Νοεμβρίος 1922, ο Βρετανός αρχαιολόγος Howard Carter κι η ομάδα του βρίσκουν την είσοδο στον τάφο του Τουταγχαμόν στην Αίγυπτο. Η σφραγίδα κρατούσε κλειστή μια διάσημη λειψανοθήκη. Είχε μείνει άθικτη για 3.245 χρόνια.
Και πως ρε μάστορα το σχοινί έμεινε ακέραιο τόσα χρόνια;
Το σχοινί είναι μία από τις πρωταρχικές ανθρώπινες τεχνολογίες. Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει σχοινιά ακόμη και 28 χιλιάδων ετών! Η Αίγυπτος ήταν ίσως ο πρώτος πολιτισμός που χρησιμοποίησε εξειδικευμένα εργαλεία για να φτιάξει σχοινί.
Το πρώτο κλειδί για τη μακροζωία του συγκεκριμένου σχοινιου δεν είναι αυτό καθαυτό το σχοινί, αλλά η ξηρότητα του αέρα της ερήμου. Στεγνώνει και διατηρεί τα πράγματα.
Το δεύτερο κλειδί είναι η έλλειψη οξυγόνου. Οι τάφοι σφραγίζονταν από μέσα προς τα έξω. Τα βακτήρια χαλάνε τα πράγματα για όσο έχουν οξυγόνο.
Δεν είναι ασυνήθιστο να βρούμε σχοινιά, ξυλόγλυπτα, ύφασμα, οργανικές χρωστικές ουσίες κλπ. Όχι όμως οπουδήποτε. Αυτό ίσως μπορεί να συμβεί στις αιγυπτιακές πυραμίδες και σε τάφους που δεν θα είχαν επιβιώσει σε άλλα μέρη του κόσμου. Οι συνθήκες της ερήμου της Αιγύπτου κατέστησαν δυνατή τη διατήρηση πολύ περισσότερο οργανικού υλικού από ότι αλλού. Σε αντίθεση, ας πούμε με τις πυραμίδες των Μάγια στην Κεντρική Αμερική, που ναι μεν είναι πολύ πιο πρόσφατες, αλλά από το οποίες δεν έχει ανακτηθεί σχεδόν κανένα οργανικό υλικό. Η κύρια διαφορά τους είναι οι διαφορετικές συνθήκες της ζούγκλας έναντι της ερήμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου