ΑΡΘΡΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕΣΣΑΡΗ

 Θύμησες που πληγώνουν…

Δεν είναι λίγες οι φορές που διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο και πίνοντας

ένα φλιτζάνι καφέ προσπαθώ να απαλλαγώ από ορισμένες θύμησες των

παιδικών μου χρόνων, από μια εποχή τόσο διαφορετική από τη σημερινή!

Γιατί ναι, αυτές οι θύμησες με οδηγούν σε συγκρίσεις και οι

συγκρίσεις σε απέραντη απογοήτευση.

Δε λέω, καμία εποχή δεν είναι ίδια με την προηγούμενη αλλά και με

την επόμενη. Το μεγάλο, όμως, ερώτημα παραμένει: Περπατάμε στον

δύσκολο ανηφορικό δρόμο της καλώς νοούμενης εξέλιξης και της προόδου,

ή η κοινωνία μας έχει επιλέξει τον εύκολο δρόμο του ευτελισμού των

πάντων; Κατά την άποψή μου ισχύει το δεύτερο ιδιαίτερα σε ότι αφορά την

ελληνική κοινωνία που με ενδιαφέρει και με πονάει περισσότερο.

Και γι’ αυτό μέρος της ευθύνης έχει η τεχνολογία, την οποία, πρέπει

να ξεκαθαρίσω, τη χρησιμοποιώ γιατί είναι χρήσιμη σε πολλές πτυχές της

ανθρώπινης ζωής. Την κάνει γενικά πιο εύκολη αλλά υπάρχει και η άλλη

πλευρά του νομίσματος… Έχουμε επιτρέψει στην τεχνολογία να κυριεύσει

τα παιδιά και να τα κάνει έρμαιά της!

Σήμερα, για παράδειγμα, οι νέοι, από την παιδική τους ηλικία,

διαθέτουν περισσότερο χρόνο στα κινητά τους παρά στους φίλους τους.

Βλέπεις παρέες νέων, αμφοτέρων των φύλων, να βρίσκονται σε καφετέριες

και αντί να συνομιλούν, ασχολούνται με τα κινητά τους. Αλλά και όταν δεν

πίνουν καφέ, στα κινητά τους αφιερώνουν το χρόνο τους!

Θυμάμαι όταν εμείς, της κάποιας ηλικίας, ήμασταν παιδιά περνούσαμε

τις ελεύθερες ώρες μας παίζοντας στις αλάνες της γειτονιάς μας μέχρι η

κούραση να μας οδηγήσει σε… τελική πτώση.

Σε μεγαλύτερη ηλικία τα αγόρια κέρδιζε το ποδόσφαιρο, ή κάποιο

άλλο άθλημα.

Θυμάμαι φεύγαμε από τα σπίτια μας ολοκάθαροι και γυρίζαμε γεμάτοι

λάσπες και με γόνατα και αγκώνες ματωμένους!

Παίζοντας επικοινωνούσαμε ο ένας με τον άλλο, τσακωνόμασταν αν

το γκολ ήταν… οφσάϊτ και καμιά φορά ρίχναμε, όταν άναβαν τα αίματα, και

καμιά μπουνιά, αλλά επικοινωνούσαμε.

Η τεχνολογία, όμως, πέραν από τα κινητά έφερε και τα

βιντεοπαιχνίδια που και αυτά έχουν κυριεύσει τα παιδιά. Μεγάλη ευθύνη

φέρουν και οι γονείς του σήμερα που για να έχουν την ησυχία τους

επιτρέπουν στα παιδιά να κάνουν απεριόριστη χρήση των βιντεοπαιχνιδιών.

Έτσι τα παιδιά σήμερα ζουν σε ένα εικονικό κόσμο που τις περισσότερες

φορές είναι απίστευτα βίαιος! Και ίσως σε αυτό τον βίαιο εικονικό κόσμο

πρέπει να αναζητήσουμε τη βία των νέων στα σχολεία και στις γειτονιές.

Η τηλεόραση παίζει και αυτή τον αρνητικό ρόλο της στην πλύση

εγκεφάλου των νέων και των όχι και τόσο νέων! Η ανεπίτρεπτα χαμηλή

ποιότητα των προγραμμάτων και η προβολή κάθε στραβού και ανάποδου

συμβάλουν στην πτώση των ηθών στο όνομα της ελευθερίας του λόγου!

Ευθύνη στη διολίσθηση των ηθών παίζει και η προδιάθεση του μέσου

Έλληνα να υιοθετεί κάθε στραβό και ανάποδο των ξένων κοινωνιών και να

γυρίζει το κεφάλι στο κάθε σωστό που έχουν να προσφέρουν.

Γι’ αυτό πολλές θύμησες με πληγώνουν. Άθελά μου συγκρίνω το χθες

με το σήμερα και οι συγκρίσεις με ρίχνουν σε ένα στρόβιλο

απογοητεύσεων.

Γιώργος Μεσσάρης

ΛΕΖΑΝΤΑ: «Η τεχνολογία αποξενώνει». Το είχαν προβλέψει

στις αρχές του περασμένου αιώνα. Χαρακτηριστική είναι η

καρικατούρα λονδρέζικης εφημερίδας (Δεκέμβριος 1906)…

 Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το

δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω:

georgemessaris@gmail.com

 Οι τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: 1. «Μαρίνος

Χαρμπούρης» - Η πολυτάραχη ζωή του δαιμόνιου Κεφαλονίτη μηχανικού. Στα

ελληνικά με αγγλικούς ή ρωσικούς υπότιτλους. Διατίθεται σε “Memory Stick”. 2:

«Σκιές Του Χθες» - Ένα οδοιπορικό στα εγκαταλελειμμένα χωριά της Κεφαλλονιάς

και της Ιθάκης. Στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους. Διατίθεται σε “Memory

Stick”. 3: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Διατίθεται σε

DVD σε τέσσερις γλώσσες. Για να τα αποκτήσετε επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην

ηλεκτρονική διεύθυνση georgemessaris@gmail.com