< Το ακρωτήρι του Γέρο-Γόμπου βρίσκεται λίγο πιο έξω από το Ληξούρι. >>
Για το όνομά του υπάρχουν δύο θεωρίες:
Η μία λέει πως πήρε το όνομά του διότι ο τόπος, από όπου και αν τον δούμε, δίνει στον παρατηρητή την εικόνα ράχης με κύρτωμα. Μιά καμπούρα δηλαδή, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ηλικιωμένων.
Η δεύτερη λέει πως η ονομασία αυτή προήλθε από έναν καμπούρη γέρο που ασκήτευε σε γειτονική σπηλιά.
Ο φάρος Γερόγομπος χτίστηκε το 1907 από τους Aγγλους. Το ύψος του πύργου του είναι 13 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 58 μέτρα.
Βρίσκεται στην άκρη του ομώνυμου ακρωτηρίου στην Κεφαλλονιά. Ο φάρος καταστράφηκε από τα Γερμανικά στρατεύματα κατά την αποχώρησή τους από το νησί και ξαναχτίστηκε το 1947.
Ο φάρος στην προνομιούχα άκρη αυτή της Κεφαλονιάς, που βρίσκεται σε πλάτος Β 38ο 10’ και 50’’ και μήκος Α 20ο 21’ και 30’’, εκπέμπει το πρώτο φως που αντικρίζει ο ναυτικός, καθώς μπαίνει στα χωρικά ύδατα ερχόμενος από τη Δύση. Καπετάνιοι Κεφαλονίτες διηγούνται πως, λίγο μετά αφού ξεχώριζαν το φως του Γερο-Γόμπου, έφθανε το άρωμα από τη θρούμπα, το θυμάρι και τη ρίγανη, αρχικά αδύναμο, για να ενταθεί λίγο αργότερα και μαζί με τις αισθήσεις, να διεγείρει και την ψυχή τους, μια και που όλα αυτά ήταν σημάδια γνώριμα της δικής τους πατρίδας. Το ακρωτήρι με το φάρο δεν έχει συνδεθεί ούτε σε νεραιδικά, ούτε με άλλες άυλες μορφές, ούτε και άκουσαν ποτέ οι κατά καιρούς κάτοικοί του σπαρακτικές κραυγές αδικοπνιγμένων, στοιχεία κοινά των περισσότερων άκρων με φάρους στον ελλαδικό, και όχι μόνο, χώρο. Δεν υπάρχουν στα νερά που ξεπλένουν τα βράχια στο Γέρο-Γόμπο τραγικά ναυάγια. Ούτε ομαδικοί τάφοι ή πράξεις απελπισμένων ερώτων, ούτε ίπτανται κατάρες. Το ημερολόγιο του φάρου παρουσίαζε μια ρουτινιάρικη επανάληψη καθημερινών ενεργειών. Ακόμα και αυτά τα πρωτόκολλα παράδοσης και παραλαβής εναλλάσονταν χωρίς ιδιαιτερότητες. Η ανούσια επανάληψη, αυτή που δεν διαταράσσεται ποτέ και με τίποτα, επισφραγίζει τη γαλήνη στο πέτρινο κτίσμα στο πολυσχιδές δυτικό ακρωτήρι της Κεφαλονιάς.
Η πορεία προς τον φάρο
Αφήνοντας το Ληξούρι σε απόσταση 2 χλμ. συναντάμε την παραλία Λέπεδας και νότια το χωριό Μιχαλιτσάτα. Ακολουθούν τα χωριά Σούλαροι όπου ο δρόμος καταλήγει στην κόκκινη παραλία Ξί . Συνεχίζοντας στον δρόμο προς το χωρίο Μαντζαβινάτα συναντάμε την Κουνόπετρα, επίσης σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο της Κεφαλονιάς. Πρόκειται για έναν βράχο ο οποίος κινείται αργά, η κίνηση δεν είναι ορατή, αλλά βάζοντας ένα ξύλο στο κενό μεταξύ της επαφής με άλλους βράχους θα διαπιστώσετε ότι το ξύλο η θα πέσει ή θα συμπιεστεί λόγω της κίνησης του βράχου.
Πιο κάτω στο ακρωτήριο υπάρχει ένας πανέμορφος όρμος στον οποίο τα πλοία της αρχαιότητας με προορισμό την Ιταλία, Σικελία και Μάλτα σταματούσαν, εκεί υπήρχε και ναός αφιερωμένος στον θεό Ποσειδώνα, τα ψηφιδωτά δάπεδα του ναού υπάρχουν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου.Από τον κεντρικό δρόμο και κατεύθυνση δυτικά περνάμε το χωριό Βουνί και συναντάμε το χωριό Χαβριάτα το οποίο αποκαλούν "Μπαλκόνι του Ιονίου", λόγω της μαγευτικής θέας του εύφορου κάμπου και της Ιόνιας θάλασσας.Αποτελεί γενέτειρα του φιλοσόφου Βικέντιου Δαμόδου του 18ου αιώνα.
Έξω από το χωριό βρίσκεται ο φάρος του Γέρο Γόμπου με ύψος 13 μ. και φωτοβολία που αγγίζει τα 20 μίλια. Μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω και με παρέκκλιση προς τα αριστερά συναντάμε το μοναστήρι Κηπουρία του 18ου αι. με εικόνες μεταβυζαντινής περιόδου και Ιταλοκρητικής τεχνοτροπίας. Βρίσκεται χτισμένο πάνω σε έναν απόκρημνο γκρεμό που καταλήγει στην καταγάλανη θάλασσα. Με παρέκκλιση αριστερά από τον κεντρικό δρόμο βρίσκεται το χωρίο Χαβδάτα, το μεγαλύτερο της Παλικής χερσονήσου και αμέσως μετά η μονή Κορωνάτου του 16ου αι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου