Στις 23 Μαρτίου 1992, εισάγεται επειγόντως στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών μετά από ισχαιμικό επεισόδιο. Μια εβδομάδα αργότερα, ένα βαρύτατο αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο κτυπάει τον Αντώνη Τρίτση.
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/o-xafnikos-thanatos-tou-antoni-tritsi-protathlitis-sto-dekathlo-taxidiotis-oramatistis/
Να θυμισω ,,οτι σε Πορο ειδε το κτισμα διπλα στην εκκλησια,, και εξου και καθιερωσε το γνωστο νομο για το νησι μας ,,εως τρεις οροφους και υποχρεοτικα τα κεραμιδια,, και το νησι μας αποκτησε ταυτοτητα
Σήμερα συμπληρώνονται 33 χρόνια από τότε που ο Αντώνης Τρίτσης έφυγε από τη ζωή, όχι όμως και από το μυαλό και τις καρδιές μας. Είναι μια μέρα που ανακαλούμε έντονα στη μνήμη μας, τις προσπάθειες και το έργο του στα νησιά μας.
Κανείς δεν φανταζόταν ότι ο πρωταθλητής του δεκάθλου με τις φοβερές αθλητικές επιδόσεις, θα γινόταν κάποτε πολιτικός. Αυτός όμως τους διέψευσε όλους. Σπούδασε, ταξίδεψε, αγωνίσθηκε και έγινε ένας καινοτόμος πολιτικός, που έβλεπε πολλά χρόνια μπροστά.
Μοναχογιός του Σάββα και της Νίκη Τρίτση. Γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς το 1937, αλλά μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953, πήγε με την οικογένεια του στην Αθήνα. Από μικρός ασχολήθηκε με τον αθλητισμό.
Αρχικά ως ποδοσφαιριστής (σέντερ μπακ) στην ομάδα «Ολυμπιακός» Κεφαλλονιάς. Αργότερα έγινε αθλητής στίβου του Παναθηναϊκού.
Υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδας στο δέκαθλο και στο ύψος, ενώ κέρδισε διακρίσεις και στους βαλκανικούς…
Μετά τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο Αθηνών, πήγε στην Αμερική το 1960. Εκεί πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα στην Πολεοδομία-Χωροταξία από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο του Ιλινόις με υποτροφία του ιδρύματος Φουλμπράιτ.
Με σαράντα δολάρια στην τσέπη αποφάσισε να γυρίσει όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ. Ταξίδευε πάντα νύχτα με το λεωφορείο για να μην πληρώνει ξενοδοχείο.
Με τον ίδιο τρόπο συνέχισε την περιπλάνηση του και στη Νότια Αμερική. Τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής αλλά και το πραξικόπημα των Απριλιανών, καθόρισαν την ιδεολογία του…
Τον Αύγουστο του 1963, σε ένα ταξίδι του στην Ελλάδα γνωρίστηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Στη διάρκεια της χούντας έγινε μέλος του Πανελλήνιου Αντιστασιακού Κινήματος (ΠΑΚ) και ξεκίνησε την αντιστασιακή του δράση ως σύνδεσμος με το εξωτερικό.
Το 1970 και ενώ βρισκόταν στην Ελλάδα, κινδύνεψε να συλληφθεί. Ο φίλος και συνεργάτης του Γιάννης Κορωναίος είχε τοποθετήσει βόμβα στον Εθνικό Κήπο, την ώρα που ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είχε συνάντηση με τον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας των Η.Π.Α., Λερντ.
Όλοι σχεδόν πιάστηκαν, ενώ ο Τρίτσης κατάφερε να το σκάσει στην Ιταλία, όπου έδρασε πλέον με το ψευδώνυμο «Γιάννος», καταζητούμενος από τη στρατιωτική δικτατορία. Αργότερα επέστρεψε στο Σικάγο και παντρεύτηκε τη Γερμανίδα Σούζαν Μυλχάουζερ.
Από 1974, μέχρι και το 1992 που απεβίωσε, εργαζόταν νυχθημερόν για τα ζητήματα της Κεφαλονιάς και Ιθάκης, παρά τις βαριές υποχρεώσεις του σε εθνικό, ευρωπαϊκό κα διεθνές επίπεδο λόγω της θέσης του.
Ο Αντώνης Τρίτσης ήταν οραματιστής αλλά και ρεαλιστής ταυτόχρονα. Προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί τον χρόνο του κάθε ώρα και κάθε μέρα, γιατί ήξερε ότι δεν θα ήταν για πάντα στη θέση του υπηρετούσε. Λες και ήξερε, ότι και η ίδια η ζωή του θα ήταν μικρή σε διάρκεια και είχε την αγωνία να προλάβει να κάνει όσο περισσότερα πράγματα μπορούσε, παρόλο που αρκετά δεν είχαν τη συνέχεια που ήλπιζε και που έπρεπε. Τον κατηγόρησαν ότι απέτυχε γιατί δεν εφαρμόστηκαν όλα όσα σχεδίαζε.
Αν όμως κάνοντας τόσα πολλά «απέτυχε», ας αναλογιστούμε πόσα θα έκανε αν «πετύχαινε»!
Ο Αντώνης Τρίτσης δεν ασχολήθηκε μόνο με τα χωροταξικά και πολεοδομικά θέματα της Κεφαλονιάς και Ιθάκης. Ασχολήθηκε εξίσου με τα αναπτυξιακά προγράμματα και την περιφερειακή ανάπτυξη στα νησιά μας. Για να το πούμε καλυτέρα, προσπάθησε να παντρέψει και τις δύο αυτές πολιτικές. Γιατί θεωρούσε πάντοτε τον χωροταξικό σχεδιασμό ως το απαραίτητο υπόβαθρο και την προϋπόθεση κάθε διαδικασίας που έχει στόχο την ολοκληρωμένη ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος.
Έτσι θεώρησε και την κατάσταση στην Κεφαλονιά και Ιθάκη, όταν επέστρεψε οριστικά μετά τη δικτατορία. Για παράδειγμα, στη δεκαετία του ’80 η συνεισφορά του στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών ήταν καθοριστική με τα ειδικά σχέδια ανασυγκρότησης, λόγω των πυρκαγιών, που καταρτίστηκαν από επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον ίδιο και μέλη επιστήμονες, κυρίως κεφαλλονίτικης καταγωγής. Παρόμοια ήταν η προσπάθειά του για τον μετασχηματισμό του γεωργικού και κτηνοτροφικού τομέα, μέσω μελετών εξιδεικευμένων επιστημόνων με στόχο την αποφυγή της τουριστικής μονοκαλλιέργειας. Το ίδιο ενδιαφέρον έδειξε επίσης για τη συνετή διαχείριση των υδάτινων πόρων που τόσο έχουν ανάγκη η Κεφαλονιά και Ιθάκη, μέσω ειδικού ερευνητικού προγράμματος του ΕΜΠ.
Ο Αντώνης Τρίτσης δεν ικανοποιείτο με μεσοβέζικες λύσεις. Επιχειρούσε ριζικές τομές στα θέματα και προβλήματα που καταπιανόταν, αναλαμβάνοντας πάντα το ρίσκο και την ευθύνη. Δεν ήταν ένας πολιτικός με την κλασσική έννοια του όρου. Που αρκείται, δηλαδή, στη συνήθη μίζερη διαχείριση της εξουσίας. Είχε το σθένος, κάθε φορά, να δίνει μάχες για τις ιδέες του αδιαφορώντας για το όποιο κόστος.
Γι’ αυτό και δεν τον ξεχνούν οι Έλληνες και ειδικά εμείς Κεφαλονίτες, μένει πάντα ζωντανός στη μνήμη μας. Προσωπικά νοιώθω τυχερός που τον γνώρισα από κοντά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970. Γεια σου Αντώνη.........
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου