ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΕΦΑΛΟ

Κεφαλονιά Ιστορία

Η μυθολογική παράδοση λέει ότι η πρώτη ανθρώπινη εγκατάταση στη Κεφαλονιά έγινε από τον Πτερέλαο που είχε πατέρα τον Τάφιο που ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ιπποθόης. Οι πρώτοι κάτοικοι της Κεφαλονιάς νησιού ονομάστηκαν Τάφιοι ή Τηλεβόες. Σε μια εκστρατεία όμως για την κατάληψη του νησιού ο Πτερέλαος νικήθηκε από τον Αμφιτρύωνα βασιλιά των Θηβών   (Πατέρας Ηρακλή)  
 ο οποίος προσέφερε το νησί ως ανταμοιβή στον Κέφαλο και στον Έλειο που τον βοήθησαν στην εκστρατεία.

Κέφαλος μπόρεσε να την νυμφευθεί. Από τον γάμο τους γεννήθηκε ο Αρκείσιος, πατέρας του Λαέρτη και παππούς του Οδυσσέα.  !http://el.wikipedia.org/

Ο Κέφαλος αναφέρεται επίσης ως γιος του Πανδίονα ή του Ερμή και της Έρσης, ή απόγονος του Ενδυμίονα. Πολύ γνωστός κατά την αρχαιότητα ήταν ο μύθος της αρπαγής του Κεφάλου: Η Ηώ ερωτεύθηκε τον Κέφαλο και τον κατεδίωξε ώσπου τον έφθασε στη  Συρία, τον άρπαξε και τον έκανε δικό της. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ο Τιθωνός, κατ' άλλους και ο Φαέθοντας. Σκηνή από τον μύθο σώζεται σε ελληνικό αγγείο της Γέλας του 460 π.Χ. περίπου.

 «Κέφαλος και Ηώ», ζωγραφικός πίνακας του Νικολά Πουσέν (περ. 1630)

Ο Κέφαλος μετά τον θάνατο της γυναίκας του, για τον οποίο κατηγορήθηκε και εξορίστηκε από τους Αθηναίους και πήγε στην Θήβα. Αργότερα  εξεστράτευσε μαζί με τον Αμφιτρύωνα [πατέρας του Ηρακλή, βρισκόμενος και αυτός σε εξορία στην Θήβα για την δολοφονία του Ηλεκτρύωνα, θείου του, βασιλιά της Μυκήνης και γιο του Πρωτέα], εναντίον των Ταφίων [ή Τηλεβόων], κοντά στην Κεφαλλονιά,  και το νησί πήρε από αυτόν το όνομά του. Μαζί είχε και τον γιο του Αρκίσιο, που είχε αποκτήσει από την Πρόκριδα. Εκεί εγκαταστάθηκε και παντρεύτηκε την Κλυμένη, κόρη του Μινύα.

 Μετά από οκτάχρονη απουσία, ο Κέφαλος επέστρεψε στην πατρίδα του, εμφανίσθηκε στη σύζυγό του Πρόκριδα ως ξένος και την έπεισε με πλούσια δώρα να τον παντρευτεί! Στη συνέχεια της απεκάλυψε την πραγματική του ταυτότητα και, ύστερα από μικροεπεισόδια οι δύο σύζυγοι συμφιλιώθηκαν. Ωστόσο, αυτή η δοκιμασία έγινε αφορμή άλλων δεινών. Η Πρόκρις, βλέποντας τον άνδρα της να φεύγει πολύ συχνά στο κυνήγι, τον υποψιάσθηκε και τον ακολούθησε κρυφά μια μέρα. Κάποιος δούλος της είχε πει πως στις κυνηγετικές του εξορμήσεις φωνάζει τη λέξη «Νεφέλη». Πραγματικά, ο Κέφαλος επικαλέσθηκε τη νεφέλη αλλά εννοούσε το σύννεφο ή τον δροσερό άνεμο που θα τον ανακούφιζε από τη ζέστη. Σε μια στιγμή, ο Κέφαλος αντιλήφθηκε κίνηση στο φύλλωμα ενός θάμνου. Νομίζοντας ότι πίσω του κρυβόταν θήραμα, έριξε το ακόντιό του, αλλά εκεί κρυβόταν η Πρόκρις, οπότε τη σκότωσε χωρίς να το θέλει, και μάλιστα όντας πιστός σύζυγος.

Σύμφωνα με το κυκλικό έπος «Επίγονοι», ύστερα από τον φόνο της γυναίκας του ο Κέφαλος εξαγνίσθηκε από τους Θηβαίους. Μετά την κάθαρσή του, για να τους ευχαριστήσει τους παραχώρησε τον σκύλο του για να καταδιώξει την αλεπού του Τευμησσού που κατέστρεφε τη χώρα τους.

Κατά μία εκδοχή, ο Κέφαλος δικάσθηκε από τον Άρειο Πάγο και καταδικάσθηκε σε εξορία από την Αττική. Τότε ακολούθησε τον Αμφιτρύωνα. Αφού επεκράτησε στην Κεφαλληνία, ο Κέφαλος ρώτησε τοΜαντείο των Δελφών πώς θα αποκτούσε γιους. Η απάντηση του μαντείου ήταν ότι θα έπρεπε να ενωθεί με το πρώτο θηλυκό πλάσμα που θα συναντούσε στον δρόμο του. Ο Κέφαλος συνάντησε μια θηλυκή αρκούδα και, αφού ενώθηκε μαζί της, το θηρίο μεταμορφώθηκε σε όμορφη γυναίκα, τη Λυσίππη, και ο Κέφαλος μπόρεσε να την νυμφευθεί. Από τον γάμο τους γεννήθηκε ο Αρκείσιος, πατέρας του Λαέρτη και παππούς του Οδυσσέα. 

πίσω

ΤΑΛΩΣ –ΔΑΙΔΑΛΟΣ- ΚΕΦΑΛΟΣ  ΚΑΙ ΜΙΝΩΣ

 Παρ’ όλο που ο Τάλως είναι πρόσωπο της κρητικής μυθολογίας είχε έναν συνονόματο Αθηναίο μυθικό ήρωα. Πρόκειται για μεταγενέστερο αττικό μύθο όπου ο αθηναίος γιος της πέρδικας ήταν ανιψιός του πολυτεχνίτη Δαίδαλου.

 Τάλως και Δαίδαλος ο συσχετισμός των δύο αυτών προσώπων ξεκινά από μία πράξη πολύ άσχημη. Ο Τάλως φαίνεται πως ήταν ένας από τους καλύτερους αρχιτέκτονες της εποχής αφού σε αυτόν αποδίδεται το κτίσιμο των ναών της Αθηνάς και του Ποσειδώνα. Ο ναός της Αθηνάς κτίστηκε στον βράχο της Ακρόπολης και εκεί μάλλον μπήκε για πρώτη φορά τον ξύλινο άγαλμα της προστάτιδας θεάς. Φαίνεται πως θα πρέπει να ήταν πάρα πολύ όμορφος και πιθανολογείται πως αυτή η μεγάλη επιτυχία είναι που παρακίνησε την ζηλοφθονία του Δαίδαλου προς τον Τάλω και τον γκρέμισε «κατά λάθος» από την Ακρόπολη με αποτέλεσμα τον θάνατο του μεγάλου αρχιτέκτονα.
Η ιστορία (η η μυθολογία?)αναφέρει πως ο Άρειος Πάγος που ανέλαβε την υπόθεση της εκδίκασης του θανάτου του Τάλω καταδίκασε τον Δαίδαλο αφού και σαφώς δεν δέχτηκε την δικαιολογία της «κατά λάθους» ρίψης του αρχιτέκτονα από τον βράχο της Ακρόπολης. 

 Για να αποφύγει την τιμωρία ο Δαίδαλος έφυγε από την Αθήνα και ως φυγάς πλέον καταφθάνει στην Κρήτη. Εδώ αρχίζει και η σχέση του με τον Μίνωα. Την ίδια χρονική περίοδο είχε φύγει και από την Αθήνα η αδερφή του βασιλέα των Αθηνών Ερεχθέα, Πρόκρη, που κατηγορήθηκε από τον σύζυγό της Κέφαλο για μοιχεία. Φυσικά ο Μίνως δέχθηκε και τις δύο αυτές προσωπικότητες, γιατί ήταν όντως μεγάλες προσωπικότητες, με ευμένεια. Η ευμένεια αυτή μεταφράζεται (συνυφαίνεται?) φυσικά με το συμφέρον του Κρήτα βασιλιά ο οποίος δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη ευκαιρία από το να έχει ένα άριστο αρχιτέκτονα, στον οποίο ανέθεσε την κτίση των ανακτόρων της Κνωσσού (ενώ) και την βασιλική αδερφή την έκανε ερωμένη του.

Με την Πρόκρη ο Μίνως πήγαινε συχνά για κυνήγι παρέα με τον φημισμένο για την ταχύτητα των ποδιών του αλλά και την ομορφιά του πιστό σκύλο του, στα βουνά της Ίδης όπου κυνηγούσαν ελάφια και αίγαγρους. Από την άλλη ο Δαίδαλος συνέχιζε την κτίση των ανακτόρων της Κνωσσού τα οποία υψώνονταν πανέμορφα και μεγαλόπρεπα στον κρητικό τόπο. Η ιστορία όμως του ερωτικού δεσμού του Μίνωα δεν περιοριζόταν στα βουνά της Ίδης αλλά το ίδιο συνέβαινε και στο παλάτι του Μίνωα. Φυσικό ήταν όλη αυτή η ιστορία να αντιμετωπίζεται ανάλογα από την βασιλική σύζυγο την Πασιφάη η οποία όμως φαίνεται να βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά του Ταύρου, στρατηγού του Μίνωα.
Η παράδοση λέει πως ο Ταύρος αυτός βγήκε από την θάλασσα την ημέρα του γάμου του Μίνωα με την πανέμορφη Πασιφάη, δώρο των Θεών. Ήταν κατάλευκος και εκπληκτικής ομορφιάς, μας λέει η παράδοση, τόσο που η Πασιφάη τον ερωτεύτηκε αμέσως. Αλλά εδώ κάνουμε τον αποσυμβολισμό κοιτώντας την ιστορία και όχι τα σύμβολα που πέρασαν μέσα από την παράδοση για να σημάνουν την σχέση θεών και ανθρώπων.
Ο περίφημος λοιπόν Μινώταυρος γεννήθηκε από εκείνη την σχέση της βασιλικής συζύγου του Μίνωα και του στρατηγού του Ταύρου. Επειδή η σχέση ήταν παράνομη, όπως ήταν λογικό, ο καρπός αυτού του έρωτα έπρεπε να μείνει κρυφός. Η δισυπόστατη μορφή του είναι αποτέλεσμα της διακωμώδησης της σχέσης από τον λαό. Αλλά και από το γεγονός ότι οι σχέσεις των βασιλικών οικογενειών που κάτω από συνθήκες συμφέροντος επιτελούνται γάμοι, έχουν τις ανάλογες επιπτώσεις στον συναισθηματικό τομέα των ατόμων που βρίσκονται να αναπτύσσουν αισθήματα με άτομα πέραν του δικού τους «κύκλου» και κοινωνικής επιφάνειας. Δισυπόστατη λοιπόν η μορφή του Μινώταυρου έχει το αίμα του Ταύρου αλλά και το βασιλικό Μινωικό αίμα.
Η Πρόκρη με τον σάλο που έχει ξεσπάσει για τον παράνομο ερωτικό της δεσμό με τον Κρήτα βασιλιά και θέλοντας να αποφύγει την οργή της Πασιφάης γυρίζει στην Αθήνα. Κατά την αποχώρησή της ο Μίνως της χαρίζει τον κυνηγετικό του σκύλο. Στην Αθήνα η Πρόκρη γίνεται δεκτή από τον άνδρα της Κέφαλο που ενώ φαίνεται να την έχει συγχωρήσει σε ένα κυνήγι στις πλαγιές του Υμηττού φονεύεται «κατά λάθος» και αυτή. Ο σκύλος του Μίνωα ήταν δείγμα πως καθόλου φιλική δεν ήταν η σχέση της Πρόκρης με τον βασιλιά της Κρήτης, και αυτό ο Κέφαλος δεν μπορούσε να το …δεχτεί. Έτσι το «σύμβολο» της απιστίας έγινε αιτία του ξεσπάσματος του Κέφαλου και του φόνου τελικά της Πρόκρης. Ο Άρειος Πάγος βέβαια δεν δεχόταν αυτά τα «κατά λάθος» φονικά και έτσι τιμωρεί τον Κέφαλο ο οποίος όμως καταφέρνει να διαφύγει και αυτός στο εξωτερικό.

Στην ελληνική μυθολογία ο Κέφαλος ήταν γενάρχης του αττικού γένους των Κεφαλιδών. Διάφορες παραδόσεις αναφέρουν ότι ο Κέφαλος ήταν γιος του βασιλιά της Φωκίδας Δηίωνος ή Δηιονέως. Βοηθούμενος από τον Αμφιτρύωνα, έδιωξε τους Τηλεβόες από την Κεφαλληνία, όπου εγκαταστάθηκε με τον λαό του και της έδωσε το όνομά του, που φέρει μέχρι σήμερα.

Ο Κέφαλος αναφέρεται επίσης ως γιος του Πανδίονα ή του Ερμή και της Έρσης, ή απόγονος του Ενδυμίονα. Πολύ γνωστός κατά την αρχαιότητα ήταν ο μύθος της αρπαγής του Κεφάλου: Η Ηώ ερωτεύθηκε τον Κέφαλο και τον κατεδίωξε ώσπου τον έφθασε στη  Συρία, τον άρπαξε και τον έκανε δικό της. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ο Τιθωνός, κατ' άλλους και ο Φαέθοντας. Σκηνή από τον μύθο σώζεται σε ελληνικό αγγείο της Γέλας του 460 π.Χ. περίπου.

 «Κέφαλος και Ηώ», ζωγραφικός πίνακας του Νικολά Πουσέν (περ. 1630)

Ο Κέφαλος μετά τον θάνατο της γυναίκας του, για τον οποίο κατηγορήθηκε και εξορίστηκε από τους Αθηναίους και πήγε στην Θήβα. Αργότερα  εξεστράτευσε μαζί με τον Αμφιτρύωνα [πατέρας του Ηρακλή, βρισκόμενος και αυτός σε εξορία στην Θήβα για την δολοφονία του Ηλεκτρύωνα, θείου του, βασιλιά της Μυκήνης και γιο του Πρωτέα], εναντίον των Ταφίων [ή Τηλεβόων], κοντά στην Κεφαλλονιά,  και το νησί πήρε από αυτόν το όνομά του. Μαζί είχε και τον γιο του Αρκίσιο, που είχε αποκτήσει από την Πρόκριδα. Εκεί εγκαταστάθηκε και παντρεύτηκε την Κλυμένη, κόρη του Μινύα.

 Μετά από οκτάχρονη απουσία, ο Κέφαλος επέστρεψε στην πατρίδα του, εμφανίσθηκε στη σύζυγό του Πρόκριδα ως ξένος και την έπεισε με πλούσια δώρα να τον παντρευτεί! Στη συνέχεια της απεκάλυψε την πραγματική του ταυτότητα και, ύστερα από μικροεπεισόδια οι δύο σύζυγοι συμφιλιώθηκαν. Ωστόσο, αυτή η δοκιμασία έγινε αφορμή άλλων δεινών. Η Πρόκρις, βλέποντας τον άνδρα της να φεύγει πολύ συχνά στο κυνήγι, τον υποψιάσθηκε και τον ακολούθησε κρυφά μια μέρα. Κάποιος δούλος της είχε πει πως στις κυνηγετικές του εξορμήσεις φωνάζει τη λέξη «Νεφέλη». Πραγματικά, ο Κέφαλος επικαλέσθηκε τη νεφέλη αλλά εννοούσε το σύννεφο ή τον δροσερό άνεμο που θα τον ανακούφιζε από τη ζέστη. Σε μια στιγμή, ο Κέφαλος αντιλήφθηκε κίνηση στο φύλλωμα ενός θάμνου. Νομίζοντας ότι πίσω του κρυβόταν θήραμα, έριξε το ακόντιό του, αλλά εκεί κρυβόταν η Πρόκρις, οπότε τη σκότωσε χωρίς να το θέλει, και μάλιστα όντας πιστός σύζυγος.

Σύμφωνα με το κυκλικό έπος «Επίγονοι», ύστερα από τον φόνο της γυναίκας του ο Κέφαλος εξαγνίσθηκε από τους Θηβαίους. Μετά την κάθαρσή του, για να τους ευχαριστήσει τους παραχώρησε τον σκύλο του για να καταδιώξει την αλεπού του Τευμησσού που κατέστρεφε τη χώρα τους.

Κατά μία εκδοχή, ο Κέφαλος δικάσθηκε από τον Άρειο Πάγο και καταδικάσθηκε σε εξορία από την Αττική. Τότε ακολούθησε τον Αμφιτρύωνα. Αφού επεκράτησε στην Κεφαλληνία, ο Κέφαλος ρώτησε τοΜαντείο των Δελφών πώς θα αποκτούσε γιους. Η απάντηση του μαντείου ήταν ότι θα έπρεπε να ενωθεί με το πρώτο θηλυκό πλάσμα που θα συναντούσε στον δρόμο του. Ο Κέφαλος συνάντησε μια θηλυκή αρκούδα και, αφού ενώθηκε μαζί της, το θηρίο μεταμορφώθηκε σε όμορφη γυναίκα, τη Λυσίππη, και ο Κέφαλος μπόρεσε να την νυμφευθεί. Από τον γάμο τους γεννήθηκε ο Αρκείσιος, πατέρας του Λαέρτη και παππούς του Οδυσσέα.

  

ΠΗΓΗ- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

 http://www.hellinon.net/NeesSelides/Talos.htm

ΛΙΑ ΒΛΑΧΟΥ  ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

HELLENICA.DE

ΜΙΑ  ΑΚΟΜΗ  ΕΚΔΟΧΗ!!!

Η Κεφαλονιά και η Ιθάκη, τα δυο νησιά που σχεδόν αγκαλιαστά απαρτίζουν το νομό Κεφαλληνίας, είναι συνυφασμένα με την πλοκή της Οδύσσειας του Ομήρου και μεταξύ τους «ερίζουν» για την τοπογραφία τής για την ώρα ακόμα μυθικής Ιθάκης. Η μυκηναϊκή πόλη του Οδυσσέα είναι η μόνη από τις εστίες μεγάλων μυθικών κύκλων που δεν έχει ακόμα βρεθεί. Το όνομά της την τοποθετεί στο ομώνυμο νησί και σ’ αυτού την ιστορία περιλαμβάνεται και εδώ.
Οι καταστροφές που προκαλούνται στα νησιά από τους σεισμούς, οι οποίοι προέρχονται από τις υποθαλάσσιες εστίες του Ιονίου, είναι συχνές. Μόνο ο σεισμός του 1867 προκάλεσε στο Ληξούρι το θάνατο 200 ατόμων. Η Κεφαλονιά και η Ιθάκη δοκιμάσθηκαν επίσης από τους σεισμούς της Λευκάδας του 1630, 1704, 1914 και του 1948. Το 1953 με το μεγάλο σεισμό της Ζακύνθου καταστράφηκαν τα εννέα δέκατα της Κεφαλονιάς, ενώ πληγές άνοιξαν και στην Ιθάκη που υπέστη τεράστιες καταστροφές.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ο νομός αριθμεί 39.579 (2011: 38.770) κατοίκους έναντι 32.474 που είχαν μετρηθεί το 1991. Υπάρχει δηλαδή μια σημαντική αύξηση του πληθυσμού κατά 21,9% που υποδηλώνει ότι τα νησιά ανήκουν στις περιοχές, οι οποίες δεν μαστίζονται από τη μετανάστευση. Άλλωστε, ο τουρισμός αποτελεί μια καλή πηγή εσόδων καθώς οι ομορφιές των νησιών συνδυάζονται και με άρτια υποδομή.

                                   Η ιστορία του νομού Κεφαλληνίας

Οι δεσμοί με την Αθήνα:
Γιος του Δηιονέα, βασιλιά της Φωκίδας, ο Κέφαλος ξενιτεύτηκε στην Αθήνα, όπου βασίλευε ο Ερεχθέας. Μια από τις τέσσερις κόρες του ήταν η Πρόκρις, την οποία ο Κέφαλος αγάπησε. Παντρεύτηκαν και πήγαν να ζήσουν στο Θορικό (κοντά στο Σούνιο). Ήταν ευτυχισμένοι, αν και όλη μέρα ο Κέφαλος έλειπε κυνήγι στον Υμηττό. Τον είδε εκεί κάποιο ξημέρωμα η Ηώς και τον ερωτεύτηκε. Πιστός στην Πρόκριδα, ο Κέφαλος απέρριψε τον έρωτα της θεάς της αυγής. Η Ηώς τον άρπαξε και τον πήγε στη Συρία. Ο Κέφαλος συνέχισε να την αρνιέται. Η Ηώς του πρότεινε να δοκιμάσει την πίστη της Πρόκριδας κι ανάλογα να πράξει. Ο Κέφαλος δέχτηκε.
Πήρε άλλη μορφή, εμφανίστηκε στην Πρόκριδα κι άρχισε να την φλερτάρει. Συνόδευε το φλερτ με υποσχέσεις για πλούσια δώρα, κοσμήματα και χρυσαφικά, αν πήγαινε μαζί του. Η Πρόκριδα αρνιόταν. Ο Κέφαλος όλο και μεγάλωνε την προσφορά και, τελικά, της υποσχέθηκε διπλά κοσμήματα κι ένα χρυσό στεφάνι. Κι επειδή στον κόσμο αυτόν όλα έχουν την τιμή τους, η Πρόκρις υπέκυψε στον πειρασμό. Την κρίσιμε στιγμή, ο Κέφαλος της φανερώθηκε ποιος είναι, την κατηγόρησε ως άπιστη κι έφυγε. Η Ηώς του έκανε τον Φαέθοντα (γενάρχη των βασιλιάδων της Κύπρου, διαφορετικό από τον ομώνυμο γιο του Ήλιου).
Ντροπιασμένη η Πρόκρις ξενιτεύτηκε στην Κρήτη, είχε μια περιπέτεια με τον Μίνωα (που της χάρισε ένα ακόντιο το οποίο πάντα έβρισκε τον στόχο του κι ένα σκυλί το οποίο πάντα έπιανε ό,τι κυνηγούσε) και ξαναγύρισε στο Θορικό. Ο Κέφαλος είχε διακόψει τη σχέση του με την Ηώ και είχε κι αυτός επιστρέψει. Η Πρόκρις σκέφτηκε πως είχε έρθει η σειρά της να τον δοκιμάσει κι έκοψε κοντά τα μαλλιά της, φόρεσε ρούχα εφήβου και βγήκε στον Υμηττό, στα μέρη που ο Κέφαλος κυνηγούσε. Το ακόντιό της ποτέ δεν λάθευε, ο σκύλος της έπιανε ό,τι καταδίωκε κι ο Κέφαλος, που τα έβλεπε όλα αυτά έλιωνε, από ζήλια.
Πλησίασε τον, όπως νόμιζε, έφηβο και τον ρώτησε, τι αντάλλαγμα θα ήθελε για να του χαρίσει το ακόντιο και τον σκύλο. Ο «έφηβος» του ζήτησε να κάνουν έρωτα. Ο Κέφαλος δέχτηκε. Την κρίσιμη στιγμή, η Πρόκρις του αποκαλύφτηκε και τον κατηγόρησε για «ασέλγεια παρά φύσιν». Ο Κέφαλος αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι την είχε αδικήσει. Τα ξανάφτιαξαν και συνέχισαν να ζουν όπως παλιά, με τον Κέφαλο κάθε πρωί ν’ ανεβαίνει στον Υμηττό για κυνήγι. Η σχέση τους όμως είχε δηλητηριαστεί. Της Πρόκριδας της μπήκε η ιδέα ότι ο άντρας της προφασιζόταν το κυνήγι για να συναντά κάποια ερωμένη.
Μιαν αυγή, τον ακολούθησε κρυφά. Κρύφτηκε στους θάμνους αλλά κινήθηκε. Το θρόισμα των φύλλων έκανε τον Κέφαλο να νομίσει ότι κάποιο θήραμα κρυβόταν εκεί. Εξακόντισε το δόρυ που δεν λάθευε ποτέ και τη σκότωσε. Όταν είδε τι είχε κάνει, ήταν αργά. Συντετριμμένος, πήγε το πτώμα της στον Ερεχθέα, στην Αθήνα. Του εξήγησε, τι είχε συνέβη, περιμένοντας ότι ο βασιλιάς θα τον συγχωρούσε. Λάθεψε. Ο βασιλιάς έμπηξε ένα δόρυ στον τάφο της κόρης του κι αυτό σήμαινε πως ζητούσε εκδίκηση.
Ο Άρειος Πάγος καταδίκασε τον Κέφαλο σε εξορία. Κατέφυγε στον Αμφιτρύωνα, στη Θήβα. Τον καιρό εκείνο, μια σταλμένη από τους θεούς άγρια αλεπού προξενούσε καταστροφές χωρίς να μπορεί κανένας να την προλάβει και να τη σκοτώσει. Ο Αμφιτρύων σκέφτηκε το σκυλί του Κέφαλου. Ζήτησε τη βοήθειά του με την υπόσχεση ότι θα του έδινε ένα καλό μερίδιο από τα λάφυρα της εκστρατείας που σχεδίαζε εναντίον των Τηλεβόων. Ο Κέφαλος δέχτηκε.
Όταν η αλεπού ξαναφάνηκε, ο σκύλος του Κέφαλου την έστρωσε στο κυνήγι. Η αλεπού όμως ήταν σταλμένη από τους θεούς. Ο σκύλος δεν μπορούσε να τη φτάσει. Μερόνυχτα έτρεχαν, η αλεπού μπροστά, ο σκύλος πίσω της, ώσπου βαρέθηκε ο Δίας την κατάσταση και πέτρωσε και τα δυο ζώα. Η Θήβα όμως και ο Αμφιτρύων είχαν γλιτώσει από την αλεπού. Ξεκίνησε η εκστρατεία κατά των Τηλεβόων. Ο Κέφαλος την ακολούθησε.

Κεφαλληνία και Ιθάκη:
Τα περίπου χίλια χρόνια που καλύπτουν τις περιόδους Πρωτοελλαδική, Πρωτοκυκλαδική και Πρωτομινωική (2800/2600 – 1900 π.Χ.) διαγράφουν το ειρηνικό πέρασμα από την εποχή του λίθου στην εποχή του χαλκού. Κι όσο πίσω στη Λιθική εποχή μπορούμε να ανιχνεύσουμε, αναγνωρίζουμε ότι οι ίδιοι κατά βάση λαοί έζησαν στον Ελλαδικό χώρο. Είναι αυτοί που αποτελούν το απλωμένο από τις ισπανικές ακτές ως την Μικρά Ασία λεγόμενο «μεσογειακό υπόστρωμα». Ανάμεσά τους, οι Λέλεγες απλώνονταν από τη Θεσσαλία ως τη Λακωνία κι από τη Λευκάδα ως την Εύβοια και τις Κυκλάδες αλλά και στη Μ. Ασία.
Η τόσο μακρινή μέσα στον χρόνο παρουσία τους στον Ελλαδικό χώρο έδωσε στη μυθολογία το δικαίωμα να θεωρεί τον Λέλεγα αυτόχθονα. Ήταν βασιλιάς της Λακωνίας (από αυτόν, λένε, ονομάστηκαν Λέλεγες οι κάτοικοι της Λακωνίας) και πατέρας του Ευρώτα. Εγγονός του ήταν ο Τηλεβόας που απέκτησε 22 γιους, Τηλεβόες κι αυτούς. Πήγαν και κατοίκησαν στη Λευκάδα και στην Ακαρνανία. Και στο νησί Τάφος (σημερινό Μεγανήσι), ανάμεσα στη Λευκάδα και τη Στερεά. Ονομάστηκαν Τάφιοι. Η ιστορία τους γνώρισε ως φοβερούς πειρατές, εναντίον των οποίων συνέπρατταν οι Θεσπρωτοί και νησιώτες.
Αυτούς πήγαν να πολεμήσουν ο Αμφιτρύων και ο Κέφαλος. Την εποχή εκείνη, βασιλιάς ήταν ο Πτερέλαος, γιος του Τάφιου. Είχε στα μαλλιά του μια χρυσή τρίχα που τον έκανε ανίκητο. Τα παιδιά του όμως ήταν κοινοί θνητοί. Έξι γιους του είχε σκοτώσει ο Αμφιτρύων, όταν τον είδε και τον ερωτεύτηκε η Κομαιθώ, κόρη του Πτερέλαου. Για να προκαλέσει την προσοχή του Αμφιτρύωνα, η Κομαιθώ πλησίασε τον πατέρα της την ώρα που κοιμόταν κι έκοψε από τα μαλλιά του την μαγική τρίχα. Ο Πτερέλαος σκοτώθηκε και οι Τάφιοι, πρώην Τηλεβόες, νικήθηκαν.
Η ιστορία με τον Πτερέλαο και την κόρη του είναι ίδια κι απαράλλακτη με του Νίσου και της Σκύλλας. Ο Νίσος ήταν γιος του βασιλιά της Αττικής, Πανδίονα Β’, και είχε κληρονομήσει το βασίλειο των Μεγάρων. Είχε στα μαλλιά του χρυσές τρίχες που τον έκαναν ανίκητο. Είχε και μια κόρη, τη Σκύλλα (άσχετη με το ομώνυμο τέρας που στεκόταν απέναντι στη Χάρυβδη), η οποία ερωτεύτηκε τον Μίνωα, όταν ο βασιλιάς της Κρήτης πολιόρκησε τα Μέγαρα. Για να εξυπηρετήσει τον αγαπημένο της, η Σκύλλα έκοψε τις χρυσές τρίχες από τα μαλλιά του βασιλιά πατέρα της, χωρίς αυτός να την πάρει είδηση. Ο Νίσος σκοτώθηκε. Τα Μέγαρα έπεσαν. Η Σκύλλα πήγε και βρήκε τον Μίνωα και του είπε, τι έκανε για το χατίρι του. Αυτός αηδίασε και την έριξε στη θάλασσα.
Ανάμεσα στους Τάφιους που σώθηκαν από την άλωση της πατρίδας τους, ήταν και τρεις γιοι του νεκρού Πτερέλαου: Ο Ίθακος, ο Νήριτος και ο Πολύκτωρ. Πήραν συμπατριώτες τους κι έφυγαν στο κοντινό νησί που, από τον Ίθακο, ονομάστηκε Ιθάκη (κι από τον Νήριτο πήρε το όνομά του το βουνό Νήριτον στα δυτικά παράλια του νησιού).
Το ακριβώς διπλανό νησί, ο Αμφιτρύων το χάρισε στον Κέφαλο. Ονομάστηκε Κεφαλληνία. Ο Κέφαλος έγινε βασιλιάς αλλά δεν μπορούσε ν’ αποκτήσει παιδιά. Πήγε να ρωτήσει το μαντείο των Δελφών, τι να κάνει. Πήρε απάντηση, να γυρίσει στην Κεφαλονιά και να κάνει έρωτα με το πρώτο θηλυκό που θα συναντήσει. Ήταν μια αρκούδα. Θέλοντας και μη, ο Κέφαλος, αν και πολύ δύσκολο, έκανε έρωτα μαζί της. Η αρκούδα έμεινε έγκυος. Όταν ήρθε η ώρα της, πήρε τη μορφή γυναίκας και γέννησε αγόρι. Το είπαν Αρκείσιο. Επρόκειτο να αποκτήσει εγγόνι που θα το ονόμαζαν Οδυσσέα.
Από την ώρα που τα κατάφερε να αποκτήσει απόγονο, ο Κέφαλος πήρε κι άλλη γυναίκα, τη Λυσίππη. Του έκανε τέσσερις γιους, τους γενάρχες των τεσσάρων φυλών της Κεφαλονιάς.
ΑΠΟ  ΟΠΟΥ  ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ  ΤΗΣ ΤΕΤΡΑΠΟΛΙΣ,,  Ο ΕΝΑΣ ΓΙΟΣ ΛΕΓΟΤΑΝ  ΠΡΟΝΗΣΟΣ!
http://historyreport.gr/

Κυριακή, 10 Οκτωβρίου 2010

Ο παππούς του Οδυσσέα και το σημερινό Κάπρι της Ιταλίας

Ο παππούς του Οδυσσέα Κέφαλος ήταν γενάρχης του αττικού γένους των Κεφαλιδών. Διάφορες παραδόσεις αναφέρουν ότι ο Κέφαλος ήταν γιος του βασιλιά Δηίωνος ή Δηιονέως. Μετά την νίκη του επί των Ταφίων* εγκαταστάθηκε με τον λαό του στην Κεφαλονιά και της έδωσε το όνομά του που φέρει μέχρι σήμερα.

*Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, οι Ταφίοι ή Τηλεβόες έκλεψαν τα βόδια του βασιλιά των Μυκηνών Ηλεκτρίονα, σκότωσαν τους γιους του και αδελφούς της Αλκμήνης. Ο άνδρας της Αλκμήνης, Αμφιτρύων, μαζί με τον Κέφαλο πολέμησε τους Ταφίους και τους νίκησε σε μια μάχη κοντά στην Θήβα κατά την διάρκεια της οποίας έγινε η σύλληψη του Ηρακλή (Ο Δίας είχε προστάξει τον Ήλιο να μη βγει για δύο ημέρες, τριπλασιάζοντας έτσι τη διάρκεια μιας νύκτας).

Οι Ταφίοι ότι ήταν εξαιρετικοί έμποροι , εμπορεύονταν μεταλλεύματα, καθώς επίσης άξιοι θαλασσοπόροι και γενναίοι ναυτικοί. Στην εκστρατεία των αρχαίων στην Τροία, οι Τάφιοι έλαβαν μέρος με αρχηγό τον Μέγη και σαράντα πλοία (Ιλιάδα Β,652-630, κατάλογος πλοίων). Μετά την ήτα τους από τον Κέφαλλο, οι Ταφίοι και αποίκησαν την αρχαία νήσο Καπρία (σημερινό Κάπρι της Ιταλίας ), σε αυτό συμφωνούν και οι Λατίνοι συγγραφείς Σουητώνιος, και Πόπλιος Βιργίλιος Μάρων...

Φωτογραφία: Ο Ποσειδώνας της Grotta Azzurra
(Capri, Soprintendenza Archeologica)

Grotta Azzurra (Capri)

Αναρτήθηκε από Υπερνεφέλιος