Σήμα Facebook

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΙΑΦΗΣ | κινητο 6907471738


ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΠΟΡΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΠΟΡΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Συνεχή Ροή Ειδήσεων από το νησί

Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ

...................…
οι καταστροφολόγοι και η αλήθεια
ΓΡΑΦΕΙ
Ο ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΑΝΩΛΑΤΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
ΜΕΡΟς 1Ο
Ελιτιστές   και οι λαϊκιστές
Τις τελευταίες βδομάδες και μήνες, προβάλλεται επανειλημμένα και επίμονα το «φάντασμα της δραχμής» με τους ανάλογους εξορκισμούς και τα ευχολόγια για να απομακρυνθεί το «μίασμα» που θα μόλυνε το έθνος και τον λαό. Οι καταστροφολόγοι βρίσκονται πάλι στο προσκήνιο. Δεν χάνουν ευκαιρία να επισημάνουν τη συντέλεια της υπόστασής μας και το μοιραίο της καταστροφής που θα βιώσουμε αν εγκαταλείψουμε το σωτήριο ευρώ και υιοθετήσουμε δικό μας εθνικό νόμισμα. Με σαθρά επιχειρήματα και χωρίς λογική, δαιμονολογούν και δαιμονοποιούν τη σκέψη ακόμα, για ενδεχόμενη εγκατάλειψη του ευρώ και επιστροφή στην ψωροδραχμούλα. Παρέες γνωστών οικονομολόγων και ονομαστών καθηγητών με φήμη και περγαμηνές, στρατεύονται υπέρ του ευρώ αναθεματίζοντας συγχρόνως την ώρα και τη στιγμή που θα τολμούσαμε να σκεφθούμε επιστροφή στη δραχμή.

Όμως πώς οι παρέες αυτές των διακεκριμένων καθηγητών συσπειρώνονται υπέρ του ευρώ και εναντίον της δραχμής χωρίς να επικαλούνται κυρίως οικονομικά επιχειρήματα; Γιατί υπογράφουν με τον τίτλο του «καθηγητή οικονομικών» προβάλλοντας μόνο τις αρνητικές επιπτώσεις από την ενδεχόμενη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα και παραλείπουν ή αποσιωπούν τα θετικά αποτελέσματα; Επιτρέπεται σε επιστήμονες κύρους να μεροληπτούν υπέρ μιας συγκεκριμένης θέσης σε ένα τόσο σημαντικό θέμα; Γιατί, για μεροληψία πρόκειται όταν αγνοούνται και αποσιωπούνται τα θετικά  στοιχεία της μετάβασης σε εθνικό νόμισμα και αναφέρονται μόνο τα δυσμενή αποτελέσματα.
Οι Έλληνες αλλά και οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν, όμως, μπουχτίσει από τους αυτόκλητους σωτήρες των εθνών και των λαών και δίνουν λίγη σημασία στις πραγματικά ανούσιες επικλήσεις τους. Αντί να αλλάξουν πολιτικές συμπεριφορές και καμώματα, επαναλαμβάνουν μονότονα τα χιλιοειπωμένα και συνεχίζουν να πράττουν τα χιλιοκαμωμένα. Ήδη, τα σενάρια διάλυσης της ευρωζώνης επανήλθαν στο προσκήνιο. Στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ελλάδα αλλά και αλλού στην Ευρώπη, τα πράγματα δεν είναι τόσο ευνοϊκά  για το ευρώ. Για τον λόγο αυτό, ο ευρωπαϊκοί και ο ελληνικοί μηχανισμοί, με τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ,  εμφανίζονται πρόθυμες και κάνουν ότι χρειάζεται για να στηρίξουν το νόμισμα. Απ’ την άλλη μεριά οι λεγόμενοι  λαϊκιστές, όπως η Μαρίν Λε Πεν (Marine Le Pen), επιτίθενται στο οικοδόμημα, με συνέπεια η δημοτικότητα του ευρώ να υποχωρεί σημαντικά. Αποτέλεσμα, επιχειρηματικά στελέχη και επενδυτές φοβούνται ότι κανένα ενδεχόμενο δεν μπορεί να αποκλειστεί.  
Αυτός είναι ο λόγος που επανήλθαν επίμονα στο «φάντασμα της δραχμής» με τους ανάλογους εξορκισμούς και τα ευχολόγια για να απομακρυνθεί το «μίασμα» που θα μόλυνε το έθνος και τον λαό. Είναι οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που εμφανίζονται πρόθυμες και κάνουν ότι χρειάζεται για να στηρίξουν το ευρώ. Την Ελλάδα  θα πρέπει να την καθυποτάξουν.
Έλληνες και ευρωπαίοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, δαιμονοποιούν τη δραχμή, δηλαδή το πιθανό εθνικό μας νόμισμα και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό, πως δήθεν θα επέλθει μεσαίωνας και καταστροφή, αν ο λαός δεν «συνετιστεί» και αν η κυβέρνησή του δεν ακολουθήσει τα κελεύσματα των εταίρων μας. Με αυτόν τον τρόπο ελπίζουν να περισώσουν το γόητρό τους και να προσεγγίσουν το στόχο τους  που σίγουρα δεν είναι η υποστήριξη της Ελλάδας και του λαού της. Οι ευρωπαίοι εταίροι μας και οι έλληνες συνοδοιπόροι τους, παρουσιάζουν τη δραχμή σαν τον μπαμπούλα που θα αφανίσει την Ελλάδα. Προβάλλουν, με σαθρά επιχείρημα, τη θέση αυτή για να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό, διότι οι ίδιοι τρέμουν από μια ενδεχόμενη χιονοστιβάδα αντιδράσεων στις ανεδαφικές και αδιέξοδες πολιτικές τους, οι οποίες, όμως, ωφελούν συγκεκριμένα συμφέροντα και επιδιώξεις ορισμένων ευρωπαϊκών κύκλων και πρωτίστως της Γερμανίας.
Τα αποτελέσματα του Ευρώ
Η καθιέρωση του Ευρώ δημιούργησε ένα οικονομικό και παραγωγικό «πλεόνασμα» στην Ευρωζώνη από το οποίο ωφελήθηκε, σχεδόν  αποκλειστικά, η κυρίαρχη οικονομία, η Γερμανία (όχι απαραίτητα ο γερμανικός λαός). Η Ευρώπη στο σύνολό της, ακόμη και η ίδια η Ευρωζώνη, μη εξαιρουμένης ούτε αυτής της Γαλλίας, ελάχιστα ή καθόλου, ωφελήθηκαν από το κοινό νόμισμα. Τα ισοζύγια πληρωμών των περισσότερων χωρών της Ευρωζώνης καταδεικνύουν ότι οι περισσότερες χώρες της ζώνης βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση εν αντιθέσει με χώρες της ΕΕ έξω από την Ευρωζώνη.
Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Κύπρος, αλλά και άλλες χώρες της ζώνης του Ευρώ και κυρίως οι λαοί των χωρών αυτών ξέρουν πολύ καλά ότι με το Ευρώ δε δημιουργήθηκε κανένας «Κήπος της Εδέμ». Αντίθετα, πολλά πρόσθετα δυσεπίλυτα προβλήματα έχουν επωμιστεί οι λαοί των χωρών αυτών. Ας μην προσπαθούν, επομένως, να παρουσιάζουν σαν οικονομική κόλαση μια ενδεχόμενη επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.
Η ένταξή μας στην Ευρωζώνη το 2001 μπορεί να μοίρασε σε ορισμένες περιπτώσει και σε ορισμένους πλούτο, αλλά δε βοήθησε καθόλου στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Αντίθετα, περιήλθαμε σε μια δεινή κρίση που το τέλος της δεν είναι εμφανές. Η ανεπάρκεια, στις περισσότερες περιπτώσεις, των κυβερνόντων μας, μαζί με την κακοδιοίκηση και την ανεντιμότητά τους (αλήθεια πότε θα λογοδοτήσουν;) αλλά και η φαυλότητα του συστήματος συνευθύνονται για την κρίση. Η ένταση όμως της πρωτοφανούς αυτής κρίσης οφείλεται στο ευρώ σε συνδυασμό με τις επιβαλλόμενες ανεδαφικές πολιτικές από το διευθυντήριο της Ευρώπης και κυρίως τη Γερμανία.
Ευρώ ή Δραχμή; Οι συνέπειες
Βεβαίως, επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δε θα  είναι περίπατος σε ανοιξιάτικο ανθισμένο λιβάδι. Θα έχει και δυσάρεστες συνέπειες, και δύσκολες στιγμές, κυρίως κατά τον απαιτούμενο χρόνο προσαρμογής.
Η φυγή των κεφαλαίων και ο πληθωρισμός είναι οι πιο σημαντικές παρενέργειες. Η «δαιμονοποίηση» της δραχμής και η καλλιεργούμενη φοβία του πληθυσμού από τους προπαγανδιστές της πολιτικής, είναι η βασική αιτία μιας σχετικής ή και μεγάλης φυγής κεφαλαίων, η έκταση της οποίας μπορεί μετριαστεί, αν η μετάβαση είναι καλά  σχεδιασμένη και αν ληφθούν έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα.
Ο πληθωρισμός θα είναι το αποτέλεσμα των στοχευμένων υποτιμήσεων του εθνικού νομίσματος. Η υποτίμηση όμως του νομίσματος αποτελεί ένα από τα κύρια «εργαλεία» ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας και κατά συνέπεια και της ανασυγκρότησής της. Ο πληθωρισμός βέβαια, αποδυναμώνει την αγοραστική δύναμη των μισθωτών, εκτός αν τιμαριθμοποιηθούν οι μισθοί και τα ημερομίσθια. Με την υποτίμηση και τον πληθωρισμό τα δάνεια, παλαιά και νέα, χάνουν με το χρόνο μέρος του βάρους τους και της αξίας τους, καθώς και οι καταθέσεις των αποταμιευτών. Όσον αφορά το επιχείρημα ότι με λίγα ευρώ ή δολάρια ή στερλίνες ή άλλο ξένο συνάλλαγμα οι «αετονύχηδες» θα μπορούν να αγοράσουν περισσότερα περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα της δραχμής, αυτό αν συμβεί, είναι μάλλον θετικό, γιατί θα υπάρξει εισροή κεφαλαίων που θα βοηθήσει την οικονομία και την ανάπτυξη. Η ενδεχόμενη αλλαγή ιδιοκτητών, μεγάλων περιουσιακών στοιχείων της χώρας, δεν αφορά τον ελληνικό λαό στο σύνολό του, αλλά ειδικές προνομιακές τάξεις του πληθυσμού. Η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος του συγκροτήματος “ΑΣΤΕΡΑΣ” ή του Χίλτον π.χ. δεν αφορά τον ελληνικό λαό. Εξ άλλου, η τιμή παρόμοιων εγκαταστάσεων γίνεται σε διεθνείς τιμές και διεθνές νόμισμα. Οι κάτοχοι ξένου συναλλάγματος δε θα πάρουν με το ζόρι το σπίτι ή το χωράφι του Έλληνα νοικοκύρη. Αυτό είναι ψευδέστατο και παραπλανητικό.
Υπάρχουν επομένως και θετικές και αρνητικές συνέπειες για το λαό και την οικονομία από μια ενδεχόμενη επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Η βαρύτητα των αρνητικών στοιχείων και το μέγεθος των θετικών είναι μεγέθη μετρήσιμα. Με πολύ μεγάλη ακρίβεια, μπορούν οι ειδικοί να εκτιμήσουν την αξία των θετικών και των αρνητικών από ενδεχόμενη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα.  Δεν πρέπει επομένως να αφορίζουμε τη μια ή την άλλη θέση, αν προηγουμένως δε γνωρίζουμε το μέγεθος των αρνητικών και την αξία των θετικών στοιχείων της κάθε μιας περίπτωσης. Αμφιβάλλω αν αυτό έχει γίνει από τους κυβερνόντες την χώρα μας και κυρίως από εκείνους που δαιμονοποιούν την επιστροφή στη δραχμή.
Είναι σίγουρο πάντως, ότι εάν η κρίση της ελληνικής οικονομίας είχε αντιμετωπιστεί υπό καθεστώς εθνικού νομίσματος, σήμερα, θα βρισκόμασταν σε φάση ανάκαμψης και άνθισης της οικονομίας. Θα είχαμε ξεφύγει από τον βάλτο της εξαθλίωσης.
Και  ακόμα είναι  σίγουρο, ότι αν πρόκειται να υιοθετηθεί η ίδια πολιτική με το παρελθόν και τώρα ακόμα, είναι πολύ προτιμότερο το δικό μας εθνικό νόμισμα από το νόμισμα  χρήσης, το ευρώ.
Η αλήθεια για τη δραχμή
Εξέχουσες προσωπικότητες, οικονομολόγοι διεθνούς φήμης και εμβέλειας, νομπελίστες καθηγητές και μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες καθώς και διεθνή οικονομικά ινστιτούτα και άλλοι πολλοί, προτείνουν ως τη μόνη βιώσιμη λύση της ελληνικής κρίσης και κατ’ επέκταση και της ευρωπαϊκής την επιστροφή στη δραχμή. Θεωρούν ότι με τη δραχμή, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα και με ένα μη οικειοθελές κούρεμα του χρέους, θα υπάρξει αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας και νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών, αν βέβαια τη διακυβέρνηση της χώρας την αναλάβουν έντιμοι και ικανοί.
Βέβαια, δε θα υπάρξει ούτε καταστροφή ούτε ξαφνική σωτηρία είτε με τη μια είτε με την άλλη περίπτωση. Χρειάζεται κόπος, επίπονες προσπάθειες και θυσίες είτε έτσι είτε αλλιώς. Χρειαζόμαστε, κυρίως, μια διακυβέρνηση από έντιμους και ικανούς που να λένε την αλήθεια στο λαό, μια διακυβέρνηση που να την εμπιστεύεται ο λαός. Θυσίες θα υπάρξουν. Το θέμα είναι να μη πάνε οι θυσίες του λαού χαμένες.
Θα ακολουθήσει συνέχεια  στο επόμενο φύλο της εφημερίδας μας.

Για τα Σχόλιά σας: gamanol@teiath.gr

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ…
οι καταστροφολόγοι και η αλήθεια
ΓΡΑΦΕΙ
Ο ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΑΝΩΛΑΤΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
ΜΕΡΟΣ 2Ο
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ
Στο προηγούμενο άρθρο μας, αναφερθήκαμε στις επιπτώσεις που θα είχε η μετάβαση από το ευρώ σε εθνικό νόμισμα. Τα αποτελέσματα των επιπτώσεων αυτών, είναι επακριβώς μετρήσιμα. Αμφιβάλω όμως αν είναι και γνωστά σε αυτούς θα έπρεπε να είναι γνωστά. Αναφέρομαι στην Τράπεζα της Ελλάδος και στις κυβερνήσεις που κυβέρνησαν την περίοδο αυτή της μεγάλης και πολύπλευρης κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας και το λαό.
Εθνικό θέμα και προπαγάνδα
Η συμμετοχή της Ελλάδος στο ευρώ, αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της έντασης και του μεγέθους της πολύπλευρης κρίσης που διερχόμαστε. Η μετάβαση της Χώρας από το ευρώ σε εθνικό νόμισμα, θα ήταν μια βελτιωτική απάντηση στην κατάσταση εξαθλίωσης που βρισκόμαστε σήμερα, εξ’ αιτίας της καταστροφικής πολιτικής που ακολουθήθηκε. Ο τρόπος  που χρησιμοποιήθηκε η εναλλακτική λύση, δηλαδή η ενδεχόμενη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, είναι από απαράδεκτη έως εγκληματική. Αντί να γίνει δημόσιος διάλογος, αντί να ενημερωθεί ο λαός υπεύθυνα και αντικειμενικά, αντί να τεθεί το θέμα με τους σωστούς όρους, αντί να ανατεθεί σε ειδικούς ώστε να εκτιμηθούν τα αποτελέσματα και οι συνέπειες από ενδεχόμενη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, αντί να συμμετέχουν σε μια έρευνα οι ειδικοί οικονομολόγοι και άλλοι που κατέχουν το θέμα, αντί όλων αυτών, ένα εθνικό θέμα με τεράστιες διαστάσεις, έγινε θέμα κεντρικής προπαγάνδας και τρομοκράτησης των πολιτών και του λαού. Ο λαός τρομοκρατήθηκε. Ειπώθηκαν τα πιο απίθανα πράγματα και ακόμα ακούγονται. Τα μέσα ενημέρωσης οργίασαν και ένα πραγματικά εθνικό ζήτημα, το έκαμαν θέμα προπαγάνδας και ταμπού και ακόμα είναι. Και όλα αυτά έγιναν για να δημιουργηθούν εντυπώσεις, για να υπάρξει εκλογικό αποτέλεσμα, για να διατηρηθεί η νομή της εξουσίας στα δικά τους χέρια, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στη χώρα και το λαό.  
Ο εκφοβισμός και τα ανύπαρκτα διλλήματα
Οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν, φαίνεται πως δεν είχαν και δεν έχουν ακόμα  καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος. Αντί να είχαν αναζητήσει επειγόντως λύσεις έστω και προσωρινές ή μη ολοκληρωμένες, επιδίδονταν σε αγώνα δρόμου όσον αφορά τον εκφοβισμό των πολιτών και τον εμπαιγμό της κοινωνίας. Με ανύπαρκτα διλλήματα επιδίδονταν σε τρομολαγνεία και έσπερναν τον φόβο στους πολίτες, καθώς διέδιδαν ότι η άλλη λύση είναι η επιστροφή στη δραχμή και η καταστροφή που θα επέλθει στην ελληνική οικονομία. Μα βρισκόμαστε ήδη σε διαδικασία κατάρρευσης και καταστροφής όχι εξ’ αιτίας της δραχμής, αλλά έχοντας το ευρώ σαν νόμισμα χρήσης. Σήμερα δεν έχουμε εθνικό νόμισμα αλλά νόμισμα χρήσης, το ευρώ.
Η δραχμή σαν εθνικό νόμισμα, οποιοδήποτε εθνικό νόμισμα, αποτελεί ένα σημαντικότατο εργαλείο στα χέρια των κυβερνήσεων και αυτών που ασκούν οικονομικές πολιτικές. Το εθνικό νόμισμα επιτρέπει την άσκηση εθνικής νομισματικής πολιτικής (χειρισμοί στα επιτόκια, τη ζήτηση και προσφορά χρήματος, κλπ) και σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική πολιτική (αύξηση ή μείωση δαπανών, φορολογία, κλπ) θα μπορούσαν οι υπεύθυνοι άσκησης οικονομικών πολιτικών να προσεγγίσουν τους επιθυμητούς στόχους. Η χώρα  που δεν έχει δικό της εθνικό νόμισμα στερείται από τις δυνατότητες  της νομισματικής πολιτικής. Αλλά και τα όποια δημοσιονομικά μέτρα έπρεπε να πάρει, θα ήταν μειωμένων δυνατοτήτων και αποτελεσματικότητας.
Αυτοί που δαιμονοποιούν τη δραχμή και διαχέουν το φόβο στους πολίτες, ποτέ μα ποτέ, δεν παρουσίασαν κάποιο σοβαρό επιχείρημα εναντίον της δραχμής. Μόνο ανύπαρκτα ψευδοδιλλήματα. Τρομοκρατούν τον κόσμο και ενσπείρουν το φόβο στους πολίτες. Δεν υποστηρίζουμε ότι η δραχμή θα έλυνε όλα τα προβλήματα της οικονομίας διά μαγείας. Απεναντίας θα χρειαζόταν υπομονή και θυσίες αλλά με προοπτική για θετικά αποτελέσματα. Η επιστροφή στη δραχμή θα είχε και τις αρνητικές της συνέπειες. Εάν από την αρχή της κρίσης η Ελλάδα ζητούσε κούρεμα του χρέους (σε περίπτωση δε άρνησης προχωρούσε μονομερώς στο κούρεμα) και αν συγχρόνως συνδύαζε και επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, τη δραχμή, σήμερα θα ήμασταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτήν που βρισκόμαστε τώρα με τα μνημόνια και την ακραία λιτότητα. Θα βρισκόμασταν σε φάση ανάκαμψης. Ακόμα και σήμερα, αν επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα και αν ασκήσουμε πραγματικά  εθνική πολιτική, θα ανακάμψει η οικονομία μας πιο γρήγορα από ότι αναμένεται να συμβεί με τα μνημόνια και την ακραία λιτότητα.    
Η επόμενη μέρα και η καταιγίδα…
Η Ελλάδα, θα πρέπει, σοβαρά και μελετημένα, να βάλει στη φαρέτρα των διαπραγματεύσεων και πιθανή μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Μια  πραγματική διαπραγμάτευση της ελληνικής κατάστασης και των ελληνικών προβλημάτων χωρίς να είναι διατεθειμένη η Ελλάδα να προχωρήσει σε έξοδο από το ευρώ, είναι από χέρι σε πολύ μειονεκτική  θέση. Είναι σαν κάποιος, να κάνει αγώνα δρόμου, με το ένα πόδι. Και δε  μιλάω για μπλόφα. Μιλάω για  πραγματική θέση.  Αν στις διαπραγματεύσεις χρησιμοποιηθεί η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα σαν μπλόφα και όχι σαν θέση, το παιχνίδι είναι χαμένο.  Όποιος ισχυρίζεται ή όποιος πιστέψει ότι μπορεί να μπλοφάρει στην κυρία  Μέρκελ και στον Σόιμπλερ, ή στον Ντάισελμπλουμ δεν τους γνωρίζει καθόλου. Το παιχνίδι είναι χαμένο. Αυτός, που στις διαπραγματεύσεις επικαλεστεί ενδεχόμενη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα, θα  πρέπει να το εννοεί και όχι να μπλοφάρει. Είναι καιρός πλέον να παρθούν αποφάσεις.  Η  χώρα  αργοπεθαίνει.
Τι όμως  θα γινόταν μετά την έξοδο από το ευρώ; Θα  έχανε ο απλός κόσμος τα χρήματά του; Θα έχανε  την περιουσία του; Τη σύνταξή του; Το μισθό του; Πώς θα ήταν η επόμενη μέρα για τη χώρα μας;
Το τι θα  γίνει μετά την έξοδο από το ευρώ και τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα και αν συμφέρει να το αποφασίσουμε θα  πρέπει να  το συγκρίνουμε με το τι θα γίνει αν μείνουμε στην ευρωζώνη και στα  μνημόνια. Διότι, αυτά που λέγονται και αυτά που ακούγονται για την καταστροφή που θα ακολουθήσει, η επιστροφή στη δραχμή και υπονοούν συγχρόνως ότι αν τυχόν και μείνουμε στο ευρώ και αν έχουμε λίγη ακόμα υπομονή τα πράγματα θα  γίνουν καλύτερα,  σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Όλοι, οι περισσότεροι σοβαροί αναλυτές του κόσμου, λένε ότι αυτό δεν γίνεται. Αν η Ελλάδα  συνεχίσει να έχει  αυτόν τον δυσβάσταχτο όγκο χρέους, αν η Ελλάδα συνεχίσει να αντιμετωπίζει αυτό το τεράστιο πρόβλημα χρέους,  και συνεχίσει μέσα στην ίδια πολιτική των μνημονίων, η Ελλάδα και ο λαός  είναι καταδικασμένοι. Αποκλείεται να υπάρξει ανάπτυξη. Θα  υπάρξει επιδείνωση της ύφεσης. Θα περάσουμε σε διαδικασία μαρασμού. Αυτά που λέγονται για επικείμενη ανάπτυξη είναι απίστευτα πράγματα. Δε θα  υπάρξει ανάπτυξη ακολουθώντας την ίδια πολιτική.
Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε. Πρέπει να επιλέξουμε εμείς και όχι να παρασυρθούμε σε μιαν έξοδο από το ευρώ. Γιατί έτσι και αλλιώς, προχωρούμε  προς την έξοδο από το ευρώ και θα επέλθει καταιγίδα. Πρέπει να προετοιμαστούμε για να αντέξουμε την καταιγίδα. Και πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ μιας πρόσκαιρης καταιγίδας ή ενός αργού αλλά βέβαιου θανάτου…

Θα ακολουθήσει συνέχεια  στο επόμενο φύλο της εφημερίδας μας.
Για τα Σχόλιά σας: gamanol@teiath.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου