Στη μνήμη του Μάκη. Από Παύλο Παπαδάτο

 ΑΧΝΑΡΙΑ ΖΩΗΣ ΠΟΥ O ΑΝΕΜΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ

Μάκη,

Αν ήμουν στιχουργός και συνθέτης θα έγραφα και θα μελοποιούσα μία ωδή στη μνήμη

σου.

Αν ήμουν ιστορικός θα έκανα έρευνα για την επίδραση του έργου σου στον πολιτισμό της

Κεφαλλονιάς μας, που συνεχώς αποκόπτεται από την ιστορία της.

Αν το είχα σκεφτεί θα σε είχα ρωτήσει να μάθω ποιο ήταν το μυστικό του μόνιμου

χαμόγελου σου και του απόλυτα ήρεμου χαρακτήρα σου.

Αν περνούσε από το χέρι μου, θα εύρισκα ένας μέρος ή ένα δρόμο στο Αργοστόλι να

χαράξω το όνομά σου.

Αν δεν σε γνώριζα από όταν ήμουν μικρό παιδί, σίγουρα θα είχα χάσει την ευκαιρία να

γνωρίζω γιατί τα αχνάρια της ζωής κάποιων ανθρώπων ποτέ δεν τα σβήνει ο άνεμος.

Μάκη,

Κάποιοι άνθρωποι δεν φεύγουν ποτέ από κοντά μας. Γιατί όσο υπάρχουμε θα τους έχουμε

για πάντα στην καρδιά μας.

Μάκη, καλή σου νύχτα.

Παύλος Παπαδάτος