Δεν ξέρω αν φταίει η εκλογολογία –ανθρωποφαγία των ημερών και πέρασε στα ψιλά γράμματα η απώλεια του Βαγγέλη Φλωράτου. Ενός ανθρώπου που με την πένα του ύμνησε την Κεφαλονιά και λάτρεψε τους ανθρώπους της. Θέλω να εκφράσω τη θλίψη μου για την απώλεια του όχι μόνο γιατί είχα την τύχη να τον γνωρίσω, αλλά πληροφορήθηκα πολύ αργά το ‘’ταξίδι’’ του και δεν είχα την ευκαιρία να τον αποχαιρετίσω από κοντά. Σκέφτομαι ότι πολλοί δεν έχουν μάθει για το το ‘’φευγιό του’’. Είχε πολλούς φίλους σε όλο το νησί που σεργιάνισε με τον ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΗ του, το βιβλίο με το οποίο περιπατούσε στα χωριά της Κεφαλονιάς …
Δεν μπορώ να προσδιορίσω χρονολογικά πότε συνάντησα το Βαγγέλη Φλωράτο. Ήμουν παιδί στο δημοτικό που μόλις είχε μάθει να διαβάζει και ανακάλυπτε το μαγικό κόσμο των βιβλίων. Η μικρή σε αριθμό ,βιβλιοθήκη του σχολείου με περιόριζε και κατέφευγα στα περιοδικά Ρομάντζο και Οικογενειακό Θησαυρό που κατέφθαναν σε δέματα στο σπίτι από τον αδερφό του παππού μου που έμενε στην Αθήνα. Μου άρεσε να διαβάζω στο Ρομάντζο το παραμύθι που είχε στις τελευταίες σελίδες του. Ξεφύλλιζα τον Θησαυρό για τις γελοιογραφίες του . Κάπου εκεί στις σελίδες του ανακάλυψα ένα κείμενο που έγραφε ο Βαγγέλης Φλωράτος. Από το –άτος φανταζόμουν ότι θα πρέπει να είναι απ΄την Κεφαλονιά . Έτρεφα κρυφή χαρά, περιέργεια αλλά και θαυμασμό για τον Κεφαλλονίτη που έγραφε . Με το τότε παιδικό μου μυαλό , είχα σχηματίσει την άποψη ότι δεν υπήρχαν Κεφαλλονίτες συγγραφείς και ποιητές…Άλλωστε δεν τους είχα συναντήσει στα σχολικά μου αναγνωστικά βιβλία… Έτσι έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου, το όνομα του Βαγγέλη Φλωράτου…
Μεγάλωσα… Κάποια στιγμή οι συνθήκες και τα κύματα της ζωής με έφεραν να καταπιαστώ με το ραδιόφωνο , να βρεθώ στα Ραδιοκύματα και να ασχοληθώ και με τη δημοσιογραφία. Δεν ξέρω εάν ήταν σύμπτωση, εάν «συνωμότησε το σύμπαν» ,ή ήταν ο ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΗΣ εκείνος που έσπρωξε σαν αεράκι τον Βαγγέλη Φλωράτο και τον έφερε στο στούντιο του ραδιοφώνου. Ο ίδιος αργότερα μου «εξομολογήθηκε», ότι «μάλωνε» τον εαυτό του .Πέρναγε τακτικά από τα Τζανάτα καθώς πήγαινε στον Πόρο και δίσταζε να έρθει στο ράδιο . Δεν περίμενε την φιλοξενία και την φιλία που τον υποδεχτήκαμε και τον αγκαλιάσαμε .Έπρεπε να μη διστάζω και να σας είχα γνωρίσει ποιο νωρίς, έτσι μου έλεγε. Η δική μου χαρά ήταν ανείπωτη, καθώς με ένα μαγικό και ανεξήγητο τρόπο ,η τύχη έφερε μπροστά μου τον άνθρωπο των παιδικών μου αναγνωστικών αναμνήσεων.
Σήμερα έρχεται στο μυαλό μου η πρώτη συνέντευξη που μου έδωσε . Είχε γράψει τότε το βιβλίο με τον ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΗ . Θυμάμαι το τρακ που είχε στον αέρα. Ραδιόφωνο δεν είχε ασχοληθεί ποτέ μαζί του, έτσι μου είχε πει, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εκείνον. Ήταν ταπεινός και χαμηλών τόνων ο κυρ Βαγγέλης, σε αντίθεση με τον δυναμικό και χειμαρρώδη συγγραφικό χαρακτήρα του. Δεν του άρεσε να μιλάει ο ίδιος για τον εαυτό του. Προτιμούσε την φωνή της πένας του. Μια πένα ποταμός, πανέξυπνη , ευρηματική ,ευφάνταστη, με χιούμορ, ευφράδεια ,με φιλοσοφία, σατυρική , καθάρια και ατίθαση, που μόνο ένα ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΚΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ όπως ο Βαγγέλης Φλωράτος μπορούσε να τιθασεύσει.
Ο ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΗΣ ήταν η αφορμή και η αιτία να διαβάζω φανατικά με πάθος ότι έγραφε ο Βαγγέλης Φλωράτος. Στον ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΗ οφείλω την μετέπειτα φιλία μας και αλληλοεκτίμηση. Άλλωστε στην πορεία και κάθε φορά που ερχόταν ο κυρ Βαγγέλης στο νησί ,παρέα έφταναν στο στούντιο , για να με επισκεφτούν και να «μοιράσουν» πρώτα σε μένα τις νέες , όμορφες «πραμάτειες» τους … Εκτιμούσε και δεν ξεχνούσε ποτέ τους φίλους του .Κάθε καλοκαίρι που κατέφθανε στο αγαπημένο του νησί δεν παρέλειπε να πάει να τους δει…
Θυμάμαι να έχουμε την φωτογραφία του ανάμεσα σε εκείνες καλλιτεχνών που είχαν επισκεφθεί τα Ραδιοκύματα, να κοσμεί την αφίσα- άλμπουμ μέσα στο στούντιο. Ο Βαγγέλης Φλωράτος ήταν μοναδικός καλλιτέχνης στο είδος του. Καλλιτέχνης της πένας. Έχω στη συλλογή μου τα βιβλία του , φυλαγμένα ως πολύτιμο θησαυρό και δεν τα δανείζω πουθενά από φόβο ότι θα τα χάσω και δεν θα ξαναδώ ποτέ. Τον θαύμαζα και του ζητούσα να μου υπογράφει αυτόγραφο στο καθένα από αυτά.
Έπρεπε να είμαι ποιο νέος’’ ,πολλές φορές μου έλεγε και γελούσε…
Θυμάμαι τις παρουσιάσεις των βιβλίων του στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη και στο θέατρο Κέφαλος και τη χαρά που είχε για τον απλό κόσμο που τον τιμούσε. Του παραπονιόμουν για τις ημερομηνίες που διάλεγε για να παρουσιάσει τα βιβλία του στο αγαπημένο του χωριό και αδυνατούσα να παραβρεθώ. Τώρα παραπονιέμαι που δεν μου είπε ότι θα φύγει για να τον αποχαιρετίσω και να του πω πόσο με έχει επηρεάσει ο τρόπος που έγραφε, ο χαρακτήρας του και το πώς σκεφτόταν. Με παρηγορούν και κρατάω τις «πραμάτειες» που μου χάρισε. Τα βιβλία του, οι αναμνήσεις απ’ τις συζητήσεις μας , τις συμβουλές του , τις ηχογραφήσεις…
Ο αγαπημένος μου συγγραφέας , ευθυμογράφος και ποιητής θέλω να πιστεύω ότι δεν έφυγε. Καβάλησε το γάιδαρο του ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΗ του μετά από ένα γράμμα που έλαβε από τον Άγιο Πέτρο και πήγε για να τον συναντήσει ο ίδιος προσωπικά και να του τα πει ένα χεράκι με το ανεπανάληπτο Κεφαλονίτικο χιούμορ του: ‘’Μπάρμπα Πέτρο , δε σου κάνω χάρη τούτη τη βολά. Δε θα διαβώ το πορτόνι σου. Δε μ’ αρέσει ο Παράδεισος που με κάλεσες , θέλω να μπω στο παπόρο , να πάω στο χωριό μου στο Χαράκτι ,να αγναντεύω το βουνό , να ακούω τα κουδούνια των κοπαδιώνε , τσου κοκόρους… και η γυναίκα μου ,να μου μαγερεύει αγριολάχανα…’’
Έτσι κι έκαμε… Ο κυρ Βαγγέλης σαλάϊσε το γάιδαρο, γύρισε κι έκατσε για πάντα στο χωριό του, όπως ονειρευόταν . Τον φαντάζομαι καλοκαίρι, να κάθεται στο τσιμεντένιο τραπεζάκι της παραδοσιακής αυλής του , το αεράκι απ’ τον Αίνο να τον δροσίζει κι εκείνος με τα γυαλιά του σκυμμένος πάνω στα χαρτιά και τον υπολογιστή του να γράφει και σκεφτικά να χαμογελά…
Ποιος ξέρει άραγε τι βιβλίο σκαρώνει πάλι και σε τι ιστορίες μπλέκει τους ήρωες και τα στιχάκια του…Αυτή τη φορά δεν θα μας πει…
Ε.Σαρλή
-Πρώην δημοσιογράφος Ραδιοκύματα
23-4-2019
ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΦΛΩΡΑΤΟΥ‘’ΠΕΤΡΙΕΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ’’ , ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΑ ΣΑΤΙΡΙΚΑ.
ΑΜΑ ΕΓΒΑΙΝΑ ΔΗΜΑΡΧΟΣ
Ε ρε, να ‘βγαινα δήμαρχος
ή πρόεδρος σε κοινότητα,
το πρώτο που θα έκανα
δηλώ με παρρησία,
θα καταργούσα φίλοι μου
πρώτα την θνησιμότητα
και σε όσους με ψηφίζανε
θα ’δινα αθανασία!
Θ’ ανέβαζα την γη ψηλά,
τον ουρανό από κάτω,
θα καταργούσα τη δουλειά,
θα άνοιγα…τεμπελάτο.
Μα όσους με μαυρίζανε,
αλί και τρισαλί τους
σ’ όλους θα ‘κοβα σύρριζα,
αμέσως το μαλλί τους.
Κι’ αραδιαστά θα άφηνα
κάθε γωνιά κι από ΄να
να φώτισε η καράφλα του,
αντίς για την…κολώνα!
Έτσι κι’ έβγαινα δήμαρχος,
ή πρόεδρος του τόπου,
θα ‘χα τη μύτη μου ψηλά,
δε θα μιλούσα αθρώπου!
………………………………………………….
ΟΝΤΑΣ ΠΕΘΑΝΩ
Όντας πεθάνω και με βάλουνε στην κάσα,
στα «σόκιν» να το ριχ΄τε και στη μάσα,
δεν θέλω μοιρολόγια, μήτε κλάματα,
ντόμπρα , σταράτα πράματα!
Δε θέλω να φορέσετε τσεμπέρια,
για θα σ’κωθώ και θα ‘ρτουμε στα χέρια,
μέσα στην νεκρική μου την γαλήνη,
θέλω τρελό ξεφάντωμα να γίνει!
Τρώτε κοψίδια, πίνετε μοσχάτο,
αδειάστε το βουτσί μου ως τον πάτο,
αρχίστε το χορό και το τραγούδι
και κάφτε ακόμα και το …πελεκούδι!
Μονάχα έτσι θα χαρεί η καημενούλα,
αυτή που βγήκε αφ’ το σώμα μου η ψυχούλα!
………………………………………………………………
ΤΟΥΤΗ Η ΚΑΚΟΥΡΓΑ Η ΖΩΗ
Τούτη η κακούργα η ζωή
σαν αστραπή διαβαίνει
και κει που λες: Είμαι ευτυχής
τα βάσανα έρχονται βροχή.
Γένεσαι πλέον δυστυχής
Και κάθε ελπίδα σου πεθαίνει!
Τούτη η ρημάδα η ζωή
ούλο σου λέει …κάμε!
Κι αφού τα κάμεις και χαρείς
έρχεται ο χάρος ένα πρωί
φουριόζος και περιχαρής
και σε διατάζει.ΠΑΜΕ!
Έτσ’ είν’ ο κόσμος δυστυχώς
και πώς να τον αλλάξεις
είσαι ένα τίποτα ατυχώς
κι’ έχεις πολύ να κλάψεις!!!
………………………………………………………………
ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΤΕ
Μην απορείτε αγαπητοί ,
μη δυσανασχετείται,
θα σιάσουνε τα πράματα
μόλις…αναπαυτείτε!!
Κάντε λοιπόν υπομονή
ζωή είναι και διαβαίνει,
όσα δε ζήστε ζωντανοί,
θα ζήστε…ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ!
……………………………………………………………
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ‘’ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ’’
ΤΑ ΟΣΑ ΚΛΑΙΩ
Είναι τ’ αστέρια που χαθήκανε,
είναι κεριά όπου σβηστήκανε,
τραγούδια που δε ξαναλέω.
Είναι τα μάτια που μου γελάσανε,
είναι τα χείλη που με κεράσανε,
τα όσα κλαίω!
Είναι το σύννεφο που έφερε μπόρα,
το χθές που χάθηκε, που ήρθε το τώρα,
τραγούδια που δε ξαναλέω.
Είναι τα χέρια που μ’ αγκαλιάσανε,
είναι τα βήματα που προσπεράσανε,
τα όσα κλαίω!
Είναι ο χειμώνας που περιμένει ,
είναι το αηδόνι όπου σωπαίνει,
τραγούδια που δε ξαναλέω.
Είναι τα λόγια που ειπωθήκανε
οι όρκοι που δε κρατηθήκανε
τα όσα ΚΛΑΙΩ!
ΤΟΤΕ ΘΑ ΒΡΕΙΣ
Ψάξε να βρεις τον άνθρωπο
πρώτα στον εαυτό σου
κι ύστερα ψάξε να τον βρεις
εις τον συνάνθρωπό σου.
Γέλασε μπρος τον θάνατο
και κλάψε στο γιορντάνι,
όσα καλά κι αν έκανες,
κάποιο δεν έχεις κάνει.
Άσ’ τη καρδιά σου άστηνε
τον κόσμο ν’ αγκαλιάσει,
τότε θα βρεις το δρόμο σου,
τότε θα βρεις τη στάση.
Κάνε τη σκέψη σου αγκαλιά,
κι ένα πουλί κατάσπρο,
τότε θα βρεις τον ουρανό,
τότε θα βρεις και το άστρο!
*Η παρακαταθήκη του Βαγγέλη Φλωράτου για την Κεφαλονιά:
«Το παραμύθι της άνοιξης» ,ποίηση. «Ου μοιχεύσεις» ,ευθυμογράφημα. «24 ώρες απ’ τη ζωή ενός παντρεμένου» ,μυθιστόρημα . «Πραματευτής», αναδρομή στη προσεισμική Κεφαλονιά, ποίηση. «Ιδού ο άνθρωπος, Ιδού το σόι
του» ,ιστορικό. «Κεφαλονίτικα 100%» ,χρονογραφήματα. «Το Φλωραταίϊκο γενεαλογικό δέντρο» ι,στορικό. «Πετριές στον Ήλιο» ,σατιρική ποίηση. «Στιγμές μοναξιάς», λυρική ποίηση. «Το καφενείο της Αντωνίας» ,ηθογραφία. «Κεφαλονίτικα Σατιρικά ,χρονογραφήματα. «Ο άντρας της γυναίκας μου», μυθιστόρημα. «Γυναίκες τα Άνθη του καλού», ποίηση. «Λόγια της στάνης» …Σαϊνης Βασίλης, βιογραφία . «Έργα και ημέρες «Μιχάλης Στεφανάτος» ,βιογραφία . «Διάλειμμα εντός μνημονίου», ποίηση. «1928-2013, Η Μεγάλη Διαδρομή», αφιέρωμα στον Σύλλογο Συνταξιούχων της ΕΥΔΑΠ. «Κεφαλονιά του τότε και του τώρα – ιστορίες για αγρίους και μη», ιστορίες, ποίηση. « Το Πυργί της Κεφαλονιάς στο πέρασμα των αιώνων (1845-1953)», ιστορικό, λαογραφικό, βιογραφικό, φωτογραφικό λεύκωμα . «Λυρικών Ψιχάλες», ποίηση. «Το Κεφαλονίτικο Δαιμόνιο», διμηνιαία σατιρική εφημερίδα.
Aπο την εκδήλωση με θέμα: “Πυργί Κεφαλονιάς. Τα χωριά στους πρόποδες του μεγάλου βουνού μαρτυρούν σπουδαία ιστορία” που πραγματοποιήθηκε 12 Αυγούστου 2017 στο Χαράκτι. Ο Βαγγέλης Φλωράτος απαγγέλει ποίημα που έγραψε για το Πυργί του…
http://kefaloniamagazine.gr/apopsi/to-diko-moy-antio-sto-vaggeli-florato/?fbclid=IwAR2_CJFxycsBwsPGeH9VZZo55X7FVqdQOr5fa7Y5FV4c-0_9T4o3YyQNmJE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου