ή όταν με το πέρασμα του χρόνου έρχεται η λήθη…
Στις 23 Απριλίου 1944 οι Γερμανοί κατακτητές της χώρας μας έκαψαν τα
Μουζακάτα ως αντίποινα στον απελευθερωτικό αγώνα των πατριωτών στο νησί. Το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς.
Τα Μουζακάτα όμως έμειναν στην καρδιά μας και στην ιστορική μας μνήμη να μας θυμίζουν την θυσία και την αντίσταση του λαού μας. Αυτό το «μικρό Σούλι» αποτέλεσε για το νησί μας την μεγαλύτερη εστία της Ελεύθερης Κεφαλονιάς.
Τα Μουζακάτα μπήκαν στο πάνθεον της ιστορίας του τόπου μας
και αποτελούν ιστορική παρακαταθήκη και λαμπρό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.
Μετά από 60 χρόνια, με πολλούς αγώνες, στήθηκε ηρώο στην μνήμη των πεσόντων και κάθε χρόνο η πολιτεία τιμούσε τους νεκρούς με το ανάλογο εορταστικό πρόγραμμα. Δημιουργήθηκε ένας θεσμός μετά από έντονη πίεση της τοπικής κοινωνίας …
Φέτος καταργήθηκε ο εορτασμός αυτός, ρίχνοντας στην λήθη την Αντίσταση του λαού μας, στους τότε κατακτητές και σήμερα δανειστές μας…
Γιατί ο Δήμος Κεφαλονιάς δεν μερίμνησαν να γίνουν οι εκδηλώσεις φέτος στα Μουζακάτα;
Γιατί σήμερα καταργούνται οι θεσμοί που έχουν σχέση με την ιστορική μας μνήμη;
Γιατί δεν προάγεται πια η τοπική ιστορία μας;
Οι Κεφαλονίτες όμως θυμόμαστε και ξέρουμε να τιμούμε τους αγώνες των προγόνων μας. Έστω με λίγα λουλούδια που υπάρχουν συνέχεια στο μνημείο των Ελεύθερων Μουζακάδων…
Η διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης για μένα είναι κυρίως πολιτική…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου