ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ
(ΜΕΡΟΣ 13ον)✔️
🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻
Ο Τηλέμαχος, είναι ο γιός τού Οδυσσέως. 'Ηταν νήπιο όταν εκείνος έφυγε γιά τον Τρωικό Πόλεμο. Τώρα είναι πιά ένας νεαρός άντρας, το μέλλον τού οποίου προμηνύεται.. δυσοίωνο. Ο πατέρας του αγνοείται, η μητέρα του δέχεται πιέσεις να παντρευτεί ξανά, οι μνηστήρες κατασπαταλούν την περιουσία του και τώρα, έχουν βάλει στο στόχαστρο και το ίδιον.
Ο Τηλέμαχος είναι ο γνήσιος διάδοχος τού θρόνου τής Ιθάκης, ΑΛΛΑ είναι ανώριμος. Οι μνηστήρες τον περιέπαιζαν, κανένα βάρος δεν είχε ο λόγος του, ακόμη και οι υπηρέτριες τον λοιδορούσαν. Καμμία εξουσία δεν είχε, απολύτως πουθενά. Παρά μόνο περιφερόταν πνιγμένος στο δίκιο του, μα δίχως να έχει καν την ευκαιρία τής αντίδρασης. Κι ενώ τού ανήκαν όλα, στην καθημερινότητα τού είχε επιβληθεί, μία άλλη, πολύ δυσάρεστη κατάσταση. Ξένος, εντός τής οικίας του και με δίχως κανένα δικαίωμα στην ίδια του την πατρογονική περιουσία. Μετά την συμβουλή τής θεάς Αθηνάς, ξεκινά γιά ένα ταξίδι στην Πύλο. Συναντά τον Νέστορα και στην Σπάρτη τον Μενέλαο και την Ελένη, γνωρίζοντας τους συμπολεμιστές τού πατέρα του στην Τροία, σε μία προσπάθεια να αναζητήσει τα ίχνη του.
🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻
Ο Τηλέμαχος, είναι ο γιός τού Οδυσσέως. 'Ηταν νήπιο όταν εκείνος έφυγε γιά τον Τρωικό Πόλεμο. Τώρα είναι πιά ένας νεαρός άντρας, το μέλλον τού οποίου προμηνύεται.. δυσοίωνο. Ο πατέρας του αγνοείται, η μητέρα του δέχεται πιέσεις να παντρευτεί ξανά, οι μνηστήρες κατασπαταλούν την περιουσία του και τώρα, έχουν βάλει στο στόχαστρο και το ίδιον.
Ο Τηλέμαχος είναι ο γνήσιος διάδοχος τού θρόνου τής Ιθάκης, ΑΛΛΑ είναι ανώριμος. Οι μνηστήρες τον περιέπαιζαν, κανένα βάρος δεν είχε ο λόγος του, ακόμη και οι υπηρέτριες τον λοιδορούσαν. Καμμία εξουσία δεν είχε, απολύτως πουθενά. Παρά μόνο περιφερόταν πνιγμένος στο δίκιο του, μα δίχως να έχει καν την ευκαιρία τής αντίδρασης. Κι ενώ τού ανήκαν όλα, στην καθημερινότητα τού είχε επιβληθεί, μία άλλη, πολύ δυσάρεστη κατάσταση. Ξένος, εντός τής οικίας του και με δίχως κανένα δικαίωμα στην ίδια του την πατρογονική περιουσία. Μετά την συμβουλή τής θεάς Αθηνάς, ξεκινά γιά ένα ταξίδι στην Πύλο. Συναντά τον Νέστορα και στην Σπάρτη τον Μενέλαο και την Ελένη, γνωρίζοντας τους συμπολεμιστές τού πατέρα του στην Τροία, σε μία προσπάθεια να αναζητήσει τα ίχνη του.
Η αναζήτηση τού πατέρα, συμβολίζει την αναζήτηση τής ταυτότητας, την γνώση τής ιστορίας, την επαφή με τις ρίζες. Ποιός είναι.✔️
Ο πατέρας είναι το σύμβολο τής αυθεντίας, τής τιμής και τής γονιδιακής συνέχειας, ο ηγέτης, ο ήρωας, ο προστάτης τής οικίας, τής οικογένειας, ή και τής χώρας. Η ένωση με τον πατέρα είναι ο δεσμός των δεσμών, μας λέει ο Πρόκλος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Τηλέμαχος πραγματοποιεί αυτό το ταξίδι, με την βοήθεια τής θεάς Αθηνάς/Σοφίας, καθώς αντιμετωπίζει ΤΟΝ ΕΣΧΑΤΟ ΚΙΝΔΥΝΟ.
Ταυτόχρονα η Πηνελόπη καρτερεί, με τεχνάσματα καθυστερεί, μέχρι να γυρίσει ο Οδυσσέας γιά να την σώσει αφού αυτός ήταν που πάντα την προστάτευε, που την είχε βασίλισσα στο παλάτι του, γιά να μπορεί η ομορφιά της τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική..να ακτινοβολεί, να λάμπει.
'Οσο ο Οδυσσέας απουσίαζε, μνηστήρες καθημερινά απόκοβαν από το βιός του και κατασπαταλούσαν την περιουσία του. Δεν τους ήταν αρκετό, αφού ο στόχος τους ήταν να πάρουν την θέση του, το βασίλειό του, δίπλα στην γυναίκα του και ταυτόχρονα επιθυμούσαν και την εξόντωση τού Τηλεμάχου, καθώς σαν νόμιμος κληρονόμος, τους ήταν εμπόδιο.
Μετά από το ταξίδι αυτό, ο Τηλέμαχος αποκτά εμπειρίες, ωριμάζει. Ο έφηβος, αναγνωρίζεται από τους παλαιούς συμπολεμιστές τού πατέρα του και αποκτά εκείνο που τού λείπει: το φρόνημα, την αυτοπεποίθηση, που θα καταστήσει και τον ίδιο ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΗ τού πατέρα του, κατά την μνηστηροφονία.✔️
Οι συγκυρίες έχουν πιά ωριμάσει, σε ένα αντάμωμα και μία συνεργασία όλων των μελών τής οικογένειας: 🔹(Οδυσσέας/ 'Ελληνας 🔹Πηνελόπη /Ελλάς🔹 Τηλέμαχος /Ελληνικός λαός)...που όμοιά της δεν έχει αντικρίσει η ανθρωπότητα.
Τα τελευταία 3 χρόνια, 108 νεαροί άρχοντες ζητούν από την Πηνελόπη να διαλέξει έναν από αυτούς, ως τον νέο της σύζυγο. 'Εχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους και κάθε μέρα η συμπεριφορά τους γίνεται όλο και χειρότερη. Απαιτούν πια, θέλοντάς τα όλα δικά τους.
Μα οι Θεοί έχουν άλλα σχέδια.
..Συνέχεια...........Τελευταίο.........
Ελένη ΔημητρίουπροςΟ λαός που ξεχνάει την ιστορία του και το παρελθόν του δεν έχει μέλλον.
ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ- ΜΝΗΣΤΗΡΟΦΟΝΙΑ
(ΜΕΡΟΣ 14ον--Τελευταίο)
🏹₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪🏹 🏹₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪🏹
Τα τελευταία 3 χρόνια, 108 νεαροί άρχοντες ζητούν από την Πηνελόπη να διαλέξει έναν από αυτούς, ως τον νέο της σύζυγο. Η Πηνελόπη με τεχνάσματα τους καθυστερεί, περιμένοντας την επιστροφή τού Οδυσσέως.
Δεν το γνωρίζει, μα ο Οδυσσέας έχει πιά γυρίσει στην Ιθάκη και καταστρώνει ένα ολόκληρο σχέδιο αφού δεν μπορεί να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Αυτό ισοδυναμεί με βέβαιο θάνατο. Πρώτα αναζητά συμμάχους και τους βρίσκει στα πρόσωπα των πιστών του βοσκών, τού Εύμαιου και τού Φιλοίτιου.
Στο μεταξύ επιστρέφει και ο Τηλέμαχος και συναντιέται επιτέλους με τον πατέρα του. Εκείνος του αποκαλύπτει το σχέδιό του γιά την μνηστηροφονία. Μετά από 20 χρόνια απουσίας, φτάνει επιτέλους στο ίδιο του το παλάτι μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο και κατοπτεύει τον χώρο και τους μνηστήρες. Εκείνοι συνεχίζουν να διασκεδάζουν και τού αποκαλύπτουν τον χειρότερο εαυτό τους.
Είναι η ημέρα τής εορτής τού Απόλλωνος και οι μνηστήρες κάνουν ένα πλούσιο δείπνο με άφθονο φαγητό, κρασί, τραγούδια και αθλοπαιδιές. Οι μνηστήρες συνεχίζουν να διασκεδάζουν στο παλάτι τού Οδυσσέα, όταν η θεά Αθηνά βάζει την ιδέα στον νου τής Πηνελόπης, να φέρει το τόξο τού Οδυσσέα με τα βέλη του και 12 πέλεκες, που είχαν µιά τρύπα στην κορφή. Τους βάζει να εκτελέσουν έναν άθλο: ο πιό ικανός, πρέπει να τεντώσει τη χορδή, στο παλιό τόξο τού Οδυσσέως και να περάσει ένα βέλος από τις τρύπες και των 12 πελέκιων που είναι στερεωμένοι στη σειρά. Το τόξο αυτό, είναι δώρο στον Οδυσσέα από φιλοξενία και ακόμη πιό παλιά, δώρο τού ίδιου τού Απόλλωνος. 'Οποιος από τους μνηστήρες θα το κατάφερνε, θα γινόταν ο νέος της σύζυγος. Μα όσο και αν προσπαθούν, το τόξο δεν λυγίζει. Ο ένας μετά τον άλλον, αποτυγχάνουν. Τα χέρια τους είναι μαλθακά και η αντοχή τους εξασθενισμένη, από την χρόνια κραιπάλη. Ζητά να προσπαθήσει και ο ζητιάνος, που έφτασε πριν λίγες μέρες στο παλάτι. Η Πηνελόπη φεύγει και τότε ο Εύμαιος, ο θεϊκός χοιροβοσκός, θέτει το μέγα τόξο στα χέρια τού Οδυσσέως. Οι μνηστήρες περιμένουν να τον λοιδορήσουν γιά την αναμενόμενη κατ' αυτούς αποτυχία του αλλά με έκπληξή τους βλέπουν τον γερο-ζητιάνο, να λυγίζει το τόξο με μαστοριά και το βέλος που ρίχνει, να βρίσκει τον στόχο του.
Μόνο που αυτόν που νόμιζαν γιά ζητιάνο είναι ο προεξάρχων των μνηστήρων. Ο Οδυσσέας αποκαλύπτεται και δίνει εντολή στους συνεργάτες του με κάποιο πρόσχημα, να αφαιρέσουν τα όπλα από το παλάτι, ώστε οι μνηστήρες να μην έχουν τρόπο να αμυνθούν. Οι πόρτες στον χώρο σφαλίζουν και ο Οδυσσέας σηκώνει το μέγα τόξο, στοχεύοντάς τους. Ο ένας μετά των άλλων μνηστήρων πέφτουν νεκροί. Ο Τηλέμαχος στο πλευρό του, βοηθώντας τον πατέρα του. Πρώτος ο Αντίνοος, αυτός ο πλάνος σφετεριστής τής νοήσεως, μετά ο Ευρύμαχος με τα αδίστακτα ένστικτα και σκοπούς, ο Αμφίνομος που ανάμεσα σε ψέματα και μισές αλήθειες παραποιούσε τους νόμους, τις αρχές και την τάξη, ο Αγέλαος που φερόταν στους ανθρώπους σαν σε ΚΟΠΑΔΙ ζώων, νομίζοντας ότι μπορούσε να τους οδηγεί όπου αυτός ήθελε γιά να εξυπηρετούν τα δόλια συμφέροντά του..μέχρι και τον Πείσανδρο, γιό τού Πολύκτορα, που τόλμησε να δώσει στην Πηνελόπη ένα μενταγιόν ως δώρο, προσπαθώντας να την δελεάσει. Να την καθιστίσει δλδ..άτιμη. Ο Οδυσσέας ψάχνει μέσα στο παλάτι μήπως κρυβόταν κανένας, γυρεύοντας να ξεφύγει απ’ τον μαύρο χάρο. Όλους τούς βρήκε σωριασμένους στη σκόνη και στο αίμα. 'Ηταν όλοι τους νεκροί. Μετά τους μνηστήρες έρχεται η σειρά των γυναικών, όσες μέσα στο παλάτι συνεργάστηκαν με εκείνους. Υπάρχει ίση ευθύνη. Δεν φταίνε μόνο οι άντρες, φταίνε και οι γυναίκες. Και όχι μόνο εκείνες που συνεργάστηκαν από δική τους πρωτοβουλία αλλά και όσες δεν αντιστάθηκαν, όταν τους προτάθηκε να γίνουν συνένοχοι. 'Ολες. Και οι 12.
'Ομως οι εικόνες που περιγράφουν την σκηνή από τον 'Ομηρο, δεν είναι εικόνες θανάτου αλλά μουσικής: '' 'Οπως ο άνδρας που γνωρίζει κιθάρα και ωδή, έτσι εύκολα τέντωσε τη χορδή στο μέγα τόξο ο Οδυσσέας και αυτή καλοτραγούδησε σαν γλυκόλαλο χελιδόνι''. Πραγματικά παράξενη εικόνα γιά το αίμα και τον τρόμο που ακολουθεί κατά την μνηστηροφονία. 'Ομως, καθ όλα ταιριαστή. 'Οπως η μουσική αρμονία, έτσι και το τόξο αυτό ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΣΑΛΕΥΤΗΚΕ.
-- ''Είναι ανόσιο να χαιρόμαστε βλέποντας σκοτωμένους'', θα πει ο βασιλιάς στην γερόντισσα Ευρύκλεια, που βλέποντάς τους νεκρούς, θέλει να ολολύξει από χαρά.
Η Ευρύκλεια, πηγαίνει στην Πηνελόπη και της λέει πως επιτέλους γύρισε ο Οδυσσέας. Εκείνη δεν την πιστεύει. Όταν όµως βεβαιώθηκε πως ο ξένος είναι ο Οδυσσέας, με το στρατήγημα τού κρεβατιού τους, τον αγκαλιάζει και κλαίνε κι οι δυό από χαρά.
Την επόμενη μέρα ο Οδυσσέας φεύγει γιά τα περίχωρα, όπου ζει ο πατέρας του Λαέρτης, απομονωμένος, χαμένος και πικραμένος γιά τον γιό του, που θεωρεί νεκρό. Τον βρίσκει και με την παρουσία του, τού δίνει την χαρά από την οποία είχε πάψει να ελπίζει.
Η θεά Αθηνά, αναλαμβάνει να καταπραΰνει την αναστάτωση, που δημιούργησε η δολοφονία τόσων νέων αρχόντων και συμφιλιώνει τους Ιθακίσιους, επαναφέροντας την τάξη που διασαλεύτηκε.
Ο Οδυσσέας είναι ένας ηλιακός βασιλέας, διότι φέρει επανειλημμένως την σφραγίδα τού αριθμού 12. Στην Τροία πηγαίνει με 12 πλοία, οι σταθμοί τής επιστροφής του είναι 12, περνά το ηλιακό του βέλος από 12 πελέκεις... Σαν ήλιος τής δικαιοσύνης, επιστρέφει λαμπερός στον θρόνο του και στην συνείδηση τού λαού του, την ημέρα τής εορτής τού Απόλλωνος, τού θεού τού Αγνού Φωτός και τής Διάνοιας.
Η Οδύσσεια είναι ένα κείμενο πάνω στις αρχές τής Ορφικής, Πυθαγόρειας και Πλατωνικής θεωρίας τής μετενσαρκώσεως. Στο νοητό επίπεδο, ο Οδυσσέας είναι μιά ψυχή σε αναγωγή (άγεται προς τα άνω) σε πορεία επιστροφής (νόστος) στην πατρίδα(ουράνια πατρίδα), στον πατέρα(θεό), στην Πηνελόπη(νοητόν κάλλος), γι αυτό η Πηνελόπη παρουσιάζεται καλλονή, παρά την ηλικία της. Είναι το πρότυπο, ο ψυχολογικός χάρτης που θα ακολουθήσουμε, ώστε να γνωρίσουμε την βαθιά σχέση ανάμεσα στον θνητό εφήμερο εαυτό μας και στον Αθάνατο 'Ηλιο-Φως.
Οι Ελληνικοί μύθοι, έχουν κωδικοποιημένη μέσα τους ΔΥΝΑΜΗ. Την δραστική εκείνη ιδιότητα που μπορεί να μας βοηθήσει να βελτιώσουμε την ζωή μας, πέρα από τις προσδοκίες μας. Δεν υπάρχει στον κόσμο ιστορία, που να έχει περισσότερο από την Οδύσσεια αυτήν την μεταμορφωτική δύναμη. Καθιστά μιά ζήμωση στη ψυχή, δημιουργώντας της ένα αρχέτυπο που καθοδηγεί την Ελληνίδα ψυχή στον δρόμο προς την Θέωση και συνάμα και ολόκληρο τον Ελληνισμό σε Αιώνιες Δόξες. Η Πηνελόπη/Ελλάς, πάντα ορθή, σταθερή, υπομονετική, ΑΚΛΟΝΗΤΗ σαν την ιερή ελιά στο δωμάτιό της, να καρτερεί τον 'Ελληνα σύζυγο/ηγέτη/ήρωα. Φιλοξενεί, ανέχεται ακόμη και την κατασπατάληση τής περιουσίας τού γιού της μα ποτέ δεν αποδέχεται κάποιον άλλον στην θέση τού Οδυσσέως. 'Ισως γιατί γνωρίζει ότι μόλις αυτός επιστρέψει, θα τα πάρει όλα πίσω και πάλι. Ο Οδυσσεύς/'Ελλην, αφού έχει αποκτήσει όλη την εμπειρία, αφού έχει κρατήσει ατόφιες τις αξίες, αφού δοκιμάστηκε η ψυχή του με πλήθος εμπόδια και τελικά κατάφερε να τα υπερνικήσει, οι θεοί τον καθιστούν ικανό γιά να γυρίσει πίσω στη Ιθάκη και να πάρει πάλι πίσω τον Θρόνο του σαν Βασιλεύς και όλα όσα δικαιωματικά θα πρέπει να κληροδοτήσει στον γιό του. Ο Τηλέμαχος/Ελληνικός λαός, στην αρχή ανήλικος άρα και ανώριμος, με την συμβουλή τής θεάς Αθηνάς/Σοφίας, θα γνωρίσει τις ρίζες του, θα καλύψει τα κενά όλων όσων δεν γνωρίζει γιά τα πεπραγμένα τού πατέρα του στην Τροία. Αυτά που μαθαίνει από τους ίδιους τους συμπολεμιστές του, τον κάνουν να νιώσει υπερηφάνεια μα και ευθύνη στο να φανεί αντάξιος απόγονος αυτού. 'Οταν θα γυρίσει πίσω, θα είναι ένας άλλος άνθρωπος. Και πιά είναι έτοιμος γιά να γίνει ο βοηθός και συμπολεμιστής τού πατέρα του, γιά την μνηστηροφονία.
Τρείς οι βασικού θεοί σύμμαχοι τού Οδυσσέως: Αθηνά, Απόλλωνας, Δίας. Οι πιό Φωτεινοί θεοί τού Ελληνικού Πανθέου κι ένας απέναντί του: ο Ποσειδώνας αφού τού τύφλωσε τον γιό του Πολύφημο. Στην ουσία ο Οδυσσέας πάλεψε με το ίδιο του το συναίσθημα/Ποσειδώνας, με τον κακό εαυτό του. Δεν το γνώριζε, μα όσο πάλευε τα δεινά γιά να καταφέρει να γυρίσει στην Ιθάκη, οι θεοί δεν τον άφησαν μόνο ποτέ. Ούτε αβοήθητο και Π Ο Τ Ε δεν ξέφυγε τής προσοχής τους.☑️
🏹₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪🏹 🏹₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪🏹
Τα τελευταία 3 χρόνια, 108 νεαροί άρχοντες ζητούν από την Πηνελόπη να διαλέξει έναν από αυτούς, ως τον νέο της σύζυγο. Η Πηνελόπη με τεχνάσματα τους καθυστερεί, περιμένοντας την επιστροφή τού Οδυσσέως.
Δεν το γνωρίζει, μα ο Οδυσσέας έχει πιά γυρίσει στην Ιθάκη και καταστρώνει ένα ολόκληρο σχέδιο αφού δεν μπορεί να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Αυτό ισοδυναμεί με βέβαιο θάνατο. Πρώτα αναζητά συμμάχους και τους βρίσκει στα πρόσωπα των πιστών του βοσκών, τού Εύμαιου και τού Φιλοίτιου.
Στο μεταξύ επιστρέφει και ο Τηλέμαχος και συναντιέται επιτέλους με τον πατέρα του. Εκείνος του αποκαλύπτει το σχέδιό του γιά την μνηστηροφονία. Μετά από 20 χρόνια απουσίας, φτάνει επιτέλους στο ίδιο του το παλάτι μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο και κατοπτεύει τον χώρο και τους μνηστήρες. Εκείνοι συνεχίζουν να διασκεδάζουν και τού αποκαλύπτουν τον χειρότερο εαυτό τους.
Είναι η ημέρα τής εορτής τού Απόλλωνος και οι μνηστήρες κάνουν ένα πλούσιο δείπνο με άφθονο φαγητό, κρασί, τραγούδια και αθλοπαιδιές. Οι μνηστήρες συνεχίζουν να διασκεδάζουν στο παλάτι τού Οδυσσέα, όταν η θεά Αθηνά βάζει την ιδέα στον νου τής Πηνελόπης, να φέρει το τόξο τού Οδυσσέα με τα βέλη του και 12 πέλεκες, που είχαν µιά τρύπα στην κορφή. Τους βάζει να εκτελέσουν έναν άθλο: ο πιό ικανός, πρέπει να τεντώσει τη χορδή, στο παλιό τόξο τού Οδυσσέως και να περάσει ένα βέλος από τις τρύπες και των 12 πελέκιων που είναι στερεωμένοι στη σειρά. Το τόξο αυτό, είναι δώρο στον Οδυσσέα από φιλοξενία και ακόμη πιό παλιά, δώρο τού ίδιου τού Απόλλωνος. 'Οποιος από τους μνηστήρες θα το κατάφερνε, θα γινόταν ο νέος της σύζυγος. Μα όσο και αν προσπαθούν, το τόξο δεν λυγίζει. Ο ένας μετά τον άλλον, αποτυγχάνουν. Τα χέρια τους είναι μαλθακά και η αντοχή τους εξασθενισμένη, από την χρόνια κραιπάλη. Ζητά να προσπαθήσει και ο ζητιάνος, που έφτασε πριν λίγες μέρες στο παλάτι. Η Πηνελόπη φεύγει και τότε ο Εύμαιος, ο θεϊκός χοιροβοσκός, θέτει το μέγα τόξο στα χέρια τού Οδυσσέως. Οι μνηστήρες περιμένουν να τον λοιδορήσουν γιά την αναμενόμενη κατ' αυτούς αποτυχία του αλλά με έκπληξή τους βλέπουν τον γερο-ζητιάνο, να λυγίζει το τόξο με μαστοριά και το βέλος που ρίχνει, να βρίσκει τον στόχο του.
Μόνο που αυτόν που νόμιζαν γιά ζητιάνο είναι ο προεξάρχων των μνηστήρων. Ο Οδυσσέας αποκαλύπτεται και δίνει εντολή στους συνεργάτες του με κάποιο πρόσχημα, να αφαιρέσουν τα όπλα από το παλάτι, ώστε οι μνηστήρες να μην έχουν τρόπο να αμυνθούν. Οι πόρτες στον χώρο σφαλίζουν και ο Οδυσσέας σηκώνει το μέγα τόξο, στοχεύοντάς τους. Ο ένας μετά των άλλων μνηστήρων πέφτουν νεκροί. Ο Τηλέμαχος στο πλευρό του, βοηθώντας τον πατέρα του. Πρώτος ο Αντίνοος, αυτός ο πλάνος σφετεριστής τής νοήσεως, μετά ο Ευρύμαχος με τα αδίστακτα ένστικτα και σκοπούς, ο Αμφίνομος που ανάμεσα σε ψέματα και μισές αλήθειες παραποιούσε τους νόμους, τις αρχές και την τάξη, ο Αγέλαος που φερόταν στους ανθρώπους σαν σε ΚΟΠΑΔΙ ζώων, νομίζοντας ότι μπορούσε να τους οδηγεί όπου αυτός ήθελε γιά να εξυπηρετούν τα δόλια συμφέροντά του..μέχρι και τον Πείσανδρο, γιό τού Πολύκτορα, που τόλμησε να δώσει στην Πηνελόπη ένα μενταγιόν ως δώρο, προσπαθώντας να την δελεάσει. Να την καθιστίσει δλδ..άτιμη. Ο Οδυσσέας ψάχνει μέσα στο παλάτι μήπως κρυβόταν κανένας, γυρεύοντας να ξεφύγει απ’ τον μαύρο χάρο. Όλους τούς βρήκε σωριασμένους στη σκόνη και στο αίμα. 'Ηταν όλοι τους νεκροί. Μετά τους μνηστήρες έρχεται η σειρά των γυναικών, όσες μέσα στο παλάτι συνεργάστηκαν με εκείνους. Υπάρχει ίση ευθύνη. Δεν φταίνε μόνο οι άντρες, φταίνε και οι γυναίκες. Και όχι μόνο εκείνες που συνεργάστηκαν από δική τους πρωτοβουλία αλλά και όσες δεν αντιστάθηκαν, όταν τους προτάθηκε να γίνουν συνένοχοι. 'Ολες. Και οι 12.
'Ομως οι εικόνες που περιγράφουν την σκηνή από τον 'Ομηρο, δεν είναι εικόνες θανάτου αλλά μουσικής: '' 'Οπως ο άνδρας που γνωρίζει κιθάρα και ωδή, έτσι εύκολα τέντωσε τη χορδή στο μέγα τόξο ο Οδυσσέας και αυτή καλοτραγούδησε σαν γλυκόλαλο χελιδόνι''. Πραγματικά παράξενη εικόνα γιά το αίμα και τον τρόμο που ακολουθεί κατά την μνηστηροφονία. 'Ομως, καθ όλα ταιριαστή. 'Οπως η μουσική αρμονία, έτσι και το τόξο αυτό ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΣΑΛΕΥΤΗΚΕ.
-- ''Είναι ανόσιο να χαιρόμαστε βλέποντας σκοτωμένους'', θα πει ο βασιλιάς στην γερόντισσα Ευρύκλεια, που βλέποντάς τους νεκρούς, θέλει να ολολύξει από χαρά.
Η Ευρύκλεια, πηγαίνει στην Πηνελόπη και της λέει πως επιτέλους γύρισε ο Οδυσσέας. Εκείνη δεν την πιστεύει. Όταν όµως βεβαιώθηκε πως ο ξένος είναι ο Οδυσσέας, με το στρατήγημα τού κρεβατιού τους, τον αγκαλιάζει και κλαίνε κι οι δυό από χαρά.
Την επόμενη μέρα ο Οδυσσέας φεύγει γιά τα περίχωρα, όπου ζει ο πατέρας του Λαέρτης, απομονωμένος, χαμένος και πικραμένος γιά τον γιό του, που θεωρεί νεκρό. Τον βρίσκει και με την παρουσία του, τού δίνει την χαρά από την οποία είχε πάψει να ελπίζει.
Η θεά Αθηνά, αναλαμβάνει να καταπραΰνει την αναστάτωση, που δημιούργησε η δολοφονία τόσων νέων αρχόντων και συμφιλιώνει τους Ιθακίσιους, επαναφέροντας την τάξη που διασαλεύτηκε.
Ο Οδυσσέας είναι ένας ηλιακός βασιλέας, διότι φέρει επανειλημμένως την σφραγίδα τού αριθμού 12. Στην Τροία πηγαίνει με 12 πλοία, οι σταθμοί τής επιστροφής του είναι 12, περνά το ηλιακό του βέλος από 12 πελέκεις... Σαν ήλιος τής δικαιοσύνης, επιστρέφει λαμπερός στον θρόνο του και στην συνείδηση τού λαού του, την ημέρα τής εορτής τού Απόλλωνος, τού θεού τού Αγνού Φωτός και τής Διάνοιας.
Η Οδύσσεια είναι ένα κείμενο πάνω στις αρχές τής Ορφικής, Πυθαγόρειας και Πλατωνικής θεωρίας τής μετενσαρκώσεως. Στο νοητό επίπεδο, ο Οδυσσέας είναι μιά ψυχή σε αναγωγή (άγεται προς τα άνω) σε πορεία επιστροφής (νόστος) στην πατρίδα(ουράνια πατρίδα), στον πατέρα(θεό), στην Πηνελόπη(νοητόν κάλλος), γι αυτό η Πηνελόπη παρουσιάζεται καλλονή, παρά την ηλικία της. Είναι το πρότυπο, ο ψυχολογικός χάρτης που θα ακολουθήσουμε, ώστε να γνωρίσουμε την βαθιά σχέση ανάμεσα στον θνητό εφήμερο εαυτό μας και στον Αθάνατο 'Ηλιο-Φως.
Οι Ελληνικοί μύθοι, έχουν κωδικοποιημένη μέσα τους ΔΥΝΑΜΗ. Την δραστική εκείνη ιδιότητα που μπορεί να μας βοηθήσει να βελτιώσουμε την ζωή μας, πέρα από τις προσδοκίες μας. Δεν υπάρχει στον κόσμο ιστορία, που να έχει περισσότερο από την Οδύσσεια αυτήν την μεταμορφωτική δύναμη. Καθιστά μιά ζήμωση στη ψυχή, δημιουργώντας της ένα αρχέτυπο που καθοδηγεί την Ελληνίδα ψυχή στον δρόμο προς την Θέωση και συνάμα και ολόκληρο τον Ελληνισμό σε Αιώνιες Δόξες. Η Πηνελόπη/Ελλάς, πάντα ορθή, σταθερή, υπομονετική, ΑΚΛΟΝΗΤΗ σαν την ιερή ελιά στο δωμάτιό της, να καρτερεί τον 'Ελληνα σύζυγο/ηγέτη/ήρωα. Φιλοξενεί, ανέχεται ακόμη και την κατασπατάληση τής περιουσίας τού γιού της μα ποτέ δεν αποδέχεται κάποιον άλλον στην θέση τού Οδυσσέως. 'Ισως γιατί γνωρίζει ότι μόλις αυτός επιστρέψει, θα τα πάρει όλα πίσω και πάλι. Ο Οδυσσεύς/'Ελλην, αφού έχει αποκτήσει όλη την εμπειρία, αφού έχει κρατήσει ατόφιες τις αξίες, αφού δοκιμάστηκε η ψυχή του με πλήθος εμπόδια και τελικά κατάφερε να τα υπερνικήσει, οι θεοί τον καθιστούν ικανό γιά να γυρίσει πίσω στη Ιθάκη και να πάρει πάλι πίσω τον Θρόνο του σαν Βασιλεύς και όλα όσα δικαιωματικά θα πρέπει να κληροδοτήσει στον γιό του. Ο Τηλέμαχος/Ελληνικός λαός, στην αρχή ανήλικος άρα και ανώριμος, με την συμβουλή τής θεάς Αθηνάς/Σοφίας, θα γνωρίσει τις ρίζες του, θα καλύψει τα κενά όλων όσων δεν γνωρίζει γιά τα πεπραγμένα τού πατέρα του στην Τροία. Αυτά που μαθαίνει από τους ίδιους τους συμπολεμιστές του, τον κάνουν να νιώσει υπερηφάνεια μα και ευθύνη στο να φανεί αντάξιος απόγονος αυτού. 'Οταν θα γυρίσει πίσω, θα είναι ένας άλλος άνθρωπος. Και πιά είναι έτοιμος γιά να γίνει ο βοηθός και συμπολεμιστής τού πατέρα του, γιά την μνηστηροφονία.
Τρείς οι βασικού θεοί σύμμαχοι τού Οδυσσέως: Αθηνά, Απόλλωνας, Δίας. Οι πιό Φωτεινοί θεοί τού Ελληνικού Πανθέου κι ένας απέναντί του: ο Ποσειδώνας αφού τού τύφλωσε τον γιό του Πολύφημο. Στην ουσία ο Οδυσσέας πάλεψε με το ίδιο του το συναίσθημα/Ποσειδώνας, με τον κακό εαυτό του. Δεν το γνώριζε, μα όσο πάλευε τα δεινά γιά να καταφέρει να γυρίσει στην Ιθάκη, οι θεοί δεν τον άφησαν μόνο ποτέ. Ούτε αβοήθητο και Π Ο Τ Ε δεν ξέφυγε τής προσοχής τους.☑️
.....και αφού εξαγνίζεται το μέρος με φωτιά και θειάφι, μιά φωνή θα μείνει να φωνάζει εις τους αιώνες, μιά φωνή που φτάνει ως τα Ουράνια, γιά να υπενθυμίζει στους μελλοντικούς επίδοξους μνηστήρες/άρπαγες, ότι το έγκλημά τους είναι.. η προσπάθειά τους να κλέψουν τον κόσμο των Ελλήνων, έναν κόσμο που τους παραδόθηκε από τους ίδιους τους Θεούς.
Και οι Θεοί αυτό δεν το συγχωρούν.
Και οι Θεοί αυτό δεν το συγχωρούν.
ΤΕΛΟΣ
[...''την ημέρα τής εορτής τού Απόλλωνος, τού θεού τού Αγνού Φωτός και τής Διάνοιας'']
...ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ, ΓΕΜΑΤΗ ΦΩΣ.☀️🇬🇷
-
-
-
-
Ελένη Σ. Δημητρίου....🙂
-
-
-
-
Ελένη Σ. Δημητρίου....🙂
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου