και λιγα λογια για Παλαμιδη
ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΠΡΙΑ ΕΠΗ: ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΑΛΑΜΗΔΗ
( Η συκοφάντηση ενός εφευρέτη)
Έρρωσθε, αγαπητοί Μυθολόγοι!
Ας αρχίσουμε μ' ένα ερώτημα, φίλοι μου! Ποιοι ήρωες μάς έρχονται στο νου, όταν ανατρέχουμε στα ομηρικά ή αλλιώς κύκλια έπη;
Το πρώτο όνομα που βγαίνει από τη μνήμη είναι του Αχιλλέα, μετά του Οδυσσέα, του Αγαμέμνονα, του Μενέλαου, του Αίαντα και ως εκεί.
Το όνομα Παλαμήδης δε θα περάσει, όσο κι αν προσπαθήσουμε, από τους διαδρόμους της μνήμης.
Πρώτα-πρώτα δεν δρα στην Ιλιάδα, γιατί η ζωή του κόβεται εν ατιμία στο ένατο έτος του Τρωικού πολέμου. Η δράση του σημειώνεται από την πρώτη προσπάθεια των Ελλήνων να μαζευτούν στην Αυλίδα, να υπερασπίσουν την τιμή των Ελλήνων, που πρόσβαλε ο Πάρις απαγάγοντας την Ωραία Ελένη. Επειδή μερικοί φάνηκαν απρόθυμοι να συμμετάσχουν, συγκροτούνται αποστολές, να πείσουν τους διστακτικούς.
Ο Αγαμέμνονας, συνοδευόμενος από τον Μενέλαο και τον Παλαμήδη, φθάνουν στην Ιθάκη, όπου συναντούν μεγάλη δυσκολία στο να πείσουν τον Οδυσσέα. Οι ενδοιασμοί του έχουν σχέση με το χρησμό, που πήρε κάποτε από τον Ιθακήσιο μάντη Αλιθέρση:
“Αν πας στην Τροία, δεν θα γυρίσεις παρά σε 20 χρόνια, μόνος και απένταρος”.
Έτσι, λοιπόν, αποφεύγει τη συμμετοχή, παριστάνοντας τον τρελό.
Η τριμελής αντιπροσωπεία τον βρίσκει να φορά ένα πίλημα(σκουφί) σε σχήμα αβγού στο κεφάλι, όπως οι χωρικοί, και να οργώνει μ' ένα γαϊδούρι και ένα μοσχάρι ζεμένα, ρίχνοντας αλάτι, αντί σπόρο, πίσω του με τις φούχτες.
Επειδή έκανε σα να μην γνώριζε τους επιφανείς ξένους, ο επινοητικός Παλαμήδης αρπάζει το νήπιο Τηλέμαχο από τα χέρια της μάνας του Πηνελόπης και το ξαπλώνει κάτω μπροστά στα ζώα που πλησίαζαν. Ο Οδυσσέας σταματά απότομα, να μη σκοτώσει το γιο του.
Έτσι το τέχνασμα του Παλαμήδη ρίχνει κάτω τη μάσκα του τρελού που φορούσε και αναγκάζεται να πάρει μέρος στην επιχείρηση. Φυσικά στο μυαλό του χαράζεται εντονότατα ο ρόλος του Παλαμήδη.
Η πρώτη αυτή εκστρατεία ενάντια στην Τροία δεν τελεσφορεί, φθάνει μεν μέχρι την Τευθρανία που λεηλατείται, αλλά ακολουθεί η επιστροφή, ο καθένας αρχηγός στον τόπο του και ο Αχιλλέας στη Σκύρο.
Στη δεύτερη εκστρατεία στην Τροία, που ξεκινά δραματικά από την Αυλίδα με τη θυσία της Ιφιγένειας, κόρης του αρχιστράτηγου Αγαμέμνονα, οι Έλληνες κυριεύουν και την Τένεδο. Εδώ ξανασυναντάμε τον Αργείο Παλαμήδη, το γιο του Ναύπλιου και της Κλυμένης, να προσφέρει εκατόμβη στον Απόλλωνα, την ευχαριστήρια θυσία για τη κατάληψη του νησιού, που, ωστόσο, έχει απρόβλεπτη κατάληξη. Ένα νερόφιδο σύρεται ως το βωμό και δαγκώνει το Φιλοκτήτη, αφήνοντας πάνω του τη γνωστή για τη δυσοσμία της ανίατη πληγή. Ο Φιλοκτήτης μεταφέρεται στη Λήμνο και εγκαταλείπεται.
Πλησιάζει πια ο δέκατος χρόνος του πολέμου και οι Έλληνες, αφού λεηλάτησαν τις μικρασιατικές ακτές, συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους στην πόλη της Τροίας.
Στην τελευταία προσπάθεια λαφυραγώγησης των γύρω περιοχών, ο Αγαμέμνονας στέλνει τον Οδυσσέα στη Θράκη, αλλά αυτός επιστρέφει άπρακτος, με τα χέρια άδεια. Ο Παλαμήδης τον κατηγορεί ανοιχτά για τεμπέλη και δειλό.
Ο Οδυσσέας τονίζει πως η άκαρπη επιδρομή δεν οφείλεται στη δική του αμέλεια και πως και αυτός να πήγαινε, το ίδιο αποτέλεσμα θα έφερνε.
Ο Παλαμήδης το εκλαμβάνει για πρόκληση και μπαρκάρει αμέσως.
Πριν περάσει πολύς καιρός, επιστρέφει με ολόκληρο φορτίο στάρι.
Ο Οδυσσέας δεν μπορεί να το χωνέψει αυτό, έκατσε στο στομάχι του, βρίσκοντας την άλλη μπουκιά, εκείνη που έκλεισε άδοξα την παράστασή του ως τρελού..
Άπό εδώ αρχίζει και η στοχοποίηση του Παλαμήδη. Πολυμήχανος καθώς ήταν, καταστρώνει γρήγορα το σχέδιο της εκδίκησης. Πρώτα στέλνει μήνυμα στον Αγαμέμνονα:
“Οι θεοί με προειδοποίησαν πως ετοιμάζεται προδοσία. Το στρατόπεδο πρέπει να μετακινηθεί για μια ολόκληρη μέρα και μια ολόκληρη νύχτα”.
Ο Αγαμέμνονας πιστεύει στο μήνυμα και, όταν γίνεται η μετακίνηση, ο πανούργος Οδυσσέας με απόλυτη μυστικότητα θάβει ένα σάκο γεμάτο χρυσάφι στο σημείο που ήταν στημένη η σκηνή του Παλαμήδη. Ύστερα αναγκάζει κάποιο Φρύγα αιχμάλωτο να γράψει ένα γράμμα, σα να το έγραφε ο Πρίαμος στον Παλαμήδη:
“Ο χρυσός που σου έστειλα είναι η αμοιβή σου για την προδοσία του ελληνικού στρατοπέδου”.
Διατάσσει στη συνέχεια τον αιχμάλωτο να το παραδώσει στον Παλαμήδη, αλλά, πριν προλάβει να εκτελέσει την εντολή, τον σκοτώνει έξω από το στρατόπεδο. Όταν το στρατόπεδο ξαναγυρνά στην παλιά του θέση, κάποιος βρίσκει το νεκρό και το γράμμα και το παραδίνει στον Αγαμέμνονα.
Ο Παλαμήδης περνά από στρατοδικείο, όπου αρνείται επίμονα ότι τον δωροδόκησε ο Πρίαμος ή οποιοσδήποτε άλλος. Ο πανούργος Οδυσσέας προτείνει να ερευνήσουν τη σκηνή του, όπου και βρίσκουν, όπως είναι φυσικό, το θαμμένο χρυσάφι.
Έτσι εκτελείται ως ένοχος εσχάτης προδοσίας, με λιθοβολισμό από τους στρατιώτες.
δειτε την συνεχεια στο ( Η συκοφάντηση ενός εφευρέτη)
Έρρωσθε, αγαπητοί Μυθολόγοι!
Ας αρχίσουμε μ' ένα ερώτημα, φίλοι μου! Ποιοι ήρωες μάς έρχονται στο νου, όταν ανατρέχουμε στα ομηρικά ή αλλιώς κύκλια έπη;
Το πρώτο όνομα που βγαίνει από τη μνήμη είναι του Αχιλλέα, μετά του Οδυσσέα, του Αγαμέμνονα, του Μενέλαου, του Αίαντα και ως εκεί.
Το όνομα Παλαμήδης δε θα περάσει, όσο κι αν προσπαθήσουμε, από τους διαδρόμους της μνήμης.
Πρώτα-πρώτα δεν δρα στην Ιλιάδα, γιατί η ζωή του κόβεται εν ατιμία στο ένατο έτος του Τρωικού πολέμου. Η δράση του σημειώνεται από την πρώτη προσπάθεια των Ελλήνων να μαζευτούν στην Αυλίδα, να υπερασπίσουν την τιμή των Ελλήνων, που πρόσβαλε ο Πάρις απαγάγοντας την Ωραία Ελένη. Επειδή μερικοί φάνηκαν απρόθυμοι να συμμετάσχουν, συγκροτούνται αποστολές, να πείσουν τους διστακτικούς.
Ο Αγαμέμνονας, συνοδευόμενος από τον Μενέλαο και τον Παλαμήδη, φθάνουν στην Ιθάκη, όπου συναντούν μεγάλη δυσκολία στο να πείσουν τον Οδυσσέα. Οι ενδοιασμοί του έχουν σχέση με το χρησμό, που πήρε κάποτε από τον Ιθακήσιο μάντη Αλιθέρση:
“Αν πας στην Τροία, δεν θα γυρίσεις παρά σε 20 χρόνια, μόνος και απένταρος”.
Έτσι, λοιπόν, αποφεύγει τη συμμετοχή, παριστάνοντας τον τρελό.
Η τριμελής αντιπροσωπεία τον βρίσκει να φορά ένα πίλημα(σκουφί) σε σχήμα αβγού στο κεφάλι, όπως οι χωρικοί, και να οργώνει μ' ένα γαϊδούρι και ένα μοσχάρι ζεμένα, ρίχνοντας αλάτι, αντί σπόρο, πίσω του με τις φούχτες.
Επειδή έκανε σα να μην γνώριζε τους επιφανείς ξένους, ο επινοητικός Παλαμήδης αρπάζει το νήπιο Τηλέμαχο από τα χέρια της μάνας του Πηνελόπης και το ξαπλώνει κάτω μπροστά στα ζώα που πλησίαζαν. Ο Οδυσσέας σταματά απότομα, να μη σκοτώσει το γιο του.
Έτσι το τέχνασμα του Παλαμήδη ρίχνει κάτω τη μάσκα του τρελού που φορούσε και αναγκάζεται να πάρει μέρος στην επιχείρηση. Φυσικά στο μυαλό του χαράζεται εντονότατα ο ρόλος του Παλαμήδη.
Η πρώτη αυτή εκστρατεία ενάντια στην Τροία δεν τελεσφορεί, φθάνει μεν μέχρι την Τευθρανία που λεηλατείται, αλλά ακολουθεί η επιστροφή, ο καθένας αρχηγός στον τόπο του και ο Αχιλλέας στη Σκύρο.
Στη δεύτερη εκστρατεία στην Τροία, που ξεκινά δραματικά από την Αυλίδα με τη θυσία της Ιφιγένειας, κόρης του αρχιστράτηγου Αγαμέμνονα, οι Έλληνες κυριεύουν και την Τένεδο. Εδώ ξανασυναντάμε τον Αργείο Παλαμήδη, το γιο του Ναύπλιου και της Κλυμένης, να προσφέρει εκατόμβη στον Απόλλωνα, την ευχαριστήρια θυσία για τη κατάληψη του νησιού, που, ωστόσο, έχει απρόβλεπτη κατάληξη. Ένα νερόφιδο σύρεται ως το βωμό και δαγκώνει το Φιλοκτήτη, αφήνοντας πάνω του τη γνωστή για τη δυσοσμία της ανίατη πληγή. Ο Φιλοκτήτης μεταφέρεται στη Λήμνο και εγκαταλείπεται.
Πλησιάζει πια ο δέκατος χρόνος του πολέμου και οι Έλληνες, αφού λεηλάτησαν τις μικρασιατικές ακτές, συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους στην πόλη της Τροίας.
Στην τελευταία προσπάθεια λαφυραγώγησης των γύρω περιοχών, ο Αγαμέμνονας στέλνει τον Οδυσσέα στη Θράκη, αλλά αυτός επιστρέφει άπρακτος, με τα χέρια άδεια. Ο Παλαμήδης τον κατηγορεί ανοιχτά για τεμπέλη και δειλό.
Ο Οδυσσέας τονίζει πως η άκαρπη επιδρομή δεν οφείλεται στη δική του αμέλεια και πως και αυτός να πήγαινε, το ίδιο αποτέλεσμα θα έφερνε.
Ο Παλαμήδης το εκλαμβάνει για πρόκληση και μπαρκάρει αμέσως.
Πριν περάσει πολύς καιρός, επιστρέφει με ολόκληρο φορτίο στάρι.
Ο Οδυσσέας δεν μπορεί να το χωνέψει αυτό, έκατσε στο στομάχι του, βρίσκοντας την άλλη μπουκιά, εκείνη που έκλεισε άδοξα την παράστασή του ως τρελού..
Άπό εδώ αρχίζει και η στοχοποίηση του Παλαμήδη. Πολυμήχανος καθώς ήταν, καταστρώνει γρήγορα το σχέδιο της εκδίκησης. Πρώτα στέλνει μήνυμα στον Αγαμέμνονα:
“Οι θεοί με προειδοποίησαν πως ετοιμάζεται προδοσία. Το στρατόπεδο πρέπει να μετακινηθεί για μια ολόκληρη μέρα και μια ολόκληρη νύχτα”.
Ο Αγαμέμνονας πιστεύει στο μήνυμα και, όταν γίνεται η μετακίνηση, ο πανούργος Οδυσσέας με απόλυτη μυστικότητα θάβει ένα σάκο γεμάτο χρυσάφι στο σημείο που ήταν στημένη η σκηνή του Παλαμήδη. Ύστερα αναγκάζει κάποιο Φρύγα αιχμάλωτο να γράψει ένα γράμμα, σα να το έγραφε ο Πρίαμος στον Παλαμήδη:
“Ο χρυσός που σου έστειλα είναι η αμοιβή σου για την προδοσία του ελληνικού στρατοπέδου”.
Διατάσσει στη συνέχεια τον αιχμάλωτο να το παραδώσει στον Παλαμήδη, αλλά, πριν προλάβει να εκτελέσει την εντολή, τον σκοτώνει έξω από το στρατόπεδο. Όταν το στρατόπεδο ξαναγυρνά στην παλιά του θέση, κάποιος βρίσκει το νεκρό και το γράμμα και το παραδίνει στον Αγαμέμνονα.
Ο Παλαμήδης περνά από στρατοδικείο, όπου αρνείται επίμονα ότι τον δωροδόκησε ο Πρίαμος ή οποιοσδήποτε άλλος. Ο πανούργος Οδυσσέας προτείνει να ερευνήσουν τη σκηνή του, όπου και βρίσκουν, όπως είναι φυσικό, το θαμμένο χρυσάφι.
Έτσι εκτελείται ως ένοχος εσχάτης προδοσίας, με λιθοβολισμό από τους στρατιώτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου