Χειροτονητήριος λόγος Ιεροδιακόνου Νεκτάριου Καβίδα

 

Η χειροτονία του Ιεροδιακόνου πραγματοποιήθηκε ανήμερα του Αγίου Δημητρίου στην Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου στα Ομαλά.  αναδημοσίευση από το  http://www.e-kefalonia.net/

Σεβασμιώτατε,πάτερ και Δέσποτα,

Πανοσιολογιώτατε  Καθηγούμενε,
Τίμιον  Πρεσβυτέριον,
Οσιολογιωτάτη Καθηγουμένη,
Εντιμότατοι άρχοντες της τοπικής κοινωνίας,
Εκλεκτή και συνεκλεκτή σύναξη των πιστών.
«Ἡ Θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ
θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα αναπληροῦσα»
Δέος βαθύ με συνέχει και ιερός φόβος με διακατέχει.
Διότι, σε ολίγο, δια της επικλήσεως του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος και δια των τετιμημένων χειρών σας, Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, θα λάβω  τη χάρη του Θεού και θα αξιώθώ να εισέλθω «εις το ενδότερον του καταπετάσματος, όπου οι Άγγελοι παρακύψαι ου δύνανται», και θα καταστώ διάκονος της του Χριστού Εκκλησίας.
Το μυστήριο τούτο, το οποίο πηγάζει από το πρόσωπο του μοναδικού Αρχιερέα Χριστού και παραδόθηκε στην Εκκλησία την ημέρα της Πεντηκοστής,
έρχεται να βρει την εφαρμογή του και στη δική μου ταπεινότητα.
Αν στη Π.Δ. ο Θεός εντέλλεται στο Μωϋσή, που έτρεχε προς τη φλεγομένη αλλά μη κατακαιομένη βάτο, να αφαιρέσει τα σανδάλιά του, γιατί πλησιάζει σε τόπο άγιο.
Και αν ο Πατριάρχης Ιακώβ, μετά το όνειρο της ουράνιας κλίμακας, αναφωνούσε «ως φοβερός ο τόπος ούτος»,
πόσο μάλλον αγιότερος και φοβερότερος είναι ο τόπος της Αγίας Τράπεζας,
πάνω στην οποία θύεται και από την οποία προσφέρεται           ο αμνός και Λόγος του Θεού, υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.
Είναι επομένως γι΄ αυτούς τους λόγους που συνέχομαι από δέος και συγκλονισμό.
Αν όμως αποτολμώ το εγχείρημα τούτο, δεν το πράττω,
γιατί πιστεύω ότι είμαι άξιος.
Αποπειρώμαι, στηριζόμενος στην άκρα φιλανθρωπία καi αγάπη του Κυρίου Ιησού Χριστού και
Θεού μου, τον οποίο, εν ειλικρινεία καταθέτω, αγαπώ εκ βάθους καρδίας.
Κατά τον Απ. Παύλο, κανένας από μόνος του δεν μπορεί και δεν έχει το δικαίωμα να λαμβάνει την πρωτοβουλία για την τιμητική θέση της Ιερωσύνης, αλλά μόνον, «ο καλούμενος υπό του Θεού».
Αυτός, πιστεύω, ο Κύριος και ο Μέγας Αρχιερέας, με την επίσκεψη του Παρακλήτου Πνεύματος, ήταν εκείνος που έβαλε στην καρδιά μου από πολύ μικρό παιδί τον πόθο της Ιερωσύνης. Αυτός με προστάτευσε και με προφύλαξε από πολλές δυσκολίες και πειρασμούς.
Τώρα, ανακρίνοντας και αναθεωρώντας τον εαυτό μου, μέσα στο δρόμο της ζωής μου, βλέπω καθαρά το χέρι του να με κατευθύνει και να με καθοδηγεί προς το σκοπό τούτο. Και συνειδητοποιώντας την αναξιότητά μου, ιδιαίτερα την κρίσιμη τούτη ώρα, ένα μόνο πράγμα αναβοώ:
«Ευλογητός ο Θεός» και
«Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον»!
Ιδιαίτερα με συγκινεί αυτή η αγάπη του Θεού, Σεβασμιώτατε, γιατί διείδα ότι και μέσα από τις δυσκολίες και τα μεγάλα προβλήματα, που έχω αντιμετωπίσει στη ζωή μου, αυτός ο
Κύριος όλα τούτα τα μεταποίησε σε πράξεις ευεργεσίας πνευματικής, και όχι μόνο.
Έτσι η κλήση του Θεού ήρθε σε μένα στον πιο κατάλληλο χρόνο και με τον πλέον συγκινητικό τρόπο. Τώρα έκρινε ο Θεός και κατά τρόπο επίσημο να με καλέσει και να μου αναθέσει τον
κλήρο της διακονίας του δια μέσου του προσώπου σας, Σεβασμιώτατε.
Το γεγονός ότι δεν με γνωρίζατε προσωπικά Σεβαστέ μου Πατέρα και το ότι ούτε και εγώ δεν είχα την ευλογία να σας γνωρίζω πιο στενά, αυτό διερμηνεύει πολλά τα θαυμαστά.
Γιατί, παρόλα αυτά, με κρίνατε άξιο της εμπιστοσύνης και της αγάπης σας και μου απευθύνατε την πρόσκληση της διακονίας αυτής. Αυτό εμένα με συγκινεί και με υποχρεώνει στο σεπτό πρόσωπό σας.
Ιδιαίτερα μάλιστα η από μέρους μου ανακοίνωση αυτή της αγαπητικής πρόσκλησής σας για τη χειροτονία μου προς  και τους δικούς μου, αλλά και άλλους κληρικούς και λαϊκούς του περιβάλλοντός μου, έγινε ολόθυμα και με πολλή συγκίνηση αποδεκτή.
Έτσι και η από μέρους τους έκθυμη συμπαράστασή τους στην κλήση μου τούτη, ερχόταν να μου διερμηνεύσει του πλήθους των αισθημάτων της αγάπης σας και να μου χαρίσει την ανάπαυση στο πρόσωπό σας, ότι εναποθέτω τον κλήρον
της διακονίας μου σε ένα έμπιστο πνευματικό πατέρα. Σεβαστέ μου Πατέρα ένοιωσα ότι η πρόσκλησή σας διερμήνευε του Θεού την κλήση για μένα, και τούτο είναι το φοβερό για την περίπτωσή μου.
Γι΄ αυτούς τους λόγους και εξαιτίας όλων όσων επισυνέβησαν, και εννοώ τις ευκολίες και τις δυσκολίες που στη ζωή μου και πρόσφατα αλλά και στο παρελθόν αντιμετώπισα και που εσείς γνωρίζετε, με πληρούν με πρωτόγνωρη συγκίνηση και με παρακινούν σε δοξολογία προς το Θεό.
Προσωπικά σάς είμαι ευγνώμων, πολυσέβαστέ μου πατέρα και Σεβασμιώτατε  κ. κ. Σπυρίδων, γιατί μου δείξατε ευθύς αμέσως αγάπη. Με αντιμετωπίσατε με πολλή κατανόηση.
Μου φερθήκατε με πρωτόγνωρη πατρική καρδιά, και μου υποδείξατε πως θα είστε για πάντα ο καθοδηγός, ο συμπαραστάτης μου, ο βοηθός μου.
Σας ευχαριστώ Σεβασμιώτατε, γι΄αυτά. Και προπάντων σας ευγνωμονώ, γιατί και τώρα γίνεστε σεις το θεοτερπές όργανο διαμέσου του οποίου η Εκκλησία με κατατάσσει στη χορεία της τετιμημένης διακονίας της και στην ιερώνυμη στρατεία των κληρικών της Μητροπόλεως Κεφαλληνίας.
Ως αντίδωρο πρωτίστως της πνευματικής αυτής υποχρέωσής μου προς εσάς, Σεβαστέ μου Πατέρα είναι, μεταξύ άλλων, να δέομαι στον Κύριο να σας δίνει «δύναμιν πολλήν» επί έτη πολλά, ώστε δόκιμα και φωτισμένα, όπως μέχρι τώρα, να επιτελείτε το πολυσχιδές εκκλησιαστικό, κοινωνικό, πνευματικό, πολιτιστικό και παιδευτικό σας έργο.
Ευγνωμοσύνη στην Κυρία των Αγγέλων και των Ανθρώπων την Αεί Παρθένο Μαρία την Μητέρα του Χριστού μου και της ζωής μου, η οποία με ασφαλίζει ως Διάδημα της Ευλαβούς Ιερατείας μου.
Ευγνωμοσύνη Του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου, προστάτου και ευεργέτου της ζωής μου, τον οποίο διακόνησα από τα πρώτα βήματα της πορείας μου, αλλά και ως αναγνώστης στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιώς.
Και χωρίς να αποτελεί ευκαιρία της στιγμής, οφείλω και θέλω, Σεβασμιώτατε, να απευθύνω έντονους και συγκινητικούς λόγους αγάπης και ευχαριστίας προς τον πνευματικό μου πατέρα Πανοσιολογιώτατο Ιεροκήρυκα και Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Γεννεσίου Θεοτόκου Άτρου Αρχιμανδρίτη  Δανιήλ Ζωγράφο για την όλη συμπαράστασή του και την ενθάρρυνση που μου παρέσχε, προκειμένου να φτάσω στην ώρα αυτή.
Για τη μεγάλη κατανόηση και εμπιστοσύνη που επέδειξε και τη θυσία που έμπρακτα επιδεικνύει στην κλήση μου για την ιεροσύνη.
Στο πρόσωπό του επιβεβαιώνονταν οι λόγοι του οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου:
«Όσο πληρέστερη είναι η αγάπη, τόσο πληρέστερη η γνώση
Όσο Θερμότερη η αγάπη, τόσο πιο πύρινη η προσευχή
Όσο τελειότερη η αγάπη, τόσο αγιότερος ο βίος»
Εσείς, Σεβασμιώτατε, γνωρίζετε περισσότερο από κάθε άλλο, τι εννοώ. Και οφείλω να ομολογήσω πως η μεγάλη καρδιά σας και τα έγκυρα λόγια σας απέβησαν καθοριστικά για την
στιγμή τούτη.
Θέλω όμως και αυτή την ώρα, για άλλη μια φορά, να την διαβεβαιώσω πως αυτή η αγάπη του Γέροντα μου και με συγκινεί και μου δίνει δυνάμεις, ώστε να αναλάβω και να συνεχίσω αλλά και να φανώ αντάξιος του έργου της διακονίας που ο Θεός με καλεί.

Πιστεύω ακράδαντα, Σεπτέ Γέροντα μου, πως και με τα νέα αυτά καθήκοντά μου, θα έχομε την ευλογία του Θεού, τόσο εμείς ως νέα αδελφότητα όσο και στους νέους αδελφούς που θα μας στείλει η Παναγία και προστάτιδα μας της Ιεράς μας Μονής της Άτρου,  αλλά και την έγκυρη και έμπρακτη συμπαράσταση τη δική σας Σεβασμιώτατε.
Ευχαριστίες θερμές στον Πανοσιολογιώτατο Πρωτοσύγκελο μας Αρχιμ. Γεράσιμο Φωκά για την ευγενή εγκαρδιότητα του και με το πνεύμα αγάπης και στήριξης που  με περιέβαλε από την πρώτη στιγμή που με γνώρισε.
Ευχαριστίες πολλές στους Ιεροκήρυκες της Ιεράς Μητροπόλεως μας Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτο Πρωθιερέα και Γραμματέα της Μητροπόλεως μας και τον Αρχιμ. Φώτιο Γαβριελάτο Αρχιερατικό Επίτροπο Λειβαθούς Πόρου.
Ευχαριστίες πολλές προς τον Οσιολογιώτατο Μοναχό Γέροντα Γεράσιμο Αγιοπαυλίτη ο οποίος μας τιμά σήμερα με την παρουσία του και μας μεταφέρει της ευχές και της ευλογίες του Γέροντος μας Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου Αγίου Όρους  Αρχιμανδρίτου Παρθενίου.
Αναμφίβολα θερμές οφείλω τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μου προς τους σεβαστούς μου πατέρες και συνπρεσβύτερους της θεοφρούρητης Αποστολικής και Θεοσόστου αυτής Ιεράς Μητροπόλεως μας για την κατά καιρούς ποικίλη και σημαντική βοήθειά τους.
Ευχαριστίες πολλές στην Οσιολογιωτάτη Καθηγουμένη του Αγίου μας  Κασσιανή Μοναχή τον στύλο τον ακλόνητο της Ιεράς Μονής των Ομαλών για την εν Χριστώ Αγάπη της στο πρόσωπο μου.
Τη στιγμή όμως αυτή είναι εύκαιρο και απαραίτητο να εκφράσω, μέσα από την καρδιά μου, τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μου στους γονείς μου, Βασίλειο και Θεώνη, αυτούς που με μεγάλωσαν και μου προσφέρανε, κοντά στα τόσα άλλα, την αγάπη προς το Θεό και την Εκκλησία.
Ιδιαιτέρως δε την εν οὐρανοίς αυλιζομένη μητέρα μου Θεώνη, για την αγάπη και τη στοργή της, για την αμέριστη συμπαράσταση και υπομονή της, μα πάνω απ΄ όλα την ευχαριστώ που σεβάστηκε την επιθυμία μου να ακολουθήσω τον καθαρό βίο, για να δοξάσω το Πανάγιο όνομα του Θεού, που σήμερα την αξιώνει να με δει με τα μάτια της ψυχής της νοερώς από τον ουρανό τον αγαπημένο της υιό  να παντρέυεται την Μάνα Εκκλησία και να συνδέεται, ως νέος κρίκος, μέσα στην αλυσίδα της αποστολικής διαδοχής, στην αγκαλιά της οποίας μεγάλωσα.  Κρατώντας με απ΄το χέρι με παρέδωσε στην αγκαλιά της πιο φιλόστοργης Μάνας, δίνοντας μου την ευκαιρία να ζήσω ἐν Χριστώ, μέσα στην εκκλησιαστική μας ορθόδοξη παράδοση.
Θερμές ευχαριστίες  στον μοναδικό μου αδελφό Εμμανουήλ για την στήριξη την αγάπη και τον σεβασμό που τρέφει στο πρόσωπο μου και που από μικρό παιδί όντας Παπαδάκη με παρότρυνε στο Ιερό όπου και γαλουχήθηκα με τα άθολα νάματα της πίστεως.
Θερμά επίσης ευχαριστώ όλους τους συγγενείς  μου,
και τη σύνολη σύναξη του λαού του Θεού του νησιού μας της Κεφαλονιάς μας και ιδιαιτέρως τους κατοίκους του Πόρου που με δέχτηκαν με καλοσύνη και που παρευρίσκονται την ώρα τούτη της χαράς και της ευθύνης μου και τους παρακαλώ να προσεύχονται για μένα και εγώ θα προσεύχομαι για αυτούς.
Ευχαριστώ πολύ τους ευεργέτες διδασκάλους και καθηγητές μου του εκκλησιαστικού λυκείου Αθηνών, της Ριζαρείου Ιερατικής Σχολής και της Ανωτάτης Θεολογικής Ακαδημίας  Αθηνών.
Ευχηθείτε, Σεβασμιώτατε Πάτερ, της Αποστολικής και Θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως Σας, η διακονία που αναλαμβάνω σήμερα ως Διάκονος της Ιεράς Μητροπόλεως σας να αποβεί, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου της Μεγαλόχαρης της Άτρου, τον προστάτη μου και έφορο της ζωής μου Άγιο Ιερομάρτυρα Ελευθέριο Επίσκοπο Λυρικού και της Μοναστηριακής μου πορείας Μεγάλο μου Οδηγό Άγιο Νεκτάριο Επίσκοπο Πενταπόλεως,
του Οσίου Πατρός ημών Γερασίμου του Νέου Ασκητού Εφόρου και Προστάτου της Νήσου μας, του Αγίου Μεγαλομάρτυρος και Αθλοφόρου Δημητρίου του Μυροβλήτου πνευματικά καρποφόρος.
Τέλος, αλλά, ως πρώτο από τους πρώτους, υπέρμετρα ευχαριστώ και δοξάζω τον εν Τριάδι προσκυνητό Θεό μας,
ο οποίος με αξιώνει, παρά τη μικρότητά μου, να αναλάβω αυτή την τιμητική και ύψιστη διακονία, την οποία ούτε σε Αγγέλους ούτε και σε Αρχαγγέλους περέδωσε.
Σεβασμιώτατε, «οίδα την εμαυτού ψυχήν την ασθενή ταύτην και μικράν, οίδα της διακονίας εκείνης το μέγεθος», γι΄ αυτό και παρακαλώ να εύχεστε, ώστε το Πνεύμα το Άγιο να θεραπεύει τα ασθενήματά μου, να αναπληρώσει τις ελλείψεις μου και να με αξιώσει να ευρεθώ δόκιμος  διάκονος του Μεγάλου Αρχιερέα Ιησού Χριστού και της ημετέρας θεοφιλούς Σεβασμιότητος».
Γένοιτο.