ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
Το τελευταίο διάστημα ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια κατάσταση που δεν έχει προηγούμενο σε ό,τι αφορά στο σύστημα δημόσιας υγείας στη χώρα γενικά αλλά και στον τόπο μας ειδικότερα.
Η έτσι και αλλιώς εντελώς στοιχειώδης και προχειροστημένη πρωτοβάθμια περίθαλψη διαλύεται. Οι νέοι γιατροί φεύγουν στο εξωτερικό και όσοι λιγοστοί έρχονται για να κάνουν το αγροτικό τους αποσπώνται στα αποδεκατισμένα νοσοκομεία με αποτέλεσμα πολλά Περιφερικά Ιατρεία να είναι πρακτικώς κενά. Το πολυδιαφημισμένο ΠΕΔΔΥ κατέληξε στο πρώην ιατρείο του ΙΚΑ και μάλιστα με πολύ μικρότερο αριθμό γιατρών.
Οι κάτοικοι των περιοχών εκτός του Αργοστολίου παρακαλάνε να μην αρρωστήσουν νυχτερινές ώρες αφού το προσωπικό του ΕΚΑΒ επαρκεί για την κίνηση μόνο ενός ασθενοφόρου για όλο το νησί.
Τα νοσοκομεία του νησιού αδυνατούν να καλύψουν και τις βασικότερες ανάγκες. Η παθολογική κλινική του ΓΝΚ μένει με έναν γιατρό. Σε λίγο το ίδιο θα συμβεί και με τη Χειρουργική. Τα κενά στο νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό παραμένουν τεράστια. Στο Ληξούρι οι δύο Παθολόγοι προκειμένου να καλύψουν την αναγκαστική, λόγω ασθένειας, άδεια του τρίτου έφτασαν αισίως τις 250 ώρες εργασίας έκαστος τον προηγούμενο μήνα. Ειδικευόμενοι γιατροί, που είναι και οι πιο αναγκαίοι, δεν υπάρχουν αφού προτιμούν να ξενιτευτούν παρά να εργάζονται με εξαντλητικά ωράρια και άθλιες αμοιβές σε μια χώρα στην οποία δεν βλέπουν κανένα επαγγελματικό μέλλον.
Όλα τα παραπάνω φαινόμενα δεν είναι βέβαια αποτέλεσμα ούτε κουταμάρας, ούτε ατυχίας, ούτε πολύ περισσότερο άγνοιας όσων κυβέρνησαν αυτό τον τόπο (Σαμαρά, Βενιζέλου και λοιπού συρφετού), είναι όμως προφανώς οι καρποί των περίφημων «θυσιών» του ελληνικού λαού προκειμένου να «μειωθεί το κράτος» και να «νοικοκυρευτεί το δημόσιο» για να «ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας απέναντι στους εταίρους και δανειστές μας». Γιατί μείωση του κράτους και νοικοκύρεμα του δημοσίου στην πράξη σημαίνει λιγότεροι νοσηλευτές και γιατροί στα νοσοκομεία, λιγότεροι δάσκαλοι στα σχολεία, περικοπές στις συντάξεις, στους μισθούς και στα κοινωνικά επιδόματα, παύση πληρωμών σε όσους χρωστάει το δημόσιο.
Ευτυχώς όμως σήμερα έχουμε (αλήθεια έχουμε;) κυβέρνηση της Αριστεράς. Τι προτείνει λοιπόν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τα προβλήματα της δραματικής έλλειψης γιατρών στην Κεφαλονιά; Ο διοικητής της 6ης ΥΠΕ παραπέμπει τη λύση του προβλήματος στην Επιστημονική Επιτροπή του Νοσοκομείου Κεφαλληνίας, ένα σώμα που από το νόμο έχει επιστημονικές και μόνο αρμοδιότητες και το οποίο βέβαια ούτε μετακινήσεις, ούτε πολύ περισσότερο προσλήψεις γιατρών μπορεί να κάνει. Παράλληλα και αφού η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, η βουλευτής του νομού ανακοινώνει «κατόπιν ενεργειών της» 15 προσλήψεις στο χώρο της υγείας χωρίς καμία άλλη διευκρίνιση για το πώς, πού, πότε και ποιος. Κοινώς καλούμαστε να διαχειριστούμε τη φτώχια και τη μιζέρια μας.
Πού οφείλεται όμως η καθυστέρηση μιας –κατά δηλώσεις των στελεχών της- κυβέρνησης της Αριστεράς να εφαρμόσει τις εξαγγελίες που πριν από δύο μήνες έκανε ο ίδιος ο πρωθυπουργός περί προσλήψεων στο ΕΣΥ; Είναι προφανές ότι η αδυναμία αυτή πηγάζει από τις αυταπάτες (ή μήπως συνειδητές επιλογές;) περί έντιμης συμφωνίας με τους πιστωτές της χώρας. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση θεωρεί υποχρέωσή της να εξυπηρετήσει τα δάνεια με τα οποία οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις υποθήκευσαν τη σημερινή και τις μελλοντικές γενιές τάζοντας τον παράδεισο του Ευρώ, τα περιθώρια για άσκηση πολιτικών που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν έστω και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες αποδεικνύονται εξαιρετικά περιορισμένα έως και ανύπαρκτα. Όσο λοιπόν η διαπραγμάτευση (λέγε με κωλοτούμπα) θα καθυστερεί, οι ανάγκες του Κεφαλονίτη, του Θιακού και του κάθε κατοίκου αυτής της χώρας για υγεία, παιδεία, αξιόπιστες συγκοινωνίες, φθηνή ενέργεια θα παραμένουν ανεκπλήρωτες. Όμως και η διαφαινόμενη συμφωνία είναι σε αντίθεση με τις ανάγκες αυτές, ενώ παραβιάζει κατάφωρα την λαϊκή εντολή, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ προπαγάνδιζε την εφαρμογή τουλάχιστον (των ψίχουλων) του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, ανεξάρτητα από την πορεία των διαπραγματεύσεων. Η κυβέρνηση εγκλωβισμένη στο πλαίσιο της ΕΕ, υποχωρεί διαρκώς απέναντι στους δανειστές και στην ουσία «διαπραγματεύεται» με τον λαό για το πώς θα περάσει με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις το νέο μνημόνιο.
Αν λοιπόν σήμερα κανείς θέλει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, μοναδική διέξοδος είναι η ματαίωση της εφαρμογής του νέου μνημονίου
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τους εργαζόμενους σε όλη τη χώρα:
· Να διεκδικήσουν προσλήψεις υγειονομικών στο ΕΣΥ με βάση τα υπάρχοντα κενά και τις ανάγκες.
· Να αναπτύξουν άμεσα τους αγώνες τους για να επιβάλλουν αυξήσεις στους μισθούς, κάλυψη των απωλειών του εισοδήματος που προκάλεσαν τα μνημόνια και πλήρη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων.
· Να υπερασπιστούν τις δημόσιες υπηρεσίες και τη δημόσια περιουσία ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.
· Να απαιτήσουν την άμεση επαναλειτουργία όλων των νοσοκομείων και πρωτοβάθμιων δομών υγείας που έκλεισε η προηγούμενη κυβέρνηση, την απόσυρση του νόμου για την ΕΣΑΝ και την κατάργηση των ιδιωτικών απογευματινών ιατρείων στο ΕΣΥ.
· Να πουν όχι στη νέα φορολεηλασία του λαού
· Να παλέψουν για μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη δικαιώματα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και κατάργηση της ευέλικτης και ελαστικής εργασίας. Το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης, των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων, της αμοιβής με μπλοκάκι και των υπεργολαβιών πρέπει να σταματήσει.
· Να απαιτήσουν τη λήψη άμεσων μέτρων για την κοινωνική ασφάλιση και πιο συγκεκριμένα:
o Αποκατάσταση των απωλειών των ασφαλιστικών ταμείων από το PSI.
o Μείωση των δυσβάσταχτων εργατικών εισφορών, με αύξηση των εργοδοτικών και κρατικών εισφορών.
o Να αποδοθούν οι οφειλές του κράτους και της εργοδοσίας. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων.
Προϋπόθεση όμως για την επίτευξη των στόχων αυτών δεν μπορεί παρά να είναι η στάση πληρωμών στους τοκογλύφους δανειστές η διαγραφή του χρέους, το ξήλωμα των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, η ρήξη και η αποδέσμευση από την ευρωζώνη και την ΕΕ, οι εθνικοποιήσεις των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
Σε αγωνιστικό συναγερμό, απεργιακή κλιμάκωση, κοινή δράση και συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και των συνελεύσεων, για να μην περάσει μια νέα επονείδιστη «συμφωνία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου