Υπάνθρωποι
Η θανάτωση των σκύλων με δηλητηριασμένα δολώματα
(φόλες) είναι μια βάρβαρη και αξιόποινη πράξη. Ο θάνατος από φόλα είναι
αγωνιώδης και συνοδεύεται από φρικτούς πόνους, άφρισμα και έντονους σπασμούς
μέχρι να καταλήξει το ζώο ενώ οι εικόνες είναι σοκαριστικές τόσο για τον
ιδιοκτήτη του σκύλου όσο και για τυχόν ανηλίκους που έχουν την ατυχία να παρακολουθήσουν
ένα τέτοιο θέαμα.
Σχεδόν κάθε χρόνο, συμβαίνουν στην περιοχή της
Τοπικής Κοινότητας Μουσάτων πολυάριθμα κρούσματα δηλητηριάσεων σκύλων. Η
βάρβαρη αυτή πρακτική είναι κάτι το
οποίο η κοινωνία μας σχεδόν αναμένει κάθε τέτοια εποχή, καθώς «ξεκινάει η
τουριστική περίοδος», «ανοίγουν τα μαγαζιά» και «έρχονται οι τουρίστες». Οι
γνωστοί – άγνωστοι δράστες, τους οποίους όλοι γνωρίζουμε, ποντάρουν στην
έλλειψη αποδείξεων και επαναλαμβάνουν το έργο τους ανερυθρίαστα, χωρίς το
παραμικρό ίχνος ντροπής.
Προσωπικά, είναι ο δεύτερος σκύλος που χάνω τα
τελευταία πέντε χρόνια. Και στις δύο περιπτώσεις, το δηλητηριασμένο δόλωμα
δόθηκε ενώ το σκυλί ήταν εντός της αυλής της κατοικίας. Το ελάχιστο που οφείλω
να κάνω αυτό το καλοκαίρι, είναι να ενημερώσω τους τουρίστες με όλα τα πρόσφορα
μέσα (αφίσες σε δημόσιους χώρους, διαδίκτυο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης) ότι το
μέρος που επιλέγουν να περάσουν τις διακοπές τους, έχει και μια άλλη, σκοτεινή
και βάναυση πλευρά, η οποία δεν αναφέρεται στα
διαφημιστικά φυλλάδια των τουριστικών τους εταιρειών.
Διονύσης Μινέτος
Μα τι λες αγαπητέ κ Μινέτο ποιος δηλητηριάζει σήμερα σκύλους? Εδώ οι άλλοι κυνηγάγανε τον Παυλίτο στο Αργοστόλι με το ψαροντούφεκο για να έχουνε «αρνί» το Πάσχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω τη στεναχώρια σου αλλά με ευχολόγια δεν λύνεται το πρόβλημα φίλε μου.
Κάπου πρέπει να παραδεχτούμε ότι φτάσαμε σε υπερβολές, κάπου πρέπει να υπάρξει μια ισορροπία.
Η Ελλάδα με τους σκύλους κοντεύει να γίνει ό,τι η Λήμνος με τα αγριοκούνελα.
Παλιά αντί για σκύλους κάθε οικογένεια είχε κάνα δυό κατσικούλες και αντί να πληρώνει την κάθε πολυεθνική για σκυλοτροφές έβγαζε και από πάνω το γαλατάκι της και το λιγοστό κρεατάκι της, γιατί δε στρέφεται εκεί η σημερινή ζωοφιλία των Ελλήνων?
Σήμερα κάθε τυχάρπαστος (δεν αναφέρομαι σε εσάς αλλά στον κάθε ασυνείδητο), παίρνει ένα σκυλί λες και είναι παιχνίδι, κάνει όσο καιρό θέλει το κέφι του, ή γίνεται “in” και αφού βαρεθεί το αφήνει αδέσποτο δημιουργώντας χίλια προβλήματα τα οποία προβλήματα πληρώνουν και οι συνειδητοποιημένοι ζωόφιλοι.
Δεν είμαι μη φίλος των ζώων κάθε άλλο, αλλά κάπου το πράγμα δεν πάει καλά που λένε. Κάπου πρέπει να υπάρξουν περιορισμοί και ορθολογισμός αυτού που σήμερα κακώς εννοούμε ζωοφιλία.
Φιλοξενούμαι κατά καιρούς σε χωριό που βρίσκεται κοντά σε πέρασμα Εθνικής, υπάρχει ένα παρκινγκ λοιπόν κοντά και κάποιοι ασυνείδητοι έρχονται και αφήνουν ελεύθερα τα σκυλιά τους γιατί τα βαρέθηκαν, ή ίσως θέλουν να αλλάξουν «μάρκα». Τη νύχτα γίνονται ομηρικοί σκυλοκαβγάδες από αγέλες αδέσποτων μέσα και έξω από το χωριό με συνέπεια να αγριεύουν τα σκυλιά φύλακες του χωριού και να μη μπορείς να ηρεμίσεις. Πιστεύεις ότι υπάρχει κανείς που θα λυπηθεί άμα τα δεί την άλλη μέρα όλα αυτά να κοιτάνε τα ραδίκια ανάποδα?? Ο κοσμάκης εκεί πώς να γλυτώσει ψάχνει κακά τα ψέματα. Έπειτα αν μεριμνήσει η πολιτεία είμαι εγώ υποχρεωμένος να πληρώνω για την επιβίωση αυτών των σκύλων αντί αυτά τα χρήματα να βοηθούν άπορα παιδιά και ανθρώπους? Ούτε ο Θεός δε το θέλει αυτό.
Μέχρι να περάσει και αυτή η υπερβολή γιατί όλες οι μόδες περνάνε κάποτε και επειδή άκρη μάλλον δεν υπάρχει προβλέπω ισορροπίες και «κοινωνικούς αυτοματισμούς» μέσω όχι πολιτισμένων καταστάσεων.
Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις τα σκυλιά είναι χρήσιμα και ότι όλοι δενόμαστε συναισθηματικά με ένα δικό μας κατοικίδιο, δεν ισχύει όμως το ίδιο για κάποιον που έχει μικρά παιδιά και φοβάται μη και τους συμβεί τίποτε άσχημο, ή παλεύει ο άνθρωπος να κοιμηθεί για να σηκωθεί το πρωί να πάει στη δουλειά του και του διπλανού ο σκύλος «αλυχτάει» όλη τη νύχτα.
Οι αντιδράσεις σε τέτοιες καταστάσεις δυστυχώς επόμενο είναι να στερούνται λογικής και να δημιουργούν άδικα αποτελέσματα και άσχημα συναισθήματα σε ευαίσθητους ανθρώπους, αλλά σε αυτούς τους ανθρώπους πέφτει και το δύσκολο φορτίο της εξεύρεσης πρακτικών και δίκαιων λύσεων, αυτή είναι η πραγματικότητα καλώς, ή κακώς.
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα λοιπόν.
Κάντε προτάσεις… Μήπως να με κλείσουν εμένα μέσα ως υπάνθρωπο? Δεν είναι εύκολο γιατί στο κήπο μου έχω δυο γάτες και δεν έχουνε αφήσει ποντίκι για ποντίκι και φίδι για φίδι!!!
Να αναρτήσω μήπως φωτό?
Χουά χα χα χα χα χα.