Η σημερινή ημέρα, Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς ανέδειξε ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Η βία κατά των γυναικών η οποία εκφράζει την ιστορικά διαπιστωμένη ανισότητας στις σχέσεις ισχύος μεταξύ των δύο φύλων, που οδήγησε στην κυριαρχία των ανδρών και στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, είναι ίσως η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν διαχωρίζει σύνορα, πολιτισμό ή πλούτο. Αφορά σε όλες τις χώρες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Αφορά σε κλειστές αλλά και ανοικτές πόρτες, σε χώρους εργασιακούς και προσωπικούς. Αφορά στην ψυχή και το σώμα των θυμάτων της. Αφορά σ΄ ολόκληρη την κοινωνία και αποτελεί «δημόσια» και όχι «ιδιωτική» υπόθεση.
Δεν διαχωρίζει σύνορα, πολιτισμό ή πλούτο. Αφορά σε όλες τις χώρες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Αφορά σε κλειστές αλλά και ανοικτές πόρτες, σε χώρους εργασιακούς και προσωπικούς. Αφορά στην ψυχή και το σώμα των θυμάτων της. Αφορά σ΄ ολόκληρη την κοινωνία και αποτελεί «δημόσια» και όχι «ιδιωτική» υπόθεση.
Η βία αυτού του είδους συναντά δε την πλέον επώδυνη έκφραση της στον χώρο της οικογένειας, εκεί όπου η ανθρώπινη ανάγκη για ασφάλεια, αγάπη, στοργή, αφοσίωση μετατρέπεται σε φόβο και μίσος.
Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι οι γυναίκες είναι οι μητέρες μας, αυτές που στάθηκαν και στέκονται πάντα δίπλα στα παιδιά τους, με αστείρευτο κουράγιο, που αντιμετωπίζουν την αδιαφορία του κράτους και την σκληρότητα της κοινωνίας με αξιοπρέπεια. Αυτές που, υπομένουν, αντέχουν, παλεύουν, ως σύζυγοι, εργαζόμενες και νοικοκυρές για μια καλύτερη ποιότητα ζωής, για την ένταξη τους στην κοινωνία, για την εκπαίδευση και την εργασία, που ακόμη και όταν βρεθούν μόνες τους, χωρίς κανένα στήριγμα συνεχίζουν να αγωνίζονται. Είναι ακόμη αυτές που όταν τους δόθηκε βήμα ή ευκαιρία προσέφεραν στην πνευματική σκέψη, στην έρευνα, στην επιστήμη, στην τέχνη. Είναι αυτές που αξίζει να τις θαυμάζουμε, να τις στηρίζουμε και να τις επιβραβεύουμε, γιατί είναι δύσκολο και απαιτεί γενναιότητα να γίνουν τα «Πρέπει» της ζωής μας «Μπορώ».
Έχουμε υψηλό χρέος να στηλιτεύουμε και να καταγγέλλουμε την άσκηση οποιασδήποτε μορφής βίας εναντίον τους όπου την συναντούμε. Όσο υφίσταται και συνεχίζεται, δεν διεκδικούμε καμία ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη, την κοινωνική ευμάρεια και την ειρήνη.
Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΑΓΗΣ ΔΡΑΚΟΥΛΟΓΚΩΝΑΣ
…«γιατί είναι δύσκολο και απαιτεί γενναιότητα να γίνουν τα «Πρέπει» της ζωής μας «Μπορώ».
ΑπάντησηΔιαγραφήΆβυσοοοοοοοος ………
Για βρες μου αγαπητέ ποια είναι αυτά τα «Πρέπει» της ζωής όσων αφορούν τις σχέσεις των δύο φίλων και εγώ τα κάνω «μπορώ» από αύριο μπονόρα – μπονόρα!
Άμα υπάρξει πλήρης ισότητα θα υπερτερήσουν σε δυο λεπτά οι γυναίκες και θα έχουμε γιορτές κατά της βίας εναντίον των αντρώνε έπειτα. Χα χα χα.
Και όχι από περισσότερη εξυπνάδα τους, αλλά λόγω άλλων «προσόντων», η επέμβαση της φύσης γαρ.
Ο πολιτισμός επί του προκειμένου λοιπόν έχει εναντιωθεί στη φύση και εκεί οι άντρες έχουν δείξει αρκετή υπομονή και γενναιότητα.
Έ δε θα γίνουμε και μαμούχαλα στο τέλος. Χα χα χα.
Και να το πιάσουμε και λίγο στο σοβαρό.
Αυτό το «εργαζόμενες και νοικοκυρές για μια καλύτερη ποιότητα ζωής», είναι για καλόπιασμα, ή το πιστεύετε?
Για μεγαλώστε οικογένεια έτσι και τα ματαλέμε για τη ποιότητα της ζωής και την ποιότητα των απογόνων σε ποσοστά επί τοις %.
Πάντως αν γινόμουνα και εγώ πολιτικό πρόσωπο τα ίδια θα έλεγα, αλλά άσχετα αν εσείς μπορεί να τα πιστεύετε, εγώ θα είχα το λιγότερο πολλούς ενδοιασμούς και γκρίζες ζώνες. Χα χα χα.
Α και κάτι ακόμα, μισογύνης δεν νομίζω να είμαι κάθε άλλο, απλά μου αρέσουν οι ισορροπίες και το ρητό περί πυράς, θαλάσσης και γυναικός που έλεε ο νόνος μου.
Θηλυκά και τα τρία τα ρημάδια! Τυχαίο ???
Χουα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.