ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
Εικόνα : Από αριστερά η κ. Μαρία Βλάχου, ο Αντιδήμαρχος κ. Ευάγγελος Κεκάτος και η κ. Φρόσω Μπεκιάρη
Το βράδυ της 21ης Μαρτίου 2017 στο θέατρο «ΚΕΦΑΛΟΣ» Αργοστολίου, Κεφαλληνίας εορτάσθηκε η Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης την οποία διοργάνωσαν η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, Κ.Ε.Δ.Η.Κ.Ε. Κεφαλληνίας και ο Κύκλος Ποιητών Ελλάδος.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους πλήθος κόσμου.
Αναρτήθηκαν έργα ζωγραφικής από Κεφαλλονίτισσες Ζωγράφους: Μιμίκα Μηλάτου, Νίκη Ρασσιά, Φρόσω Μουΐκη και Ρεγγίνα Παντελιού.
Την εκδήλωση συντόνισε ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Ευάγγελος Κεκάτος πλαισιωμένος από την κ. Φρόσω Μπεκιάρη και την κ. Μαρία Βλάχου οι οποίες απήγγειλαν ποιήματα. Ο κ. Κεκάτος είπε για την σημερινή τριπλή γιορτή: Τριπλή γιατί η εαρινήν ισημερία συμπίπτει με την πρώτη ημέρα της Άνοιξης. Τα παλιά τα χρόνια οι Έλληνες γιόρταζαν την επιστρέφει του Απόλλωνα στη Δήλο από την Θούλη των Υπερβορείων. Την επιστροφή της Περσεφόνης κοντά στην μητέρα της Δήμητρα από τον Άδη και στα σημερινά χρόνια γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Η βραδιά άνοιξε με ομιλία του καπετά – Γιώργου Σπηλιώτη με τίτλο: «Τέχνη και Πολιτισμός», που αναφέρθηκε στην τέχνη της Ζωγραφικής, της Γλυπτικής, της Μουσικής και της Ποίησης. (συνημμένη ομιλία).
Δεν είναι τυχαίο που η εορτή αυτή συμπίπτει με την πρώτη ημέρα της Άνοιξης. Είναι για να δώσει στον άνθρωπο την ευκαιρία να φύγει από τον λήθαργο του χειμώνα, να αισθανθεί την αναγέννηση της φύσης και να νοιώσει ο ίδιος ψυχική ανάταση. Ιδιαίτερα φέτος χρειαζόμαστε να ανεβάσουμε το ηθικό μας και θα ανεβεί μόνο με την θετική σκέψη.
Μέλη του τμήματος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κεφαλληνίας,
που συναντιούνται κάθε Πέμπτη βράδυ στο ξενοδοχείο «Μουΐκη» στο Αργοστόλι, ο Διονύσης Μεσολωράς, η Ελευθερία Τζάκη, η Κωστούλα Ραζή,Η Μαίρη Κυπριώτη, η γιατρός κ. Φαραντάτου και Σπύρος Ζαπάντης απήγγειλαν δικά τους και άλλων ποιητών ποιήματα, ενώ το βιολί του Νόντα Τσίμα διέκοπτε τις απαγγελίες για να χαρίζει πλούσιες νότες από έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών.
Απαγγέλθηκαν επίσης σατιρικά ποιήματα από τον κ. Σπύρο Φραγγόπουλο και τον Γεράσιμο Παντελιό.
Ο καπετά - Γιώργος Σπηλιώτης έκλεισε τη βραδιά με ευχαριστίες προς τους διοργανωτές της εκδήλωσης, τον πρόεδρο της Κ.Ε.Δ.Η.Κ.Ε. κύριο Κωσταντάκη, το προσωπικό του θεάτρου και όλους συνέβαλαν στην εκδήλωση και αυτούς που τιμήσατε με την παρουσία τους την εκδήλωση.
ΜΕΡΟΣ Β:
Ομιλία του καπετά-Γιώργου Σπηλιώτη 21 - 2017
ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Η τέχνη σε όποια μορφή της, είναι θείο δώρο, είναι η μαεστρία του τεχνίτη να εκφράζει αυτό που άϋλο κυλάει μέσα στην ψυχή του.
Η τέχνη της Ζωγραφικής: Είναι η απέριττη ανάμιξη των χρωμάτων. Επειδή «η Ζωγραφική είναι η σιωπηλή ποίηση και η ποίηση η ομιλούσα Ζωγραφική» γι’ αυτό σήμερα συμμετέχουν και ζωγράφοι με τα έργα τους.
Η τέχνη της Γλυπτικής: Είναι η μαεστρία του γλύπτη να λαξεύει την πέτρα και το έργο ολοκληρώνεται με την κίνηση και ένα βήμα πριν το άγαλμα μιλήσει.
Η τέχνη της Μουσικής: Ο Μουσικός, σαν ύλη χρησιμοποιεί τις νότες για να εκφράσει με αρμονία τον ψυχικό του κόσμο.
Η τέχνη της ποίησης: Ο Ποιητής, χρησιμοποιεί για υλικό την «γλώσσα» και τις «λέξεις», που τις λαξεύει, σαν τον γλύπτη το βράχο, και πλέκοντάς τες μεταφέρει στο αναγνώστη / ακροατή, τις ψυχικές δονήσεις του.
Όποιος απλά αναμιγνύει λέξεις δεν δημιουργεί ποίηση. Μπορεί να είναι όμως «Το πρώτο σκαλί» του Καβάφη. Ο ποιητής αρχίζει με «Το Πρώτο Σκαλί» και στη συνέχεια με τη μελέτη και την προσπάθεια μαθαίνει να χρησιμοποιεί τις ψυχικές του δονήσεις για να δημιουργήσει το έργο του και να μυήσει τον αναγνώστη στη μαγεία της ποιητικής ευφροσύνης.
Ο ποιητής καταδύεται μέσα στα βάθη της ψυχής του για να λάβει την κάθαρση, να λευκανθεί από τις επιρροές της καθημερινής αθλιότητας και τότε δύναται να αναχθεί στο άπειρο, ώστε ζώντας τη μαγεία της «φανταστικής οικουμένης» να περάσει από την απόλυτη σιωπή στο λόγο, για να εκφράσει και να εναρμονίσει « γη και ουρανό».
Η σύνθεση των λέξεων, των στίχων και των στροφών, όταν τύχει συγκεκριμένης επεξεργασίας και υποστεί την απαιτούμενη κάθαρση και την σίτεψη του χρόνου, έχει την δυνατότητα να ανάγει τον ποιητή και τον αναγνώστη, στο ύψος της ποιητικής χάρης.
Την ποίηση την είπαν απόλαυση, την είπαν διασκέδαση, την είπαν γιορτή του ανθρώπου και του Θεού, γιατί αποδίδει διανοήματα και συγκινήσεις , εγκλείοντας μυστηριακά στη δομή της τον τόνο και τις προθέσεις του δημιουργού της.
Ο ποιητής ερωτεύεται τις λέξεις και τις χρησιμοποιεί με τρόπο που υπαγορεύεται από το λογικό το οποίο αποβλέπει στην αλήθεια, καθώς επίσης και από το συναίσθημα που στοχεύει στη συγκίνηση.
Επίσης ο ποιητής θα πρέπει να δαμάσει τα εκφραστικά του μέσα, ώστε να τα μεταχειρίζεται με την οικειότητα όπως χειρίζεται τα εργαλεία του ο γλύπτης και τα χρώματα ο ζωγράφος. Οι λέξεις πρέπει να αναδύονται μέσα από τα βάθη της ψυχής του, να είναι απαλλαγμένες από το γήινο βάρος και από την καθημερινή τους χρήση και συνδεδεμένες μεταξύ τους με απέριττους δεσμούς να έλκονται αμοιβαίως, ανάγοντας τη γλώσσα στη σεμνότητα της τέχνης.
Τότε μόνο κάποιος πολιτογραφείται στων ποιητών τη χώρα.
Η ποιητική τέχνη σκοπόν έχει να δώσει μορφή στη δημιουργική δύναμη του ποιητή, να τέρψει, να συγκινήσει, να μαγέψει και κάποτε ως λόγος επαναστατικός να εμψυχώσει το ηθικό του ανθρώπου για να αλλάξει τη ζωή του.
Ο πολιτισμός χρειάζεται την ποίηση και τις άλλες τέχνες για να διερευνήσει τα όριά του και να φωτίσει τα σκοτεινά βάθη του.
ΜΕΡΟΣ Γ:
Για την επέτειο της 25ης Μαρτίου
Προσκύνημα
Σ’ έψαχνα στα βουνά, στα λαγκάδια
και στα κελιά τα υγρά.
Χάθηκαν τα ίχνη σου μέσα στον χρόνο
σβήστηκαν τ’ αχνάρια σου πάνω στις πέτρες,
χορτάριασαν τα μονοπάτια, που ροβολούσες.
Η τελευταία φορά που άκουσα για σένα
ήταν στ’ Aνάπλι.
Φοβισμένα χείλη κρυφομιλούσαν
κάποια δάχτυλα δείχνανε το Παλαμήδι.
Ο Χρόνος σταμάτησε εκεί μέσα!
Ξέχασε να σε μετρά.
Ξέχασε ο ήλιος να σε φωτίζει.
Ξέχασαν οι δάσκαλοι να σε αναφέρουν στα σχολειά.
Ξέχασαν οι παπάδες να σε μνημονεύουν τις εκκλησιές.
Άφαντος έγινες.
Και χθες, έτσι απροσδόκητα κι όλως τυχαία
σκόνταψα πάνω στο χορταριασμένο μνήμα σου.
Ξεχασμένο από το χρόνο.
Ξεχασμένο από τους Έλληνες.
Ξεχασμένο σ’ απόμερη γωνιά του Α΄ νεκροταφείου.
Συγνώμη για την εγκατάλειψη.
Ήλθα για ένα προσκύνημα
στο χορταριασμένο μνήμα σου,
γέροντα του Μοριά.
Καπετά – Γιώργος Σπηλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου