Κεφαλονίτες ειμαστε με μια περισσεια χάρη,
και κουρλαμαδα εχουμε που λενε με το φτυάρι.
Στον κοσμο αυτό μοναδική και μια ωραια φάρα,
που οταν μας πιάνουν τα κουρλά ερχεται φαγωμάρα.
Δεν κρατά ομως πολυ φεύγει και περνάει,
τις περισσότερες φορές πισω δεν γυρνάει.
Του Κεφαλονίτη η μούρλια δεν ειναι τρέλα
,
δώρο ειναι θεϊκό σαν μια γοητευτική κοπέλα.
Παράδειγμα ο φιλος μας εκ Δειλινατων Ορεστης Καππάτος,
που η ομορφη η ζουρλια του ταίρι δεν εχει ουτε που πιάνει πάτο.
Ενας άλλος υπέροχος φιλος καλός ζουρλομαντιας,
εκ Περατατων έρχεται, άπιαστος στο χιουμορ ο καπιταν Ηλίας.
Δυο μόνο ονόματα απο τα πάρα πολλα,
που έρχονται στο μυαλό μου τωρα προσωρινά.
Η αλήθεια ειναι οτι πάρα βλασφημάμε,
τον Άγιο ομως δεν τον νοιάζει, ξέρει τον αγαπάμε.
Θυμώνουμε εύκολα μα γρήγορα ξεχνάμε,
εχουμε μάλαμα καρδιά καντάδες τραγουδάμε.
Φαινόμενο Κεφαλονιτικο ειναι η κουρλαμαδα,
κατι που ισως δεν θα βρεις σε όλη την Ελλάδα.
Βy Dennis Germenis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου