Σαν σήμερα,
17 Ιουλίου του 1944 οι Γερμανοί κατακτητές είναι ακόμα στην Κεφαλονιά.
Από νωρίς το πρωί Στα Χιονάτα, στο Αυλάκι του Κυρβουτά, δέκα εννιά παλικάρια άνοιγαν ένα μακρύ χαντάκι. Ανάμεσά τους και ο Γεράσιμος Νεόφυτος. Πάνω από τα κεφάλια τους παρακολουθούσαν κάθε τους κίνηση Γερμανοί στρατιώτες.
Τους είχαν υποχρεώσει από νωρίς το πρωί να πιάσουν δουλειά με τσάπες και φτυάρια.
Ιούλιος μήνας κατακαλόκαιρο. Κόντευε η ώρα 12 το μεσημέρι όταν οι Γερμανοί θεώρησαν πως το χαντάκι που ήθελαν ήταν αρκετά μεγάλο.
Κόντευε 12 όταν τους διέταξαν όλους να σταθούν ο ένας δίπλα στον άλλο και οι δέκα εννιά μπροστά στο φρεσκοσκαμμένο χαντάκι.
Και ήταν 12 το μεσημέρι όταν εκεί στο Αυλάκι του Κυρβουτά ακούστηκαν οι σφαίρες από το εκτελεστικό απόσπασμα που έκαμαν τους δέκα εννιά πατριώτες , οι περισσότεροι σχεδόν παιδιά, να λυγίσουν και να πέσουν μέσα στον λάκκο που οι ίδιοι από το πρωί άνοιγαν.
Ήταν 12 το μεσημέρι, 17 Ιουλίου του 1944 όταν μια σφαίρα από το Γερμανικό απόσπασμα έβρισκε τον Γεράσιμο Νεόφυτο στο κεφάλι.
Ηταν μόλις 21 χρόνων.
Από νωρίς το πρωί Στα Χιονάτα, στο Αυλάκι του Κυρβουτά, δέκα εννιά παλικάρια άνοιγαν ένα μακρύ χαντάκι. Ανάμεσά τους και ο Γεράσιμος Νεόφυτος. Πάνω από τα κεφάλια τους παρακολουθούσαν κάθε τους κίνηση Γερμανοί στρατιώτες.
Τους είχαν υποχρεώσει από νωρίς το πρωί να πιάσουν δουλειά με τσάπες και φτυάρια.
Ιούλιος μήνας κατακαλόκαιρο. Κόντευε η ώρα 12 το μεσημέρι όταν οι Γερμανοί θεώρησαν πως το χαντάκι που ήθελαν ήταν αρκετά μεγάλο.
Κόντευε 12 όταν τους διέταξαν όλους να σταθούν ο ένας δίπλα στον άλλο και οι δέκα εννιά μπροστά στο φρεσκοσκαμμένο χαντάκι.
Και ήταν 12 το μεσημέρι όταν εκεί στο Αυλάκι του Κυρβουτά ακούστηκαν οι σφαίρες από το εκτελεστικό απόσπασμα που έκαμαν τους δέκα εννιά πατριώτες , οι περισσότεροι σχεδόν παιδιά, να λυγίσουν και να πέσουν μέσα στον λάκκο που οι ίδιοι από το πρωί άνοιγαν.
Ήταν 12 το μεσημέρι, 17 Ιουλίου του 1944 όταν μια σφαίρα από το Γερμανικό απόσπασμα έβρισκε τον Γεράσιμο Νεόφυτο στο κεφάλι.
Ηταν μόλις 21 χρόνων.
Το κείμενο και οι φωτογραφίες είναι του Γεράσιμου Νεόφυτουπηγη http://e-kefalonia.net
ENΩ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΤΡΟΚΟΗ
Λάθος ή ανάρτηση για του εκτελεσθέντες,ή μάνα μου ήταν μικρή και έβλεπε την εκτέλεση,δεν έγινε έτσι !!!! Τοποθετήθηκαν όρθιοι στην επάνω σε μια λιθεια στην άκρη του ποτάμιου και οι γερμανοί τους εκτέλεσαν και αυτοί έπεσαν μέσα στο ποτάμι!!! Κ.λ.π λεπτομέρειες αν θέλεις κάποια άλλη στιγμή
ENΩ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
ΑΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΤΡΟΚΟΗ
Λάθος ή ανάρτηση για του εκτελεσθέντες,ή μάνα μου ήταν μικρή και έβλεπε την εκτέλεση,δεν έγινε έτσι !!!! Τοποθετήθηκαν όρθιοι στην επάνω σε μια λιθεια στην άκρη του ποτάμιου και οι γερμανοί τους εκτέλεσαν και αυτοί έπεσαν μέσα στο ποτάμι!!! Κ.λ.π λεπτομέρειες αν θέλεις κάποια άλλη στιγμή
Είμαι στο χωριό και το διάβασα στην μάνα μου ,ακόμα και τους λάκους ή μάννα μου είδε ποιοι του άνοιξαν!!!θυμάται και πολλές άλλες λεπτομερειες, πως τους πήγαν στην λιθεια,αλλά είναι κάθετη στον αριθμό 24 εκτελέσθηκαν στο αυλάκι στα χιονατα!!! Κυβουρτα λέγεται το κομάτι επάνω στην στροφή στο φαβρικο,στα χιονατα δεν λέγεται ετσι,!!! Είπα στην μάνα μου να μου τα γράψει ακριβώς,έτσι για την ιστορία!!!
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ "ΣΧΕΤΙΚΗ " ΙΣΤΟΡΙΑ!!
ΑΠΟ
Γεράσιμος Γερολυμάτο
Το σκοτωμένο παλικάρι της φωτογραφίας από τους Ναζί Γερμανούς, με κάνει να ντρέπομαι για το σήμερα..
Λοχίας (ΠΖ) Ίτσιος Δημήτριος του Ευσταθίου…
- Παρών!
Το σκοτωμένο παλικάρι της φωτογραφίας από τους Ναζί Γερμανούς, με κάνει να ντρέπομαι για το σήμερα..Λοχίας (ΠΖ) Ίτσιος Δημήτριος του Ευσταθίου…
- Παρών!
Ο επικεφαλής αξιωματικός σε άπταιστα ελληνικά διατάσσει να παρουσιαστεί ο αρχηγός του φρουρίου Π8.
Η σκηνή που ακολουθεί, ζωντανεύει, χωρίς υπερβολή, την Αλαμάνα με το Διάκο της πάνω στα Μακεδονικά βουνά. Ευθυτενής, με αγέρωχη αξιοπρέπεια χωρίς ίχνος πρόκλησης και ανόητης επίδειξης, κάνει ο Ίτσιος δυο – τρία βήματα μπροστά, χαιρετά στρατιωτικά το Γερμανό αξιωματικό και με σταθερή φωνή αναφέρει:
- Ίτσιος Δημήτριος, Λοχίας Πεζικού.
Ξαφνιάζεται ο άλλος. Στα μάτια του εύκολα θα μπορούσε να διακρίνει κανείς το θαυμασμό του για το παλληκάρι.
- Συγχαρητήρια λοχία. Με τη γενναιότητά σου ζωντάνεψες εδώ πάνω, σε τούτα τα βουνά, την πανάρχαια ιστορία των προγόνων σου.
Αμέσως μετά του κάνει νεύμα να τον ακολουθήσει. Τον οδηγεί στο ξέφωτο μπροστά από το πολυβολείο, και δείχνοντας του τις δεκάδες των πτωμάτων των στρατιωτών του – πάνω από 200 κατά έγκυρη εκτίμηση – του λέει:
- Αυτό που βλέπεις λοχία είναι έργο δικό σου.
Ο Ίτσιος γαλήνιος σαν όλους τους πραγματικούς ήρωες απαντά λακωνικά:
- Έπραξα το καθήκον μου.
- Εσύ έπραξες το καθήκον σου. Τώρα η σειρά μου να «εκτελέσω» κι εγώ το δικό μου καθήκον.
Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ελλήνων και Γερμανών στρατιωτών, βγάζει το πιστόλι του και στυλώνοντάς το στον κρόταφο του παλληκαριού τον εκτελεί εν ψυχρώ.
Πέφτει άψυχο το παλληκάρι στα πόδια του εκτελεστή του. Μια αυλακιά άλικο αίμα πνίγει τα πρώτα αγριολούλουδα της «Ομορφοπλαγιάς» σημαδεύοντας τα όρια της γενναιότητας της πατριδολατρίας και της θυσίας από τη μια και της βαρβαρότητας, του φασισμού και της απανθρωπιάς από την άλλη. Ψυχρή, εγκληματική δολοφονία!
Ο Γερμανός ήξερε καλά πως τη στιγμή εκείνη, διέπραττε ένα έγκλημα πολέμου, μια στυγνή κι αποτρόπαια δολοφονία, μπροστά στα απορημένα βλέμματα των δικών του στρατιωτών και στα γεμάτα πίκρα και αγανάκτηση βλέμματα των συμπολεμιστών του Ίτσιου. Επειδή, ο λοχίας τους, δεν έπεσε. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. Έφυγε από τη ζωή άδικα, μια όμορφη Απριλιάτικη ημέρα στην καρδιά της άνοιξης…
Η θυσία του έχει καταγραφεί σε σχετική πολεμική έκθεση του 111/70 τάγματος Πεζικού, όπου μεταξύ των άλλων, αναφέρονται:
«….ο γενναίος Ίτσιος Δημήτριος με το σκληρό θάνατό του θα εισέλθει στο πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμό των επερχόμενων γενεών….»
Η σκηνή που ακολουθεί, ζωντανεύει, χωρίς υπερβολή, την Αλαμάνα με το Διάκο της πάνω στα Μακεδονικά βουνά. Ευθυτενής, με αγέρωχη αξιοπρέπεια χωρίς ίχνος πρόκλησης και ανόητης επίδειξης, κάνει ο Ίτσιος δυο – τρία βήματα μπροστά, χαιρετά στρατιωτικά το Γερμανό αξιωματικό και με σταθερή φωνή αναφέρει:
- Ίτσιος Δημήτριος, Λοχίας Πεζικού.
Ξαφνιάζεται ο άλλος. Στα μάτια του εύκολα θα μπορούσε να διακρίνει κανείς το θαυμασμό του για το παλληκάρι.
- Συγχαρητήρια λοχία. Με τη γενναιότητά σου ζωντάνεψες εδώ πάνω, σε τούτα τα βουνά, την πανάρχαια ιστορία των προγόνων σου.
Αμέσως μετά του κάνει νεύμα να τον ακολουθήσει. Τον οδηγεί στο ξέφωτο μπροστά από το πολυβολείο, και δείχνοντας του τις δεκάδες των πτωμάτων των στρατιωτών του – πάνω από 200 κατά έγκυρη εκτίμηση – του λέει:
- Αυτό που βλέπεις λοχία είναι έργο δικό σου.
Ο Ίτσιος γαλήνιος σαν όλους τους πραγματικούς ήρωες απαντά λακωνικά:
- Έπραξα το καθήκον μου.
- Εσύ έπραξες το καθήκον σου. Τώρα η σειρά μου να «εκτελέσω» κι εγώ το δικό μου καθήκον.
Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ελλήνων και Γερμανών στρατιωτών, βγάζει το πιστόλι του και στυλώνοντάς το στον κρόταφο του παλληκαριού τον εκτελεί εν ψυχρώ.
Πέφτει άψυχο το παλληκάρι στα πόδια του εκτελεστή του. Μια αυλακιά άλικο αίμα πνίγει τα πρώτα αγριολούλουδα της «Ομορφοπλαγιάς» σημαδεύοντας τα όρια της γενναιότητας της πατριδολατρίας και της θυσίας από τη μια και της βαρβαρότητας, του φασισμού και της απανθρωπιάς από την άλλη. Ψυχρή, εγκληματική δολοφονία!
Ο Γερμανός ήξερε καλά πως τη στιγμή εκείνη, διέπραττε ένα έγκλημα πολέμου, μια στυγνή κι αποτρόπαια δολοφονία, μπροστά στα απορημένα βλέμματα των δικών του στρατιωτών και στα γεμάτα πίκρα και αγανάκτηση βλέμματα των συμπολεμιστών του Ίτσιου. Επειδή, ο λοχίας τους, δεν έπεσε. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. Έφυγε από τη ζωή άδικα, μια όμορφη Απριλιάτικη ημέρα στην καρδιά της άνοιξης…
Η θυσία του έχει καταγραφεί σε σχετική πολεμική έκθεση του 111/70 τάγματος Πεζικού, όπου μεταξύ των άλλων, αναφέρονται:
«….ο γενναίος Ίτσιος Δημήτριος με το σκληρό θάνατό του θα εισέλθει στο πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμό των επερχόμενων γενεών….»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου