Σχόλιο του Σπ. Αλεβιζόπουλου.

Η δημοσιογραφία είναι πάνω απ όλα λειτούργημα..

Το εργασιακό περιβάλλον στην Ελλάδα έχει γίνει λιμάνι για την αυθαιρεσία.

Λιμάνι με οχυρωματικά έργα ανταποδοτικής αξίας δισεκατομμυρίων.

Εκεί ναυλοχούν χιλιάδες γαλέρες, εκατοντάδων πλοιοκτητριών, με εκατομμύρια κωπηλάτες. Φυσικά ένα από τα ντοκ του λιμανιού ανήκει στον Τύπο. Στόλοι ολόκληροι που αυξήθηκαν με το… ελεύθερο ίντερνετ.

Στήνεις ένα «.gr» και φτιάχνεις Μέσον, γίνεσαι εκδότης.

Εκδίδεις συνειδήσεις και παιδάκια των δημοσιογραφικών σχολών οι οποίες παράγουν σε σαρωτικούς ρυθμούς πληρώματα για γαλέρες. Η αποθέωση του τσάμπα, το βασίλειο του χομπίστα.

Ξέρω νεαρό κωπηλάτη, απόφοιτο πανεπιστημιακής δημοσιογραφικής σχολής, που μετά από πολύμηνη περιπλάνηση στις αρνήσεις για ένα κομμάτι δουλειάς ανέβηκε τη σκάλα της γαλέρας: ωράριο «ήλιο με ήλιο» και αμοιβή «από τις διαφημίσεις που θα φέρεις».
- Πού θα τις βρω;
- Θα τις βρεις! Από κάναν θείο που έχει μαγαζί, από το φροντιστήριο που σε έβαλε στο πανεπιστήμιο, από την ΕΒΓΑ της γειτονιάς. Στύψε το μυαλό σου και θα βρεις.

Γιατί η δημοσιογραφία πάνω από όλα είναι λειτούργημα. Και άμα την κάνεις προσφορά, αμισθί, είναι ΥΨΙΣΤΟ λειτούργημα.

Σπύρος Αλεβιζόπουλος