ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΤΥΦΛΟΙ ,,ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ!!!!

Eνας Καλός φίλος   Ουαλός  ,"τυφλός "  ,,,, που βλέπει  όμως  καλύτερα από τον καθένα μας,, έμαθε άπταιστα τα ελλήνικα, σε χρόνο ρεκόρ ,,ειναι λάτρης της Χώρας μας,, και έρχεται κάθε χρόνο Σκάλα, και  με τακτικές επισκέψεις   βόλτα και στο Πόρο!  
Ακούει καθημερινά ελληνική μουσική,  και  μπορεί πια να  σχολιάζει και τα  δρώμενα  και στα ελληνικά!!  Φυσικά προσπαθεί να αγοράζει πάντα  ελληνικά προιόντα,, και  παράπονο του πέρυσι ότι είχε πολλές φορές αρχίσει να μήν τα βρίσκει στην χώρα του!
μερικές τελευταίες του κοινοποιησεις στο facebook!

Ο Simon Cavendish κοινοποίησε σύνδεσμο.

Με κάνει εντύπωση, αν και είναι πονηρή εντύπωση, το γράψιμο, για΄τι μιλάει αληθινά για την κατάσταση, όχι μόνο στην Κύπρο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις όλες δυτικές χώρες όπου οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει και χάσει τον εαυτό τους, τον έχουν ξεπουλήσει. Μοιράζομαι αυτό το κείμενο με πόνο αλλά και με αγάπη και την στήριξή μου για όλους σας, για όλους μας!

Ελεύθεροι κατακτημένοι. Του Αλκίνοου Ιωαννίδη

www.lifo.gr

"Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα"

ΘΑ  βαλω εδώ στον τοίχο μου ελπίζοντας ότι κάποιος άλλος από τους φίλους μου θα το δει. (I place this link here in the hope that some other friend/s of mine will see it. It's a documentary in English about the nazi gold and the conspiracy surrounding it.)

Θανάσιμα Μυστικά ~ Αναζητώντας τον χρυσό των Ναζί History Channel

Κηδεία της Θάτσερ σήμερα και αυτή η κηδεία έχει κοστίσει περισσότερο από 10 εκατομμύρια λιρών. Δεν μου άρεσε πολύ η πολιτική της Θάτσερ, ούτε ο τύπος της χριστιανικής πίστης που μας είχε παρουσιάσει στις ομιλίες της. Πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα στο εξωτερικό, τη θαύμαζαν γιατί εμφανίστηκε τόσο σκληρή, τόσο αποφασιστική, και φυσικά κέρδισε το πόλεμο για τα Falklands. Αλλά στο επίπεδο των απλών ανθρώπων τα πράγματα δεν δούλευαν καλά. Αυτό που ζούμε όλοι ΄τωρα έχει πολλή σχέση με εκείνη τη γυναίκα. ιδιωτικοποίηση ήταν κάτι που λάτρευε και λάτρευαν αυτοί που κέρδιζαν εκατομύρρια.

 Εκείνοι στο πάτο της χώρας δεν κέρδισαν τίποτα, ίσως, ελάχιστα, να είμαι ευγενής. Μία πολιτικός - εργατικός πολιτικός, η Γκλέντα Τζάξον, έκανε πολλή καλή ομιλία στη βουλή για το κληροδότημα της Θάτσερ. Αν θέλετε να τη δείτε, μπορείτε να βρείτε το σύνδεσμο στο τοίχο του δάσκαλού μου του Γιάννη (Ioannis Karaolis), που είναι ανάμεσα στους φίλους μου στο φεισμπουκ. Αν καταλαβαίνω σωστά, πρέπει να μπορείτε σαν φίλοι μου να τον βρείτε και εσάς. Δυστυχώς η ομιλία της είναι στα Αγγλικά έτσι θα είναι λίγο δύσκολο. Τα σχόλια που έκανε ο Γιάννης με έσπρωξαν να κάνω και εγώ κάποια σχόλια. Αυτά τα αντιγράφω παρακάτω. "Δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα, Γιάννη, ως αντίδραση στην ομιλία της Τζάξον. Και να προσθέτω ότι οι απλοί ΄άνθρωποι αυτοί όπως πάντα και οπουδήποτε στον κόσμο δεν αναγνωρίζονται πολύ συχνά. Μερικές φορές, κάποιος να τους θυμηθεί όταν μιλάμε για το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ή πιο οικτρά ακόμη, όταν μιλάμε για το πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Και μετά σωπαίνουν οι πολιτικοί και συνεχίζουν με τις μεγάλες ιδέες τους, προτείνοντας μας τους μεγάλους οικονομολόγους και διαβάζοντας μας από τη Βιβλίο. Ανησυχώ πάρα πολύ ότι αυτά έρχονται και στην Κύπρο και στην Ελλάδα, όπου οι κοινότητες και οικογένειες περιποιούνται ακόμη ένας στον, άλλο αυτό, μας λένε οι αρχηγοί μας - όπως βλέπουμε - δεν παράγει τους σωστούς οικονομικούς στόχους. Θα τρόμε τα κινητά μας στο τέλος, θα τρόμε τους φορητούς μας υπολογιστές. Ποιος ακούει τώρα αυτά που λέει ο Θεοδωράκης, για παράδειγμα, ή ο Γλέζος? Αυτοί θεωρούνται μόνο γεροί άνθρωποι. Αλλά γιατί όταν τους ακούω, αισθάνομαι ότι λένε αλήθειες, λένε κάτι για μας ως κοινωνία που δεν πρέπει να χάσουμε, να καταστρέψουμε, γιατί δεν θα το έχουμε πίσω ποτέ. Όπως είπε η Γλυκαντζή Αρβελέρ, δεν είναι σωστό να ζει στην Αθήνα και Πηραιούς μίση πλήθος της Ελλάδας. Αυτό είναι ηλίθιο και κακό για την κοινωνία. Αδειάστηκε ο ύπαιθρος και τα χωρουδάκια. Το ίδιο στη Βρετανία. Στον ύπαιθρο βρίσκει κανείς τώρα αυτούς που είχαν την τύχη να συνταξιοδοτηθούν ευγενικά και μερικούς αγρότες που τους πληρώνουμε να μην φυτέψουν αυτά που έχουμε ανάγκη να τρόμε. Και αυτό λέγεται περιποίηση της γης. Και αυτοί με μεγάλα χρήματα που έρχονται να ζουν στον ύπαιθρο, στα χωριά λένε ότι "we are down-sizing", που πάει να πει ότι έχουν πουλήσει ένα μεγάλο σπίτι στις μεγαλουπόλεις ως Λοντίνο και θέλουν ν' αγοράσουν ένα ακόμη μεγαλύτερο σπίτι με μεγάλο κήπο στον ύπαιθρο. Αυτό είναι "down-sizing)" και μετά τη μετακόμιση, αρχίζουν να γκρινιάζουν ότι τα χωριά δεν είναι μοντέρνα και ο τρόπος ζωής είναι μάλλον πολύ θεμελιώδης.

Τον Θεοδωράκη και τον Γλέζο θεωρώ ως δύο από τους μεγαλύτερους Έλληνες στη σύγχρονη ιστορίας της Ελλάδας. Ήταν και αυτοί που υπέφεραν και θυσίασαν πολύ για την πατρίδα τους και για τους άλλους αλλά όχι για οικονομικά πλεονεκτήματα των πλούσιων και των ξένων συμφερόντων. Αναμφισβήτητα, αυτό που παρατηρούμε μπροστά μας είναι η γέννηση μίας νέας αυτοκρατορίας στην Ευρώπη. Μας επιβεβαίωναν για πολλά χρόνια πριν την αρχή της Ένωσης ότι δεν επρόκειτο για μία αυτοκρατορία. Τώρα, αφού προκλήθηκε η κρίση, μας επιβεβαιώνουν ότι το μόνο που μας αφήνεται να κάνουμε είναι να δεχτεί ν' αγκαλιαστεί η νέα αυτοκρατορία. Για΄τι δεν υπάρχει άλλη λύση.  

Μιλώντας για τις γυναίκες που "έσβησαν φώτα," που μαγείρευαν ατέλειωτα φαγητά από μηδέν, που ήταν το πραγματικό στήριγμα του κόσμου, περιλαμβανομένου των άντρων, τις συναντούσα συχνά στη ζωή μου και τις συναντώ ακόμη και ΄σήμερα στη Βρετανία, στη Ουαλία, όπου η ζωή ήταν ιστορικά πιο σκληρή, και βέβαια, τις συναντώ πάντα ακόμη στην Κεφαλονιά. Για τις γυναίκες αυτές, που εκτιμώ τόσο βαθιά και ανεξίτηλα, έμαθα να μιλάω τα Ελληνικά. (Σίγουρα, υπάρχουν και οι άλλοι λόγοι). Αλλά, για τις γυναίκες, βέβαια, γιατί έχουν κάτι βασικά σημαντικό να μοιραστούν μαζί μου, γιατί αξίζουν να τις ακούγεται, γιατί μου κάνουν το σταυρό όταν βλέπουν έναν τυφλό άντρα ως εμένα, αλλά ο σταυρός που κάνουν δεν εννοεί έλεος αλλά ευσπλαχνία, η αλήθεια αυτή για τη ζωή όπως μπορεί να γίνει, όπως γίνεται σε κάποιους, και σ' αυτή η ευσπλαχνία υπάρχει και η αγάπη και ένας σύνδεσμος, σύνδεσμος της γνώσης της ταλαιπωρίας, της δεινάς, του πόνου. Γνωρίζω τις γυναίκες και γνωρίζω τα χέρια που δούλευαν τόσο σκληρά για δεκαετίες, τα σκληρά χέρια τους, και σ' εκείνες οι γυναίκες εγώ σκύβω το κεφάλι μου. Και όταν τους μιλάω στα Ελληνικά, στη γλώσσα τους που αγαπούν και έχουν προστατεύσει για αιώνια, εγώ αισθάνομαι περήφανος και εξαιρετικά χαρούμενος. Εκείνες οι γυναίκες έχουν δει πολλά, αυτά που δεν έχω εμπειρία εγώ, και εμείς, πιο νεώτεροι άνθρωποι πρέπει να το διατηρούμε.  

Όλα αυτά που είναι η αληθινή ζωή, πολύ φοβάμαι ότι θα ξεχαστούν, και στις κορυφαίες θέσεις των πολιτικών, στα τραπεζικά γραφεία έχουν ήδη ξεχαστεί στο όνομα του πρόοδο, τον νέου μας θεού.   Θα σου δώσω, Γιάννη, το σύνδεσμο στην παρέμβαση του Μίκη Θεοδωράκη που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Νίκου Χατζινικολάου, ενός από τους σημαντικότερους δημοσιογράφους της σημερινής Ελλάδας. Ξέρω ότι για σένα δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά ίσως μπορείς να το μοιραστείς με τους άλλους, ώστε να σκεφτούν και να μοιραστούν και οι αυτοί. Μόνο με αυτό τον τρόπο, μπορούμε να συνδεθούμε.   
POROSNEWS!:
και  ανανέωσα την ανάρτηση  για να γράψω  και το  σχολιό του,,! "ΚΑΙ  ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΦΙΛΛΕΛΗΝΕΣ ΑΚΟΜΗ!"

Simon Cavendish Αγαπητέ Φίλε μου, Γιώργο, μ' έκανες να δακρύσω. Δεν ξέρω τι να πω. Αυτά που είπα είναι αυτά που είναι στην καρδιά μου. Και όπως ξέρεις καλά, η λέξη "αλληλεγύη" δεν είναι μόνο λέξη για μένα, αλλά θέλω να είναι πραγματικότητα. Αυτό που έγραψα είναι από τη ψυχή μου. Αν μιλάς γλώσσα κάποιων άλλων ανθρώπων, δεν μπορείς να τους σκεφτείς από μακριά. Με τη γλώσσα, αποκτήσεις και μέρος της ψυχής τους. Σε κάθε γλώσσα, όπως σε γονίδια, ζει και η ιστορία ενός λαού, και αυτό το κατανόησα όταν άρχισα να μαθαίνω τα ελληνικά. Τώρα, που μιλάω Ελληνικά, δεν μπορώ να έχω σύνορα στο μυαλό μου, δεν έχω σύνορα στην καρδιά μου. Αυτό είναι πλήρη ανθρωπότητα: το να μη σκεφτείς για τον εαυτό σου ως ένας άλλος. Αυτό εννοούν οι μεγαλύτεροι πνευματικοί μας δάσκαλοι, και οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι. Με κάνεις τιμή να στείλεις αυτά που λέω στη μικρή μου ζωή και από τη μικρή μου εμπειρία στους άλλους. Το μόνο που θέλω είναι ότι δεν αισθάνονται οι Έλληνες μόνοι, ότι ξέρουν πως υπάρχουν οι ξένοι που τους υποστηρίζουν σαν αδελφοί τους.