σχολιασμοι ημερας
3 σχόλια:
Στην περιοχή του Πλακιά στη νότια Κρήτη διεπιστημονική ομάδα υπό τη διεύθυνση του Τόμας Στάσερ της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών και της Ελένης Παναγοπούλου της Εφορεία. Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας εντόπισαν θέσεις της Παλαιολιθικής εποχής, οι κυριότερες των οποίων βρίσκονται
στο φαράγγι του Πρέβελη και χρονολογούνται από το 130.000-700.000 πριν από σήμερα.
Και δεδομένου ότι η Κρήτη ήταν και τότε νησί, αποτελούν την αρχαιότερη ένδειξη πρώιμης ναυσιπλοΐας, διεθνώς!
Τα εργαλεία που ήρθαν στο φως (χειροπελέκεις και τσεκούρια) παραπέμπουν κατά τους αρχαιολόγους στην Αχελαία πολιτισμική παράδοση, η οποία συνδέεται με τους Homo heidelbergensis και Homo erectus.
Τα παλαιολιθικά αυτά εργαλεία μάλιστα βρέθηκαν σε συνάφεια με ανυψωμένες θαλάσσιες αναβαθμίδες, τις οποίες οι γεωλόγοι χρονολογούν τουλάχιστον στα 130.000 χρόνια.
(πολλές ομοιότητες με το Αρχαιο ρειθρο της ιθάκης -δηλαδη τον σημερινο Βοχυνα Πόρου)
Εκπληκτικά λοιπόν είναι τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, αφού τεκμηριώνουν θαλάσσια ταξίδια στη Μεσόγειο δεκάδες χιλιάδες χρόνια νωρίτερα απ’ ότι γνωρίζαμε ως τώρα ενώ ταυτόχρονα μεταβάλλουν και την εκτίμηση των γνωσιακών ικανοτήτων των πρώιμων μορφών του ανθρώπου.
Αξίζει να αναφερθεί μάλιστα ότι ως σήμερα και παρά τη μακρόχρονη διερεύνηση της Κρητικής προϊστορίας, αδιαμφισβήτητα τεκμήρια κατοίκησης του νησιού πριν από τη Νεολιθική περίοδο (7.000-3000 π.Χ.) δεν είχαν εντοπισθεί.
Η ανακάλυψη πάντως έγινε το 2008 και 2009 αλλά μόλις τώρα έγινε γνωστή. Κι' αυτό χάρις στην ένταξή της στις δέκα σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 2010 από το αμερικανικό περιοδικό «Archaeology»,από όπου προφανώς ενημερώθηκε και το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού.
Το γεγονός επομένως αφήνει για μία ακόμη φορά ερωτηματικά για την λειτουργία των ξένων αρχαιολογικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα και για το έλλειμμα ενημέρωσης των αρμόδιων ελληνικών αρχών για τη δράση τους και τα αποτελέσματα των ερευνών τους.
Πηγή: Το Βήμα, Μ. Θερμού
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΜΕΡΙΚΟΥς ΧΡΗΣΙΜΟΥς ΣΤΙΧΟΥς ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΗς ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΤΗΝ ΤΗΛΕΜΑΧΕΙΑ
Κι ο γνωστικός Τηλέμαχος γυρίζει και του κάνει·
«Ευρύμαχε, κι οι άλλοι εσείς καμαρωτοί μνηστήρες,
210 μήτε μιλώ γι' αυτά εγώ πια, κι ουδέ παρακαλώ σας·
αυτά τώρα κι οι αθάνατοι κι οι Αχαιοί τα ξέρουν.
Παρά καράβι γλήγορο κι είκοσι δόστε μου άντρες,
από 'ναν τόπο σ' άλλονα ταξίδι να με πάρουν.
Στήν Πύλο την αμμουδερή θα σύρω και στη Σπάρτη,
215 του πλανημένου μου γονιού το γυρισμό να μάθω
«Και βέβαια κάποιο φονικό ο Τηλέμαχος σκαρώνει,
Πηγαίνει ως την αμμουδερή την Πύλο κι ως στη Σπάρτη,
βοηθούς να φέρη· μέσα του πάθος μεγάλο βράζει·
ίσως κι ως στην παχειά τη γής της Έφυρας τραβήξη,
κι από κεί πέρα βότανα θανατερά μάς φέρη,
330 και στο κροντήρι ρίξη τα κι όλους εδώ μάς σβήση.»
Κι ο ήλιος σα βασίλεψε κι απόσκιασαν οι δρόμοι,
το πλοίο ρίχτει στο γιαλό, και μέσα τ' άρμενά του,
390 καθώς τα καλοσκάρωτα καράβια τα 'χουν πάντα,
και στο λιμάνι τ' άραξε· γύρω οι λεβέντες νέοι
μαζώχτηκαν, κι η Αθηνά τους έδινε όλους θάρρος.
Και τότες πρύμο στέλνει τους η θεά η γαλανομάτα,
το Ζέφυρο που αχολογά στα μαύρα πέλαα πάνω.
Και πρόσταξε ο Τηλέμαχος καλώντας τους συντρόφους
να πιάσουν τ' άρμενα· άκουσαν αυτοί την προσταγή του.
Κατάρτι έλατο έστησαν και μπήξανέ το μέσα
425 στο μεσοδόκι το σκαφτό, το δέσανε με ξάρτια,
και με καλόστριφτα λουριά τ' άσπρα παννιά τραβήξαν.
Φούσκωσε ο αγέρας το πανί στη μέση, και το κύμα
πάς στο κοράκι βρόνταγε καθώς γοργά σκιζόταν·
κι έκοβε δρόμο κι έτρεχε στο πέλαο το καράβι,
430 Και τ' άρμενα σα δέσανε στο μελανό σκαφί του,
κροντήρια στήσαν, και κρασί καλογεμίζοντάς τα
για τους αθάνατους θεούς και τους αιώνιους χύναν,
μα για τη γαλανόματη κόρη του Δία πρώτα.
Κι ολονυχτίς και την αυγή έπαιρνε δρόμο εκείνο,
Τήν ώρια όταν αφήνοντας τη λίμνη ανέβη ο ήλιος
πρός τον ολόχαλκο ουρανό σε αθάνατους να φέξη,
και στους ανθρώπους τους θνητούς της γής της θροφοδότρας,
σε χώρα φτάναν όμορφη, στην Πύλο του Νηλέα.
5 Κόσμος εκεί στ' ακρόγιαλα προσφέρνανε θυσίες,
ταύρους ολόμαυρους στης γής το σείστη Ποσειδώνα.
Πάει ο Αθέρας;
Και όταν λέμε πλησίαζε την Ιθάκη πόσοε δηλαδής μακριά ήτανε?
Πενήντα μέτρα ή λιγότερο? Γιατί άμα ήτανε δυο τρείς ώρες δηλαδή 10 – 15 μίλια τον γλέπεις σχεδόν στον ορίζοντα τον Αυγερινό ή όχι, ότι και να έχεις μπροστά του?
Φυσιολογικά βέβαια ο στίχος θέλει να δείξει την ώρα περίπου που φτάνανε οι Φαίακες στην Ιθάκη (το νησί όχι το λιμάνι). Εκειό που φαίνεται από τη συνέχεια των στίχων είναι ότι ο Φόρκυνας προφανώς ήτανε κοντά στο σπίτι του Δυσσέα, γιατί οι Φαίακες σαν ευγενικοί (γι΄ αυτό τσου τη πλήρωσε ο Ποσειδώνας), αφήσανε τον άνθρωπο σχεδόν δίπλα στο σπίτι του για να μη χάσει και τα δώρα.
Οδυσσέας άμα ξύπνησε:
“Ἀλλοίς μου, καὶ σὲ τί λογῆς ἀνθρώπων ἦρθα χώρα ;
Ποῦ τώρα νὰ τὰ θέσω αὐτὰ δὲν ξέρω, μήτε πάλε
τ' ἀφήνω ἐδῶ, μὴν ἔρθουνε καὶ μοῦ τ' ἁρπάξουν ἄλλοι.»
Υ.Γ.
Ούτε νια πίτα δε μπορεί να κόψει κανείς, λίγο να λείψει τόνε έχετε πάρει φαλάγγι!!!
Κά κα κα κα κα κα κα κα κα.
Ισως και ο λογος που τα ταξιδια τοσο του τηλεμαχου οσο και των φαιακων ξεκινουν με το δειλινο. Με σκοπο να γινουν νυκτα εχει να κανει με την καθοδηγηση απο υα αστερια!!Οπως βλέπουμε εξάλου και στην περιπτωση του ταξιδιου από Καλυψω σε Σχερία πάλι καθοδηγητής ήταν ο πολικος αστερας!!
Για τα ταξίδια του Τηλέμαχου προς Πύλο ή ας πούμε γενικά από την Ιθάκη (Πόρο) προς Πελοπόννησο (ανατολικά- νότια) είναι να ταξιδεύουν τα πλοία κοντά στις στεριές για να πάρουν τον λεγόμενο στεριανό αέρα, δηλαδή τον αέρα που κατεβάζουν τα βουνά (εδώ δηλαδή ο Αίνος) στην πρύμη τους και ετσι να ταξιδεύουν χωρίς κουπιά όλη την νύχτα. προς νότια..