και μια ερμηνία του μυθου συμπληγάδων από Βικιπαιδια
Ερμηνεία του μύθου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο παραπάνω μύθος των Συμπληγάδων, ούτε λίγο ούτε πολύ, φανερώνει πράγματι την αγωνία των πρώτων θαλασσοπόρων που άρχισαν να εκτελούν μεγάλους πλόες σε άγνωστες θάλασσες. Η όλη περιγραφή του μύθου παρουσιάζει σε όλο της το μεγαλείο αυτό το φαινόμενο που και σήμερα ακόμη αντιμετωπίζει οποιοδήποτε μικρό σκάφος που επιχειρεί διάπλου στενού διαύλου με κυματισμό. Ως γνωστό ένα μικρό σκάφος υπόκειται περισσότερο σε καταπονήσεις, έτσι κατά τον προνευστασμό (σκαμπανέβασμα) κάθε φορά που ανυψώνεται η πλώρη παύει και να υφίσταται (κατά πλώρα) οπτικό πεδίο θάλασσας. Στην επόμενη φάση λόγω του υφιστάμενου από πρύμνη κυματισμού η πλώρη στρέφει είτε δεξιά, είτε αριστερά με πλήρες οπτικό πεδίο της έναντι κάθε φορά παρακείμενης ακτής.
Αυτό έχει ως συνέπεια να εναλλάσσεται το οπτικό πεδίο της πλώρης με ξηρά - δίαυλο - ξηρά. Αυτό το μέχρι τότε "άγνωστο" φαινόμενο σε πρώτη εικόνα αντίληψης παρουσιάζεται ως να μετακινούνται οι βραχώδεις ακτές της εισόδου του διαύλου, πότε να κλείνουν και πότε ν΄ ανοίγουν αυτόν, και με ταχύτητα επανάληψης μετά από κάθε δεύτερο σκαμπανέβασμα. Οι Αργοναύτες προκειμένου τελικά ν΄ αντιληφθούν αν αυτό είναι πραγματικό και όχι οφθαλμαπάτη, (μη δυνάμενοι ν΄ αντιληφθούν ότι το σκάφος τους ήταν αυτό που έστρεφε κάθε φορά) άφησαν να πετάξει ένα περιστέρι το οποίο ναι μεν πέρασε τον στενό δίαυλο (που ασφαλώς υπήρχε) πλην όμως έχασε κάποια φτερά του. Το γεγονός αυτό αποκάλυψε ταυτόχρονα και την υφιστάμενη μεγάλη ένταση του ανέμου που παρατηρείται και σήμερα στους στενούς διαύλους και που οι ναυτικοί λένε ότι ο «άνεμος στα μπουγάζια σουρώνει» και θέλει προσοχή από παρατιμονιές. Έτσι οι Αργοναύτες επεχείρησαν και πέρασαν κωπηλατώντας "πάση δυνάμει". Και αφενός μεν εκείνοι απέκτησαν τη γνώση του ασφαλούς διάπλου, που απαιτεί σχετική ταχύτητα, οι δε συμπληγάδες έχασαν την μέχρι τότε δοξασία που τις περιέβαλε και ακινητοποιήθηκαν. Συνεπώς αυτός ο μύθος της ελληνικής μυθολογίας αποκαλύπτεται ως μια πρώιμη ναυτιλιακή παρατήρηση -
Το άλλο εκπληκτικό είναι ότι στο βιβλίο αυτοί οι στίχοι είναι στις σελίδες 22 και 23, ενώ το άρθρο ολοκληρώνεται στη σελίδα 46 !
Το Φανταστικό της Οδύσσειας…

Δεν γνωρίζω αν είμαι λάθος αλλά από ό,τι παρατηρώ διαβάζοντας, αντί από τους φίλους Ομηριστές να γίνεται προσπάθεια να είμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο εναγκαλισμένοι με τους μύθους και περισσότερο «πρακτικοί» στις σκέψεις, κάνουμε μάλλον το αντίθετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Φαίακες όπως στο «/www.portoassos.gr/φαίακες-κέρκυρα-παραμύθι/» αναλύω, ποτέ δεν υπήρξαν στη Κέρκυρα σύμφωνα με τον Όμηρο, όπως και ο Κέφαλος ποτέ δεν ήταν πατέρας του Αρκέσιου πειρατή από την Καρία, κολλητού του Μίνωα. Βλέπε: «www.portoassos.gr/κέφαλος-γενάρχης-κεφαλλήνων-παραμύθι»
Κουά κα κα κα κα κα κα κα κα
H Fαντασια οργιαζει, και τα σεναρια δινουν και παιρνουν! Γιατι ο Ομηρος εγραψε αυτο, γιατι το άλλο! Με τους Φαιακες συμφωνω μαζι σου!
ΔιαγραφήΕνα τεχνασμα του ποιητη θεωρω ητανε να ξεδιπλωθει η αφηγηση του ηρωα,, απο τον ιδιο, και φυσικα αν αυτο ειχε γινει, ο ομηρος δεν ηταν παρον!!
Την εξιστορηση των περιπετειων του την εκανε ο Οδυσσεας οταν με το καλο επεστρεψε, και απο εκει , και με πληρη γνωση της εξιστόρησης καταφερε η ιστορια να φτασει στον Ομηρο, ο οποίος την διαδωσε.Πιστευω οτι ο μυθος της Ατλαντιδας εκαναν τον Ομηρο, να προσπαθησει να παρουσιασει τους Φαιακες σαν το Λαο του Μυθου, για να βρει ομορφο τροπο να νομιζουμε οτι η ιστοριες του Οδυσσεα εξιστοτουνται απο τον ιδιο, και εμεις τις παρακολουθουμε σε ακριβια, λες και τον ακουμε
Για να αναλυθεί μέχρι κάποιο βαθμό το έργο του Ομήρου θα πρέπει ο κάθε ομηριστής να λαβαίνει στα υπόψη πολλούς παράγοντες όπως:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σκοπό που γράφτηκαν.
Το πνεύμα του κεντρικού ήρωα ή των τότε εξιστορηστών.
Τις τότε συνθήκες, δυνατότητες και το σκοπό των ταξιδιών.
Με λίγα λόγια θα πρέπει να γίνουμε ΛΑΕΡΤΙΑΔΗΔΕΣ, δηλαδή πανούργοι και εφευρετικοί, γνωρίσματα που δύσκολα συναντώνται στα άτομα που ασχολούνται με τον ιστορικό κλάδο ως περισσότερο θεωρητικοί και εδώ είναι το κυρίως πρόβλημα.
Οι ιστορικές βιβλιογραφίες και οι ξεπατικωτούρες θεωριών, θα πρέπει να είναι απλά βοηθήματα για την εφαρμογή ενός «μαθηματικού» τρόπου σκέψης για την επίλυση του κυρίως προβλήματος, δηλαδή την ανεύρεση της Ομηρικής Ιθάκης.
Αν αυτό δεν συμβεί θα παραμυθιαζόμαστε συνεχώς…
Μακάρι να κάνω λάθος.
Καλό μήνα μια και η 1η Απρίλη δεν είναι η κατάλληλη ημέρα για ευχές! Χα χα χα.
Κουά κα κα κα κα