Η Εκκλησια στα Χιονατα θα παραμεινει κλειστη.

Χιονάτα Κεφαλλονιάς Κοίμηση της Θεοτόκου και διοικούσα Εκκλησία  (πηγή  gkapetanakis.blogspot.gr)

Τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ

Ὅταν ἡ ψυχὴ κατέχεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε, ὤ, πῶς εἶναι ὅλα εὐχάριστα, ἀγαπημένα καὶ χαρούμενα. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη ὅμως συνεπάγεται θλίψη· κι ὅσο βαθύτερη εἶναι ἡ ἀγάπη, τόσο μεγαλύτερη εἶναι κι ἡ θλίψη.

Ἡ Θεοτόκος δὲν ἁμάρτησε ποτέ, οὔτε κἂν μὲ τὸ λογισμό, καὶ δὲν ἔχασε ποτὲ τὴ Χάρη, ἀλλὰ κι Αὐτὴ εἶχε μεγάλες θλίψεις. Ὅταν στεκόταν δίπλα στὸ Σταυρό, τότε ἦταν ἡ θλίψη Της ἀπέραντη σὰν τὸν ὠκεανὸ κι οἱ πόνοι τῆς ψυχῆς Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτεροι ἀπὸ τὸν πόνο τοῦ Ἀδὰμ μετὰ τὴν ἔξωση ἀπὸ τὸν Παράδεισο, γιατὶ κι ἡ ἀγάπη Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἀδὰμ στὸν Παράδεισο. Κι ἂν ἐπέζησε, ἐπέζησε μόνο μὲ τὴ Θεία δύναμη, μὲ τὴν ἐνίσχυση τοῦ Κυρίου, γιατὶ ἦταν θέλημὰ Του νὰ δῇ τὴν Ἀνάσταση κι ὕστερα, μετὰ τὴν Ἀνάληψή Του, νὰ παραμείνη παρηγοριὰ καὶ χαρὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ τοῦ νέου χριστιανικοῦ λαοῦ.

Ἐμεῖς δὲν φτάνουμε στὴν πληρότητα τῆς ἀγάπης τῆς Θεοτόκου, καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ ἐννοήσωμε πλήρως τὸ βάθος τῆς θλίψεώς Της. Ἡ ἀγάπη Της ἦταν τέλεια. Ἀγαποῦσε ἄπειρα τὸ Θεὸ καὶ Υἱό Της, ἀλλ᾿ ἀγαποῦσε καὶ τὸ λαὸ μὲ μεγάλη ἀγάπη. Καὶ τί αἰσθανόταν τάχα, ὅταν ἐκεῖνοι, ποὺ τόσο πολὺ ἀγαποῦσε ἡ Ἴδια καὶ ποὺ τόσο πολὺ ποθοῦσε τὴ σωτηρία τους, σταύρωναν τὸν ἀγαπημένο Υἱὸ Της;

Αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ συλλάβωμε, γιατί ἡ ἀγάπη μας γιὰ τὸ Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι λίγη. Κι ὅμως ἡ ἀγάπη τῆς Παναγίας ὑπῆρξε ἀπέραντη καὶ ἀκατάληπτη, ἔτσι ἀπέραντος ἦταν κι ὁ πόνος Της ποὺ παραμένει ἀκατάληπτος γιὰ μᾶς.

     Οι κάτοικοι του χωριού Χιονάτα Κεφαλλονιάς, φέτος δε θα λειτουργήσουν  την εκκλησιά τους την αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Δε θα πραγματοποιήσουν το πατροπαράδοτο πανηγύρι τους με σφάγια των ενοικιαστών της γης τους. Και δε φταίει η οικονομική κρίση. Παρά τις δυσκολίες των καιρών οι τσοπάνηδες προσέφεραν τα σφάγια από το υστέρημα τους πια κι όχι από το πλεόνασμα. Το πλήρωμα της εκκλησίας δε θα είναι μέτοχο της Μετάστασης της Κυρά Θεοτόκου, αφού ανθρώπινοι παράγοντες δε θα επιτρέψουν τη λειτουργία, μιας και δε βρίσκεται παπάς να λειτουργήσει. Το έργο του λαού δε θα πραγματοποιηθεί. Ας πάει αλλού ο Χιονάτης να βρεί την πληρότητα της αγάπης του Θεού. Ας μείνει έξω από τον Παράδεισο κι αυτό το 15Αύγουστο. Ακόμη ένα 15 μακρυά από την αγκαλιά της Μητέρας.

     

     

Ὅταν ἡ ψυχὴ κατέχεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε, ὤ, πῶς εἶναι ὅλα εὐχάριστα, ἀγαπημένα καὶ χαρούμενα....

Στα Χιονάτα φαίνεται δεν ισχύει ο λόγος του Πατέρα της εκκλησίας μας. Οι δυο Μητροπολίτες  Κεφαλληνίας και Ζακύνθου δε μπορούν να εξασφαλίσουν έναν Παπά για την αγάπη του πληρώματός του. Ναι, δυο Μητροπόλεις δεν μπορούν καλύψουν το λειτουργικό  κενό ΜΙΑΣ (1) ημέρας. Το μοναστήρι είναι μετόχι του Αγίου Διονυσίου ΣτροφάδωνΖακύνθου και καταστράφηκε το 1953 με τους σεισμούς. Οι Χιονάτες έβαλαν κόπο και χρήμα για να αναστήσουν τη Μονή και δεν έφτιαξαν άλλον ενοριακό ναό και έβαλαν το Μοναστήρι στο κέντρο της εκκλησιαστικής και κοινωνικής ζωής τους. Η Ι. Μ. Ζακύνθου πάντα ενίσχυε τη Μονή και τους χωριανούς με καλογέρους και Παπά, είτε μόνιμα είτε  περιστασιακά ξεκινώντας με τον Παπα Πορφύριο Τετράδη, το  Χρυσόστομος  Γκέλμπεση κι ως τον Παπα Ιορδάνη μέχρι της κοιμήσεως του. 

     Μετά τον Παπα Ιορδάνη η κατάσταση έφθινε.  Η Ι.Μ. Ζακύνθου δεν ανταποκρινόταν στην υποχρέωσή της με ότι αυτό σήμαινε: εγκατάλειψη εγκαταστάσεων μονής, η γη ακαλλιέργητη και καταπατημένη, το ανταποδιδόμενο λάδι λιγοστό και τα σφάγια ούτε καν ζητούνται. Μια επιτροπή εκκλησισαστικού συμβουλίου πάφθηκε και η Ι. Μ. Κεφαλληνίας τελευταία φορά έστειλε Παπά δικό της για να λειτουργήσει τη μέρα του Αγίου Διονυσίου με 24 αρτοκλασίες από όλο το νησί. Τις δυο τελευταίες χρονιές η Κοίμηση λειτούργησε χάρη στο πλήρωμα της εκκλησίας που αισθάνεται τη ποιμαντική και πνευματική εγκατάλειψη αλλά δεν το βάζει κάτω. Παπάδες τυχαία ευρισκόμενοι στο νησί για διακοπές  τελούσαν τη λειτουργία και το πανηγύρι που γίνεται με έξοδα του μοναστηριού σύμφωνα με τη διαθήκη του κληροδοτήματος Παυλιόλου από το Βαλεριάνο, τελικά πραγματοποιούταν.

     Ἡ Θεοτόκος δὲν ἁμάρτησε ποτέ, οὔτε κἂν μὲ τὸ λογισμό, καὶ δὲν ἔχασε ποτὲ τὴ Χάρη, ἀλλὰ κι Αὐτὴ εἶχε μεγάλες θλίψεις...

     Οι Χιονάτες φέτος δε θα πανηγυρίσουν αφού δε βρέθηκε Παπάς, αλλά θα αμαρτήσουν σίγουρα αφού ήδη κατηγορούν τους δυο Δεσποτάδες για την αδιαφορία τους.