Γιώργος Μεσσάρης: Επίσκεψη στη Μεγάλη Ελλάδα μέρος 1ο

Από παιδί ήθελα να επισκεφθώ τη Νότια Ιταλία και τη Σικελία, μια περιοχή που είναι γεμάτη αρχαίες ελληνικές αποικίες αλλά και χωριά που οι κάτοικοί τους έχουν επίγνωση της ελληνικής καταγωγής τους, αλλά δεν τα είχα καταφέρει. Έτσι, όταν ο Πολιτιστικός, Ιστορικός και Λαογραφικός Σύλλογος Κεφαλλονιάς και Ιθάκης, «Το Ριφόρτσο», ανακοίνωσε τη διοργάνωση μιας οκταήμερης εκδρομής στη Μεγάλη Ελλάδα ή Magna Graecia όπως τη λένε στα ιταλικά, άρπαξα την ευκαιρία.

Η υπέροχη φύση της Νότιας Ιταλίας, που μοιάζει τόσο πολύ με την ελληνική, τα αρχαία ελληνικά μνημεία που βρίσκονται σε κάθε γωνιά της περιοχής και η εξαίσια παρέα συνέβαλαν σε μια πραγματικά αξέχαστη, μοναδική εμπειρία που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Και δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Κάθε βήμα στη Νότια Ιταλία και Σικελία σε φέρνει κοντά στον πολιτισμό που γεννήθηκε στην Ελλάδα και στη συνέχεια εξαπλώθηκε και μεγαλούργησε σε όλο σχεδόν τον τότε γνωστό κόσμο. Όπου και αν πήγαμε μύριζε Ελλάδα. Όπου και αν έστρεφα το βλέμμα μου θα συναντούσε και κάτι που θα φώναζε «Ελλάδα».

Θα πρέπει, πάντως, να υπογραμμίσω ότι οι Ιταλοί προσέχουν όλα τα δείγματα του ελληνικού πολιτισμού και τα διατηρούν σε άριστη κατάσταση. Επίσης, προς τιμή τους, δεν αποκρύπτουν το γεγονός ότι είναι ελληνικές δημιουργίες σε αντίθεση με τους εξ ανατολών γείτονες μας που καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να το αποκρύψουν και να διαστρεβλώσουν την ιστορική πραγματικότητα. Δεν πρόκειται να ξεχάσω την οργή που μου εξέφρασε Αυστραλός φίλος δημοσιογράφος για τις απαράδεκτες ξεναγήσεις των Τούρκων. Ο Τζεφ είχε ταξιδέψει με αυτοκίνητο από το Σίδνεϊ στην Ευρώπη και είχε διασχίσει ολόκληρη σχεδόν την Τουρκία. Οι ξεναγοί δεν έλεγαν κουβέντα ότι τα μνημεία ήταν ελληνικά. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν σε μια βυζαντινή εκκλησία στην Καππαδοκία, ο Τούρκος ξεναγός απέφυγε να αναφέρει κάτι σχετικό με το ιστορικό του μνημείου, οπότε ο Τζεφ του είπε: «Πώς λέγεται αυτό το… τζαμί;» Κόκκαλο φυσικά ο ξεναγός!

Τέλος πάντων, επιστροφή στο σήμερα…

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Η εκδρομή, με το πούλμαν, ξεκίνησε από το Αργοστόλι. Περάσαμε με φέριμποτ από τον Πόρο στην Κυλλήνη και από εκεί πήγαμε Πάτρα. Φθάσαμε στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου νωρίς και έτσι είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε στο κέντρο της πόλης πριν επιβιβαστούμε σε ένα από τα Superfast για το Μπάρι της Νότιας Ιταλίας.

Το να διασχίζεις με πλοίο το Ιόνιο είναι σκέτη μαγεία.

Πρέπει να ομολογήσω ότι το ταξίδι έγινε ακόμα πιο ωραίο γιατί η θάλασσα ήταν «λάδι» και η ατμόσφαιρα πεντακάθαρη επιτρέποντάς μας να απολαύσουμε –έστω και από μακριά– την ομορφιά των ελληνικών βουνών που καταλήγουν μαγικά στα χαμηλά για να τα αγκαλιάσει το γαλάζιο του πελάγους. Και κάθε τόσο σκόρπια τα μικρονήσια του Ιονίου συμπληρώνουν ένα μυθικό σκηνικό της φύσης.

Η φωτογραφική μου μηχανή είχε «πάρει φωτιά» από τα ατελείωτα «κλικ» που σταμάτησαν μόνο όταν η νύκτα άρχισε πιεστικά να διεκδικεί τη θέση της αναγκάζοντας τη μέρα να τρέξει σε άλλους μακρινούς τόπους! Ήταν ήδη 9 και η τραπεζαρία του πλοίου έστελνε μυρωδάτες προσκλήσεις που η… λόρδα τις έκανε ακαταμάχητες!

Μετά το δείπνο η συντροφιά το έριξε στις κεφαλλονίτικες καντάδες που προκάλεσαν το ενδιαφέρον Ελλήνων και ξένων συνταξιδιωτών μας. Όπου και να σταθεί ο Κεφαλλονίτης διαλαλεί, τραγουδώντας την πολιτιστική του ταυτότητα.

Όταν περνάς καλά η ώρα περνάει χωρίς να το καταλάβεις και όταν κοίταξα το ρολόι μου τα μεσάνυκτα είχαν περάσει προ πολλού! Η κούραση μου είχε δείξει τα πρώτα της σημάδια γι’ αυτό και η απόφαση να κατευθυνθώ προς την καμπίνα δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη παρά την εξαιρετική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει η παρέα. Σύντομα ακολούθησαν και οι υπόλοιποι.

Την επομένη, λίγο μετά το πρωινό μας, φθάσαμε στο Μπάρι – μια πόλη που θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια όταν στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ακούγαμε από το ραδιοφωνικό του σταθμό όλες τις ξένες επιτυχίες της εποχής.

Επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν και ο οδηγός μας, Παναγής Μενεγάτος, ξεκίνησε το οδικό μας ταξίδι με προορισμό τη Μεσσήνη – κάπου 450 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Μπάρι.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ την ερχόμενη εβδομάδα. Μέχρι τότε να περνάτε καλά.

Γιώργος Μεσσάρης

ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Α. Το οδοιπορικό μας για τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας άρχισε από το λιμάνι του Πόρου της Κεφαλλονιάς. Δεξιά διακρίνεται το πανέμορφο φαράγγι της περιοχής. Β.Αναχώρηση από την Πάτρα με προορισμό το Μπάρι. Στο κέντρο της φωτογραφίας ο επιβλητικός Ναός του Αγίου Ανδρέα. Γ. Το λιμάνι του Μπάρι στο οποίο φθάσαμε το πρωί της επομένης.

• Οποιοδήποτε σχόλιό σας μπορείτε να το στείλετε στο ΜΜΕ που φιλοξενεί το δημοσίευμα ή στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και εγώ θα το μεταβιβάσω: georgemessaris@gmail.com
• Μία από τις τελευταίες παραγωγές ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ του Γιώργου Μεσσάρη: ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ. Για να αποκτήσετε το DVD επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας http://www.omegadocumentaries.com ή επικοινωνήσετε με τον ίδιο στην προαναφερόμενη ηλεκτρονική διεύθυνση.