ΠΟΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ

 

TA ΘΡΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ

Antonis Lazaris

Σε παλαιότερο ταξίδι στον Πόρο της Κεφαλλονιάς, ένας καλός φίλος, ο Σπυροδιονύσης Θεοδωράτος, μου έδειξε φωτογραφίες από τον πρώτο κατάπλου του "Άννα Μαρία" στον Πόρο, τον Μάϊο του 1965.

Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο του μεγάλου Τζαννιώτη φωτογράφου Διονύση Γουλιμή.

Το πλοίο ήρθε και προσέγγισε στο κεφαλόσκαλο του παλιού μώλου.

Ο μώλος αυτός δημιουργήθηκε σε διαδοχικές φάσεις από την επέκταση του παλιού εγγλέζικου μώλου.

Η πρώτη επέκταση πρέπει να έγινε στα 1930 και η δεύτερη περίπου στα 1960, οπότε και πήρε τη μορφή που βλέπουμε παρακάτω και δεν διαφέρει πάρα πολύ από τη σημερινή.

Εδώ, λοιπόν, έρχεται να προσεγγίσει για πρώτη φορά το «Άννα-Μαρία».

Το δρομολόγιο του ήταν Πάτρα-Πόρος.

Προσέξτε τη σκηνή.

Το κεφαλόσκαλο του μώλου είναι τόσο μικρό, ώστε θα πρέπει να χρειάστηκε μεγάλη επιδεξιότητα από τον πλοίαρχο για να το δέσει.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των καλών φίλων, τα δρομολόγια του πλοίου δεν πρέπει να κράτησαν πάνω από ένα μήνα, όσον αφορά το λιμάνι του Πόρου.

Μάλιστα, κάποια φορά/φορές δεν θα πρέπει να προσέγγισε, κάτι που δεν πρέπει να προκαλεί καμία έκπληξη.

Ο ανταγωνισμός με το "Κεφαλληνία" αποδείχτηκε πολύ σκληρός για το "Άννα-Μαρία", το οποίο είχε εξαρχής κάποια μειονεκτήματα.

Σύντομα αποσύρθηκε από τη γραμμή, μετονομάστηκε σε "Μεγαλόχαρη" και μετανάστευσε στο Αιγαίο για δρομολόγια προς Άνδρο-Τήνο από Πόρτο-Ράφτη, αρχικά, και στη συνέχεια από Ραφήνα.

Αν το "Άννα-Μαρία" δεν είχε φύγει τότε άρον-άρον από τη γραμμή, δεν αποκλείεται να είχαν εξελιχθεί καλύτερα τόσο η ανάπτυξη του Πόρου όσο και η ανάπτυξη της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας της Κεφαλλονιάς.

Ο ανταγωνισμός είναι πάντα καλύτερος από τα μονοπώλια.

Και αυτό ο Πόρος δεν είναι εύκολο να το ξεχάσει.

Η συγκεκριμένη φωτογραφία δόθηκε στον πατέρα μου, Θεμιστοκλή Λαζαρή, από τον Μπάμπη τον Γουλιμή, τον γιο του φωτογράφου.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους. — μαζί με Μεμη Αννινου