ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙΑ ΚΟΥΦΙΑΣ ΓΗΣ ,ΑΠΟ ΗΛΙΑ ΤΣΙΑΠΑ

 ΜΠΑς ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ Ο ΙΟΥΛΙΟΣ ΒΕΡΝ!!

Εισαγωγή
Σελήνη (Δομή-Προέλευση) www.tsiapas.gr

Όταν σχηματίστηκε η Γη ήταν σε διάπυρη κατάσταση. Με την πάροδο του χρόνου η θερμοκρασία στην επιφάνειά της μειωνόταν λόγω ακτινοβολίας και μεταφοράς θερμότητας και στους πόλους άρχιζαν να στερεοποιούνται διάφορα συστατικά (Κρούστες). Η κρουστοποίηση γινόταν στους πόλους, γιατί εκεί οι αναδεύσεις της διάπυρης και ρευστής επιφάνειας της Γης, ήταν μικρότερες απ' ότι στον Ισημερινό. Λόγω φυγοκέντρου και CORIOLIS, τα στερεά κομμάτια κατευθύνονταν στόν Ισημερινό, με νοτιοδυτική πορεία αυτά που προέρχονταν από το Βόρειο πόλο και βορειοδυτική από το Νότιο, εκεί περιστρέφονταν από Δυσμάς προς Ανατολάς με μικρότερη ταχύτητα από την υποκείμενη διάπυρη και ρευστή Γη λόγω:

Μικρότερης αρχικής γραμμικής ταχύτητας,στερεάς κατάστασης και αδράνειας.

1. Επειδή η αδράνεια είναι ανάλογη της μάζας, το αρχικά μεγαλύτερο στερεό κομμάτι, σάρωνε και ενσωμάτωνε στη Δυτική πλευρά του τα νέα στερεά κομμάτια. Η πυκνότητα των νεότερων στερεών μαζών ήταν μεγαλύτερη, διότι αρχικά ψύχονταν και στερεοποιούνταν τα επιφανειακά συστατικά και ακολούθως τα πυκνότερα υποκείμενα. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η Δυτική πλευρά της αρχικής νησίδας στερεών πετρωμάτων να βυθίζεται και η Ανατολική να ανυψώνεται.
   Εξαιτίας των παραπάνω άρχισε η αντίστροφη κύλιση αυτής της αρχικής νησίδας η οποία στη συνέχεια πήρε μορφή σφαίρας, η σφαίρα αυτή αποτέλεσε «την καρδιά» της Σελήνης.Κυλιόμενη η Σφαίρα-Σελήνη στον Ισημερινό, παρέσυρε και βύθιζε κάτω από αυτή τα στερεά πετρώματα που συνέχιζαν να κατεβαίνουν από τους πόλους της Γης. Τα βυθιζόμενα πετρώματα έλειωναν μερικώς λόγω των υψηλότερων θερμοκρασιών στο βαθύτερο χώρο που έφτανε η Σελήνη, ένα τμήμα από την μάζα αυτών συγκολούνταν πάνω της. Επίσης λειτουργούσαν θερμομονωτικά προστατεύοντας την καταδυόμενη πλευρά από τήξη. Σε συνδυασμό με την επάλειψη ρευστής μάζας της Γης στην αναδυόμενη ανατολική επιφάνειά της, δημιουργούνταν νέα σφαιρικά κελύφη αυξανόμενης πυκνότητας, με πολύ ισχυρή συνοχή στη δομή της. Καθ'όλη την διάρκεια της παραπάνω διαδικασίας τα πυκνά νέφη που περιέβαλαν την Γη - Σελήνη, στην εξωτερική επιφάνεια της κυλιόμενης Σελήνης, προκαλούσαν ισχυρές καταιγίδες, με το νερό των οποίων γέμιζαν οι συστολικές ρωγμές,στη συνέχεια με την αλλαγή κλίσης της, σφραγίζονταν από ιζήματα, με αποτέλεσμα στα διαδοχικά στρώματα της Σελήνης, από το κέντρο προς την επιφάνεια, να υπάρχουν διάσπαρτες μικρές δεξαμενές νερού. (Σχήμα 1)
   
   Εικόνα

   ΑπάντησηΔιαγραφή
2. 
   elias tsiapas11 Μαρτίου 2014 - 1:03 π.μ.

   Με την διαρκή ανάπτυξη αυτής της σφαίρας (Σελήνη),το σύστημα Γη - Σελήνη παρουσίαζε εικόνα διπλού πλανήτη. Η ταχύτητα της αντίστροφης κύλισης της Σελήνης αυξάνονταν αναλογικά με την αύξηση της μάζας και του όγκου της. Με τη συνεχή μείωση της θερμοκρασίας στην επιφάνεια της Γης, περισσότερες σε αριθμό και μεγαλύτερου μεγέθους στερεές μάζες κατέβαιναν από τους πόλους προς τον Ισημερινό και η Σελήνη πλέον δεν είχε την δυνατότητα να τις συσσωματώσει.H συγκέντρωση και παρεμβολή μεγάλης μάζας στερεών πετρωμάτων λειτούργησαν ως εφαλτήριο πάνω στο οποίο αναπήδησε η Σελήνη και τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η Σελήνη κατά την απόσπασή της διατήρησε την δομή της διότι τα διαδοχικά κελύφη της απέκτησαν μεγάλη συνοχή μεταξύ τους, αφού δομήθηκαν σε συνθήκες μεγάλης θερμοκρασίας και πίεσης. (Σχήμα 1)
   Κατά την απόσπαση της Σελήνης, δημιουργήθηκε μεταξύ αυτής και της Γης λώρος ρευστής ύλης,με πυκνότητα μεγαλύτερη από αυτήν της επιφάνειας της Γης αλλά και της στερεάς Σελήνης, λόγω του ότι προέρχονταν κυρίως από το χώρο που ήταν βυθισμένη η πλευρά της Σελήνης.(Σχήμα 1)
   Κατά την απομάκρυνση της Σελήνης ο λώρος κόπηκε σε τρία μέρη,το ένα κάθισε και απλώθηκε στη Γη, η οποία πήρε σφαιρικό σχήμα, το άλλο απομκρύνθηκε μαζί με την Σελήνη και απλώθηκε στην ορατή πλευρά της, ομαλοποίησε αυτή,δημιούργησε τις «Θάλασσες», άλλαξε το σφαιρικό σχήμα της, καθώς η ακτίνα της με την προσθήκη αυτής της μάζας επιμηκύνθηκε και το κέντρο βάρους της μετεκινήθηκε κατά 2.5 χιλιόμετρα προς αυτή την πλευρά. Από το τρίτο - ενδιάμεσο τμήμα του λώρου ρευστής ύλης, δημιουργήθηκαν μικροί δορυφόροι οι οποίοι τέθηκαν σε τροχιά περί την Γη.
   Τα πετρώματα της Σελήνης είναι κατανεμημένα ανάλογα με τη πυκνότητά τους, σε διαδοχικά σφαιρικά κελύφη, με μικρότερη πυκνότητα στο κέντρο της και τη μεγαλύτερη στην επιφάνειά της, ιδιαίτερα του υλικού των «θαλασσών» που προέρχεται και από το κατώτατο σημείο που έφτανε η Σελήνη όταν ήταν επί της Γης. (Σχήμα 1)
   Λόγω των παραπάνω η Σελήνη συνδέεται βαρυτικά με τη Γη, με την ορατή πλευρά της και δεν έχει αξονική ιδιοπεριστροφή και ανεξάρτητα από το χρόνο περιστροφής της γύρω από τη Γη θα " δείχνει" πάντα αυτή την πλευρά.
   Το υλικό των «θαλασσών» της Σελήνης όταν έπεσε πάνω της, ήταν διάπυρο με πολύ υψηλή θερμοκρασία, σε ρευστή κατάσταση. Με την πάροδο του χρόνου η θερμοκρασία μειώθηκε και λόγω συστολής - συρρικνώθηκε και ρηγματώθηκε αναλογικά και συμμετρικά.
   Μετά την απόσπαση της Σελήνης, στη Γη συνεχίζεται με αυξανόμενο ρυθμό η διαδικασία της στερεοποίησης πετρωμάτων στους πόλους, καθώς και η κάθοδός τους προς τον Ισημερινό. Σε αυτή τη φάση δεν δημιουργήθηκε μια νέα σφαίρα διότι η ποσότητα και η έκταση των στερεών μαζών ήταν μεγάλη, δεν γινόταν κύλιση και δημιουργήθηκε η αρχική Ήπειρος, η οποία αύξανε συνεχώς σε μάζα και έκταση. Εξαιτίας αυτών το σχήμα της Γης άλλαζε και από σφαιρικό γινόταν ωοειδές με κορυφή την αρχική Ήπειρο πάνω στην οποία η βαρύτητα ήταν σημαντικά μικρότερη από την υπόλοιπη επιφάνεια της Γης. Η αύξηση του ρυθμού πήξεως δημιούργησε σταδιακά Δυτικά – Βόρεια και Νότια της αρχικής Ηπείρου στερεό φλοιό (ωκεάνιος) ο οποίος προοδευτικά κάλυψε όλη την επιφάνεια της Γης. Ο ωκεάνιος φλοιός λόγω του ότι είναι νεότερος της αρχικής Ηπείρου έχει μεγαλύτερη πυκνότητα από αυτή.
   Όταν το πάχος του ωκεάνιου φλοιού αυξήθηκε σημαντικά και η θερμοκρασία στην επιφάνειά του μειώθηκε, οι ατμοί που βρίσκονταν στην ατμόσφαιρα της Γης, υγροποιήθηκαν και έπεσαν πάνω της. Παρέμειναν εκεί και έτσι δημιουργήθηκε ο ωκεανός ο οποίος κάλυπτε όλο τον πλανήτη εκτός από την αρχική ήπειρο.(Σχήμα 2)
   
   Εικόνα

   ΑπάντησηΔιαγραφή
3. 
   elias tsiapas11 Μαρτίου 2014 - 1:05 π.μ.

   
   Λόγω ευνοϊκών συνθηκών (θερμοκρασία-υγρασία και ιδιαίτερα η μικρή βαρύτητα), πανίδα και χλωρίδα παρουσίασαν υπερανάπτυξη. Τότε ένας από τους μικρούς δορυφόρους (από αυτούς που σχηματίστηκαν από το λώρο κατά την απόσπαση της Σελήνης) έπεσε πάνω στην αρχική Ήπειρο, αποτέλεσμα αυτής της πτώσης ήταν η διάσπασή της και τα νέα κομμάτια (Ήπειροι) έχουν τώρα μικρότερο πάχος, μεγαλύτερη έκταση, το Δυτικό τμήμα (Αμερικανική ήπειρος) ανυψώθηκε λόγω της σάρωσης του ωκεάνιου φλοιού και αναλογική αύξηση της βαρύτητας
   Την διάσπαση της αρχικής ηπείρου αλλά και του ωκεάνιου στερεού φλοιού ακολούθησαν :
   1) Μεγάλα παλιρροϊκά κύματα,
   2) Ατμοποίηση μεγάλων ποσοτήτων νερού, λόγω της επαφής του με την πυρόσφαιρα στις περιοχές όπου αυτή έμεινε προσωρινά ακάλυπτη,
   3) Κατακλυσμιαίες βροχοπτώσεις οι οποίες σάρωσαν από την επιφάνεια των Ηπείρων την χλωρίδα και πανίδα θάβοντας τα στις ακτές μαζί με πλακτόν, σε χώρους όπου συνέκλιναν οι ηπειρωτικές εκτάσεις. Έτσι δημιουργήθηκαν τα κοιτάσματα πετρελαίου. Όσα φυτά και ζώα θάφτηκαν σε κοιλάδες και οροπέδια μετά την αποστράγγιση του νερού έγιναν άνθρακες. Η ποσότητα των πετρελαίων και των ανθράκων είναι ανάλογη των εκτάσεων των γεωσύγκλινων.(Στην Ελλάδα τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου βρίσκονται Νότια της Κρήτης, όπου συγκλίνουν τεράστιες εκτάσεις της Βορείου Αφρικής, δευτερευόντως στο Θερμαϊκό κόλπο και βορειότερα του κοιτάσματα γαιανθράκων).
   Η ηρεμία στην επιφάνεια της Γης αποκαταστάθηκε και η ζωή αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε επί μακρόν. Σχετικά πρόσφατα ένας από τους δορυφόρος (ο τελευταίος) που δημιουργήθηκαν κατά την απόσπαση της Σελήνης, πλησίαζε, λόγω φθίνοντος μήκους τροχιάς. Οι άνθρωποι τότε είχαν την δυνατότητα και υπολόγισαν τον χρόνο και τον χώρο (Μεσόγειος) πρόσκρουσης και πολλοί από αυτούς πήραν μέτρα για την αντιμετώπιση του κινδύνου. Μετακινήθηκαν στην ανατολική ακτή της Ασίας, κατασκεύασαν κλειστού τύπου σκάφη (κιβωτούς) και απομακρύνθηκαν από την ακτή πλέοντας ανοιχτά στον ωκεανό έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν την ισχυρή δόνηση από την πρόσκρουση και το μεγάλο παλιρροϊκό κύμα. Όσοι επιβίωσαν επέστρεψαν αργότερα προς δυσμάς (Ινδοευρωπαίοι).
   Το σημαντικότερο γεωλογικό αποτέλεσμα αυτής της πρόσκρουσης ήταν η απομάκρυνση της Αμερικανικής Ηπείρου προς δυσμάς όπου και παρέμεινε. Το σχήμα της Γης έγινε σφαιρικό. Η ποσότητα του νερού που ατμοποιήθηκε ήταν μικρότερη αυτή τη φορά γιατί η πυρόσφαιρα που έμεινε προσωρινά ακάλυπτη ήταν μόνο στην περιοχή του Ατλαντικού και η οποία ψήχθηκε και σταθεροποιήθηκε άμεσα. Αυτή είναι η αιτία που ο ωκεάνιος φλοιός του Ατλαντικού ωκεανού έχει μικρότερη ηλικία και μεγαλύτερη πυκνότητα από αυτόν του Ειρηνικού.
   
   Σεισμοί – Ηφαίστεια
   
   ΑΙΤΙΑ: Οι σεισμοί και οι εκρήξεις ηφαιστείων προκαλούνται :