Σήμα Facebook
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΠΟΡΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Συνεχή Ροή Ειδήσεων από το νησί
Παρασκευή 24 Μαΐου 2013
2 σχόλια:
Για "πουστρελε" Θιακοκεφαλλονιτες δεν έχω ακουσει κατι, αν εσυ ξερεις πληροφόρησέ μας. Οσο για τους χαρακτηρισμους Τουρκοσπορους τους αντιπαρερχομαι γιατι παει αλλού. Τώρα γευσιγνωστικά δεν είναι κακο να δοκιμαζεις και κατι διαφορετικο. Και γω δεν αλλαζω τη μπακαλαόπιττα τση μαννας μου με τιποτα στον κοσμο, αλλά δεν επαθα και τιποτα που εφαγα και κατι αλλο . Καλη όρεξη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Λορεντζάτε κρατάω υπ΄όψη ότι η απάντηση ήταν αρκετά ήπια.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Μπορώ να πω ότι είμαι λίγο σοβινιστής ως προς το τόπο καταγωγής μου.
Και δεύτερο στο φαγητό δε μου αρέσουν τα μπερδεμένα πράγματα.
Η εστίαση άμα το πάρει κανείς επαγγελματικά έχει μια άλλη οπτική από τη δική μου γιατί πρέπει να βαδίζει πάνω στο τι αρέσει στους πολλούς.
Εγώ όμως ανήκω στους λίγους, στους λάτρεις της Επτανησιακής κουζίνας και η γνώμη μου είναι ότι προσφέρει κάτι το ξεχωριστό στο ξένο επισκέπτη.
«Πουστερλέ» Θιακοκεφαλλονίτη εννοώ παράδειγμα αυτόνε που πίνει ρομπόλα με σπράιτ. Μπορεί να είναι δροσιστικό αλλά όχι Θιακοκεφαλλονίτικο. «Μπερδεμένο πράμα» που λέμε.
Σε αυτή τη βάση γυρνάει και το «Τουρκόσποροι».
Ο πατέρας μου ήταν στέλεχος σε μια τοπ τουριστική εταιρεία και κάποτε που δεν εύρισκε αστακούς αγόρασε χοντρό χταπόδι, το καθάρισε το μαγείρεψαν και το πρόσφεραν σε αρκετά υψηλής στάθμης τουρίστες. Γλύφανε και τα δάχτυλά τους από τον ωραίο «αστακό».
Εγώ γαστρονομικά δεν ανήκω σε αυτό το είδος καταναλωτών, ή τουλάχιστο προσπαθώ.
Αν αυτό σας δημιουργεί απορία θα με κάμετε να πιστεύω ότι ανήκω ίσως σε κάποιο είδος προς εξαφάνιση.
Ευχαριστώ για την καλή όρεξη αλλά και αυτή καμιά φορά μου κόβεται!
Έχω την κυρά που είναι τση γαστρονομικής δοκιμής παραγγέρνει ότι περίεργο βρεί και μετά τρώει ότι παρήγγειλα εγώ και εγώ ο μαλάκας τρώω την αηδία τση.
Οπότε έχω δικιμάσει του κόσμου τσι γεύσεις μην ανησυχείς.
Χουά χα χα χα χα χα χα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Όλα τα άλλα τα πουλερικά με τα πορτοκαλοπέπονα, τα γεμιστά με σταφίδες (άμα δεν έχουμε και το κιμαδάκι τι γεμιστά, γεμιστά τση φτώχιας είναι), και εφκείνοι οι ρεβιθοκεφτέδες που δε νοιώθεις το ρεβίθι (είναι σα να τρώς δηλαδή γουρουνόπουλο και να μυρίζει βόδι) δε κάνουνε για Θιακοκεφαλλονίτη. Είναι για τσου ξένους που έρχουνται να γευθούν την Επτανησιακή κουζίνα του σκόρδου του πελτέ του ξυδιού του αλατιού του πιπεριού του κρεμμυδιού και του σοφιγάδου!
Άμα δε φας ντολμά με αμπελόφυλλο και τη ντοματούλα του (κόκκινους) δεν είσαι στα Εφτάνησα, είσαι τσου Τουρκόσπορους από την άλλη μεριά.
Εγώ «πουστερλέ» Θιακοκεφαλλονίτης δε γένομαι!
Θιακοκεφαλλονίτικες συνταγές μου αρέσουνε αυτά τρώω και δόξα δε ξέρω τι, κανείς δε θυμάμαι να πόναε από στομάχι.
Μήπως να πασαλείβω και τα παϊδάκια μου με μέλι και πορτοκαλάδα τη ώρα που τα ψένω?
Τι να σου κάμω κ Λορεντζάτο μου, τσι γεύσεις που με μεγαλώσανε κρατάω. Με το συμπάθιο αλλά είμαι από τσου αμετάπειστους.
Και τσι θυμάμαι και μου άνοιξες την όρεξη πρωί – πρωί.
Και έκανε και η μάνα μου ένα ψητό τση κατσαρόλας που δε μπορεί να μου το φτιάσει κανένας.
Χουά χα χα χα χα χα χα