Από το indymedia της Κύπρου:
Η αναδημοσίεσυη αυτού του άρθρου δεν έχει σαν σκοπό να ευλογήσουμε τα γένια μας, αλλά να δείξουμε πως μια πολιτική των πολιτών, που δεν υπάρχει στο λόγο των πάσης φύσεως κρατούντων τα κλειδιά της παραπληροφόρησης, μπορεί να αποτελέσει πολιτικό όπλο αντίστασης, αντίδρασης και δημιουργίας. Μέσα από τις διαφορές και την πολυπλοκότητα μας. Σμίγοντας με τις διαφορές μας και απεγκλωβισμένοι από τα πλαστά κομματικά κλουβιά. Αυτό μπορεί να συμβεί, προσπερνώντας τις υπερβολές στους επαίνους, που απευθύνει ο συντάχτης του άρθρου, σε μας και κρατώντας την ουσία. Το σημαντικό δεν είμαστε εμείς, αλλά αυτά που ανακαλύψαμε και επαναλαμβάνουμε, μονότονα.
Έχουμε δοκιμάσει την αντοχή των απόψεων μας, απευθύνοντας την ερώτηση: "γιατί το χρήμα να είναι ιδιωτικό;" σε όλο το πολιτικό σύστημα, σε πανεπιστημιακούς και αρχηγούς κομμάτων. Η απάντηση, όταν υπάρχει τέτοια (συνήθως σωπαίνουν), είναι το : "Έχετε δίκιο. Είναι σκάνδαλο". Ο τελευταίος που μας το είπε ήταν ο Τσίπρας...Το είπε και το "ξέχασε" και, τώρα, συνεχίζει τον υποκριτικό ψευδολαϊκό δρόμο του, υπάκουος στους κανόνες του "σκανδάλου". Η πολιτική του που συγκεντρώνει, σιγά-σιγά, τις φρούδες ελπίδες των απελπισμένων, είναι το τελευταίο σκαλοπάτι πριν τον ολοκληρωτισμό, όπου μας οδηγεί η απελπισία, σε συνδυασμό με την παραπληροφόρηση των κυρίαρχων ΜΜΕ και την ψευδολαϊκή υποκρισία της αριστεράς. ("Δεν λες κουβέντα", στο τέλος, από Μητροπάνο-Μούτση.)
Είμαστε ανώνυμοι, είμαστε ασήμαντοι, και θέλουμε να είμαστε παντού, με σημαντικές πολιτικές.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Απεγκλωβισμός", λοιπόν. (Είναι αυτονόητο πως δεν συμφωνούμε σε όλα όσα γράφει και κυρίως στους επαίνους προς εμάς. Ίσως, κάποια στιγμή γράψουμε τις διαφωνίες μας. Παραμένουμε άθλιοι.)
Ευτυχώς οι ελλαδίτες σύντροφοι και συναγωνιστές παραμένουν δραστήριοι - εμείς στην Κύπρο, όπου συλλογικά ως χώρα παραλύσαμε τώρα από την υγρασία, τη ζέστη και το σύνδρομο των διακοπών, αισθανόμαστε οι κρατούντες - Μέσα, Κράτος, Κεφάλαιο - συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχουν ξαφνικά τα πολιτικά και οικονομικά μας προβλήματα. Ή, όταν ασχολούνται, το κάμνουν με τρόπο που παραπλανεί για το τι έστιν η ουσία των προβλημάτων.
Η επιστολή του Γιάννη Κρούσου συνδέει - ευφυέστατα - την ατομική τραγωδία που περνά ο κάθε ένας μας, με την παρούσα οικονομική καταστροφή και εναποθέτει όλη την ευθύνη ακριβώς εκεί όπου πρέπει: στο κατώφλι των κρατούντων, εκεί όπου κατοικεί το δικέφαλο θηρίο που ονομάζεται Κεφαλαιϊκό Κράτος.
Το πρόβλημα μας είναι αν θα βρεθούν πολιτικά άτομα ή πολιτικές δυνάμεις που να αρχίσουν να ΠΡΑΤΤΟΥΝ με βάση αυτή την αντίληψη. Η αναγνώριση του ότι τα Τραπεζικά συμφέροντα (ξένα και ντόπια), μέσω της συμπαιγνίας των δυνάμεων Κεφαλαίου και Κράτους έχουν δημιουργήσει το παρόν πρόβλημα οδηγεί αυτόματα και σε λύσεις, σε δρόμους έξω από το αδιέξοδο.
Αφ' ης στιγμής έγινε καθαρό πως το πρόβλημα έγκειται στο ότι με τις μανούβρες και τα κόλπα των πολιτικών τα κέρδη των Τραπεζών τέθηκαν πιο ψηλά από την ευημερία του λαού, τότε η λύση βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Χρειαζόμαστε πολιτική που θέτει την ευημερία του λαού σε πρώτη μοίρα: τούτο θα βοηθήσει την οικονομία και την αγορά να συνέλθει, και στο τέλος του κύκλου, θα φέρει ξανά και (τα πολυπόθητα) κέρδη στις Τράπεζες. Έχουμε γράψει πολλά για το θέμα και ιδίως για τις λύσεις που είναι εφικτές, δίκαιες και εφαρμόσιμες. Καθοδηγούνται από τα εξής: ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩΘΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου