Ο Κωστας Δελιακης δημοσίευσε μια σημείωση.
ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑς ΚΑΙ ΣΕ ΜΗΝΥΜΑ. ΣTO
kostas.deliakis@gmail.com
Την ώρα που ο Γερούν Ντάϊσεμπλουμ, την προηγούμενη εβδομάδα, “ανακάλυπτε” την λύση,στα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες της Νότιας Ευρώπης,απέναντι στον πλούσιο Βορρά, ετοίμαζαν στην Ρώμη,τους εορτασμούς για τα 60 χρόνια ζωής της Ε.Ε ,από την ίδρυσή της.Μιά σημαδιακή στιγμή,που οι ετοιμασίες αυτές ,κινδύνεψαν να τιναχτούν στον αέρα,από τις επιπόλαιες εμμονές,του φίλτατου κου Γερούν, πως δεν είναι τελικά ,ο πλούσιος Βορράς που ταλαιπορεί τις χώρες της Νότιας Ευρώπης,αλλά φταίνε .....τα ποτά,τα ξενύχτια και οι πόρνες του Νότου, που ανακάλυψε ως πειστικό επιχείρημα,απέναντι στα πλούσια αφεντικά του,κύρια για να διατηρίσει την καρέκλα που του είχε εμπιστευτεί ως επικεφαλής των Οικονομικών,της Ε.Ε, ο κος Σόϊμπλε που τον υπέδειξε,χωρίς επάρκεια Οικονομικών γνώσεων. Και δεν είναι μόνος ίσως,αυτός ο βασικός λόγος,που ανάγκασε τον πρώην Πρωθυπουργό της Ιταλίας ,Ματέο Ρέντσι,να αναφωνήσει,στο άκουσμα αυτών των γελοίων δηλώσεων, πως κάνει “ηλίθια αστεία”,ούτε και ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας,κος Αντόνιο Κόστα που εκτίμησε , πως “η Ευρώπη θα είναι περισσότερο αξιόπιστη μόνο εάν αποχωρήσει,αυτός”.Ούτε ακόμη,το ότι ,η εφημερίδα της Ιρλανδίας “Intependent”,τον ξεμπρόστιασε,καθώς διαφήμιζε,πανεπιστημιακές περγαμηνές,που δεν είχε,πως και καλά είχε “πτυχίο” από το University College Cork της Ιρλανδίας,που όπως απέδειξε η εφημερίδα,ήταν......πτυχίο μαϊμού.Ο σοβαρότερος λόγος,ίσως ,έχει να κάνει με την επιμονή του αρχηγού του Σοσιαλιστικού κόμματος της Ολλανδίας,(κόμμα με το οποίο είχε εκλεγεί βουλευτής στη Ολλανδία )κου Εμίλ Ρέμερ, που την 5η Ιουλίου 2015,του ζήτησε, να παραιτηθεί από την θέση του προέδρου το Eurogroup, επειδή τον θεώρησε υπεύθυνο γιά το γεγονός που δεν προχώρησαν ,οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, στοιχείο που εξηγεί το γιατί έχει χαρακτηριστεί ως ο πλέον θερμός υποστηριχτής της επιβολής ,των πιό σκληρών μέτρων σε βάρος της Ελλάδος.
Στην Ρώμη όμως,την εβδομάδα που μόλις πέρασε,συνέβησαν πράγματα. Δεν θα είχε και τόση μεγάλη σημασία ,εάν η συνάντηση αυτή αναλωνόταν μόνο σε επετειακές ομιλίες,των αρχηγών κρατών,για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση,εάν δεν συνέβαινε και η “παρασπονδία” από την πλευρά του πρωθυπουργού της Ελλάδος, στα όσα είπε ,τις μέρες της παραμονής του εκεί,για το Ελληνικό πρόβλημα και όχι μόνο ,καθώς και την συμπεριφορά ορισμένων Ευρωπαίων εταίρων. Κουβέντες γεμάτες νοήματα,προς πολύπλευρους αποδέκτες ,εκτός και εντός των “τειχών”. Πρώτα πρώτα,πρός εκείνους που στήριξαν με την ψήφο τους ,την πολιτική αλλαγή ,που τον αμφισβήτησαν στην πορεία,για την συναίνεσή του , από ανάγκη, στην ψήφιση του Γ΄Μνημονίου και την επιμονή του,πως μέσα από μιά Εθνική προσπάθεια,αξιοποιώντας τα ελάχιστα παράθυρα ελπίδας,η Ελλάδα θα μπορούσε,να μπεί στην κανονικότητα εκείνη ,που είχε ανάγκη,προκειμένου η χώρα να μη πέσει στα βράχια και να μη διαλυθεί σε κομμάτια,όπως ο Σόϊμπλε αλλά και οι ντόπιοι στηλοβάτες, της δικής του εκδοχής, είχαν σχεδιάσει από την πρώτη στιγμή. Κάνει ιδιαίτερη εντύπωση,η αναφορά του,για πρώτη φορά,στην απουσία των ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος,στην μάχη που δίνει η Κυβέρνηση, στην επιχειρούμενη εδώ και καιρό,περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων από την μεριά των Ευρωπαϊκων θεσμών. Ένα κίνημα,είναι αλήθεια, απαξιωμένο,εδώ και χρόνια,από τους ίδιους τους εργαζόμενους,εξαιτίας της πρόσδεσης των ηγεσιών του,σε κομματικούς υπολογισμούς,που σωπαίνουν όμως,απέναντι στις μάχες που δίδονται από την Κυβέρνηση,στις συνδιασμένες επιθέσεις που δέχεται κύρια από το ΔΝΤ, για την περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων και εφαρμογή των μαζικών απολύσεων, δείχνοντας την γύμνια τους ,μ αυτήν την απουσία,προς χάριν καταμέτρησης κομματικών ποσοστών στον φορέα που εκπροσωπούν. Το ερώτημα που προβάλλει σήμερα,είναι ,τί γίνεται με τα δικαιώματα αυτά,όταν η συρρίκνωσή τους προβάλλεται ως αναγκαία,από τα συμφέροντα ενός καθεστώτος,που βύθισε στην μιζέρια,τους Έλληνες και ευθύνεται άμεσα,για την Οικονομική κρίση που τους ταλαιπωρεί; Πως απαντάς; Πως τα παλεύεις; Και αλήθεια ,πως συμβαίνει να αγωνίζεται μόνη της η Κυβέρνηση,απέναντι στους δανειστές,για συμφέροντα που αφορούν τους εργαζόμενους χωρίς ,στηνουσία,καμμία στήριξη ,από τις ηγεσίες των συνδικάτων των εργαζομένων; Δεν θα έπρεπε,έστω και για τα μάτια,να υπάρξει, ΕΣΤΩ ΜΙΑ,πανελλήνια κινητοποίηση στήριξεις της Κυβέρνησης; Είναι ίσως η πρώτη φορά,που γίνεται ξεκάθαρο,ποιός είναι ο κύριος λόγος αυτής της απουσίας,ανάμεσα σε ξύλινα και τετριμένα αναμασήματα,ακαθόριστων συμφερόντων που λειτουργούν,σε βάρος των εργαζομένων. Ομως η πιό σημαντική εκδοχή που αναδεικνύεται και που είναι ο βασικότερος λόγος ,που “τρενάρουν” τις διαπραγματεύσεις για το κλείσιμο της β΄αξιολόγησης, οι δανειστές ,με πρώτο το ΔΝΤ,είναι: Η ΣΤΗΡΙΞΗ,ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ στην Ελλάδα, δίδοντας της έωλα επιχειρήματα, Μιάς παράταξης ,που θα έπρεπε,σε άλλους τόπους και άλλες εποχές, όχι μόνο να απωλέσει την εξουσία,αλλά να αλλάξει όνομα και υπόσταση και να διαγραφεί,από συστατικό στοιχείο του πολιτικού χάρτη στην Ελλάδα ,όπως το ξέρουμε ήδη. Οι Έλληνες πολίτες με την εμπειρία που έχει συσσωρευθεί στο θυμικό τους ,μέσα από μιά διαδρομή δεκαετιών, μετά τον πόλεμο, σκληρής απαξίωσης,φυλλάγουν την τελευταία πράξη του δράματος,στην συντηρητική παράταξη,ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. Όποτε και εάν γίνουν αυτές οι εκλογές,θα στείλουν οι Πολίτες ,την αξιωματική αντιπολίτευση,εκεί που,έστειλαν καί το ΠΑΣΟΚ, αναγκάζοντας το να αλλάξει το όνομά του ,σε “Δημοκρατική Συμπαράταξη”. Αυτή είναι η τύχη,όσων δεν έχουν το θάρρος,να αναλλάβουν τις ευθύνες των λαθών τους ,έγκαιρα και ειλικρινά , προσπαθώντας να ξεφύγουν από την μήνιν των πολιτών, σφυρίζοντας δήθεν αδιάφορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου