήκη και πλάτη
τ’ αφρισμένο σχίζει του βορρά
και του νότου της θαλάσσης το κύμα.
Ψάχνει, ψάχνει στο διάφανο φως
του βυθού της θαλάσσης,
για να βρει τα συντρίμμια
όπου άφησε πίσω η οργή του πολέμου.
Πανέμορφη Κόρη,
η αγκαλιά σου γεμάτη λουλούδια
και δάφνης στεφάνια, να στολίσεις εκείνους
όπου ’δώσαν τη ζωή τους
για την άλλη την Κόρη,
να χαιρόμαστε ’μείς Λευτεριά.
Αστραπή η ματιά σου,
πάνω σε όλα τα μήκη και πλάτη
τα ’φρισμένο σχίζει του βορρά
και του νότου της θαλάσσης το κύμα.
Να τα! Να τα! Σ’ όλα τα πλάτη
και σε βάθος χιλιάδων λευγών
μύρια με σημαίες καράβια
στολίζουν το βυθό της θαλάσσης,
χτυπούν οι πλωριές οι καμπάνες,
όλα σφυρίζουν, λες και είναι γιορτή!
Σκουριασμένο τ’ όνομά τους,
κάπου διαβάζεις
Αιγεύς, Αικατερίνη, Αλιάκμων,
Άνδρος, Γεράσιμος, Αττική.
Και πιο πέρα το Ιθάκη, το Νεμέα,
το Καλυψώ και Ανδρέας Βεργωτής,
Να το Στράτης, το Μυκάλη,
το Φλώρα, το Άρης, το Πολέμης,
να το Πηλεύς.
Και πιο βόρεια ακόμη να το Ελένη,
το Ιωάννης, το Κύμα, Διαμαντής…
Ωχ, Θεέ μου! Τόσα συντρίμμια
άφησε πίσω η οργή του πολέμου
και χιλιάδες ακόμη με ξένη σημαία.
Μα τι βλέπω! Τι θαύμα!
Οι ναύτες όλοι παρόντες στα πόστα
τραγουδάνε, παραμένουν φρουροί,
«Ωκεανίδες Θερμοπύλες» φυλάνε.
Νάτος, ο καπετά Παναγής *
στου «Ανδρέας» την πλώρη.
Νάτος, ο Αργύρης* σηκώνει γαλάζια σημαία
στου «Νεμέα» την πρύμη.
Τιμονιέρης ο Γιάννης στο «Κύμα»,
ο Νικολής*, ο Χριστόφορος* στο «Ιθάκη».
Νάτοι, κάποιοι άλλοι στου «Πηλέα»
τα ξάρτια αγναντεύουν μακρυά…μακρυά…
Αγναντεύουν και προσμένουν εσένα
πότε θα ’ρθεις, πανέμορφη Κόρη,
για να στήσουν χορό.
Όλοι παρόντες οι ναύτες στα πόστα
με σφρίγος και νέοι,
όπως ήτανε τότε, στην οργή του πολέμου,
όπου ’δώσαν ό,τι πολύτιμο είχαν σε ’μας.
Τρέξε, τρέξε Κόρη Λευκάτη,
τρέξε στην Κίμωλο, στη Χιό,
στον Αίνο, στην Ύδρα, στην Κρήτη,
τρέξε στην Ελλάδα παντού.
Τρέξε και πές το μαντάτο στη μάνα.
Τρέξε, τρέξε και πες το στη χήρα,
στο παιδί και στην κόρη,
ότι ΖΕΙ ο πατέρας, ότι ΖΕΙ το παιδί!
Όλοι παρόντες οι ναύτες
στα πόστα, με σφρίγος και νέοι,
όπως ήτανε τότε στην οργή του πολέμου,
όπως ήτανε τότε την ημέρα που γίνανε φως.
Τρέξε, Κόρη, πες το στη Δόξα
ότι είναι παρόντες οι ναύτες στο πόστο.
Ήλθε η ώρα να στολίσεις το πέτο με δάφνη,
με μυρτιά και λουλούδια,
έτσι που να μένουν στολισμένοι,
νέοι για πάντα, με μάτια που λάμπουν,
αέρινες μορφές, με χείλη που ψάλλουν
οι φρουροί του βυθού της θαλάσσης.
Έτσι που να μένουν στολισμένοι
στην ψυχή, στην καρδιά
και στη σκέψη μας πάντα,
γιατί ζούμε με την Κόρη την άλλη,
που χαρίσαν δώρο σε μας
του βυθού της θαλάσσης οι Ναύτες.
Καπετά Γιώργος Σπηλιώτης: Με αρχηγό τον Αμερικανό στρατηγό Αϊζενχάουερ και
τον Άγγλο στρατηγό Μοντγκόμερι οι σύμμαχοι συγκέντρωσαν στα λιμάνια της Αγγλίας
μία δύναμη που όμοια δεν έχει ξαναγίνει από την εκστρατεία της Τροίας.
Στρατιωτικές πηγές αναφέρουν, ότι κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εκτός των άλλων
ειδών πρώτης ανάγκης, μεταφέρθηκαν 3 εκατομμύρια στρατιώτες, 20.000 οχήματα,
11.000 αεροπλάνα, 7.000 πλοία και όχι μόνο. Το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης αυτής
μεταφέρθηκε από την Αμερική με τα «Liberty».
Από τη μεριά των Γερμανών, τα οχυρά που κατασκεύασαν στις ακτές της βορείου
Γαλλίας εκτείνονταν για περίπου 70 χιλιόμετρα από το Χερβούργο μέχρι τη Χάβρη.
Ο Χίτλερ ήταν υπερήφανος ότι παρόμοια οχυρά δεν υπήρχαν στον κόσμο και με
επικεφαλής τον στρατάρχη Ρόμελ, που είχε νικηθεί στην έρημο της Αφρικής από τον
στρατηγό Μοντγκόμερι, περίμεναν την «εισβολή των εχθρών», όπως την αποκαλούσαν.
Η ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΗ
Υπήρξε συμμετοχή και του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού με εθελοντές ναυτικούς
στη απόβαση τη Νορμανδίας .
Τα λιμάνια της Αγγλίας ήταν γεμάτα από Έλληνες ναυτικούς, αναμένοντας κάποιο
μπάρκο για το εφτάφλουδο ψωμί της επιβίωσης.
Γράφει ο Νίκος Πηγαδάς στην συνέντευξή του με τον Βασίλη Μπεκάκο και τον Αντώνη
Αμπατιέλο ( Γραμματείς της Ομοσπ. Ελλ. Ναυτικών) στο λιμάνι Καρντιφ της Αγγλίας):
« Με φώναξε τότε ο αείμνηστος Νίκος Κουρμπέλης Πλοίαρχος του Λ.Σ. και μου είπε:
Συναντούμε δυσκολίες στην επάνδρωση δύο πλοίων. Απάντησα ΝΑΙ στην πρότασή του
να αναλάβω την εξεύρεση ναυτικών. Μόλις το ανακοινώσαμε στους ναυτεργάτες στο
Κάρντιφ, έγινε χαλασμός. Τόσες πολλές ήταν οι εθελοντικές προσφορές που
αναγκαστήκαμε να βάλουμε κλήρο για το ποιοι πάνε».
Οι ήρωες αυτοί ναυτικοί μπαίνοντας στα πλοία αποχαιρετούσαν τους συμπατριώτες και
φίλους με μια αγκαλιά και δυό φιλιά. Με συγκίνηση και ρίγος τους έλεγαν: « Αν δεν
γυρίσω και πας ποτέ σου στην πατρίδα, χαιρέτα την για μας» και οι άλλοι απαντούσαν:
« Στο καλό και καλή επάνοδο, παιδιά» ενώ τα μάτια όλων ήταν βουρκωμένα, όχι γιατί θα
χανόντουσαν, αλλά από συγκίνηση που έφθασε η ώρα να δώσου, να δώσουν ο,τι
μπορούσαν για τον Αγώνα.
Την νύχτα της 5 ης προς την 6 η Ιουνίου και, ενώ στη θαλάσσια περιοχή έπνεαν σφοδροί
άνεμοι (λέγεται για 8 μποφόρ). τα περήφανα εμπορικά πλοία με εθελοντές ναυτικούς
τραβούσαν με πορεία προς τη δόξα και κατάφεραν να πλησιάσουν την ακτή, να
προσαράξουν το ένα πίσω από το άλλο, για να σχηματίσουν έναν απέραντο
κυματοθραύστη σε απόσταση βολής από τα οχυρά, ενώ τα Γερμανικά πυροβολεία
ξερνούσαν φωτιά και σίδερο….
Οι ναυτικοί, αφού προσάραζαν το πλοίο, το ανατίναζαν για να καθίσει στις ξέρες και
μετά έπεφταν στη θάλασσα από την άλλη μεριά των οκτώ before, για να περισυλλεγούν
από τα συμμαχικά πλοία όσοι κατάφεραν να γλιστρήσουν ανάμεσα στα Γερμανικά πυρά
που τους χτυπούσαν. Μπρος γκρεμός και πίσω φωτιά, διάλλεξε το δρόμο σου!
Τα πρώτα πλοία που προσάραξαν για να σχηματίσουν τον κυματοθραύστη ήταν δύο
Ελληνικά, το «Άγιος Σπυρίδων» και το «Γεώργιος Π.», με Θιακούς καπεταναίους και
πλήρωμα Έλληνες εθελοντές ναυτικούς από τα λιμάνια της Αγγλίας.
Οι Κεφαλλονίτες και Θιακοί ήσαν:
Στο Γεώργιος Π.: Ο Πλοίαρχος Παρίσης, Ο Ανθ/πλοίαρχος Παγουλάτος,
Ο Β΄ Μηχανικός Σταματελάτος
Στο Άγιος Σπυρίδων: Πλοίαρχος: Γεώργιος Σαμοθρακίτης,
Μάγειρας Μενέλαος Σπηλιώτης.
ΦΩΤΟ #8 Απεικόνιση της Απόβασης
Μόλις πλησίασαν τα πρώτα πλοία σε απόσταση βολής, η νύχτα έγινε μέρα από τις λάμψεις
των γερμανικών πυροβόλων, ενώ τα ένδοξα καράβια συνέχιζαν να πλέκουν την αλυσίδα
του κυματοθραύστη.
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ
ΦΩΤΟ # 10. Το Ελληνικό Πολεμικό πλοίο Τομπάζης.
Τα Ελληνικά Πολεμικά πλοία 1) Ναυαρίνο 2) Κριεζής 3) Τομπάζης έλαβαν μέρος
στην Απόβαση. Συνέντευξη Ροδιακή εφημερίδα έδωσαν ο Στάθης Παπαστατικός από
το Καστελλόριζο και Κλεάνθης Ζερβός από την Κάλυμνο, που είχαν λάβει μέρος στην
Απόβαση, γράφει η Θεοδώρα Ματσαντώνη:
Έτσι τα πολεμικά πλοία των συμμάχων προστατευμένα από αυτόν τον κυματοθραύστη,
που εκτεινόταν κατά μήκος των ακτών, μπόρεσαν να κάνουν απόβαση από τα χαράματα
της 6 ης Ιουνίου και προχωρώντας οι πεζοναύτες σε ορδές ο ένας πίσω από τον άλλον,
βρεμένοι μέχρι το κόκκαλο από τη θάλασσα, έφθασαν στην ακτή όσοι επέζησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου