Και ξαφνικά, η πλατεία γέμισε παιδιά, αυτού που λένε "κίνημα της καφετέριας".
Δεν έχω λόγια.
Δε ξέρω να τα πω σε low bap, hip hop ή rap.
Δεν ήξερα πως υπάρχει τόσο μίσος στα λόγια τους για μας, τους "πατεράδες".
Mόνο, κάτι είχα ακούσει.
Δεν ήξερα, δεν ξέραμε πόσο πολύ και πόσο γενικευμένο είναι.
Δυο κόσμοι, ο κόσμος μας.
Κι είχε αγάπη, πάθος και χαρά το μίσος αυτό. Χαρά και επιθυμία για μια ζωή, που δεν θα έχουν. Ευτυχώς για αυτά, έχουν έρωτα, πάθος, δύναμη. Δεν μπορέσαμε να τους τα κλέψουμε. Τούτες τις ώρες, αυτούς που εμείς στείλαμε στη βουλή, τους ετοιμάζουν ένα μέλλον ανεργίας, μιζέριας και 2,5 ευρώ την ώρα, όταν και αν... ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ithacanet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου