Τρίτη, 18 Φεβρουάριος 2014
Με τον Εγκέλαδο παλαιά εμείς έχουμε σμίξει,
μ’ αυτόν που την Κεφαλλονιά είχε κατεδαφίσει.
Τότε ο μπαλαρδόμουλος, φκειός ο νιβιδιόζος
στον Άδη έστελνε ψυχές λες κι ήτανε μαφιόζος.
Και βεραμέντε θα τα πω τ’ αρέσει δεν τ’ αρέσει
μ’ ελόου του δε θέλουμε κανένα νιτερέσι.
Παλιά τον κουτουπώσαμε τούτονε το γιωμένο
τσέρτα θα τον φουντάραμε απάν’ από τον Αίνο.
Μόνε απ’ το σπαβέντο του, του ήρτε ριπιτίδι.
Σκουτιά, τα τσικλινάρια του, γινήκανε μοσκίδι.
Βροχή πέφτανε γρουμπανιές, ξεμπάχαλοι, καστίγιο.
Κλαούνιζε, ικέτευε; «αφήστε με να φύγω».
Μέσα σ’ εφκειό το σάλαο, μας ήρτε ιμ-παράτσο.
-Τόμου και τον φουντάρουμε μη πάθουμε στραπάτσο;-
Και αρριβάρει εδεπά φορτσάτο του το σόι.
Θα μας βουλιάξει το νησί εφκειό το σκυλολόι.
Ναίσκε! Τη σκαπουλάρισε με όρντινα και όρους
Κι εφκειός μας νιπενιάρισε να στείλει και μαστόρους.
Πράματις, συμφωνήσαμε να μη ματαγυρίσει.
Έσκυψε, μας ασπάστηκε για να μας φκαριστήσει.
Στουπίραμε που ήγδαμε ούλους να προσκυνάει.
Νά ‘ρκεται του ζητήσαμε, έτσι, να μας ξυπνάει.
Να’χει τσι περατζάδες του, να κάνει κάνα πάρτυ,
μα ατζιωμένος στο νησί ποτέ να μη ματάρτει.
Να νταντανίζει νια σταλιά, να μη μας μαρτουρεύει
κι ο βουρλισμένος τίποτσι άλλο να μη γυρεύει.
Και με τα σκόρσα του σεισμού θα μάθουμε να ζούμε,
για πινομή του τόπου μας χρεία να συμμαχούμε.
Μας άφηκε παραγκολή, τα σπίτια μας πιο φέρμα
συθέμελα να φκιάσουμε, και έληξε το θέμα.
Ξάφνου! Γενάρη, βωρέ γιέ, μας ήρτε βουρλισμένος.
Γρουξίματα, νταντανισιές, λες κι ήντουνε βαρμένος.
Την έρμη την Κεφαλλονιά, τη πάει πάνω – κάτω!
Να τη φουντάρει προσπαθεί τση θάλασσας τον πάτο.
Ποιος να τον έστειλ’ άραγες; Η Μέρκελ η μαγάρα;
Το κούχτιο εφκειός ο Σόϊμπλε, και κάνει την αντάρα;
Επέταξε τσου όρους μας όξου απ’ τσου Βαρδιάνους.
Για γδες που κάνει κολεγιά με φκείνους τσου τυράγνους!
Π’ αδειάσαν τη πουσνάρα μας, κι είμαστε απορπισμένοι.
Δεν άφηκαν μιόβολο, τούτοι οι καταραμένοι.
Βωρέ κωλοεγκέλαδε μη μας συνταορίζεις.
Μην έμπει ο διάολος μέσα μας και δε θα μας γνωρίζεις.
Αλίτουρα μες το νησί έφερες μαλεβράσι.
Τώρα έχουμε τα μέντε μας και δε θα σου περάσει.
Κουβάλησες κολέιδες που κάθονται τσου θρόνους,
Τον Σαμαρά, τον Άδωνι, κι ούλους τσου φαρμασόνους.
Έφτακε και ο Δένδιας με εφκειό το Μιχελάκη
και λεφατσάδα φάγανε αντί για παλαμάκι.
Ετούτοι αριβάρανε μόνο για γουδιμέντο
αφού νιά Ελλάδα ολάκερη γκρεμίσαν στο μομέντο.
Για τσι ρονιές μας θα γνοιαστούν ετούτα τα θρασίμια
πού ‘ρτανε στην Κεφαλλονιά και κάνουνε τσαλίμια;
Δικά σου ειν’ τα δεούτελα. Δικό σου τ΄ αβαντάγιο.
Α πέζο μου ομολογώ, τούτοι δεν έχουν Άγιο.
Αγλοιά! Και τον πορδόμυλο παίζουν οι προφεσόροι
και με τσι παπαρδέλες τσου γιομίζει το παπόρι.
Κράτα λοιπό τη φόρτσα σου και μη μας σπαβεντάρεις.
Τσι λόντζες και τα σπίτια μας δεν πρόκεται να πάρεις.
Τόμου λοιπό περάσουμε ούλοι μας μέσαθέ σου
να γδω θα έρτεις έδεπα για τσι ανασκαφές σου;
Κάλλιο να μπούνε μέσα σου νια παποριά διαόλοι
στη Χωροπούλα αν ματαπάς, στη Σάμη, στο Γροστόλι.
Και αν τότενες τη γλύτωσες χέζωντας τα βρακί σου,
τώρα το χάσμα π’ άνοιξες, θα γένει η ταφή σου.
Άσε δελέγκου το νησί και άντε μελιδιάσου.
Μούρλα Κεφαλλονίτικη μη μάθ' η αφεντιά σου.
Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ
ΥΓ. Για όσους το διαβάσουνε
και δεν καταλαβαίνουν
τους έχω λεξιλόγιο
τις λέξεις να μαθαίνουν.
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
Α πέζο μου: Με ευθύνη μου
Αβαντάγιο: Ωφέλεια, κέρδος
Αγλοιά: Αλίμονο
Αλίτουρα: Αλήτη
Απορπισμένοι: Απελπισμένοι
Ατζιωμένος: Αγριεμένος
Βεραμέντε: Αλήθεια, μα το ναι
Γιωμένος: Κακόψυχος
Γουδιμέντο: Απόλαυση
Γροστόλι: Αργοστόλι
Γρουμπανιές: Γροθιές
Γρουξίματα: Μουρμουρητά θυμωμένα
Δελέγκου: Αμέσως
Δεούτελα: Άχρηστοι, βλάκες
Εδεπά ή έδεπα: Εδώ
Ελόου του: Του λόγου του
Εφκειό: Αυτό
Η Χωροπούλα: Το Ληξούρι
Ιμ-παράτσο: Δύσκολη θέση, αμηχανία, στεναχώρια
Καστίγιο: Μαρτύριο
Κλαούνιζε: Έκλαιγε
Κολέιδες: Σύντροφοι, συνέταιροι
Κούχτιο: Γέρος σαραβαλιασμένος, ραμολί
Λεφατσάδα: Κατσάδα
Λόντζες: Θεωρεία θεάτρου, σκέπαστρα
Μαγάρα: Παλιογυναίκα
Μαλεβράσι: Αναστάτωση
Μαρτουρεύει: Βασανίζει
Ματαγυρίσει: Ξαναγυρίσει
Μελιδιάσου: Κομματιάσου
Μιόβολο: Λεφτά, ένα λεφτό
Μόνε: Μόνο, μονάχα. Βεβαιότητα, αλλά και άρνηση βλ. «πριτς».
Μοσκίδι: Μούσκεμα
Μούρλα: Τρέλα
Μουσκλωμένε: Θυμωμένε, κατηφή
Μπαλαρδόμουλος: Νόθος
Νιά: Μια
Νιβιδιόζος: Φθονερός
Νιπενιάρισε: Μας έταξε
Νιτερέσι: Ωφέλεια, συμφέρον
Ξεμπάχαλοι: Δυνατοί κατακέφαλοι
Ολάκερη: Ολόκληρη
Οπού να κουρβουλιαστείς = (κατάρα) Είθε να παραλύσεις, να τσακιστείς
Όρντινα: Διαταγές
Παραγκολή: Παραγγελία
ΓΙα πινομή του: Για χατίρι του
Πορδόμυλος: Λογομαχία
Πουσνάρα: Τσέπη
Πράματις: Πράγματι
Ριπιτίδι: Διάρροια
Ρονιές: Οι άκρες των κεραμιδιών, μεταφορικά τα σπίτια.
Σάλαο: Σαματά
Σκόρσα: Κουνήματα
Σπαβέντο: Φόβος
Στουπίραμε: Θαυμάσαμε, χάσαμε το μυαλό μας
Συνταορίζεις: Αναστατώνεις
Τίποτσι: Τίποτα
Τσέρτα: Σίγουρα
Τσικλινάρια: Αδύνατα ποδάρια, κανιά
Φαρμασόνος: Μασόνος
(Ε)Φκειός: Αυτός
Φορτσάτο: Βιαστικό, δυνατό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου