Το ροζ φύλλο είναι ροζ φύλλο. Μήπως να ρωτήσουμε σχετικά την Τουρκία, τη Γαλλία, τη Λιθουανία την ΠΓΔΜ, τη Ρωσία που την πάτησαν, ή την διοργανώτρια Σλοβενία που τα... χρειάστηκε απέναντι στη Τσεχία. Στο χθεσινό κείμενο έγινε λόγος για τις αποστάσεις μεταξύ των ομάδων που έχουν κλείσει. Αποδείχτηκε χαρακτηριστικά στην πρώτη ημέρα. Και λογικά οι εκπλήξεις θα συνεχιστούν.
Μετά την πρώτη ημέρα η κατάσταση στον όμιλο δεν έχει αλλάξει δραματικά, με εξαίρεση το γεγονός ότι η Ιταλία έκανε ένα σημαντικό βήμα για την πρόκριση (πήρε προβάδισμα έναντι ενός διεκδικητή, της Ρωσίας, που αν χάσει και σήμερα θα μείνει πίσω), ενώ και οι Φινλανδοί πήραν έναν αποτέλεσμα που μπορεί να αποδειχτεί σύμμαχος για πιθανές ισοβαθμίες.
Ότι κέρδισε η ομάδα του Ντέτμαν δεν αποτελεί και τεράστια έκπληξη. Πρόκειται ουσιαστικά για τη συνέχεια της ομάδας του 2011 που έκανε πολύ καλές εμφανίσεις στη Λιθουανία. Είναι μια ομάδα με καλή περιφέρεια (Κόπονεν, Ράνικο, Σαλίν όλοι παίκτες με εμπειρία Ευρωλίγκας) και πάντα πρέπει να σέβεσαι τις ομάδες με καλή περιφέρεια. Έχουν συγκεκριμένη φιλοσοφία, υποστηρίζουν το περιφερειακό σουτ (το μεγάλο τους όπλο), έχουν έναν από τους καλύτερους πλέι-μέικερ του τουρνουά (Κόπονεν) και ρολίστες που παίζουν με μεγάλη ενέργεια. Αν τους μπουν τα σουτ, που ουσιαστικά είναι το μεγάλο τους όπλο, τότε είναι ικανοί για όλα. Εκτός, βέβαια, αν μπουν σε ένα παιχνίδι φθοράς, διότι το ουσιαστικό πρόβλημα τους είναι ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στους τελευταίους παίκτες του πάγκου.
Η Ελλάδα...
Η ερώτηση στον Καϊμακόγλου την παραμονή του Ευρωμπάσκετ ήταν "αν μπορεί η Εθνική μας να χάσει από δύο παίκτες". Ο διεθνής φόργουορντ θυμήθηκε τα παιχνίδια στη Γερμανία, όπου η Ελλάδα ηττήθηκε από τη Βοσνία του Τελέτοβιτς (26) και την ΠΓΔΜ του ΜακΚάλεμπ (25). Στο παρελθόν, βέβαια, έχει αποδειχτεί ότι σπάνια πέφτει θύμα από τέτοιες ομάδες, κυρίως γιατί είναι μια ομάδα που έχει μάθει να παίζει πάνω στο σκάουτινγκ, να διαβάζει τις αμυντικές καταστάσεις και να αφαιρεί από τον αντίπαλο το πλεονέκτημα της.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι μισές λέξεις που βγήκαν μετά το τέλος του ματς από το στόμα του Γιάννη Μπουρούση ήταν "σκάουτινγκ" και "μίτινγκ".
Κόντρα στη Σουηδία το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν αντιμετώπισε πρόβλημα απέναντι σε μια ομάδα που παίζει πολύ ένας-εναντίον-ενός και σχετικά προβλέψιμα. Αποτέλεσμα του βαθμού συγκέντρωσης, του "mental toughness" το οποίο ζητούσε διακαώς ο Αντρέα Τρινκέρι.
Αγωνιστικά όταν η μπάλα πέρασε μες στο καλάθι (πολύ καλό παιχνίδι από τον Μπουρούση) τα πράγματα έγιναν ευκολότερα για τους διεθνείς, που κατάφεραν να μετατρέψουν την άμυνα σε επίθεση, σύμφωνα με την αμερικάνικη έκφραση. Το πιο ενδιαφέρον νούμερο της στατιστικής είναι η μάχη των ριμπάουντ (41-19), με την Εθνική να τα πηγαίνει περίφημα σε αυτόν τον τομέα, στον οποίο είχε πρόβλημα στην προετοιμασία.
Από εκεί και πέρα ήταν μεγάλο κέρδος το γεγονός ότι ο Ιταλός τεχνικός είχε την ευκαιρία να μοιράσει το χρόνο συμμετοχής και να κρατήσει φρέσκους τους παίκτες για αύριο, στο δεύτερο σερί παιχνίδι και τελευταίο πριν το πρώτο ρεπό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κανείς δεν έπαιξε πάνω από 24 λεπτά, νούμερο που συνοδεύει τον Κώστα Σλούκα. Ο Σπανούλης έμεινε 22 λεπτά στο παρκέ και ο Ζήσης 19. Και νομίζω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε τη σημασία του να είναι η τριάδα των χειριστών φρέσκια και ξεκούραστη.
Και τώρα η Ρωσία...
Η χάλκινη ολυμπιονίκης του 2012 δεν θυμίζει σε τίποτα την ομάδα που ταξίδεψε στην Σλοβενία. Απουσιάζουν πέντε πρωτοκλασσάτοι παίκτες (Κιριλένκο, Κριάπα, Κάουν, Βοροντσέβιτς, Μοζγκόφ), όλοι ψηλοί. Εκεί ουσιαστικά χωλαίνει η ομάδα του Καράσεφ (παραλίγο του Κατσικάρη, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία), που μπορεί να στηριχτεί αποκλειστικά σε ένα περιφερειακό παιχνίδι.
Ο Αλεξέι Σβεντ είναι ουσιαστικά ο μοναδικός άξονας δημιουργίας αυτής της ομάδας και παράλληλα το βαρόμετρο της. Με την Ιταλία είχε 7/17 σουτ και έκανε ένα μάλλον μέτριο παιχνίδι. Η γραμμή πυρός αποτελείται ακόμη από τους δύο σουτέρ της Κίμκι (Μόνια-Φριτζόν), ενώ χρόνο συμμετοχής παίρνει και ο 20χρονος γιος του προπονητή, Σεργκέι Καράσεφ.
Κατά τα άλλα στη φροντ-λάιν οι Ζεβροσένκο (ανακλήθηκε από τη συνταξιοδότηση για να βοηθήσει στο Ευρωμπάσκετ), Σοκόλοφ και Αντόνοφ προσπαθούν να καλύψουν με τους... αγκώνες τους το κενό στη ρακέτα, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν τα καταφέρνουν πολύ καλά.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα εξαρτώνται από το βαθμό συγκέντρωσης της Ελλάδας, η οποία είναι πολύ πιο πλήρης και ισορροπημένη ομάδα. Η λογική λέει ότι το αμυντικό πλάνο θα στηθεί στον περιορισμό του Σβεντ, προκειμένου να γίνει το 2/2 πριν το ρεπό, ο οποίος ήταν και ο πρωταρχικός στόχος της Εθνικής, όπως αποκάλυψε ο Νίκος Ζήσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου